(Stief)zoon (16) blieft bij pa geen regels, loopt weg naar ma (die ontvangt met open armen)
Hai, ik (45V) ben nieuw hier en ik zit met de handen in het haar. Een luisterend oor, tips en kritiek, allemaal heel welkom.
Ik kan een boek schrijven, maar zal proberen to the point te blijven.
Gezinssituatie: samengesteld. Ik heb 3 kinderen (tussen 15 en 17) mijn man (45) heeft 1 zoon (16). We zijn 10 jaar samen. Beide Co-ouderschap. Mijn ex heeft inmiddels ook een relatie, verhoudingen zijn prima. Ex van man heeft meerdere relaties gehad, hielden geen stand.
Ex van man was dus merendeel van de tien jaar alleen met stiefzoon. In haar huis staat gezelligheid bovenaan. Regels zijn er niet, (stief)zoon maakt daar al jaren de dienst uit, hij hoeft NIKS te doen in huis. Er is daar nooit onenigheid, ze plooit zich volledig naar hem. Als hij iets flikt (spijbelen bijv.) krijgt hij geen straf van haar. Moet hij (naar zijn zin) teveel moeite te doen voor een schoolvak? Laat dat vak maar vallen. Was een docent streng voor hem omdat hij zijn huiswerk niet had gemaakt: boze brief naar de docent… Ik denk dat jullie wel een idee hebben nu.
Bij ons zijn er wel regels (hoe laat thuis, 1x pw kamer opruimen, ieder 1 vast klusje). En er zijn consequenties als iets niet gaat zoals het hoort (even niet online, niet uit mogen).
Stiefzoon blieft die regels niet. Het is nu al 1,5 jaar strijd. Zijn moeder wil er allemaal niet van horen. Als we hem willen straffen omdat hij bijv iets heeft vernield in huis, veel te laat thuiskomt, mij uitscheldt, wordt zijn moeder kwaad op ons.
Vorige week bleek hij wederom gespijbeld te hebben (en nog een boel meer dingen). Wij vinden dat dit niet kan en wilden hem een gepaste straf geven. Stiefzoon ontplofte, is naar zijn moeder gegaan en liet weten dat hij niet meer bij ons wil wonen. Zijn moeder heeft hem met open armen ontvangen. Beide (stiefzoon en zijn moeder) weigeren nu alle contact. We hebben al ruim een week niks meer gehoord.
Mijn man is zo verdrietig en ook boos. Mijn kinderen zeggen: eindelijk rust. Ik zit er tussenin.
Ik dacht dat ex van man wel zo zou zijn dat ze (stief)zoon terug zou sturen om het uit te praten, dat ze DIT toch ook wel te ver vond gaan van haar zoon. Maar nee.
Maar wat nu te doen? Hij is 16 en mag zelf kiezen bij wie hij wil wonen, dat weten we. Hij is een puber, kiest de weg van de minste weerstand, snappen we ook. Maar hoe trekken we dit weer recht en hoe gaan we nu verder met ex van man?
vragen? Ik beantwoord ze graag.
Hierboven is het ook al gezegd. Als er een probleem ontstaat dan is een harde 'nee', niet/nooit op zijn plaats. Onderhandelen en vanuit behoeften samen naar oplossingen zoeken. In dit gevalzeker eerst een 'oei, sorry, ik heb het heel anders begrepen....laten we kijken welke opties we hebben.
Wel iets gelezen over 'verbindend communiceren', ook wel geweldloze communicatie genoemd? Als je daar iets van oppikt (gevoelens en achterliggende behoeften van de ander oppikken en benoemen) heb je daar je hele leven wat aan, in zoveel verschillende situaties.
Mugs schreef op 24-04-2024 om 10:29:
[..]
Niet elke 16 jarige overziet dat. Een volwassene (ouder) die ja zegt op een vraag van een 16 jarige, daarvan zou ik wel verwachten dat hij stilstaat bij en overziet waar hij ja op zegt
Ik zou bij de vraag 'kun je me na de excursie ophalen' ook uitgaan van ophalen bij school en niet drie uur rijden verderop.
En als zestienjarige weet je toch zeker wel waar je woont en hoe ver dat is van de plek waar je op excursie gaat?
MamaE schreef op 24-04-2024 om 10:22:
Nou een zestienjarige weet toch zelf ook wel dat Amsterdam vanuit zijn woonplaats bijna drie uur rijden is? Als je dan denkt dat je vader een dag vrij gaat nemen en zes uur in de auto gaat zitten om jou op te halen, dan heb je inderdaad het idee dat de wereld om jou draait.
