Is betaald werk een doel of een middel?
N.a.v. het draadje over het nieuwe feminisme.
Wat is nu eigenlijk de essentie van betaald werk? Uiteraard moet er brood op de plank. En verder zijn veel beroepen absoluut noodzakelijk. En ook: het streven om je eigen broek op te houden. Hoe dan ook, betaald werk is nodig om de economie en de maatschappij overeind te houden.
Verder is werk voor velen iets wat voldoening, energie, tijdsbesteding, plezier enz enz kan geven. Maar dat geldt zeker niet voor elk werk en voor iedereen. Voor velen is werk helemaal niet zo leuk. Zou iemand zich veel liever op een andere manier nuttig maken, maar geen of te weinig tijd door de betaalde baan. En dan bedoel ik niet zozeer eigen plezier, maar voor anderen, voor de maatschappij.
Ik stel deze vraag omdat in de voornoemde topic het betaalde werk als een soort heilig wordt verklaard: We moeten zoveel mogeljk blijven werken als we een gezin hebben en liefst 50/50 natuurlijk En ja, vaak moet dat ook gewoon gebeuren (brood op de plank, maatschappijk noodzakelijk werk enz). Maar wat als het fin. niet noodzakelijk is, het werk door genoeg andere belangstellenden kan worden gedaan (er dus niet een maatschappelijk gat valt) en diegene zich liever bezig houdt met andere dingen die hij/zij belangrijk vindt? Dan voldoe je, dat is mijn gevoel n.a.v. die topic, niet helemaal. Maar wáár voldoe je eigenlijk niet aan?
Moxxie schreef op 08-09-2023 om 22:27:
[..]
Dus jij vindt het geestelijke armoe als iemand gelukkig is met zijn/haar werkende leven en niet verlangt naar minder werken? Ik vind het juist nogal kortzichtig om iemand die zo in het leven staat af te kraken. Wat voor bijzonders doe jij dan in de tijd die je niet werkt dat maakt dat je bij een ander die voldoening haalt uit werken over geestelijke armoe spreekt?
Ik vat het op als, dat mensen kennelijk niet weten hoe ze buiten hun werk de tijd moeten vullen. Daar kan ik me echt helemaal niks bij voorstellen. Dat je je werk dus nodig hebt als vorm van entertainment, om je leven te vullen.
felija schreef op 08-09-2023 om 23:10:
[..]
Ik vat het op als, dat mensen kennelijk niet weten hoe ze buiten hun werk de tijd moeten vullen. Daar kan ik me echt helemaal niks bij voorstellen. Dat je je werk dus nodig hebt als vorm van entertainment, om je leven te vullen.
Mijn werk is echt mijn hobby. Is wel mijn entertainment alhoewel ik zeker hobby’s buiten het werk heb. Maar ik mis mijn werk als ik op vakantie ben na een tijdje
en ik kan me jouw situatie ook indenken hoor, zo voelt het voor mijn man. Werken is voor hem gewoon noodzakelijk om te kunnen leven maar hij kan uitstekend zonder
felija schreef op 08-09-2023 om 23:10:
[..]
Ik vat het op als, dat mensen kennelijk niet weten hoe ze buiten hun werk de tijd moeten vullen. Daar kan ik me echt helemaal niks bij voorstellen. Dat je je werk dus nodig hebt als vorm van entertainment, om je leven te vullen.
Zo lees ik het ook en dat vind ik kortzichtig, dat je ervan uitgaat dat die mensen kennelijk geen andere leuke dingen in het leven kunnen verzinnen dan werk. Die andere dingen kunnen ze er ook naast hebben en werk kan veel meer voor je betekenen dan alleen maar entertainment.
Ik zou nooit schraal en zonder auto willen leven, al je geld oppottend voor later. Mijn moeder zit op haar 73e in een verzorgingshuis om nog maar te zwijgen over mensen die die leeftijd nog niet eens halen. Verder word ik ook niet blij van kamperen, eigen brood mee op uitjes of boodschappen van de Aldi en tweedehands kleding.
