Is betaald werk een doel of een middel?
N.a.v. het draadje over het nieuwe feminisme.
Wat is nu eigenlijk de essentie van betaald werk? Uiteraard moet er brood op de plank. En verder zijn veel beroepen absoluut noodzakelijk. En ook: het streven om je eigen broek op te houden. Hoe dan ook, betaald werk is nodig om de economie en de maatschappij overeind te houden.
Verder is werk voor velen iets wat voldoening, energie, tijdsbesteding, plezier enz enz kan geven. Maar dat geldt zeker niet voor elk werk en voor iedereen. Voor velen is werk helemaal niet zo leuk. Zou iemand zich veel liever op een andere manier nuttig maken, maar geen of te weinig tijd door de betaalde baan. En dan bedoel ik niet zozeer eigen plezier, maar voor anderen, voor de maatschappij.
Ik stel deze vraag omdat in de voornoemde topic het betaalde werk als een soort heilig wordt verklaard: We moeten zoveel mogeljk blijven werken als we een gezin hebben en liefst 50/50 natuurlijk En ja, vaak moet dat ook gewoon gebeuren (brood op de plank, maatschappijk noodzakelijk werk enz). Maar wat als het fin. niet noodzakelijk is, het werk door genoeg andere belangstellenden kan worden gedaan (er dus niet een maatschappelijk gat valt) en diegene zich liever bezig houdt met andere dingen die hij/zij belangrijk vindt? Dan voldoe je, dat is mijn gevoel n.a.v. die topic, niet helemaal. Maar wáár voldoe je eigenlijk niet aan?
Moxxie schreef op 08-09-2023 om 22:27:
[..]
Dus jij vindt het geestelijke armoe als iemand gelukkig is met zijn/haar werkende leven en niet verlangt naar minder werken? Ik vind het juist nogal kortzichtig om iemand die zo in het leven staat af te kraken. Wat voor bijzonders doe jij dan in de tijd die je niet werkt dat maakt dat je bij een ander die voldoening haalt uit werken over geestelijke armoe spreekt?
Misschien was ik niet zo duidelijk, maar nee, ik vind geestelijke armoe dat mensen zich niets voor kunnen stellen van je tijd anders indelen dan het verplichte werkriedeltje. Mensen die hun werk echt leuk vinden zijn meestal niet de mensen die zo veroordelend zijn tegenover andere perspectieven. Ik bedoelde de mensen die gewoon niet verder lijken te kunnen denken dan wat de maatschappij verwacht dat je met je tijd doet, namelijk werken. Of bv sommige mensen die status of hun hele identiteit verlenen aan hun werk en neerkijken op andere keuzes. Mensen die denken dat je enkel voldoening kunt halen uit werk (en dat voor iedereen geldt) en je er niet toe doet als je iets anders wilt doen.
Het maakt mij niet uit wat een ander doet en ik hoop dat iedereen gelukkig is met de keuzes die men maakt, maar het gaat mij puur om de kortzichtigheid die sommige mensen hebben en het totale gebrek aan inlevingsvermogen. Maar ik geloof dat het me niet zo goed lukt om duidelijk m'n punt te maken 
Ik werk graag. Maar ben wel blij dat ik niet meer onregelmatig moet werken. Werk in de gezondheidszorg. Heb grote respekt voor mensen die dat wel moeten blijven doen tot 67.....
Ik zelf moet tot 64, en vind dat pima. Vind het meer treurig dat er veel mensen zijn die hun pensioen plannen, en dan eindelijk niet meer werken,en ziek worden... En dan helpt een berg geld ook niet meer.
felija schreef op 08-09-2023 om 23:10:
[..]
Ik vat het op als, dat mensen kennelijk niet weten hoe ze buiten hun werk de tijd moeten vullen. Daar kan ik me echt helemaal niks bij voorstellen. Dat je je werk dus nodig hebt als vorm van entertainment, om je leven te vullen.
Dit is idd al beter verwoord! Het gaat inderdaad niet om de mensen die hun werk daadwerkelijk leuk vinden, dat zijn niet de mensen waarover ik het heb en die zulke dingen tegen me zeggen. Het zijn de mensen die zelf geen enkele andere activiteit kunnen verzinnen die ze mogelijk leuk zouden kunnen vinden om te doen. Er zijn zoveel leuke dingen waarmee ik mijn tijd wil vullen. Mijn werk is leuk en interessant en van belang voor de samenleving, maar toch ga ik liever een volle dag wandelen, moestuinieren of een boek lezen dan mijn werk doen. En zo kan ik nog wel 100 dingen opnoemen.
Geen noodzakelijk "kwaad" maar ook geen levensvervulling. Ik heb werken altijd gezien als een middel om de rekeningen te kunnen betalen en als het werk is wat je toevallig ook nog leuk vindt is dat meegenomen. Naast werk biedt het leven nog zoveel meer om de tijd te vullen.
Je nuttig voelen vind ik echt een onzinreden om te werken. Je kunt ook uitstekend nuttig zijn zonder baan.
Ik denk dat mensen met banen die ze echt bijna als hobby zien vaak hoog opgeleid zijn en een hele bewuste carrièrekeus hebben gemaakt. De meeste mensen zijn gewoon in hun baan gerold en zijn blij als ze het financieel kunnen rondbreien om te stoppen.
Stoppen met 50-55, ik ben 57 en kan voor mezelf bij "stoppen" nog niets voorstellen. Ik ben van team "Ik hou van mijn werk en word er elk jaar beter in". En inderdaad hoog opgeleid.
Toen ik het er met mijn man (64) over "met pensioen gaan" had, vond mijn man het een prima idee, afbouwen tot zijn pensionering. Dat was het moment dat ik dacht, nu voel ik het leeftijdsverschil! Dus misschien komt dat later nog wel.
Cala schreef op 09-09-2023 om 10:56:
[..]
Dit is idd al beter verwoord! Het gaat inderdaad niet om de mensen die hun werk daadwerkelijk leuk vinden, dat zijn niet de mensen waarover ik het heb en die zulke dingen tegen me zeggen. Het zijn de mensen die zelf geen enkele andere activiteit kunnen verzinnen die ze mogelijk leuk zouden kunnen vinden om te doen. Er zijn zoveel leuke dingen waarmee ik mijn tijd wil vullen. Mijn werk is leuk en interessant en van belang voor de samenleving, maar toch ga ik liever een volle dag wandelen, moestuinieren of een boek lezen dan mijn werk doen. En zo kan ik nog wel 100 dingen opnoemen.
Precies, ik weet nog dat ik een boekje zag staan in een etalage, getiteld: "Wat te doen na je pensioen?' Mwah, daar kom ik zelf wel uit. 
Herfstappeltaart schreef op 09-09-2023 om 11:40:
Geen noodzakelijk "kwaad" maar ook geen levensvervulling. Ik heb werken altijd gezien als een middel om de rekeningen te kunnen betalen en als het werk is wat je toevallig ook nog leuk vindt is dat meegenomen. Naast werk biedt het leven nog zoveel meer om de tijd te vullen.
Je nuttig voelen vind ik echt een onzinreden om te werken. Je kunt ook uitstekend nuttig zijn zonder baan.
Ik denk dat mensen met banen die ze echt bijna als hobby zien vaak hoog opgeleid zijn en een hele bewuste carrièrekeus hebben gemaakt. De meeste mensen zijn gewoon in hun baan gerold en zijn blij als ze het financieel kunnen rondbreien om te stoppen.
Maar je kunt ook ontzettend nuttig zijn in een baan. Dus ik vind het een prima reden om te werken. Een groot deel van werkend Nederland is ook hoogopgeleid, dus het is niet een exquise club ofzo.
Ik werk omdat ik het leuk vindt en omdat het moet. Ik heb vind ik zeld nuttig werk wat ik ook nog heel lang zou kunnen doen. Als ik de staatsloterij zou winnen zou ik dit werk wel blijven doen maar wel minder uur dan nu.