Als school op excursie gaat, dan regelt school ook het vervoer. Kind ophalen bij school om snel door te kunnen naar de voetbal, daar kan ik inkomen en dat zou ik ook wel doen denk ik. Maar niet een hele dag vrij nemen om op en neer naar Amsterdam te rijden terwijl school gewoon een bus geregeld heeft.
Soms kunnen dingen niet allebei. Een schoolexcursie is verplicht en dat kan dan betekenen dat je een keer een training of wedstrijd mist. Heel vervelend, maar het is niet anders. Niet alles is altijd een keuze en ook niet alles is altijd haalbaar.
De ene 16 jarige is de andere niet. TO gaf al aan dat er vermoedens zijn van ASS, en ja die denken vaak erg in hun eigen wereldje ( herken ik ook van mijn eigen zoon), vandaar dat ik de reactie van die zoon wel snap; het gaat onverwachts anders en dat kan hij niet handelen. Vader weet dat dit uitje + wedstrijd in zijn week plaatsvindt, dan had hij het ook eerder met zijn zoon door kunnen spreken; hoe gaan we het doen, wat kan wel/ wat kan niet etc. Stukje aandacht wat deze jongen nodig heeft. Net wat Kimdekim schrijft; dit topic gelezen te hebben denk ik ook dat moeder hem veel beter aanvoelt waar zijn beperkingen liggen. Ook al heeft hij geen diagnose heeft hij wel een andere begeleiding nodig dan hoe To en zijn vader nu handelen.
Pinokkio schreef op 24-04-2024 om 00:42:
Ik heb ook wat moeite met je instelling stiefzoon te willen leren dat leven niet altijd een feestje is… au! Zo te lezen beseft hij dat helaas maar al al te goed! Hij heeft al zoveel meer problemen in zijn jonge leven dan gemiddelde kinderen…(geen aansluiting etc)
En natuurlijk is het je volste recht om je mening te hebben over moeders opvoeding. Maar pas er echt mee op deze als oorzaak aan te wijzen voor zijn problemen.
Dank voor je reactie,
Het is absoluut niet zo dat ik daar de nadruk op leg hoor! Op 'het leven is geen feestje'. Het klopt dat hij al best wat voor de kiezen heeft, wie weet is dat ASS, maar opvoeding van moeder helpt daarbij niet echt. In ons gezin proberen we hem zoveel mogelijk te helpen. Zo mag hij zo vaak en zo lang uitgaan als hij maar wil, ook op schooldagen als dat zo uitkomt, omdat hij dan met leeftijdsgenoten is en dat vinden we heel waardevol.
Voor mijn kinderen hebben we wel afspraken over om hoe laat ze thuis moeten zijn. Je zou denken: die ongelijkheid geeft gedoe. Nee. Ze begrijpen heel goed waarom we daar voor hem losser in zijn. (en hij is dan hoogstens een uurtje later dan hen thuis)
Pief schreef op 24-04-2024 om 08:36:
[..]
Je schrijft het zelf al, dit is de druppel. Hier zit iets onder. Hij wil gezien worden door zijn vader. Heeft meer aandacht nodig of 1 op 1 contact. Misschien moet hij die aandacht te vaak delen met jou en de andere kinderen.
Soms kunnen dingen voor pubers heel erg belangrijk zijn. Zoals er bij horen op school maar ook op voetbal. Een schoolexcursie zeg je niet zomaar af (mag dat wel?) en je teamgenoten laten zitten bij een belangrijke wedstrijd is al helemaal not done. Voor hem dus heel naar dat dat op 1 dag valt.
Hai Pief,
Mijn stiefzoon heeft bakken vol 1-1 met zijn vader. Ik denk eerlijk gezegd, als ik zo om me heen kijk, dat die twee meer qualitytime samen hebben dan vaders-zonen/kids in gezinnen waar beide ouders nog wel bij elkaar zijn. Daar wordt bij ons echt op gelet. In de dagen/weekenden dat de kinderen bij ons zijn zitten die tjokvol leuke momentjes. Van samen naar de bios, concerten, wedstrijden bezoeken, stiefzoon gaat ook geregeld mee naar het werk van zijn vader, vinden ze leuk, en dan ook nog meerdere keren per jaar een 3generatie-uitstapje (stiefzoon, zijn vader, diens vader). Maar ja, hij zal bij zijn moeder nog veel meer 1-1 hebben, want ja... die heeft geen partner.
Sinds een jaar of 2 doen we eigenlijk nog maar zelden uitstapjes met ons zessen. Dat levert namelijk te veel gedoe op. Als mijn kids wat voorstellen, wil stiefzoon dat niet, en andersom (interesses liggen mijlenver uit elkaar) Dus is het tegenwoordig vaak: mijn man met zijn zoon weg, ik met mijn kinderen. En dat werkt ook. Hebben we elkaar 's avonds of de dag erna een hoop te vertellen.
Over de schoolexcursie: die was al betaald natuurlijk. En stiefzoon wist dat die twee dingen op dezelfde dag vielen. Mijn man ook, maar die dacht dus dat stiefzoon het goed geregeld had. Eerlijk? we weten niet of stiefzoon uiteindelijk nog naar Amsterdam gegaan is (en zijn moeder dus serieus een dag vrij heeft genomen om hem te gaan halen) want er is immers geen contact nu. Hij speelde wel zijn wedstrijd, we zijn nog gaan kijken. Dat wilden we niet missen. We hebben aan de kant gestaan, afstand gehouden, maar we waren er wel om te steunen.
MamaE schreef op 24-04-2024 om 10:34:
[..]
Ik zou bij de vraag 'kun je me na de excursie ophalen' ook uitgaan van ophalen bij school en niet drie uur rijden verderop.
En als zestienjarige weet je toch zeker wel waar je woont en hoe ver dat is van de plek waar je op excursie gaat?
Ja? Ik niet, als mijn 15 jarige dat zou zeggen, dan zou ik even doorvragen. En ze weet prima waar we wonen, maar ik denk niet dat ze bij benadering zou kunnen zeggen hoelang het rijden is vanuit ons huis naar -bijvoorbeeld- Amsterdam. En ik denk ook niet dat ze daar heel goed bij stil zou staan.
MamaE schreef op 24-04-2024 om 10:34:
[..]
Ik zou bij de vraag 'kun je me na de excursie ophalen' ook uitgaan van ophalen bij school en niet drie uur rijden verderop.
En als zestienjarige weet je toch zeker wel waar je woont en hoe ver dat is van de plek waar je op excursie gaat?
Welnee dat weten heel veel pubers niet hoor, die staan er ook niet bij stil. Jij gaat er altijd maar vanuit dat iedereen op leeftijd X dit moet weten of kunnen en op leeftijd Y dat moet kunnen en weten; mensen zijn toch heel verschillend qua interesses, denkwijze, intelligentie, chaotischheid etc.
MOMOFMYPRINSESWITHAUTISM schreef op 24-04-2024 om 08:49:
[..]
Dit geloofde ik in ieder geval na je eerste berichten al hoor, laat je niet gek maken. Je houdt overduidelijk van je stiefzoon.
Ik hoop in ieder geval dat dit inderdaad duidelijk is... Want als dat niet zo was, was ik dit topic niet gestart. Dan had ik wel gedacht: opgeruimd staat netjes. EN DAT IS DUS NIET ZO! *verduidelijkte ze maar weer*
MamaE schreef op 24-04-2024 om 10:34:
[..]
Ik zou bij de vraag 'kun je me na de excursie ophalen' ook uitgaan van ophalen bij school en niet drie uur rijden verderop.
En als zestienjarige weet je toch zeker wel waar je woont en hoe ver dat is van de plek waar je op excursie gaat?
School naar huis is 10 minuten, wat haalt dit uit? Lijkt mij niet erg logisch om daarvan uit te gaan. Daarmee komt hij niet op tijd bij de wedstrijd. Waarom zou je als zestienjarige deze vraag niet kunnen stellen, en zelf moeten invullen dat je vader deze moeite teveel vind. Waar ik helemaal geen oordeel over heb als dit teveel gevraagd is, wel vind ik het heel steunend, dat je in een (samengesteld) gezin met elkaar meedenkt over oplossingen. En aandacht geeft aan de emoties, de gevoelde teleurstelling, dat mis ik bij jou wat rationele reactie.
Ik schrik er echt van dat zoveel pubers geen idee hebben hoe ver bekende, grote plaatsen reizen zijn vanaf hun woonplaats en dat ze niet zelf kunnen bedenken dat iemand een hele dag vrij laten nemen om hen op te halen heel veel vraagt van een ander.
Dat is wellicht mijn gebrek aan inlevingsvermogen, maar ik vind niet dat je zoveel inlevingsvermogen in jouw wensen en behoeftes kunt verlangen van een ander.
Dan maar rechtlijnig, maar ik heb die verwachtingen dus écht wel van mijn kind en zeker op die leeftijd.
Er zijn genoeg ouders die niet zomaar op korte termijn vrij kunnen nemen. Stel dat een docent dat zou doen, dat zouden we niet accepteren, dat je kind eerder naar huis wordt gestuurd omdat de juf naar Amsterdam gaat rijden om haar kind op te halen bij een excursie.
