(Stief)zoon (16) blieft bij pa geen regels, loopt weg naar ma (die ontvangt met open armen)
Hai, ik (45V) ben nieuw hier en ik zit met de handen in het haar. Een luisterend oor, tips en kritiek, allemaal heel welkom.
Ik kan een boek schrijven, maar zal proberen to the point te blijven.
Gezinssituatie: samengesteld. Ik heb 3 kinderen (tussen 15 en 17) mijn man (45) heeft 1 zoon (16). We zijn 10 jaar samen. Beide Co-ouderschap. Mijn ex heeft inmiddels ook een relatie, verhoudingen zijn prima. Ex van man heeft meerdere relaties gehad, hielden geen stand.
Ex van man was dus merendeel van de tien jaar alleen met stiefzoon. In haar huis staat gezelligheid bovenaan. Regels zijn er niet, (stief)zoon maakt daar al jaren de dienst uit, hij hoeft NIKS te doen in huis. Er is daar nooit onenigheid, ze plooit zich volledig naar hem. Als hij iets flikt (spijbelen bijv.) krijgt hij geen straf van haar. Moet hij (naar zijn zin) teveel moeite te doen voor een schoolvak? Laat dat vak maar vallen. Was een docent streng voor hem omdat hij zijn huiswerk niet had gemaakt: boze brief naar de docent… Ik denk dat jullie wel een idee hebben nu.
Bij ons zijn er wel regels (hoe laat thuis, 1x pw kamer opruimen, ieder 1 vast klusje). En er zijn consequenties als iets niet gaat zoals het hoort (even niet online, niet uit mogen).
Stiefzoon blieft die regels niet. Het is nu al 1,5 jaar strijd. Zijn moeder wil er allemaal niet van horen. Als we hem willen straffen omdat hij bijv iets heeft vernield in huis, veel te laat thuiskomt, mij uitscheldt, wordt zijn moeder kwaad op ons.
Vorige week bleek hij wederom gespijbeld te hebben (en nog een boel meer dingen). Wij vinden dat dit niet kan en wilden hem een gepaste straf geven. Stiefzoon ontplofte, is naar zijn moeder gegaan en liet weten dat hij niet meer bij ons wil wonen. Zijn moeder heeft hem met open armen ontvangen. Beide (stiefzoon en zijn moeder) weigeren nu alle contact. We hebben al ruim een week niks meer gehoord.
Mijn man is zo verdrietig en ook boos. Mijn kinderen zeggen: eindelijk rust. Ik zit er tussenin.
Ik dacht dat ex van man wel zo zou zijn dat ze (stief)zoon terug zou sturen om het uit te praten, dat ze DIT toch ook wel te ver vond gaan van haar zoon. Maar nee.
Maar wat nu te doen? Hij is 16 en mag zelf kiezen bij wie hij wil wonen, dat weten we. Hij is een puber, kiest de weg van de minste weerstand, snappen we ook. Maar hoe trekken we dit weer recht en hoe gaan we nu verder met ex van man?
vragen? Ik beantwoord ze graag.
Ja maar, hoe kan het dat de vader niet wist dat de excursie en de wedstrijd niet goed te combineren zouden zijn? Je wordt toch als ouders ook geïnformeerd over dit soort schoolexcursies? Als je zo'n mailtje daarover leest zie je toch meteen dat dat een probleem op gaat leveren in combinatie met die wedstrijd?
Ik snap de zoon wel. Die wil de wedstrijd niet missen en kan zelf niet zomaar zo'n excursie afzeggen. Hij dacht het geregeld te hebben met zijn vader (waarbij hij er natuurlijk vanuit ging dat vader wist waar hij ja op zei. En tja, wat dat precies voor consequenties voor zijn vader heeft, daar zal een 16 jarige niet zo snel bij stil staan) en dan opeens gaat het toch niet door.
Kind in paniek, want hoe kan hij nou kiezen?
Zou dit te voorkomen zijn geweest als vader zich beter op de hoogte had gesteld wat er op het programma stond voor hij ergens ja op zei, en dan samen met zoon was gaan zitten en rustig de opties door was gaan nemen? Ik denk zomaar van wel.
Misschien had het dan óók niet allebei gekund, maar dan had zoon zich wel gezien gevoeld. En misschien zou zijn moeder inderdaad wél willen rijden. Dan had dat toch ook prima als optie meegenomen kunnen worden?
