Fulltime of parttime werken?

Ik heb een contract voor 40 uur in de week. Maar tijdens de opstart periode (ca. 2 maanden voorafgaand aan de première van een voorstelling, afhankelijk van de grootte van de voorstelling) werk je altijd meer dan die 40 uur: 6 dagen in de week, 10 uur per dag. Wanneer je na de première het reguliere speelschema in gaat, worden die overuren meestal langzaam wel weer afgebouwd met een extra dagje in de week vrij. Moet wel eerst je vervanging ingewerkt worden en daar kunnen ook makkelijk 2 maanden overeen heen gaan.

Zilver_gray schreef op 16-02-2024 om 07:53:

[..]

Dat betalen we nu toch al met zijn allen? Ik snap je punt overigens; parttime prima maar wel je eigen broek op kunnen houden.

Toch kan ik me levendig situaties voorstellen dat men mentaal of geestelijk niet in staat is om meer uren te werken. Dan is het fijn dat er een aanvulling is.

Dat klopt maar dan "is er iets aan de hand" met je gezondheid en is het dus prima dat je een aanvulling krijgt. 

Ik dacht dat Moirmel bedoelde dat iedereen dat zou moeten kunnen desnoods met hulp. Maar dan krijg je dus wel problemen met de uitgaven van de overheid.

speelt ook nog mee dat de inhoud van mijn beroep de afgelopen 30 jaar is verkloot. Vroeger vond ik mijn werk superleuk maar nu vind ik het vaak afzien. En iets heel anders gaan doen valt niet mee na je 50e en met een aandoening. 

Miraval schreef op 16-02-2024 om 08:02:

[..]

Dat klopt maar dan "is er iets aan de hand" met je gezondheid en is het dus prima dat je een aanvulling krijgt.

Ik dacht dat Moirmel bedoelde dat iedereen dat zou moeten kunnen desnoods met hulp. Maar dan krijg je dus wel problemen met de uitgaven van de overheid.

Ik heb officieel geen problemen met mijn gezondheid, maar ik merkte wel dat fulltime mijn baan uitvoeren gewoon niet goed voor me was en ben ik teruggegaan naar officieel 4 dagen, wat in de praktijk gewoon 5 dagen was trouwens. Nu heb ik een kind, dus nu is het opeens wel geoorloofd

Ginevra schreef op 16-02-2024 om 08:23:

speelt ook nog mee dat de inhoud van mijn beroep de afgelopen 30 jaar is verkloot. Vroeger vond ik mijn werk superleuk maar nu vind ik het vaak afzien. En iets heel anders gaan doen valt niet mee na je 50e en met een aandoening.

Jij zit in het hoger onderwijs, toch? Ik ben wel benieuwd waar je tegenaan loopt (ik overweeg een overstap).

Blomke82 schreef op 15-02-2024 om 21:53:

[..]

Wat ik mij dan afvraag: vind je je werk wel leuk dat een dag extra in de week voor depressies zorgt?

Toen ik nog geen kinderen had werkte ik "gewoon" fulltime. Heb nooit begrepen dat vriendinnen in destijds dezelfde situatie als mij parttime werkten, terwijl ze soms zelfs nog thuis woonden maar wel een fulltime mogelijkheid hadden. Had genoeg vrije tijd om mijn hobbies te beoefenen.

Nu met 24 uur heb ik op basis van fulltime 16 uur per week over voor het huishouden, heb aan de helft al wel genoeg daarvoor. Zit soms min of meer uit verveling al te Netflixen als kids op school zijn met het huis aan kant.

Ik sta er wel een beetje hetzelfde als jij in, maar ben dan ook gewoon belastbaar. Dat mensen die minder belastbaar zijn (bijvoorbeeld gevoelig voor depressies, snel moe of iets anders) minder werken snap ik ook. Maar ik verbaasde mij ook wel over de vriendinnen vroeger die gelijk begonnen met parttime werk. Zij vonden hun werk vaak ook niet zo leuk. Aan de andere kant besef ik mij ook heel goed dat ik ontzettend geluk heb gehad met mijn werk op die leeftijd. Een hele leuke functie, super collega’s in dezelfde leeftijdscategorie, een jong bedrijf, veel hele leuk zakenreisjes naar de meest bijzondere locaties. Ik vond het heel leuk om te werken en 40 uur (vaak ook wat meer) voelde helemaal niet als opgave. Ik kon daarnaast nog prima 3 keer in de week sporten, afspreken met vrienden en familie, mijn huis schoonhouden etc. Terwijl vriendinnen vaak geen functie op niveau vonden, weinig uitdaging hadden, geen leuke collega’s en/of een lange reistijd.

Pas later toen ik wat minder leuk werk deed, een groter huis had met meer onderhoud, een langere reistijd, pas toen begreep ik die vriendinnen beter.

Miraval schreef op 16-02-2024 om 08:02:

[..]

Dat klopt maar dan "is er iets aan de hand" met je gezondheid en is het dus prima dat je een aanvulling krijgt.

Ik dacht dat Moirmel bedoelde dat iedereen dat zou moeten kunnen desnoods met hulp. Maar dan krijg je dus wel problemen met de uitgaven van de overheid.

