Minnaar/Minnares deel 43
Al 42 delen lang schreven we over het wel en wee om en rond onze minnaars en/of minnaarrelaties in het algemeen. De voorgaande 42 delen sterven helaas een vroege dood met het verdwijnen van het Viva forum. Met de komst van Viafora mag een topic als dit natuurlijk niet ontbreken! 
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijg(st)er met pantser en harnas? Moeten de mannen/vrouwen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden.....
Kun jij een minnaar/minnares hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Of je status nu een open relatie, huwelijk of single bestaan betreft, het hebben van een minnaarrelatie is meestal een lastig onderwerp om te bespreken met je omgeving, terwijl het (vaak) een rollercoaster aan gevoelens en emoties met zich meebrengt. Met dit topic hopen we een ‘veilige’ plek te creëeren voor deze emoties. Elkaar een spiegel voorhouden, prima, maar behandel elkaar vooral met respect!
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Offtopic: Vind je het alleen maar leuk om je ongezouten ongenoegen over vreemdgaan hier te komen verkondigen, open dan vooral je eigen topic! Dit geldt tevens voor ongevraagde/ongewenste psychologische adviezen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Simone50 schreef op 07-05-2022 om 11:59:
Ja, ik weet dat cold turkey het beste werkt. Alleen doet het me zo herinneren aan andere pijnlijke verliezen in mijn leven dat ik op zoek ben naar een minder dramatische manier.
Maar dat waren ander soort verliezen. Echt...
Misschien is het tijd voor je om die verliezen te gaan verwerken. En wat je al aangaf, de issues in je leven aangaan en niet meer proberen te ontlopen. Die minnaar is een quick fix om je eigen sores even te vergeten. 
Ik denk overigens niet dat het aan de relatie met je man ligt. Dit zit in jou.
Wat fijn dat jullie mee denken. Na jouw reactie, Courage zit ik met tranen achter de computer. Je slaat de spijker op zijn kop. Het is natuurlijk een ander soort verlies, maar nu loopt het allemaal door elkaar.
Ik hoef het natuurlijk ook niet vandaag te doen. Eerst morgen moederdag door zien te komen. Als hij de komende dagen niet appt, wordt het misschien al makkelijker.
ik gooi m dr nog maar een keer in, het aandachtsmonster!
"Ergens binnen in je zit een soort hongerig monster, een poel van onverzadigbaar aandachtsverlangen. Ik herken het heel erg, heb er laatst (in de bus notabene) enorm op zitten sudderen. Ik zat te wachten op een berichtje van Henk en dat kwam niet. Daar werd ik even heel ongelukkig van en ineens besefte ik dat dat ene berichtje geen moer uitmaakte. Het zorgt voor een instant bevredigingsgevoel en wordt hoogstwaarschijnlijk 10 minuten later alweer overschaduwt door het gevoel dat ik er niet toe doe. Mijn eigen gevoel. Of misschien niet eens heel sterk het gevoel dat ik er niet toe doe alswel het toe zijn aan het volgende shot.
Dus sturen we een berichtje terug om om het volgende shot te bedelen. Blijft het uit, dan voelen we ons niet gezien, miskent, de moeite niet waard. Komt het wel, dan zijn we blij en gelukkig, dan gieren de endorfines even door het bloed maar het beklijft niet en wederom zoeken we het volgende shot. Komt het niet van hem? Dan zoeken we iemand die daar wél aan kan voldoen. Tot we op hetzelfde punt zijn als bovenstaande.
Ik grijp jouw zin even aan om mijn gedachten te spuien, ik zie namelijk dat ook jij er een prachtig denkmechanisme op hebt losgegooid, je hebt zoveel te geven, er zit zoveel liefde en passie in je, dat moet eruit. Het klinkt prachtig maar ik heb mijn twijfels, ik denk niet dat dit de reden is waarom er meerdere minnaars moeten komen, je hebt een man en een minnaar en je hebt je kinderen en ongetwijfeld geliefden om je heen, mensen zat waar je liefde en passie op los kunt laten. Passie kent vele vormen.
Nogmaals, voor mij gruwelijk herkenbaar hoor, dat dat even duidelijk is. Ik ben ook een slaaf van mijn aandachtsbehoefte, het is natuurlijk niet voor niks dat ik steeds nieuwe input zoek.