MrsSmith schreef op 24-04-2024 om 08:35:
[..]
Ga je echt op alle slakken zout leggen? Gezin-samengesteld gezin? Als ik het over mijn auto heb, zeg jij dan: nee, je zwárte auto. We weten toch wat er wordt bedoeld? Je zoekt spijkers op laag water.
Ik heb in dit topic geloof ik al heel vaak gezegd dat ik heel graag wil dat alles weer goedkomt en NATUURLIJK!!! houdt dat ook in dat stiefzoon gelukkig wordt/is. Want hij hoort ook bij ons gezin, maar om jou blij te maken: ons samengesteld gezin.
Dit geloofde ik in ieder geval na je eerste berichten al hoor, laat je niet gek maken. Je houdt overduidelijk van je stiefzoon.
Mugs schreef op 24-04-2024 om 08:48:
Ja maar, hoe kan het dat de vader niet wist dat de excursie en de wedstrijd niet goed te combineren zouden zijn? Je wordt toch als ouders ook geïnformeerd over dit soort schoolexcursies? Als je zo'n mailtje daarover leest zie je toch meteen dat dat een probleem op gaat leveren in combinatie met die wedstrijd?
Ik snap wel dat je met 16 verwach dat ze dat zelf in de smiezen hebben. Mijn 13 jarige regelt dit gewoon zelf, ik lees schoolmails hierover alleen globaal en haar hobby (ze zit op theaterles) krijg ik geeneens informatie van.
Maar denk dat je in dit geval wel een punt hebt. Deze zoon kan dat misschien nog niet en dan moet je beter verwachtingen managen. Verder ook eens met de rest van je post.
MOMOFMYPRINSESWITHAUTISM schreef op 24-04-2024 om 08:49:
[..]
Dit geloofde ik in ieder geval na je eerste berichten al hoor, laat je niet gek maken. Je houdt overduidelijk van je stiefzoon.
Dat geloof ik ook en daar gaat het ook niet om .
Voelt zoon zich gezien en gehoord. Krijgt hij aandacht. Echte aandacht?
En Mugs heeft een mooie post .
Mugs schreef op 24-04-2024 om 08:48:
Ja maar, hoe kan het dat de vader niet wist dat de excursie en de wedstrijd niet goed te combineren zouden zijn? Je wordt toch als ouders ook geïnformeerd over dit soort schoolexcursies? Als je zo'n mailtje daarover leest zie je toch meteen dat dat een probleem op gaat leveren in combinatie met die wedstrijd?
Ik snap de zoon wel. Die wil de wedstrijd niet missen en kan zelf niet zomaar zo'n excursie afzeggen. Hij dacht het geregeld te hebben met zijn vader (waarbij hij er natuurlijk vanuit ging dat vader wist waar hij ja op zei. En tja, wat dat precies voor consequenties voor zijn vader heeft, daar zal een 16 jarige niet zo snel bij stil staan) en dan opeens gaat het toch niet door.
Kind in paniek, want hoe kan hij nou kiezen?
Zou dit te voorkomen zijn geweest als vader zich beter op de hoogte had gesteld wat er op het programma stond voor hij ergens ja op zei, en dan samen met zoon was gaan zitten en rustig de opties door was gaan nemen? Ik denk zomaar van wel.
Misschien had het dan óók niet allebei gekund, maar dan had zoon zich wel gezien gevoeld. En misschien zou zijn moeder inderdaad wél willen rijden. Dan had dat toch ook prima als optie meegenomen kunnen worden?
Helemaal mee eens. De reactie van zoon is dan ook begrijpelijk, hier had vader echt anders moeten handelen.
Mugs schreef op 24-04-2024 om 08:48:
Ja maar, hoe kan het dat de vader niet wist dat de excursie en de wedstrijd niet goed te combineren zouden zijn? Je wordt toch als ouders ook geïnformeerd over dit soort schoolexcursies? Als je zo'n mailtje daarover leest zie je toch meteen dat dat een probleem op gaat leveren in combinatie met die wedstrijd?