Ergens voel ik het ook als mijn morele verplichting om te zorgen dat anderen die niet kunnen werken om gezondheidsredenen ook een normaal bestaan te laten leiden. Uiteindelijk worden de sociale voorzieningen grotendeels opgebracht door de mensen die werken en belastingen en premies betalen.
Mevrouw75 schreef op 09-09-2023 om 12:57:
[..]
Maar je kunt ook ontzettend nuttig zijn in een baan. Dus ik vind het een prima reden om te werken. Een groot deel van werkend Nederland is ook hoogopgeleid, dus het is niet een exquise club ofzo.
Natuurlijk kun je ontzettend nuttig zijn in een baan, dat betwist toch niemand?
Mevrouw75 schreef op 09-09-2023 om 12:57:
[..]
Maar je kunt ook ontzettend nuttig zijn in een baan. Dus ik vind het een prima reden om te werken. Een groot deel van werkend Nederland is ook hoogopgeleid, dus het is niet een exquise club ofzo.
Ja natuurlijk kan je baan heel nuttig zijn. En heel veel werk moet uiteraard ook gedaan worden. Maar er zijn ook genoeg banen die niet daadwerkelijk nuttig zijn (of alleen nuttig voor je baas als je in een commercieel bedrijf werkt, maar dat betekent niet dat dat commierciele bedrijf daadwerkelijk nuttig is voor de gmeenschap). Wat ik vaak een totaal onnutige functie vindt zijn communicatie specialisten. Wij hebben deze nu ook bij onze grote stichting. De stichting zelf is absoluut nuttig en noodzakelijk. Maar die functie? Man man man. Gestudeerd, duur, maar dan? Een enorme hoop geblabla, hip taalgebruik, prachtige communicatie cartoons, dure brochures gemaakt, maar wie leest het? Niemand! Veel te druk met de echt belangrijke zaken. Wat een enorme onzin is dat zeg. Laatst weer een presentatie gehad over het nieuwe communiceren. Nou, het ging bij de meesten het ene oor in en het andere weer uit. Dus sowieso worden er, m.i., een hoop onzin functies bedacht, binnen op zich nuttige bedrijven, stichtingen en whatever.
Los daarvan: Op dit moment zijn er heel veel, belangrijke, vacatures die maar niet vervuld raken. In die zin zou je zeggen, dat hoe meer mensen werken, hoe beter. Maar....... dan moeten ze wel in die functies gaan werken, maar niet iedereen wil dat of kan dat. En voor je het weet leven we weer in een periode dat er een overschot aan werknemers is, maar een tekort aan banen. En eigenljk zitten we dan helemaal niet te wachten op mensen die veel werken, maar dat eigenlijk niet hoeft, terwijl, veelal jongeren, geen baan kunnen vinden.
En ja, veel mensen zijn hoog opgeleid, maar minstens net zo veel gemiddeld, of laag. Los daarvan: hoog opgeleid betekent niet dat je baan erg zinvol is en laag opgeleid betekent niet een onzinnige baan. Vaak integendeel zelfs.
Trots zijn op je baan, kan ook een hele goede reden zijn om te werken.
Auwereel schreef op 09-09-2023 om 14:47:
Trots zijn op je baan, kan ook een hele goede reden zijn om te werken.
Ja, kan. Maar wat is de reden van het trots zijn? Omdat je goed werk doet (bijv. iets in de zorg)? Omdat je goed bent in je werk (je kan iets goed)?
bieb1963 schreef op 09-09-2023 om 15:10:
[..]
Ja, kan. Maar wat is de reden van het trots zijn? Omdat je goed werk doet (bijv. iets in de zorg)? Omdat je goed bent in je werk (je kan iets goed)?
Kan allebei, het idee dat je iets toevoegt aan de samenleving, hangt dus samen met nuttig, of omdat je helemaal blij wordt van wat je hebt gemaakt, of gedaan "kijk mij eens!".
