Fulltime of parttime werken?

PhilDunphy schreef op 01-03-2024 om 21:35:

[..]

Ik kan me voorstellen dat je een beroep als timmerman of aannemer wél essentieel vindt. Maar die kunnen dan weer niet zonder die spijkerverkoper. En die spijkerverkoper kan weer niet zonder zijn accountant waarschijnlijk.
Al met al staan er toch een hoop beroepen in verbinding met elkaar.

Ik vind niet dat er iets mis is met beroepen als accountmanagement of accountant. Dat is zeker niet de boodschap uit mijn bericht.

wat ik bedoel te zeggen is dat ik in de praktijk zie dat er mensen zijn die tijd en talent verspillen aan niet-zo-zinvol werk, zichzelf wel als heel belangrijk positioneren en dat we hen dan ambitieus noemen. Omdat ze 40 uur werken? terwijl ik niet geloof dat zo iemand terugkijkt op het leven en dan denkt
“had ik maar meer overuren gedraaid ipv tijd besteed aan familie/vrienden/hobby/passie”.

Het gaat mij niet om die accountmanagement functie of die spijkerverkoper. Het gaat mij erom dat we best wat kritischer mogen zijn op “aanzien”. Waarom iemand die 40 uur werkt  en een dik salaris, deftige titel of corner office heeft ambitieus noemen, en iemand die 28 uur werkt zodat hij 10 uur per week yoga kan beoefenen niet?

Gelukkig zie je dit wel veranderen. Gen Z loopt niet meer warm voor veel functies/taken en het aantal fulltimers loopt terug. Daarnaast, met de huidige krapte op de arbeidsmarkt en mogelijkheden om te automatiseren zullen er beroepen gaan wegvallen en gaan we mensen anders inzetten om gaten op te vangen. Wellicht komt er ooit nog eens een basis inkomen, dat zou ook nog wel wat werkvelden opschudden.

Lieveheersbeest schreef op 02-03-2024 om 02:21:

[..]

wat ik bedoel te zeggen is dat ik in de praktijk zie dat er mensen zijn die tijd en talent verspillen aan niet-zo-zinvol werk, zichzelf wel als heel belangrijk positioneren en dat we hen dan ambitieus noemen. Omdat ze 40 uur werken? terwijl ik niet geloof dat zo iemand terugkijkt op het leven en dan denkt
“had ik maar meer overuren gedraaid ipv tijd besteed aan familie/vrienden/hobby/passie”.

Maar waarom denk je dat dat voor de juf van groep 3 anders is dan? 

Lieveheersbeest schreef op 01-03-2024 om 14:44:

[..]

Voor mij is het de schijn ophouden en de essentie van het leven missen. Als iemand zijn hele identiteit ophangt aan zijn werk en hij is accountmanager bij een bedrijf dat spijkers verkoopt… dan kan je je hele leven roepen dat je druk druk druk bent en enorm goed presteert, maar ik heb met dat soort mensen te doen. Dat kan naast elkaar bestaan hè, dat het voor de een prima is en voor de ander meelijwekkend.

Ik vind iemand om een belangrijke baan bewonderen (oncoloog, juf van groep 3, rechercheur, zoiets) dan weer helemaal geen onzin.

Zoveel mensen zoveel meningen

Ik heb tijdens corona regelmatig te horen gekregen dat mijn werk onbelangrijk is. Dat heeft mij toen echt geknakt. Terwijl ik het juist zie als dat wij mensen een herinnering voor het leven met familie en vrienden bezorgen. Dat lijkt mij een van de meeste belangrijke zaken van "de essentie van het leven". En daarvoor offer ik de tijd die ík zelf met mijn familie door kan brengen op (want: alle avonden, weekenden en feestdagen moet er gewerkt worden). Maar dat ik vind ik ondergeschikt want mijn werk maakt dat ik gelukkig ben in mijn leven, niet mijn familie. Mensen verschillen in dat opzichte gewoon en niet iedereen wordt in een warm nest geboren of ziet zijn geliefden lang genoeg leven. Ik hang mijn identiteit op aan mijn werk, maar dat is inherent aan de sector.  Zelfs toen ik een "normale" kantoorbaan had en mensen vroegen wat voor werk ik deed, antwoordde ik nog altijd met "maar eigenlijk kom ik uit het theater!"

Op school hadden ze het over de primaire, secundaire, tertiaire en kwartaire sector om in te werken. 

Door automatisering en robotisering zullen we collectief meer gaan opschuiven richting de kwartaire sector. Misschien komen er daarom meer bullshitbanen? De economie is 'af' als iedereen kunstenaar kan zijn en we elkaar amuseren tot de dood.

bieb1963 schreef op 02-03-2024 om 07:54:

[..]Maar m.i. gaat het er niet zozeer om of ik of jij of lieveheersbeest iemands werk wel of niet zinvol vindt (en nog met de kanttekening dat een ander daar ook niet zomaar over kan oordelen, want wat weet een ander daar nou precies van), maar dat het toch helemaal prima is,dat diegene die het uitvoert zich daar goed bij voelt.

zeker. Maar in een discussie over fulltime/parttime werken en ambitie mag het wat mij betreft wel een keer benoemd worden.

Ik denk niet dat 40 uur werken per definitie inhoudt dat je ambitieus bent en de omgeving zal dat ook niet snel ambitieus noemen vanwege dat aantal uren. 40 uur wordt nog steeds wel gezien als de norm voor een fulltime dienstverband, terwijl dat in de meeste CAO’s allang minder is. Volgens mij moesten werknemers bij de Rijksoverheid al in de jaren 80 10% salaris inleveren en naar een 36-urige werkweek. Destijds om een bijdrage te leveren aan vermindering van de werkloosheid. Tegenwoordig is de arbeidsmarkt het tegenovergestelde en kun je weer meer werken, al worden 40-urige contracten nog steeds niet gegeven.
In mijn definitie van ambitieus hoort toch wel een wens voor een zekere mate van groei. Dat kan dan net zo goed op andere vlakken dan die van een betaalde baan.

Toen onze kinderen klein waren, werkten man en ik meestal beiden 32 uur. Er is ook een korte periode geweest dat hij 40 en ik 24 uur werkte. Dat was toen de jongste baby was. We hebben heel hun kindertijd dezelfde oppas gehad, die in onze straat woonde. Toen ze naar de middelbare school gingen, zijn we daar mee gestopt. Die opvang kostte een lieve duit, want KOT bestond toen niet. Man en ik waren elk één dag per week thuis voor de kinderen. Toen dat niet meer nodig was, zijn we toch allebei 32 uur blijven werken. Nu ben ik afgekeurd en kan ik niet meer werken. Dat heb ik heel erg gevonden, maar vul mijn dagen met vrijwilligerswerk en tot voor kort met mantelzorg. Voor mij is werk wel degelijk van belang als bijdrage aan je levensgeluk. Zelf je geld verdienen, werk doen dat er toe doet, sociale contacten, structuur, zijn allemaal dingen die weg vallen, als je niet (meer) werkt. Vrijwilligerswerk is daarom voor mij heel belangrijk.