Belastbaarheid bij depressie vergroten
Ik ben aan het reïntegreren en het stagneert. Sinds een jaar en 4 maanden zit ik in de ziektewet en de tijd begint wel een beetje te dringen voor mijn gevoel. Ik ben nu ongeveer de helft van mijn uren ‘beter’ maar het valt me enorm zwaar. Ik ben op papier wel beter maar in de praktijk betekend het meer dat ik die uren aanwezig (meestal) kan zijn. Soms kan ik een uur telefoon beantwoorden, soms een half uur bijvoorbeeld. Ik voel me nog niet zover dat ik ook daadwerkelijk in te roosteren ben. Ik kan niet garanderen dat het lukt.
Ik werk met mensen en de onvoorspelbaarheid en de prikkels vragen enorm veel van me. Ik raak er heel gestresst van. Overleggen bijvoorbeeld of veel geluiden om me heen trek ik niet.
Hebben jullie tips om mijn belastbaarheid te vergroten? De professionals om me heen komen niet verder dan ‘tijd en behandeling’ maar zoveel tijd heb ik niet meer. Behandeling loopt, twee weken geleden gestart met medicatie erbij. Dus de behandeling is ook nog niet op z’n eind.
Ik vraag me af hoe het nu met jou gaat Wattenbolleke. Is het wat meer duidelijk geworden de afgelopen weken?
Wattenbolleke, ik lees net voor het eerst je topic. Hoe lang heb je al behandeling voor de depressie?
Jaren geleden ben ik ook gediagnosticeerd met een depressie. Na een jaar zag ik nog weinig verbetering, toen heb ik dringend verzocht om verder onderzoek. Daar is toen een persoonlijkheidsstoornis uitgekomen. Dat was heftig en veel therapie voor nodig, maar beter dan het pappen en nathouden van de verkeerde diagnose en therapie.
Wattenbolleke schreef op 08-05-2022 om 09:13:
[..]
De ingezette re-integratie zal op termijn moeten uitwijzen of het eigen werk nog een passende functie gaat zijn.• Het eigen werk is niet structureel passend te maken• Er zijn geen andere passende werkzaamheden voorhanden bij de eigen werkgever• Middels een opbouwschema is er zicht op structurele werkhervatting binnen 15 maanden, daarom is het op dit moment niet noodzakelijk de mogelijkheden bij een andere werkgever verder te onderzoeken. Mocht er op enig moment stagnatie of twijfel zijn over de haalbaarheid van terugkeer in het eigen werk dan zullen er ook 2-spoor activiteiten moeten worden ondernomen.
Dit was in december. Tweede spoor is dus inmiddels gestart op advies van arbeidsdeskundige. Ergens begin maart.
Zou ik een deskundigenoordeel aan moeten vragen? Maar goed, tussen werkgever en mij loopt het niet spaak, alleen de re-integratie stagneert. Dus volgens mij is een deskundigenoordeel ook niet op z’n plaats.
Wanneer het eigen werk niet passend is en de knelpunten zijn door de AD omschreven, dan is het toch logisch dat niet lukt.
Kun je geen stage of werkervaringsplaats vinden via spoor 2, welke functies of werksoorten zijn als passend benoemd voor het 2de spoor?
Moxxie schreef op 20-05-2022 om 09:13:
Ik vraag me af hoe het nu met jou gaat Wattenbolleke. Is het wat meer duidelijk geworden de afgelopen weken?
Wat lief. 🥰
Afgelopen weken is voor mij wel duidelijk geworden dat de uren waar ik nu op zit voor nu even de grens zijn. Dat heb ik aangegeven bij de arbo en die gaven op hun beurt aan dat ze toch willen dat ik ga opbouwen. Maar in het verslag schreven ze dat opbouw niet gelukt is dus dat het schema gelijk blijft. Vaag en slordig.
De tweede spoor mevrouw geeft aan dat het voor haar duidelijk lijkt alsof mijn huidige baan een enorm energielek voor me is. Dat klopt en is het altijd al wel geweest maar was steeds nog wel in balans met alle dingen waar ik in mijn ‘gewone’ leven energie van kreeg. Dat is nu natuurlijk niet in balans en daardoor komt dat energielek denk ik meer naar boven.
