Minnaar/Minnares deel 43
Al 42 delen lang schreven we over het wel en wee om en rond onze minnaars en/of minnaarrelaties in het algemeen. De voorgaande 42 delen sterven helaas een vroege dood met het verdwijnen van het Viva forum. Met de komst van Viafora mag een topic als dit natuurlijk niet ontbreken! 
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijg(st)er met pantser en harnas? Moeten de mannen/vrouwen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden.....
Kun jij een minnaar/minnares hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Of je status nu een open relatie, huwelijk of single bestaan betreft, het hebben van een minnaarrelatie is meestal een lastig onderwerp om te bespreken met je omgeving, terwijl het (vaak) een rollercoaster aan gevoelens en emoties met zich meebrengt. Met dit topic hopen we een ‘veilige’ plek te creëeren voor deze emoties. Elkaar een spiegel voorhouden, prima, maar behandel elkaar vooral met respect!
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Offtopic: Vind je het alleen maar leuk om je ongezouten ongenoegen over vreemdgaan hier te komen verkondigen, open dan vooral je eigen topic! Dit geldt tevens voor ongevraagde/ongewenste psychologische adviezen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Rooss4 schreef op 11-04-2022 om 19:47:
[..]
Ik denk dat werkelijk élke vreemdganger met een ledemaat buiten het huwelijk gaat staan. En daarmee doet hij/zij de partner wel degelijk tekort. Ik denk dat jouw minnaar dat toentertijd anders zag, hij zal gevonden hebben dat hij zijn uiterste best deed. Maar haar verhaal kennen we niet.
Hier ben ik met je een Roos!
Ja iedere persoon met één been buiten het huis (met minnar) is niet bezig om verbinding thuis te zoeken en oplossingen die voor beiden werken.
Dat was je minnaar Kersje ook niet. Hoe mooi hij zijn verhaal over zijn onvermogen de situatie thuis te veranderen ook was. Helaas ken je het verhaal van zijn vrouw niet. Je weet niet wat haar wensen zijn geweest en hoe hij hiermee omging. Je weet wel haar reactie, maar wat vooraf was gebeurt niet. En haar verhaal kan een heel lang staartje hebben dan haar reactie op een moment.
Is je relatie niet wat je nodig hebt dan is een goed moment om daar ook met je partner over te hebben. Dan kun je nog altijd met je partner beslissen wat verder. Maar wees eens eerlijk naar jezelf en je partner over de toestand van je relatie. Is je relatie goed, maar seks kan beter wees dan mans genoeg om serieuze gesprekken aan te gaan en voor je behoefte uit te komen. Of uit je relatie te stoppen omdat het voor je niet meer werkt.
Daar hebben jullie zeker gelijk in, ik heb de kant van het verhaal van zijn vrouw nooit gehoord. Dat zei ik hem ook vaak, ieder verhaal kent 2 kanten. Nu was het ook niet zo dat hij een ‘mooi’ verhaal ophing, het was meer een verhaal van onvermogen, waarover hij mij dan een soort advies vroeg als vrouw zijnde. En nee, mijn antwoord was dan niet gekleurd en zei ik hem ook waar hij sommige steken liet vallen. Daarnaast, ik was zijn vrouw niet en kon hem dus enkel mijn mening geven over hoe ik met bepaalde situaties omging.
Zoals in vele situaties ging het bij hen ook zo vaak mis in de communicatie. Hij liet mij een appwisseling lezen, want daar draaide het 9 van de 10 keer op uit na het wederom aangaan van een goed gesprek. Ging zij weg en werd het gesprek voortgezet via de app, super fout imo en veel te gevoelig voor ruis en verkeerde interpretaties. Als je al niet goed kunt communiceren samen, lijkt het mij heel lastig daar verandering in te brengen om ooit een écht goed gesprek te voeren.
ja het klopt. Het is enorme moeilijk om een goed gesprek te voeren als je niet goed kan communiceren en die andere zich niet veilig voelt. En uit het gesprek stapt.
Ik weet hoe moeilijk het is om op een lijn te komen met iemand die erg koppig is en niet makkelijk kan communiceren. Het vraagt heel veel geduld om die ander het gevoel te geven dat het nog steeds veilig is om verder te praten.
Maar daar waar de wil is, is ook de weg!
Kersje schreef op 12-04-2022 om 09:22:
Daar hebben jullie zeker gelijk in, ik heb de kant van het verhaal van zijn vrouw nooit gehoord. Dat zei ik hem ook vaak, ieder verhaal kent 2 kanten. Nu was het ook niet zo dat hij een ‘mooi’ verhaal ophing, het was meer een verhaal van onvermogen, waarover hij mij dan een soort advies vroeg als vrouw zijnde. En nee, mijn antwoord was dan niet gekleurd en zei ik hem ook waar hij sommige steken liet vallen. Daarnaast, ik was zijn vrouw niet en kon hem dus enkel mijn mening geven over hoe ik met bepaalde situaties omging.
Zoals in vele situaties ging het bij hen ook zo vaak mis in de communicatie. Hij liet mij een appwisseling lezen, want daar draaide het 9 van de 10 keer op uit na het wederom aangaan van een goed gesprek. Ging zij weg en werd het gesprek voortgezet via de app, super fout imo en veel te gevoelig voor ruis en verkeerde interpretaties. Als je al niet goed kunt communiceren samen, lijkt het mij heel lastig daar verandering in te brengen om ooit een écht goed gesprek te voeren.
Het feit dat hij jouw volledig heeft betrokken in zijn relatie problemen vind ik hoogverraad. Zelf haar appjes laten lezen?? Daar kan jij niet zoveel aan doen maar dit zegt zoveel over hem. Je lijkt niet te zien dat de meeste mensen die vreemdgaan een geldig excuus voor zichzelf bedenken maar in hoe verre klopt dit?
Jullie affaire vind ik erg ondermijnd geweest voor zijn vrouw. Lekker klagen tegen de minnares die hem natuurlijk wel begrijpt. