Is betaald werk een doel of een middel?
N.a.v. het draadje over het nieuwe feminisme.
Wat is nu eigenlijk de essentie van betaald werk? Uiteraard moet er brood op de plank. En verder zijn veel beroepen absoluut noodzakelijk. En ook: het streven om je eigen broek op te houden. Hoe dan ook, betaald werk is nodig om de economie en de maatschappij overeind te houden.
Verder is werk voor velen iets wat voldoening, energie, tijdsbesteding, plezier enz enz kan geven. Maar dat geldt zeker niet voor elk werk en voor iedereen. Voor velen is werk helemaal niet zo leuk. Zou iemand zich veel liever op een andere manier nuttig maken, maar geen of te weinig tijd door de betaalde baan. En dan bedoel ik niet zozeer eigen plezier, maar voor anderen, voor de maatschappij.
Ik stel deze vraag omdat in de voornoemde topic het betaalde werk als een soort heilig wordt verklaard: We moeten zoveel mogeljk blijven werken als we een gezin hebben en liefst 50/50 natuurlijk En ja, vaak moet dat ook gewoon gebeuren (brood op de plank, maatschappijk noodzakelijk werk enz). Maar wat als het fin. niet noodzakelijk is, het werk door genoeg andere belangstellenden kan worden gedaan (er dus niet een maatschappelijk gat valt) en diegene zich liever bezig houdt met andere dingen die hij/zij belangrijk vindt? Dan voldoe je, dat is mijn gevoel n.a.v. die topic, niet helemaal. Maar wáár voldoe je eigenlijk niet aan?
bieb1963 schreef op 09-09-2023 om 14:22:
[..]
Ja natuurlijk kan je baan heel nuttig zijn. En heel veel werk moet uiteraard ook gedaan worden. Maar er zijn ook genoeg banen die niet daadwerkelijk nuttig zijn (of alleen nuttig voor je baas als je in een commercieel bedrijf werkt, maar dat betekent niet dat dat commierciele bedrijf daadwerkelijk nuttig is voor de gmeenschap). Wat ik vaak een totaal onnutige functie vindt zijn communicatie specialisten. Wij hebben deze nu ook bij onze grote stichting. De stichting zelf is absoluut nuttig en noodzakelijk. Maar die functie? Man man man. Gestudeerd, duur, maar dan? Een enorme hoop geblabla, hip taalgebruik, prachtige communicatie cartoons, dure brochures gemaakt, maar wie leest het? Niemand! Veel te druk met de echt belangrijke zaken. Wat een enorme onzin is dat zeg. Laatst weer een presentatie gehad over het nieuwe communiceren. Nou, het ging bij de meesten het ene oor in en het andere weer uit. Dus sowieso worden er, m.i., een hoop onzin functies bedacht, binnen op zich nuttige bedrijven, stichtingen en whatever.
Bij ons niet. Ons communicatiemedewerker is zeker niet nutteloos voor onze organisatie. Heeft zij drie weken vakantie, kunnen we echt wel zonder. Haar afwezigheid voel je niet direct. Maar is ze langer afwezig, merken we dat op de lange termijn. De functie zorgt voor binding bij onze medewerkers en bij onze klanten. En voor vindbaarheid als het gaat om sollicitanten, die we heel hard nodig hebben. Daarnaast doet ze dingen die daadwerkelijk bijdragen aan ons primaire proces. En aangezien wij als commercieel bedrijf nuttig zijn voor de samenleving, is zij wat mij betreft dubbel niet nutteloos.
Voor Kersje: Als je ongeneeslijk ziek bent, is dat sowieso heel naar en zal je ook in veel andere dingen beperken. En ik denk, dat het feit op zich dat je iets niet meer kan, dus ook werken niet meer kan, en sowieso dus ook niet de keuze daarin, een andere kijk en vooral gevoel daarover geeft.
Cle0 schreef op 09-09-2023 om 16:18:
[..]
Bij ons niet. Ons communicatiemedewerker is zeker niet nutteloos voor onze organisatie. Heeft zij drie weken vakantie, kunnen we echt wel zonder. Haar afwezigheid voel je niet direct. Maar is ze langer afwezig, merken we dat op de lange termijn. De functie zorgt voor binding bij onze medewerkers en bij onze klanten. En voor vindbaarheid als het gaat om sollicitanten, die we heel hard nodig hebben. Daarnaast doet ze dingen die daadwerkelijk bijdragen aan ons primaire proces. En aangezien wij als commercieel bedrijf nuttig zijn voor de samenleving, is zij wat mij betreft dubbel niet nutteloos.
Kan hoor, daar kan ik uiteraard verder niet over oordelen. Maar ik zie echt vaak heel veel onzin daarin.
3 jaar ziek en gehandicapt thuis gezeten. En er dik depressief van geworden.
Ik kon de anti-depressiva over de haag gooien eens ik terug begon te werken.
Hier is werken dus een doel. Voel ik me tenminste meetellen en heb ik iets om handen.
Ik ben overigens nog altijd ziek en gehandicapt en halftijds thuis (ik werk 3 dagen). Daar vloek ik zo'n beetje élke dag op want ik word écht nog altijd niet happy van die 4 dagen per week thuis nietsdoen en me steendood vervelen.
(Tegelijk is de kans bij meer werken te groot dat ik herval. En weer voltijds thuis kom te zitten. En is er ook geen één werkgever die dat risico wil nemen.)
Marty1984 schreef op 09-09-2023 om 16:54:
3 jaar ziek en gehandicapt thuis gezeten. En er dik depressief van geworden.
Ik kon de anti-depressiva over de haag gooien eens ik terug begon te werken.
Hier is werken dus een doel. Voel ik me tenminste meetellen en heb ik iets om handen.
Ik ben overigens nog altijd ziek en gehandicapt en halftijds thuis (ik werk 3 dagen). Daar vloek ik zo'n beetje élke dag op want ik word écht nog altijd niet happy van die 4 dagen per week thuis nietsdoen en me steendood vervelen.
(Tegelijk is de kans bij meer werken te groot dat ik herval. En weer voltijds thuis kom te zitten. En is er ook geen één werkgever die dat risico wil nemen.)
Snap ik, maar. dat is wel vanuit een ander perspectief. Namelijk iets willen, maar niet kunnen. Daarbij beperkt jouw ziekte en handicap ook allerlei andere zaken buiten je werk. Kortom je bent beperkt en dat is sowieso al shit. In alle opzichten.