Cala schreef op 08-09-2023 om 21:59:
Ik werk ook om te leven en ben actief bezig om te kunnen realiseren om te kunnen stoppen met werken ergens tussen mijn 50ste en 55ste. In gesprekken met mensen hierover lijken veel mensen dit gek te vinden, want "wat moet je met al die tijd" wordt toch wel vaak gezegd. Vaak lijken ze de droom om eerder te stoppen wel te begrijpen, maar niet het feit dat ik daar serieus mee bezig ben. En dan zeggen mensen dat ze liever nu genieten en/of ze hun werk veel te leuk vinden. Ik vind dat echt geestelijke armoe, als je niet zelf kunt verzinnen waar je blij van wordt en hoe je je tijd zou willen indelen (snap dat het je misschien wel tijd kost om hier over na te denken als je er nooit eerder serieus over hebt nagedacht). In het begin van mijn werkleven ben ik na het afronden van mijn studie drie dagen blijven werken (ik werkte het laatste jaar van mijn studie al parttime in mijn eerste echte baan), dat begrepen ook niet veel mensen. Ik begrijp daarentegen niet waarom ik meer zou moeten werken als ik makkelijk rond kan komen van mijn parttime salaris. Nu werk ik wel bewust meer, het geld heb ik niet nodig, maar dat investeer ik dus (hypotheek versneld aflossen en beleggen).
Overigens heb ik wel het financiële voordeel dat we geen auto of kinderen hebben, dus onze vaste lasten zijn sowieso vrij laag.
Ik ben benieuwd waarom jij het geestelijke armoede vindt als mensen met plezier werken en daar in het nu van genieten en dat ziet alsof ze zelf niet kunnen bedenken waar ze blij van worden.
Die mensen hebben toch juist serieus nagedacht over van welk werk ze blij worden? Die zijn toch niet naar het eerste de beste uitzendbureau gegaan om te zeggen: “Doe maar een baantje.” (Ik zie ineens die reclame voor me van Royal Club. 
) om zich daar vervolgens elke dag met tegenzin naar toe te slepen?
Ik vraag me dan ook af of je voor jezelf helder hebt welk werk goed bij jou zou passen en waar jij blij van wordt, als jouw droom is om vroeg te willen stoppen met werken. Doe jij dan misschien werk dat je niet leuk vind?
Ik heb zelf in mijn werk goed nagedacht waar ik blij van word en hoe ik mijn tijd wil indelen. Daarom heb ik juist de keuze gemaakt om te stoppen met werk waar ik niet meer blij van werd om te gaan doen waar ik juist heel blij van word. Mijn werk voelt voor een groot deel ook als een hobby voor me. En dat voelt voor mij juist geestverrijkend.
Omdat ik zelf kan bepalen hoeveel tijd ik aan mijn werk wil besteden, hou ik tijd over om naast mijn werk ook leuke en zinvolle dingen te doen, zoals vrijwilligerswerk. In mijn optiek kun je je dus zowel met werk als met dingen naast je werk geestelijk verrijken.
Ik herken het beeld wat je schetst niet uit het andere topic. Hier overtuigd feminist. Ik zou morgen stoppen met (betaald) werk als het financieel kon. Maar niet als ik in ruil daarvoor het huishouden mag gaan runnen en de kinderen mag verzorgen (dus alleen als mijn man ook stopt, of ik dan ook een kok, nanny, schoonmaker en tuinman kan inzetten).
Want ik vind mijn werk wel veel leuker dan zorg- en huishoudelijke taken. Maar verre van het belangrijkste in het leven, en ook geen serieuze bron van eigenwaarde. Veel betaald werk is ook voor de samenleving nuttelozer dan veel vrijwilligerswerk, waaronder het huishouden runnen en de kinderen verzorgen en grootbrengen. Een belangrijke en waardevolle taak. Ik wil het alleen niet hoeven doen omdat ik toevallig een vagina heb.
Wel aardig dit hier nu vooral reacties binnenkomen van mensen die hun werk leuk vinden, vraag me af hoe mensen die hun lichaam letterlijk slopen voor hun werk hierover denken.
