Het grote werk erger topic
Waar ergeren jullie je aan bij je werk/ heb je je aan geërgerd op werkgebied nu en/of in het verleden maakt niet uit.
Ik zal beginnen:
- Collega's die alles beter weten, en dat constant willen laten blijken
- Collega's die achter de rug om dingen tegen de leidinggevende zeggen zonder jou daar over in te lichten.
- Bedrijven die geen goed inwerksysteem hebben maar wel verwachten dat je alles weet.
- Het gezeur van collega's op elkaar, hoe lang iemand pauze houdt, hoe laat iemand komt werken ect.
Heb er nog wel meer, maar dit zijn wel mijn grootste ergernissen.
Auwereel schreef op 23-09-2024 om 11:45:
Ik heb een gat in mijn agenda...
Een (voor mij) groot project gaat voorlopig niet door, een hele lading studenten die ik heb begeleid, zijn pas afgestudeerd, de nieuwe zijn nog net niet op een punt beland dat ik ze kan reviewen op wat ze met de laatste feedback hebben gedaan. College's die ik moest geven heb ik gegeven.
Nu veel minder te doen dan verwacht, maar natuurlijk wordt het weer superdruk aan het eind van het kwartaal met alle beoordelingen/begeleiding die dan gegeven moeten worden.
Maar nu moet ik verzinnen hoe ik het gat in mijn agenda moet vullen, normaal gaat dat vanzelf, dit ben ik niet gewend!
Met niets of alles rustig aan doen. Zo gaat het bij mij altijd, het is hollen of stilstaan. In rustige tijden doe ik mijn verplichte e-cursussen, schoon mijn mailmappen en andere dingetjes die zijn blijven liggen en compenseer ik uren.
Auwereel schreef op 23-09-2024 om 11:45:
Ik heb een gat in mijn agenda...
Een (voor mij) groot project gaat voorlopig niet door, een hele lading studenten die ik heb begeleid, zijn pas afgestudeerd, de nieuwe zijn nog net niet op een punt beland dat ik ze kan reviewen op wat ze met de laatste feedback hebben gedaan. College's die ik moest geven heb ik gegeven.
Nu veel minder te doen dan verwacht, maar natuurlijk wordt het weer superdruk aan het eind van het kwartaal met alle beoordelingen/begeleiding die dan gegeven moeten worden.
Maar nu moet ik verzinnen hoe ik het gat in mijn agenda moet vullen, normaal gaat dat vanzelf, dit ben ik niet gewend!
Dat gat moet je niet vullen. Rustig aan, wat dingen opruimen en afronden, alle dingetjes die zijn blijven liggen in de drukte afwerken. Als je pieken en dalen hebt, moet je ook wel die dalen gebruiken.
Auwereel schreef op 23-09-2024 om 11:45:
Ik heb een gat in mijn agenda...
Een (voor mij) groot project gaat voorlopig niet door, een hele lading studenten die ik heb begeleid, zijn pas afgestudeerd, de nieuwe zijn nog net niet op een punt beland dat ik ze kan reviewen op wat ze met de laatste feedback hebben gedaan. College's die ik moest geven heb ik gegeven.
Nu veel minder te doen dan verwacht, maar natuurlijk wordt het weer superdruk aan het eind van het kwartaal met alle beoordelingen/begeleiding die dan gegeven moeten worden.
Maar nu moet ik verzinnen hoe ik het gat in mijn agenda moet vullen, normaal gaat dat vanzelf, dit ben ik niet gewend!
Wat eerder weg, wat langer lunchen, toch die koffiepauze nemen.
En idd de losse eindjes afronden.
Bijlezen in vakliteratuur?
voor het gat in de agenda:
- mailbox opschonen
- alles netjes, digitaal, archiveren
- urenregistratie, verlof, declaraties
- bijlezen, vakliteratuur, een (online) cursus doen,
- nieuwe ideeen uitwerken
- bijpraten met collegas (informele kopjes koffie)
- vaker een vrije dag / middag nemen of eerder naar huis.
Ik had een stapeltje cursussen en papers liggen naar aanleiding van het project en dat moest opeens, hop, in een (digitale) la.
Maar inmiddels verveel ik me niet meer, met oude & nieuwe mail die me ook geïnspireerd heeft tot wat nieuwe studentenopdrachten.
Maar ik zat vrijdagmiddag en vanmorgen echt naar mijn laptop te kijken, ja en wat nou...
Dacht ik het goed geregeld te hebben, dat ik niet op twee plaatsen tegelijk hoef te zijn, heeft een onverlaat toch een afspraak weer verschoven en nu vallen twee activiteiten weer samen. Zucht.
Mijn opleideling noemt vrouwelijke cliënten heel vaak 'vrouwtje' als hij met mij over ze spreekt. Ik had het eerst nog niet zo in de gaten. Dacht oprecht (ja, naïef ik weet het) dat het kleine vrouwen betrof. Maar hij noemt dus vrijwel alle vrouwen, ongeacht postuur, leeftijd oid 'vrouwtje'. Mannen noemt hij vaak 'kerel'. Ik vind dat toch zo stom. Heb hem dat ook duidelijk gemaakt. Maar ik geloof dat hij mij maar een muggenzifter vindt. Hij lijkt het probleem niet te begrijpen. Geeft ook aan dat hij toch niks verkeerds zegt en bedoelt. Maar als ik het vervelend vindt dat hij zal proberen er op te letten. Ik blijf hem er ook op wijzen. En probeer hem te laten zien hoe scheef het is door bijvoorbeeld hem of een andere man 'mannetje' te noemen. Dan lacht hij wat ongemakkelijk.
Meesje schreef op 01-10-2024 om 11:06:
Mijn opleideling noemt vrouwelijke cliënten heel vaak 'vrouwtje' als hij met mij over ze spreekt. Ik had het eerst nog niet zo in de gaten. Dacht oprecht (ja, naïef ik weet het) dat het kleine vrouwen betrof. Maar hij noemt dus vrijwel alle vrouwen, ongeacht postuur, leeftijd oid 'vrouwtje'. Mannen noemt hij vaak 'kerel'. Ik vind dat toch zo stom. Heb hem dat ook duidelijk gemaakt. Maar ik geloof dat hij mij maar een muggenzifter vindt. Hij lijkt het probleem niet te begrijpen. Geeft ook aan dat hij toch niks verkeerds zegt en bedoelt. Maar als ik het vervelend vindt dat hij zal proberen er op te letten. Ik blijf hem er ook op wijzen. En probeer hem te laten zien hoe scheef het is door bijvoorbeeld hem of een andere man 'mannetje' te noemen. Dan lacht hij wat ongemakkelijk.
Ik werk in de zorg en hoor dit ook regelmatig inderdaad. Vrouwelijke collega's (de meesten) hoor ik het ook doen. Ik snap dat het vanuit hen niet 'verkeerd' bedoeld is, maar het draagt wel bij aan een scheef man/vrouw beeld.
Wat vinden jullie van de volgende; Ik (vrouw/41 jaar oud) werkte laatst een dienst met een collega (man/23 jaar oud). Ik had iets niet zo handig gedaan en benoemde dit. Collega zegt; 'oh maar dat geeft toch niet meissie!'
Ik was helemaal een beetje verbouwereerd door zijn opmerking waardoor ik het moment voorbij heb laten gaan. Wat vinden jullie? Ongepast of niet? En speelt het leeftijdsverschil dan nog mee? Of ook 'niet verkeerd bedoeld'? En is er nog een verschil tussen werk en privé hierin voor jullie?
Ik vind dat niet ongepast. Ik zou er vanuit gaan dat hij het vriendelijk bedoeld.
Als mensen mij meisje of meissie noemden (werk in de zorg) antwoord ik sinds een jaar of vier: mijn dochter van (18-22)is mijn meissie... Dan is de boodschap altijd duidelijk. Kan natuurlijk ook met jongere dochter, maar juist het feit dat je ouder bent van een volwassene maakt het duidelijk!
Mischa83 schreef op 01-10-2024 om 18:40:
[..]
Ik werk in de zorg en hoor dit ook regelmatig inderdaad. Vrouwelijke collega's (de meesten) hoor ik het ook doen. Ik snap dat het vanuit hen niet 'verkeerd' bedoeld is, maar het draagt wel bij aan een scheef man/vrouw beeld.
Wat vinden jullie van de volgende; Ik (vrouw/41 jaar oud) werkte laatst een dienst met een collega (man/23 jaar oud). Ik had iets niet zo handig gedaan en benoemde dit. Collega zegt; 'oh maar dat geeft toch niet meissie!'
Ik was helemaal een beetje verbouwereerd door zijn opmerking waardoor ik het moment voorbij heb laten gaan. Wat vinden jullie? Ongepast of niet? En speelt het leeftijdsverschil dan nog mee? Of ook 'niet verkeerd bedoeld'? En is er nog een verschil tussen werk en privé hierin voor jullie?
Hahaha, ik zou me erg gevleid voelen. Meisje 
Moet er eerlijk bijzeggen dat ik al een tijdje geen 41 meer ben.
Mischa83 schreef op 01-10-2024 om 18:40:
[..]
Ik werk in de zorg en hoor dit ook regelmatig inderdaad. Vrouwelijke collega's (de meesten) hoor ik het ook doen. Ik snap dat het vanuit hen niet 'verkeerd' bedoeld is, maar het draagt wel bij aan een scheef man/vrouw beeld.
Wat vinden jullie van de volgende; Ik (vrouw/41 jaar oud) werkte laatst een dienst met een collega (man/23 jaar oud). Ik had iets niet zo handig gedaan en benoemde dit. Collega zegt; 'oh maar dat geeft toch niet meissie!'
Ik was helemaal een beetje verbouwereerd door zijn opmerking waardoor ik het moment voorbij heb laten gaan. Wat vinden jullie? Ongepast of niet? En speelt het leeftijdsverschil dan nog mee? Of ook 'niet verkeerd bedoeld'? En is er nog een verschil tussen werk en privé hierin voor jullie?
Dat hangt erg van de regio af. Volgens mij zou dit in Amsterdam vrij normaal zijn.
De bom is gebarsten en collega op non actief gesteld. Heerlijk en terecht maar die fall out.. Al dat gedoe en geroddel en sensatie. Wil gewoon lekker werken zonder die betreffende collega
nieuwe leidinggevende dacht dat het prima kon om mijn reïntegratie gesprek te voeren tijdens de lunch waar collega's bij zitten.
Heb hem gelijk duidelijk gemaakt dat ik zulke gesprekken niet in het bijzijn van collega's voer.