Verder gaat het even helemaal niet lekker. Ik kan mijn kinderen nauwelijks om me heen hebben. De drukte, prikkels, vragen trek ik bijna niet. Ze maken veel ruzie met elkaar, Ik ben elke dag aan het schreeuwen. Ik weet nauwelijks meer hoe iets positiefs voelt en dat begint me zo op te breken, ik weet niet meer of ik ooit ergens weer wat van kan maken, of het leven ooit weer leuk word. En dan, blijft het zo kleurloos en saai. Het zingt niet meer binnen in mij. 😓 al moet ik zeggen dat ik momenteel wel uitzie naar een bestelling van jurkjes en een klein uitje met een vriendin zo. Dus er zijn nog wel wat kleine positieve dingetjes. Ik ben alleen zo moe..
M’n nare gedachten, die een beetje naar de achtergrond waren verdwenen kwamen 1-2 weken geleden weer terug. Behandelaar wil nu dat ik probeer weer uit de overprikkeling te komen en stoppen met alles maar moeten van mezelf. Eigenlijk wil ze vooral dat ik het werk qua nadenken even helemaal loslaat.
Makkelijker gezegd dan gedaan.
Werkgever heeft bij arbo gevraagd om een nieuwe FML af te nemen zodat er een nieuw arbeidsdeskundig onderzoek gedaan kan worden. Ik weet niet goed wat ik hier van moet denken en kan verwachten. Het is denk ik wel goed om de verwachtingen helder te maken, want zo is het ook aanmodderen. Maar het gaat allemaal telefonisch, met een bedrijfsarts die ik niet ken. Dus ik vind het ook heel spannend. Want ga ik duidelijk kunnen maken hoe het gaat? Ik durf gewoon niet te zeggen dat sommige dingen me wel lukken bijvoorbeeld. Even naar mijn moeder, met een vriendin naar een kringloopwinkel of lunchen ergens, sporten, boekje lezen. Uit angst dat ze dan zeggen dat m’n werk ook gewoon moet kunnen. En ik weet wel dat de mentale belasting heel anders is, en dat ik na een paar uurtjes bij iemand of met iemand weer uitgewrongen ben en rust nodig heb, maar ik ben toch bang dat dingen verkeerd worden geïnterpreteerd.
Arbeidsdeskundige heeft geen voorstel gedaan voor passende functies. Maar tweede spoor mevrouw heeft het wel gehad over werkervaringsplek en dat dat me mogelijk ook echt zou helpen qua herstel en wat rust zou geven.
@martje80, ik ben in september ofzo begonnen met behandelingen. Die nog steeds niet ideaal lopen wegens geen klik met behandelaar maar ik heb geen opties op dit moment om een andere te krijgen wegens wachtlijst.
Je hebt niet zo een beste AD getroffen, zelfs in de conclusies staan tegenstrijdigheden.
Viva-amber schreef op 21-05-2022 om 12:03:
Je hebt niet zo een beste AD getroffen, zelfs in de conclusies staan tegenstrijdigheden.
Zoals? Ze was wel aardig.. en ik begreep dat ze het volgende onderzoek weer gaat doen.
Tjee, balen dat er geen klik is met je behandelaar en je geen andere kunt krijgen.
Je klinkt in je laatste bericht alsof je midden in een terugval zit. Kan je er met je behandelaar over praten, hoe ga je daar mee om? Stoppen met piekeren over werk lijkt mij ook een bijna onmogelijke opgave.
Wel fijn dat de opbouw van uren nu gestopt is. Pas op de plaats klinkt goed.
Wat ik uit je vorige berichten haal is dat je eigenlijk al sinds langere tijd niet op de goede plek zit op je werk. Maar, je hebt een fijne werkgever, je bent goed in je werk en het is een vertrouwde omgeving met fijne collega's. Soms steekt er nu (onterecht!) een schuldgevoel de kop op en dat is ook best begrijpelijk, je bent gewoon een loyale werknemer! Het kan heel moeilijk zijn, maar is het geen tijd om de gedachte om volledig terug te keren in je oude werk helemaal los te laten en je aandacht te richten op een baan die beter bij je past? Dat kan ook wat meer rust brengen in je hoofd.