Mails worden vaak maar naar 1 van de ouders gestuurd. Ik heb voor zoon 5 jaar lang bij elke mail en elke mentor aangegeven dat vader ook op de maillijst moest maar dat is nooit gelukt, dat moesten gescheiden ouders zelf maar regelen. Terwijl het je recht als ouder is om geïnformeerd te worden door school.
Ik heb een zoon met een diagnose en die zou ook helemaal in paniek raken als zoiets zou gebeuren als met de excursie. Hij heeft het voor zijn gevoel goed geregeld ( want waarom zou een bus eerder naar huis komen met alleen zoon na een excursie) en vader krabbelt op het laatst terug. Ik vind zijn reactie niet zo vreemd en ik denk dat moeder ook meer "voelt" wat zijn beperking ligt. Ik heb ook wel eens van anderen gehoord dat als we strenger zouden zijn onze zoon ander gedrag zou laten zien. Ik denk dat dat niet klopt het enige wat hij dan voelt is weer een plek waar hij afgewezen wordt.
linn19 schreef op 23-04-2024 om 21:37:
[..]
Jij schrijft "gezin" en niet "samengesteld gezin"
Na 10 jaar is het je 'gezin', zou het vreemd vinden als je dat na zo lange tijd nog specifiek moet benoemen. Dat was uit de openings post al duidelijk.
De stiefmoeder van mijn zoon noemt hem in 1 adem met zijn half siblings, dit zijn mijn kinderen, dit is mijn zoon. Geen zin om dat steeds aan iedereen uit te leggen als het niet nodig is.
Pas als we met z'n allen zijn en de kinderen in eens tegen 2 vrouwen mama zeggen is het nodig om uit te leggen. Ja, de half-siblings noemen mij ook mama en en mijn zoon zijn stief ook. Je hebt de leeftijd van een mama, de autoriteit van een mama, dan ben je een mama. Ze hebben elk maar 1 moeder, dat is het onderscheid.
Roos55 schreef op 24-04-2024 om 09:25:
[..]
Dat geloof ik ook en daar gaat het ook niet om .
Voelt zoon zich gezien en gehoord. Krijgt hij aandacht. Echte aandacht?
los van alles heb ik het over, verder vind ik dat er goed advies word gegeven en snap ik reactie van stiefzoon
Nou een zestienjarige weet toch zelf ook wel dat Amsterdam vanuit zijn woonplaats bijna drie uur rijden is? Als je dan denkt dat je vader een dag vrij gaat nemen en zes uur in de auto gaat zitten om jou op te halen, dan heb je inderdaad het idee dat de wereld om jou draait.
Als school op excursie gaat, dan regelt school ook het vervoer. Kind ophalen bij school om snel door te kunnen naar de voetbal, daar kan ik inkomen en dat zou ik ook wel doen denk ik. Maar niet een hele dag vrij nemen om op en neer naar Amsterdam te rijden terwijl school gewoon een bus geregeld heeft.
Soms kunnen dingen niet allebei. Een schoolexcursie is verplicht en dat kan dan betekenen dat je een keer een training of wedstrijd mist. Heel vervelend, maar het is niet anders. Niet alles is altijd een keuze en ook niet alles is altijd haalbaar.
MrsSmith schreef op 24-04-2024 om 08:35:
[..]
Ga je echt op alle slakken zout leggen? Gezin-samengesteld gezin? Als ik het over mijn auto heb, zeg jij dan: nee, je zwárte auto. We weten toch wat er wordt bedoeld? Je zoekt spijkers op laag water.
Ik heb in dit topic geloof ik al heel vaak gezegd dat ik heel graag wil dat alles weer goedkomt en NATUURLIJK!!! houdt dat ook in dat stiefzoon gelukkig wordt/is. Want hij hoort ook bij ons gezin, maar om jou blij te maken: ons samengesteld gezin.
Het gaat niet om mij maar om de zoon.
Ik noem dit bewust omdat het probleem wat jullie nu ondervinden voorkomt bij gescheiden ouders en samengestelde gezinnen. Het " bij mama mag dit wel, bij papa mag dit wel" en een vluchtweg naar de andere ouder.
In de beleving van zoon woont hij gedeeltelijk bij papa en gedeeltelijk bij mama.
Kind vergelijkt met de woorden papa en mama.
Zoon wil nu even niet bij papa wonen en is volledig bij mama en geen contact met papa.