Mugs schreef op 24-04-2024 om 08:48:
Ja maar, hoe kan het dat de vader niet wist dat de excursie en de wedstrijd niet goed te combineren zouden zijn? Je wordt toch als ouders ook geïnformeerd over dit soort schoolexcursies? Als je zo'n mailtje daarover leest zie je toch meteen dat dat een probleem op gaat leveren in combinatie met die wedstrijd?
Ik snap de zoon wel. Die wil de wedstrijd niet missen en kan zelf niet zomaar zo'n excursie afzeggen. Hij dacht het geregeld te hebben met zijn vader (waarbij hij er natuurlijk vanuit ging dat vader wist waar hij ja op zei. En tja, wat dat precies voor consequenties voor zijn vader heeft, daar zal een 16 jarige niet zo snel bij stil staan) en dan opeens gaat het toch niet door.
Kind in paniek, want hoe kan hij nou kiezen?
Zou dit te voorkomen zijn geweest als vader zich beter op de hoogte had gesteld wat er op het programma stond voor hij ergens ja op zei, en dan samen met zoon was gaan zitten en rustig de opties door was gaan nemen? Ik denk zomaar van wel.
Misschien had het dan óók niet allebei gekund, maar dan had zoon zich wel gezien gevoeld. En misschien zou zijn moeder inderdaad wél willen rijden. Dan had dat toch ook prima als optie meegenomen kunnen worden?
Tuurlijk wist zijn vader dat! Maar omdat stiefzoon zei: kom je me halen? Dacht zijn pa dat de bus gewoon om die tijd al terug in onze woonplaats zou zijn.
Eerlijk: zijn vader wist van de excursie, maar de vertrek-en aankomsttijd van de bus had hij niet paraat, maar 17:30 klonk gewoon als een volledig logische tijd. Verder niet bij stilgestaan.
Stiefzoon was niet 'in paniek', die was witheet omdat hij niet beide kon hebben.
Hij is 16, bepaald niet dom, hij is al zo vaak in Amsterdam geweest, hij weet écht wel hoe lang en ver dat rijden is...
mamaE, ik hoop van harte dat je een mildere blik op pubers zult gaan ontwikkelen tegen de tijd dat jouw kind in die fase aanbeland. Misschien kun je er tegen die tijd eens wat boeken over lezen...
Gingergirl schreef op 24-04-2024 om 09:40:
[..]
Helemaal mee eens. De reactie van zoon is dan ook begrijpelijk, hier had vader echt anders moeten handelen.
Nee, niet mee eens in dit geval.
MrsSmith schreef op 24-04-2024 om 10:45:
[..]
Tuurlijk wist zijn vader dat! Maar omdat stiefzoon zei: kom je me halen? Dacht zijn pa dat de bus gewoon om die tijd al terug in onze woonplaats zou zijn.
Eerlijk: zijn vader wist van de excursie, maar de vertrek-en aankomsttijd van de bus had hij niet paraat, maar 17:30 klonk gewoon als een volledig logische tijd. Verder niet bij stilgestaan.
Stiefzoon was niet 'in paniek', die was witheet omdat hij niet beide kon hebben.
Hij is 16, bepaald niet dom, hij is al zo vaak in Amsterdam geweest, hij weet écht wel hoe lang en ver dat rijden is...
Dus de onduidelijkheid in de communicatie lag volledig bij je stiefzoon? Tja, ik zie het zo gauw niet goedkomen als jullie er zo in staan
"Over de schoolexcursie: die was al betaald natuurlijk. En stiefzoon wist dat die twee dingen op dezelfde dag vielen. Mijn man ook, maar die dacht dus dat stiefzoon het goed geregeld had."
Dat dacht je stiefzoon ook, dat hij het goed geregeld had. Zijn vader had immers beloofd om hem op te halen. Ik denk dat jullie een beetje te veel de algemene meetlat op hem projecteren. Wat MamaE ook doet. Met 16 moet je dat toch weten. Nou nee hoor, dat is heel vaak juist heel moelijk, om dat soort dingen te overzien. Het puberbrein is daar helemaal niet op ingesteld. En al helemaal niet als er iets van ASS speelt, trek dan nog maar een paar jaar van de emotionele leeftijd af.
Dit kind heeft duidelijk meer begeleiding en aandacht nodig dan jullie kunnen geven, met nog drie pubers en twee drukke banen met lange werkdagen. Dan is het toch eigenlijk een prima oplossing als hij een tijdje alleen bij zijn moeder woont. Vader kan dan de uitjes met hem blijven doen zoals hij altijd al doet, en moeder kan hem blijkbaar toch wat beter begeleiden nu. Beweeg een beetje meer mee en laat los hoe 'het moet'.
Overigens is boosheid een -zeker bij pubers- veelvoorkomende manier om emotie te uitten, ook als daar iets (heel) anders onder ligt