De tweede spoor mevrouw (om die benaming moest ik heel erg lachen) lijkt je goed aan te voelen en dat is vast ook erg fijn. Een werkervaringsplek zou toch een mooie stap zijn? Ik heb ook de wijsheid niet in pacht hoor Wattenbolleke, maar ik probeer met je mee te denken en deze mevrouw legt volgens mij precies de vinger op de zere plek: je baan is een energielek.
Zie de nieuwe FML en het nieuwe arbeidsdeskundig onderzoek voor wat het is: het zijn middelen die inzicht geven in wat voor jou passend werk is. Daar hebben je begeleiders en jij alleen maar profijt van, al weet ik dat al die vragen en onderzoeken best lastig zijn.
Er komt een moment dat het leven weer net zo leuk is als voorheen, echt waar, het is alleen een kwestie van tijd. Probeer zoveel mogelijk stil te staan bij die kleine positieve dingen waar je van kan genieten. Goed voor jezelf zorgen is belangrijk en dat doe je niet door teveel druk op jezelf te leggen, maar juist door jezelf toe te staan kleine stappen te zetten. Alles gaat uiteindelijk weer voorbij, ook deze vervelende periode. Blijf je af en toe een update geven?
Wattenbolleke schreef op 21-05-2022 om 13:44:
[..]
Zoals? Ze was wel aardig.. en ik begreep dat ze het volgende onderzoek weer gaat doen.
Normaal wanneer je het eigen werk niet passend vindt, dan adviseer je niet om maar door te re-integreren in werk dat niet goed aansluit bij je mogelijkheden. Werken in werk dat niet goed past, kan je herstel in de weg staan. Zoals je spoor 2 coach zegt: het vreet energie. Daarnaast benoemt een AD ook passende werksoorten en wanneer dat in spoor 1 niet kan, dan tbv van spoor 2. In feite heeft deze AD geen enkele passende werksoort of functie voor je benoemd, daarom voel je je ook zo verloren en zoekende.
Viva-amber schreef op 21-05-2022 om 19:04:
[..]
Normaal wanneer je het eigen werk niet passend vindt, dan adviseer je niet om maar door te re-integreren in werk dat niet goed aansluit bij je mogelijkheden. Werken in werk dat niet goed past, kan je herstel in de weg staan. Zoals je spoor 2 coach zegt: het vreet energie. Daarnaast benoemt een AD ook passende werksoorten en wanneer dat in spoor 1 niet kan, dan tbv van spoor 2. In feite heeft deze AD geen enkele passende werksoort of functie voor je benoemd, daarom voel je je ook zo verloren en zoekende.
Dit klinkt eigenlijk heel bevrijdend. Pfffft, het ligt niet aan mij, het is logisch dat het niet goed lukt.
Moxxie schreef op 21-05-2022 om 16:02:
Wat ik uit je vorige berichten haal is dat je eigenlijk al sinds langere tijd niet op de goede plek zit op je werk. Maar, je hebt een fijne werkgever, je bent goed in je werk en het is een vertrouwde omgeving met fijne collega's. Soms steekt er nu (onterecht!) een schuldgevoel de kop op en dat is ook best begrijpelijk, je bent gewoon een loyale werknemer! Het kan heel moeilijk zijn, maar is het geen tijd om de gedachte om volledig terug te keren in je oude werk helemaal los te laten en je aandacht te richten op een baan die beter bij je past? Dat kan ook wat meer rust brengen in je hoofd.
De tweede spoor mevrouw (om die benaming moest ik heel erg lachen) lijkt je goed aan te voelen en dat is vast ook erg fijn. Een werkervaringsplek zou toch een mooie stap zijn? Ik heb ook de wijsheid niet in pacht hoor Wattenbolleke, maar ik probeer met je mee te denken en deze mevrouw legt volgens mij precies de vinger op de zere plek: je baan is een energielek.
Zie de nieuwe FML en het nieuwe arbeidsdeskundig onderzoek voor wat het is: het zijn middelen die inzicht geven in wat voor jou passend werk is. Daar hebben je begeleiders en jij alleen maar profijt van, al weet ik dat al die vragen en onderzoeken best lastig zijn.
Er komt een moment dat het leven weer net zo leuk is als voorheen, echt waar, het is alleen een kwestie van tijd. Probeer zoveel mogelijk stil te staan bij die kleine positieve dingen waar je van kan genieten. Goed voor jezelf zorgen is belangrijk en dat doe je niet door teveel druk op jezelf te leggen, maar juist door jezelf toe te staan kleine stappen te zetten. Alles gaat uiteindelijk weer voorbij, ook deze vervelende periode. Blijf je af en toe een update geven?
Je hebt het heel treffend omschreven. Dit is zoals ik het voel. Terugkeren naar eigen werk loslaten vind ik moeilijk maar de tweede spoor mevrouw heeft daarin wel wat gezaaid. Dat ontkiemd langzaam. Ik denk dat ze me goed aanvoelt inderdaad, dat is heel fijn.
Bedankt voor je hart onder de riem 💚
Martje80 schreef op 21-05-2022 om 15:42:
Tjee, balen dat er geen klik is met je behandelaar en je geen andere kunt krijgen.
Je klinkt in je laatste bericht alsof je midden in een terugval zit. Kan je er met je behandelaar over praten, hoe ga je daar mee om? Stoppen met piekeren over werk lijkt mij ook een bijna onmogelijke opgave.
Wel fijn dat de opbouw van uren nu gestopt is. Pas op de plaats klinkt goed.
Ik was gisteren bij haar, het woord terugval heeft ze niet genoemd maar dat zou best kunnen. Maar hebben we dus niet zo specifiek besproken. Behalve dat ze denkt dat ik veel druk voel en dat dat niet helpt. En dat alles op dit moment teveel is, dat er niks bij kan. Dus dat ik echt niks hoef te moeten.
Wattenbolleke schreef op 21-05-2022 om 19:45:
[..]
Ik was gisteren bij haar, het woord terugval heeft ze niet genoemd maar dat zou best kunnen. Maar hebben we dus niet zo specifiek besproken. Behalve dat ze denkt dat ik veel druk voel en dat dat niet helpt. En dat alles op dit moment teveel is, dat er niks bij kan. Dus dat ik echt niks hoef te moeten.
Herken je dat zelf ook, dat je jezelf druk maakt/oplegt?
En lukt het om het "moeten" naast je neer te leggen?
Martje80 schreef op 22-05-2022 om 10:34:
[..]
Herken je dat zelf ook, dat je jezelf druk maakt/oplegt?
En lukt het om het "moeten" naast je neer te leggen?
Ik begrijp wel wat ze bedoeld. Ik heb voor mezelf nog niet helemaal duidelijk of ik dat echt doe, maar ik denk het wel. Ik twijfel in ieder geval chronisch aan mezelf, of ik het wel goed doe, of ik m’n best wel doe. En daarmee leg ik denk ik ook druk op mezelf.
Of het lukt… vandaag op m’n werk ben ik ruim eerder weggegaan. En eigenlijk vond ik dat ik nog wel even een postvak leeg moest maken, maar ik was ook aan de lat. Helaas. Dus ik ging. Ik ben nu net weer wakker. Eigenlijk ‘moet’ ik nu van mezelf wel wat gaan doen. Waarschijnlijk knap ik er van op. Maar ik kan me er nog helemaal niet toe zetten. Geen zin. Lamlendig. Dus ja, hoe onverstandig is moeten dan hè?
even een update:
Tweede spoor mevrouw heeft aangegeven bij werkgever dat een deskundigenoordeel mss wel verstandig is. Om te kijken waar we staan en of we het juiste doen.
Overvalt me eigenlijk wel.. voelt toch een beetje vijandig, terwijl dat het vast niet is. Maar deskundigenoordeel heeft gewoon een beetje een negatieve lading ofzo.