In de eerste plaats bedoel ik natuurlijk dat de mensen die er niet in slagen om voltijds te werken ondersteund moeten worden wanneer ze een deeltijdse baan uitoefenen, maar ergens stel ik toch ook de structuur van twee voltijds werkende binnen een gezin in vraag. Naast de betaalde arbeid is er nog een heleboel arbeid die niet bezoldigt wordt en ook gedaan moet worden (huishouden, opvoeding, mantelzorg...) en het zou fijn zijn als dit evenveel gewaardeerd werd als de reguliere job.

Weet niet hoe de situatie precies in Nederland zit, maar hier lees ik de laatste jaren vaak over alleenstaanden die een tweede job uitoefenen naast hun voltijdse baan enkel om rond te kunnen komen. Dan loopt er volgens mij iets mis met de verloning want met alle automatisering en robotificatie die we doorgevoerd hebben, zou het net logischer zijn dat mensen minder moeten werken.

Moirmel schreef op 16-02-2024 om 09:53:

[..]

In de eerste plaats bedoel ik natuurlijk dat de mensen die er niet in slagen om voltijds te werken ondersteund moeten worden wanneer ze een deeltijdse baan uitoefenen, maar ergens stel ik toch ook de structuur van twee voltijds werkende binnen een gezin in vraag. Naast de betaalde arbeid is er nog een heleboel arbeid die niet bezoldigt wordt en ook gedaan moet worden (huishouden, opvoeding, mantelzorg...) en het zou fijn zijn als dit evenveel gewaardeerd werd als de reguliere job.

Weet niet hoe de situatie precies in Nederland zit, maar hier lees ik de laatste jaren vaak over alleenstaanden die een tweede job uitoefenen naast hun voltijdse baan enkel om rond te kunnen komen. Dan loopt er volgens mij iets mis met de verloning want met alle automatisering en robotificatie die we doorgevoerd hebben, zou het net logischer zijn dat mensen minder moeten werken.

Ik vind dat je met een fulltime baan voldoende moet verdienen om normaal rond te komen. Heb je dan een laagstaande baan dan is ondersteuning vanuit de overheid niet meer dan normaal.

We moeten ook oppassen dat we niet in een spiraal terecht komen waar de lonen stijgen maar aan de andere kant alle consumentenprijzen ook. En dat is wat nu een beetje gebeurd wanneer de economie niet veel meegroeit maar de personeelskosten e.d. wel. Op die manier wordt een bezoek aan de kapper bijvoorbeeld veel te duur. 

Ik werkte fulltime.Toen kreeg ik op jonge leeftijd  een  herseninfarct.  Met als gevolg chronisch  pijn.  Ik ging toen 20 uur werken. Afgekeurd  werd ik niet. Ik kreeg een kind, en toen lukte het fysiek niet meer.  Toen jongste  naar school ging, weer begonnen met 10 uur. 6 jaar later in andere baan uitgebouwd naar 17 uur. Opleiding  gevolgd en in weer een andere baan ( zorg aan het bed) uitgebouwd naar 24 uur. Maar dat is echt het maximale  dat ik fysiek red. Geen toeslagen  overigens omdat man ook een inkomen heeft.

Renmuis schreef op 16-02-2024 om 09:22:

[..]

Jij zit in het hoger onderwijs, toch? Ik ben wel benieuwd waar je tegenaan loopt (ik overweeg een overstap).

Ik hou het kort en algemeen want dit is niet het topic om er erg diep op in te gaan. Maar als je het leuk vindt om met studenten te reflecteren, zou ik het doen. Als je graag inhoudelijk les wil geven zou ik het heroverwegen. Tegenwoordig haal je een stage op basis van hoe goed je erover kunt vertellen, niet vanwege wat je daar feitelijk gedaan hebt.

Als mijn kinderen ouder zijn wil ik graag  dag of dagdeel vrijwilligerswerk gaan doen waardoor ik ook nog steeds niet fulltime betaald zou werken. Maar als ik het financieel red met minder uren, waarom ook niet. 

Ik heb geen behoefte aan zakenreizen, veel netwerken en dergelijke. 

Blomke82 schreef op 15-02-2024 om 21:53:

[..]

Wat ik mij dan afvraag: vind je je werk wel leuk dat een dag extra in de week voor depressies zorgt?

Toen ik nog geen kinderen had werkte ik "gewoon" fulltime. Heb nooit begrepen dat vriendinnen in destijds dezelfde situatie als mij parttime werkten, terwijl ze soms zelfs nog thuis woonden maar wel een fulltime mogelijkheid hadden. Had genoeg vrije tijd om mijn hobbies te beoefenen.

Nu met 24 uur heb ik op basis van fulltime 16 uur per week over voor het huishouden, heb aan de helft al wel genoeg daarvoor. Zit soms min of meer uit verveling al te Netflixen als kids op school zijn met het huis aan kant.

Ja, ik heb op dit moment een super leuke baan zelfs. Maar op de een of andere manier krijg ik mijn leven dan niet 'gemanaged'. Dus met reistijd, sociale afspraken, sport, huishouden, slapen. Ik heb vrij veel tijd nodig waarin ik alleen ben en niks moet, denk ik. En dat kan ik stom vinden van mezelf, maar ja daar heeft zo'n ziekte geen boodschap aan.

En tbh: 24 uur werken klinkt nou ook niet echt ambitieus. Want als daar sprake van zou zijn kan je partner ook prima minder werken (oh nee, bij mannen werkt dat anders).