Langzaam maar zeker komt bij mij het besef dat ik bevestigd wil worden in iets waar ik alleen mezelf in kan bevestigen. Mijn eigen gevoel van goed genoeg zijn, mijn besef van eigenwaarde en mijn zelfvertrouwen kunnen dit schijnbaar onverzadigbaar hongerige monster stillen. Ik heb nu een paar keer aan denk lijve ondervonden dat het werkt, veel beter dan dat ene berichtje van wie dan ook.
De berichtjes toveren hooguit een glimlach op mijn gezicht omdat ik blij ben dat hij even aan me denkt....
Als ik kut in mijn vel steek zorgt het non contact voor een ontevreden Roos, die geneigd is slecht te denken over degene waar het bericht van zou moeten komen en dat kan in mijn hoofd grote vormen aannemen. Tot ik zie wat ik aan het doen ben, dan roep ik mezelf terug, lach om mezelf en besef dat het geen donder met hem te maken heeft (los van het feit dat het fijn is om een bericht te krijgen) maar alles met mij."
Hoi Roos, ik weet niet of jouw hele bericht voor mij bedoeld is, want je hebt het over meerdere minnaars en daar gaat het bij mij niet om. Misschien heb je geplakt en gekopieerd en gaat het om de boodschap van het aandachtsmonster, wat natuurlijk helemaal waar is. Thanks!
Als hij appt is het soms eigenlijk saai, maar toch ga ik door, inderdaad bedelen om aandacht en endorfines.
Het is zelfs zo dat ik de laatste tijd ook meer app met anderen/ vriendinnen en meer op social media zit. Ik ben zoo mega onrustig.
Wel vraag ik me af of hij dan geen aandachtsmonster in zich heeft, want hij 'bedelt' minder. Maar goed, daar moet ik me helemaal niet mee bezig houden.
De vraag is hoe nu verder.... cold turkey of het even op zijn beloop laten en zelf minder appen en tot me laten door dringen dat zijn shotjes helemaal niet fijn zijn. Doel van het laatste is dat het wel stopt, maar dat het lijntje niet helemaal verbroken wordt. Netzo als vrienden van vroeger op facebook, je blijft een beetje van elkaars bestaan op de hoogte, als je wil kan er contact zijn, maar het is er bijna niet omdat die behoefte er niet is. Naar zo'n situatie zou ik willen.
Mijn persoonlijke mening, maar ik vind zelf een aandachtsmonster en daarvan afhankelijk zijn nogal de verantwoordelijkheid buiten jezelf leggen. Natuurlijk is aandacht leuk, en het is leuk als iemand je aantrekkelijk, sexy en speciaal voelt. Maar je kiest zelf hoe je hiermee verder gaat. En zoals een oude bekende van vroeger, zoals een klasgenoot, zo wordt het nooit. Je hebt elkaar niet in zo’n soort setting leren kennen, jullie contact was gericht op geilheid, wat blijft er over zonder dat? En waarom zou je dat willen?
Het is een oud bericht idd, uit de tijd dat vent en ik nog minnaars waren.
Waar het om gaat is dat zijn aandacht je dag kleurt en het uitblijven daarvan dus ook. Zijn aandacht staat ergens voor, je haalt er een deel van je eigenwaarde uit. En als zijn aandacht uitblijft voelt dat deel van jou zich waardeloos. Dat is een interressant gegeven, daar kun je iets mee.
Simone50 schreef op 07-05-2022 om 14:48:Netzo als vrienden van vroeger op facebook, je blijft een beetje van elkaars bestaan op de hoogte, als je wil kan er contact zijn, maar het is er bijna niet omdat die behoefte er niet is. Naar zo'n situatie zou ik willen.
Waarom? Omdat je werkelijk in hem geïnteresseerd bent of omdat je afscheid nemen lastig vindt?
mooie analyse @Roos over het aandachtsmonster. Ik heb hetzelfde ervaren.
Simone50 schreef op 07-05-2022 om 14:48:
Hoi Roos, ik weet niet of jouw hele bericht voor mij bedoeld is, want je hebt het over meerdere minnaars en daar gaat het bij mij niet om. Misschien heb je geplakt en gekopieerd en gaat het om de boodschap van het aandachtsmonster, wat natuurlijk helemaal waar is. Thanks!
Als hij appt is het soms eigenlijk saai, maar toch ga ik door, inderdaad bedelen om aandacht en endorfines.
Het is zelfs zo dat ik de laatste tijd ook meer app met anderen/ vriendinnen en meer op social media zit. Ik ben zoo mega onrustig.
Wel vraag ik me af of hij dan geen aandachtsmonster in zich heeft, want hij 'bedelt' minder. Maar goed, daar moet ik me helemaal niet mee bezig houden.
De vraag is hoe nu verder.... cold turkey of het even op zijn beloop laten en zelf minder appen en tot me laten door dringen dat zijn shotjes helemaal niet fijn zijn. Doel van het laatste is dat het wel stopt, maar dat het lijntje niet helemaal verbroken wordt. Netzo als vrienden van vroeger op facebook, je blijft een beetje van elkaars bestaan op de hoogte, als je wil kan er contact zijn, maar het is er bijna niet omdat die behoefte er niet is. Naar zo'n situatie zou ik willen.
Bij hem gaat het vooral om de seksuele spanning. Dat nu al gedeeltelijk is ingelost doordat hij een aantal keer bevredigd is. Bij jou gaat het vooral om de aandacht/bevestiging (vaak een kind stuk) en vermijding van de pijn die je meedraagt.
Net als elke verslaving begint het heel leuk en fijn maar uiteindelijk verlies je jezelf en het leven wat je nu hebt opgebouwd.
Het gaat niet om hem als persoon maar om het verslavende aspect. De interval beloning. De rush en zucht naar weer een nieuw shotje etc Het houdt je full time bezig en dat houd je weg van pijn.
Het op zijn beloop laten en hopen dat het vanzelf over gaat werkt niet. Dat zijn smoesjes van je brein.
Het is juist heel helend om zelf de regie weer terug te pakken. Je verliest geen dierbaar persoon, alleen een verslaving.
Tijd om met jezelf aan de slag te gaan. Wees lief voor jezelf en rouw om alles wat je bent verloren. Steek tijd en energie in mensen die oprecht van jou houden.
Laat die gozer lekker iemand anders zoeken die hem wil bevredigen in de auto.
Geen verlies.
Als ik jullie berichten lees weet ik dat jullie gelijk hebben.
# Roodkapjeendewolf, jij beschrijft echt zoals het is. Om je laatste zin moet ik zelfs een beetje lachen. Wat erg eigenlijk.
# Roos, als antwoord op je vraag, het is beide, zowel interesse en moeite met afscheid nemen. Maar ik weet natuurlijk ook wel dat het tot niets leidt. De interesse is niet (meer) wederzijds.
Het helemaal stoppen door hem te blokkeren en zijn nummer te verwijderen vind ik nu echt moeilijk, raakt te veel aan oude pijn dat iemand van de aardbodem verdwenen is.
Het op zijn beloop laten gaat inderdaad ook niet werken.
Ik ga nadenken over hoe ik de regie kan terug pakken, zonder de paniek van dat iemand echt weg is. Ik denk nu door duidelijk zijn tegen hem, maar niet alle lijntjes verbreken door alles te verwijderen. Mezelf kennende lukt het me wel hem met rust te laten.
pfft wat een gedoe. En dan te bedenken dat ik mij voor die vakantie niet echt happy voelde, maar zeker niet wanhopig op zoek was naar bevestiging.
@simome
Simone50 schreef op 07-05-2022 om 19:15:
Het helemaal stoppen door hem te blokkeren en zijn nummer te verwijderen vind ik nu echt moeilijk, raakt te veel aan oude pijn dat iemand van de aardbodem verdwenen is.
Het op zijn beloop laten gaat inderdaad ook niet werken.
Ik ga nadenken over hoe ik de regie kan terug pakken, zonder de paniek van dat iemand echt weg is. Ik denk nu door duidelijk zijn tegen hem, maar niet alle lijntjes verbreken door alles te verwijderen. Mezelf kennende lukt het me wel hem met rust te laten.
pfft wat een gedoe. En dan te bedenken dat ik mij voor die vakantie niet echt happy voelde, maar zeker niet wanhopig op zoek was naar bevestiging.
Hoe weet je zeker dat deze pijn hetzelfde zal zijn dan de persoon die van de aardbodem verdwenen is?? Door dit zo stellig te blijven herhalen , creëer je je eigen waarheid.