Mevrouw75 schreef op 09-09-2023 om 12:57:
[..]
Maar je kunt ook ontzettend nuttig zijn in een baan. Dus ik vind het een prima reden om te werken. Een groot deel van werkend Nederland is ook hoogopgeleid, dus het is niet een exquise club ofzo.
Natuurlijk kun je ontzettend nuttig zijn in een baan. Dat ontken ik toch niet? Maar ook daarbuiten.
En ik zeg ook nergens dat hoogopgeleiden een exquise club vormen. Maar een minstens even groot deel is laag of middelmatig opgeleid. Ik kan me prima voorstellen dat mensen die banen hebben als stratenmaker, glazenwasser, caissière, thuiszorgmedewerker (ontzettend nuttig trouwens, maar ook zwaar) enz. enz. graag vroeg willen stoppen met werken. Het meeste kantoorpersoneel vind het werk ook echt geen levensvervulling hoor.
En verder precies wat Bieb1963 zegt.
Svp niet quoten, mss verwijder ik dit later
Het uitgangspunt van dit topic begrijp ik volkomen, maar hierbij wordt een bepaalde doelgroep, zoals ik, totaal vergeten. Deels ook juist doordat inkomsten anders geïnterpreteerd worden door de maatschappij. Dus niet enkel hoe iemand zichzelf voelt of ziet bij betaald werk, maar ook hoe anderen jou zien als individu!
Ikzelf krijg dus inkomsten uit een particuliere arbeidsongeschiktheidsverzekering (dus zelf ooit een AOV afgesloten toen ik 15 jaar geleden als ZZP’er startte). Geen gemeenschapsgeld dus en sinds 3 jaar blijvend arbeidsongeschikt verklaard.
Buiten het feit dat ik absoluut niet klaag over mijn huidige inkomsten (welke beduidend veel lager zijn dan toen ik nog kon werken) mis ik het werken verschrikkelijk, elke dag weer! En dat zit m in de hele kleine dingen, het meedraaien in de maatschappij, het voldane gevoel ik ervan kreeg, het er werkelijk tot toe doen, ook enige trots op wat je dan tóch had kunnen betekenen etc etc.
Mijn inkomsten zijn ook gewoon inkomsten, maar zo wordt dat door heel veel bedrijven en/of maatschappij juist niet gezien en dat is steeds weer erg pijnlijk als je daarmee wordt geconfronteerd. Het voelt als een trap na vooral, alsof men er zelf voor heeft gekozen ongeneeslijk ziek te worden?! Zo kreeg ik bijv vorig jaar geen overbruggingskrediet toen ik mijn huidige appartement had gekocht en de badkamer eerst verbouwd moest worden. Mijn ‘oude’ verkochte woning (met giga overwaarde) was nog niet gepasseerd naar nieuwe eigenaar, dus wilde ik een kortlopend overbruggingskrediet afsluiten voor de badkamerverbouwing. Hun keiharde afwijzing van €0, want inkomsten uit een AO-uitkering, was het antwoord. Had ik exact hetzelfde bedrag als werkende gehad, dan had ik dit overbruggingskrediet zonder probleem kunnen afsluiten.
Sorry, maar dit voelde haast nog naarder dan de diagnose ongeneeslijk ziek krijgen, want je doet dus gewoon niet meer mee, zo voelde het echt!
Maar nu even echt on-topic: 😉
Ik vond mijn werk heerlijk, werkte bewust ook maar 4 dagen als ZZP’er, want quality time is net zo belangrijk. Werken is zoveel meer dan enkel werken en dat besef ik nu als arbeidsongeschikte nóg meer.
Tevens ben ik het ontzettend eens met de voorgangers die schreven over het aanpassen van het toeslagensysteem. Wil je minder werken, omdat je gewoon meer leuke dingen wilt doen, prima! Dan zonder de toeslagen waarvoor anderen werken, draag dan ook zelf die verantwoordelijkheid.