Jij blijft het woord gezin gebruiken terwijl de beleving van zoon anders is.
Wat versta jij onder goedkomen?
Is dat het samengestelde gezin van jou waar zoon weer onderdeel van word? Is het dan pas weer goed?
Of is het de band tussen vader en zoon? Die ook op een andere manier vorm zou kunnen krijgen zonder dat hij bij papa woont.
MamaE schreef op 24-04-2024 om 10:22:
Nou een zestienjarige weet toch zelf ook wel dat Amsterdam vanuit zijn woonplaats bijna drie uur rijden is? Als je dan denkt dat je vader een dag vrij gaat nemen en zes uur in de auto gaat zitten om jou op te halen, dan heb je inderdaad het idee dat de wereld om jou draait.
Als school op excursie gaat, dan regelt school ook het vervoer. Kind ophalen bij school om snel door te kunnen naar de voetbal, daar kan ik inkomen en dat zou ik ook wel doen denk ik. Maar niet een hele dag vrij nemen om op en neer naar Amsterdam te rijden terwijl school gewoon een bus geregeld heeft.
Soms kunnen dingen niet allebei. Een schoolexcursie is verplicht en dat kan dan betekenen dat je een keer een training of wedstrijd mist. Heel vervelend, maar het is niet anders. Niet alles is altijd een keuze en ook niet alles is altijd haalbaar.
En daar ben ik het dus niet mee eens dat een kind van 16 dat dus zou moeten weten. Hij heeft het gevraagd en vader zei ja. Ik vind een dag vrij nemen voor je kind ook weer niet zo raar. Ik zou dat namelijk gerust doen. Zeker als ts zegt dat ze beide erg lange dagen maken. Daarnaast denk ik dat zoonlief misschien wel heel blij was dat vader dat voor hem zou doen ( ik ben belangrijk) en is het een teleurstelling als vader dan zegt natuurlijk doe ik dat niet.
MamaE schreef op 24-04-2024 om 10:22:
Nou een zestienjarige weet toch zelf ook wel dat Amsterdam vanuit zijn woonplaats bijna drie uur rijden is? Als je dan denkt dat je vader een dag vrij gaat nemen en zes uur in de auto gaat zitten om jou op te halen, dan heb je inderdaad het idee dat de wereld om jou draait.
Als school op excursie gaat, dan regelt school ook het vervoer. Kind ophalen bij school om snel door te kunnen naar de voetbal, daar kan ik inkomen en dat zou ik ook wel doen denk ik. Maar niet een hele dag vrij nemen om op en neer naar Amsterdam te rijden terwijl school gewoon een bus geregeld heeft.
Soms kunnen dingen niet allebei. Een schoolexcursie is verplicht en dat kan dan betekenen dat je een keer een training of wedstrijd mist. Heel vervelend, maar het is niet anders. Niet alles is altijd een keuze en ook niet alles is altijd haalbaar.
Niet elke 16 jarige overziet dat. Een volwassene (ouder) die ja zegt op een vraag van een 16 jarige, daarvan zou ik wel verwachten dat hij stilstaat bij en overziet waar hij ja op zegt
Kimdekim schreef op 24-04-2024 om 10:27:
[..]
En daar ben ik het dus niet mee eens dat een kind van 16 dat dus zou moeten weten. Hij heeft het gevraagd en vader zei ja. Ik vind een dag vrij nemen voor je kind ook weer niet zo raar. Ik zou dat namelijk gerust doen. Zeker als ts zegt dat ze beide erg lange dagen maken. Daarnaast denk ik dat zoonlief misschien wel heel blij was dat vader dat voor hem zou doen ( ik ben belangrijk) en is het een teleurstelling als vader dan zegt natuurlijk doe ik dat niet.
Een dag vrij nemen voor kind waarop je zelf zes uur onnodig in de auto gaat zitten terwijl school gewoon een bus heeft geregeld?
Ik neem liever een dag vrij op een studiedag om wat leuks te gaan doen met mijn kind.
Als school zegt 'kinderen moeten naar Amsterdam' en vervoer moeten ouders zelf regelen, staat iedereen te steigeren omdat dat belachelijk is om dat te verwachten, mensen moeten werken, hebben nog meer kinderen etc. Maar als je puber het van je verwacht is het opeens heel normaal?