Het een angst die je nu verlamt.
Als je zelf actief het besluit neemt om te stoppen dan neem je de regie terug en dat bied kracht! Je voorkomt hiermee dat je de grenzen nog verder verlegt en genoegen gaat nemen met zielige kruimels. Blokkeren of nummer wissen is niet nodig maar doorzie je eigen smoesjes om toch contact te leggen.
Op moment dat hij doorheeft dat je niet meer wil , zal hij weer actiever worden om je naar je toe te trekken wat het extra moeilijk maakt om hem( de verslaving!) los te laten. Deze nutteloze aantrek en afstoot fase kan lang duren.
Echt stoppen en de focus verplaatsten voelt veel beter!!!
Juist omdat je niet happy was/bent ben je gevoelig voor aandacht en het ontwikkelen van een verslaving.
Echt fijn dat jullie meedenken en me een spiegel voorhouden. Vandaag 1 stapje gezet door iets van hem dat in mijn auto lag en ik af en toe gebruikte in de kliko te gooien.
En ik merk dat het al helpt om voor mezelf steeds te herhalen dat het niet zozeer om hem als persoon gaat, maar meer om de verslaving.
Simone50 schreef op 08-05-2022 om 21:18:
Echt fijn dat jullie meedenken en me een spiegel voorhouden. Vandaag 1 stapje gezet door iets van hem dat in mijn auto lag en ik af en toe gebruikte in de kliko te gooien.
En ik merk dat het al helpt om voor mezelf steeds te herhalen dat het niet zozeer om hem als persoon gaat, maar meer om de verslaving.
Ja dat is heel helpend. Het gaat toch ook niet om hem als persoon?? Voor mij is dat echt een eyeopener geweest. Je kent hem amper. Het is gebakken lucht. Jullie projecteren elkaars verlangens en illusies. Hij en jij zijn totaal inwisselbaar
De eerste stap is gezet, Simone. Eigenlijk mag je best blij zijn dat deze man op je pad is gekomen. Op hem kun je namelijk schadeloos oefenen hoe je de controle weer terugpakt op je leven. Hoe je ook afscheid neemt (of even niet), het heeft geen invloed op de rest van je leven.
Denk je dat je op termijn de controle over je relatie ook een beetje terug kunt pakken? Heb je voor ogen hoe het eruit mag zien voor je? En kun je daar wellicht wat stapjes in zetten? Hoe jouw relatie eruit ziet heb je grotendeels in de hand. Als jij zelf zaken verandert zal (het gedrag van) je partner mee veranderen.
Rooss4 schreef op 09-05-2022 om 08:28:
De eerste stap is gezet, Simone. Eigenlijk mag je best blij zijn dat deze man op je pad is gekomen. Op hem kun je namelijk schadeloos oefenen hoe je de controle weer terugpakt op je leven. Hoe je ook afscheid neemt (of even niet), het heeft geen invloed op de rest van je leven.
Denk je dat je op termijn de controle over je relatie ook een beetje terug kunt pakken? Heb je voor ogen hoe het eruit mag zien voor je? En kun je daar wellicht wat stapjes in zetten? Hoe jouw relatie eruit ziet heb je grotendeels in de hand. Als jij zelf zaken verandert zal (het gedrag van) je partner mee veranderen.
Ik hoop Rooss4 dat je gelijk zou hebben.
Ik vraag me af of ze daadwerkelijk blij zou zijn als haar affaire uitkomt. Of als haar man achter komt hoe serieus zijn vrouw bezig is hun relatie goed te houden....
Ben bang dat consequenties dan niet te overzien zijn.
Ik heb me Simone50 afgevraagd of je al alle afwegingen hebt gemaakt. Niet alleen gedacht over je gevoeligheid voor afscheid moeten nemen van (je dierbare) mensen. Of je emotionele toestand, of de voordelen die je hebt door je minnaar...
Maar ook over hoe dierbaar je minnaar voor je is? Wat dan als je je minnaar kwijt bent?
Hoe dierbaar je man en je gezin voor je is? En wat dan als jij je man en je gezin kwijt bent?
Wat gebeurt er als je affaire uitkomt?
Ik zou je aanraden om alle voorts en tegens, alle mogelijke scenario's in afweging te nemen.
Misschien helpt je je afweging dan beter om voor cold turkey manier te kiezen.