Moirmel schreef op 09-09-2023 om 02:01:
Wel aardig dit hier nu vooral reacties binnenkomen van mensen die hun werk leuk vinden, vraag me af hoe mensen die hun lichaam letterlijk slopen voor hun werk hierover denken.
Ik kan zo snel geen gespecificeerde cijfers vinden, maar ik gok dat het wel meevalt. Zo’n 85% is uitgesproken tevreden met hun werk. Dat is al jaren vrij stabiel. Aantal uren werk maakt niet uit: https://opendata.cbs.nl/#/CBS/nl/dataset/85626NED/table
misschien is op een laptop nog wel een tabel te bouwen met andere variabelen, maar daar heb ik even geen zin in. 
Moxxie schreef op 08-09-2023 om 22:27:
[..]
Dus jij vindt het geestelijke armoe als iemand gelukkig is met zijn/haar werkende leven en niet verlangt naar minder werken? Ik vind het juist nogal kortzichtig om iemand die zo in het leven staat af te kraken. Wat voor bijzonders doe jij dan in de tijd die je niet werkt dat maakt dat je bij een ander die voldoening haalt uit werken over geestelijke armoe spreekt?
Ik vond het ook nogal een opvallende uitspraak.
Overigens is minder werken voor heel veel mensen absoluut geen optie, omdat ze rond het minumun verdienen. Laat staan om te sparen/beleggen om eerder te kunnen stoppen.
En verder valt het me op, dat velen minder werken vooral zien als meer tijd voor leuke dingen. Dat kan uiteraard, niks mis mee. Maar minder werken (als het kan) kan natuurlijk vooral ook betekenen: minder stress, meer tijd en aandacht voor je naasten en anderen die iets nodig hebben, meer tijd voor allerlei andere maatschappelijke zaken w.o. vrijwilligerswerk. Volgens mij wordt een maatschappij waarin iedereen zoveel mogelijk werkt ook al id dat zeker niet altijd nodig en betreft het werk wat niet perse noodzakelijk is voor de.maatschsppij, wel heel leeg en eenzaam.
Voor velen is werken echt noodzakelijk inderdaad en mensen kunnen het ook echt leuk vinden. Dat is inderdaad niet geestelijke armoede.
Er wordt nu gepromoot dat mensen na hun pensioen doorwerken. Het gevolg is wel dat maatschappelijk gezien er veel verloren gaat aan vrijwilligerswerk en mantelzorg.
Hoe fijn is het om even je buurvrouw/ ouders te helpen? Om bij te springen op school? Uitjes zijn tegenwoordig moeilijk te regelen want iedereen is aan het werk... En zo is er nog wel meer uitgekleed op school bij gebrek aan ouders.
Ik denk inderdaad dat stel er komt een basisinkomen, dat het sociaal gezien beter wordt. Voor mij geld echt dat werk mij veel moeite kost, ren kostte van gezondheid en algemeen welzijn. Ik ben veel te druk met instanties, de kinderen, ex, de rechtbank (dit jaar al weer 3 x geweest) dat kost gewoonweg veel energie.
Niet omdat ik niet wil, of omdat ik verre reizen wil maken en mezelf wil ontwikkelen. Ik zou graag een baan willen waar ik mijn ziel en zaligheid in kwijt kan . Maar nu zit dat er niet in.
bieb1963 schreef op 09-09-2023 om 07:25:
[..]
Ik vond het ook nogal een opvallende uitspraak.
Overigens is minder werken voor heel veel mensen absoluut geen optie, omdat ze rond het minumun verdienen. Laat staan om te sparen/beleggen om eerder te kunnen stoppen.
En verder valt het me op, dat velen minder werken vooral zien als meer tijd voor leuke dingen. Dat kan uiteraard, niks mis mee. Maar minder werken (als het kan) kan natuurlijk vooral ook betekenen: minder stress, meer tijd en aandacht voor je naasten en anderen die iets nodig hebben, meer tijd voor allerlei andere maatschappelijke zaken w.o. vrijwilligerswerk. Volgens mij wordt een maatschappij waarin iedereen zoveel mogelijk werkt ook al id dat zeker niet altijd nodig en betreft het werk wat niet perse noodzakelijk is voor de.maatschsppij, wel heel leeg en eenzaam.
Dat is wel het sleutelwoord: "als het kan". De meesten kunnen niet minder werken dan 3 of 4 dagen. Simpelweg omdat ze anders financieel afhankelijk zijn. Veel mensen die minder werken, kunnen dat alleen omdat iemand anders (partner of overheid) financieel voor ze zorgt.
Hele mooie openingspost! Ik heb leuk werk en ik werk om te leven. Je hebt nu eenmaal geld nodig. Werk is leuk maar veel andere dingen nog leuker. Ik werk parttime en ik zou voor geen goud meer uren willen werken. Ik wil gewoon een fijn rustig en vrij leven.
Ook ik stoor me aan de norm die blijkbaar heerst om zoveel mogelijk te blijven werken. Alsof dat de heilige graal is terwijl je in veel gevallen alleen maar bezig bent de zakken te vullen van een ander en gewoon een nummertje bent. Is niet overal zo maar op veel plekken wel. Er is zoveel meer in het leven dan werken en er zijn zoveel andere dingen die aandacht verdienen. Dat wordt soms vergeten.
Facy66 schreef op 09-09-2023 om 09:02:
Hele mooie openingspost! Ik heb leuk werk en ik werk om te leven. Je hebt nu eenmaal geld nodig. Werk is leuk maar veel andere dingen nog leuker. Ik werk parttime en ik zou voor geen goud meer uren willen werken. Ik wil gewoon een fijn rustig en vrij leven.
Ook ik stoor me aan de norm die blijkbaar heerst om zoveel mogelijk te blijven werken. Alsof dat de heilige graal is terwijl je in veel gevallen alleen maar bezig bent de zakken te vullen van een ander en gewoon een nummertje bent. Is niet overal zo maar op veel plekken wel. Er is zoveel meer in het leven dan werken en er zijn zoveel andere dingen die aandacht verdienen. Dat wordt soms vergeten.
Over die norm kunnen we het inderdaad hebben, maar ik haalde hem niet zo uit dat topic.
Ik werk nu al ruim 30 jaar niet meer. Vroeger gaf werken mij geen voldoening maar ik deed het puur om het geld. Ik wist als kind zijnde al dat ik huisvrouw en moeder wilde worden. Gelukkig is die droom uit gekomen. Vanaf het moment dat ik huisvrouw was en niet meer hoefde te gaan werken ben ik veel gelukkiger geworden. Mijn man had een goed salaris waarmee wij goed rond konden komen en we hoefden ons geen dingen te ontzeggen zoals vakanties en leuke dingen doen. Anders zou ik wel zijn blijven werken.
Facy66 schreef op 09-09-2023 om 09:02:
Hele mooie openingspost! Ik heb leuk werk en ik werk om te leven. Je hebt nu eenmaal geld nodig. Werk is leuk maar veel andere dingen nog leuker. Ik werk parttime en ik zou voor geen goud meer uren willen werken. Ik wil gewoon een fijn rustig en vrij leven.
Ook ik stoor me aan de norm die blijkbaar heerst om zoveel mogelijk te blijven werken. Alsof dat de heilige graal is terwijl je in veel gevallen alleen maar bezig bent de zakken te vullen van een ander en gewoon een nummertje bent. Is niet overal zo maar op veel plekken wel. Er is zoveel meer in het leven dan werken en er zijn zoveel andere dingen die aandacht verdienen. Dat wordt soms vergeten.
Dat lijkt me geen enkel probleem als je met parttime werken je eigen broek op kunt houden. Ik stoor me dan weer aan parttimers die een fijn en rustig leven willen, maar wel allerlei toeslagen nodig hebben om rond te kunnen komen.
Ik ben blij dat ik in een land leef waarin we proberen te zorgen voor mensen die het minder hebben. Daar betaal ik met liefde aan mee.
Maar ik zou die al die toeslagen graag zien stoppen voor die mensen die 18 of 20 uur werken en het verder wel best vinden, maar wel huursubsidie enz. nodig hebben om de maand door te komen.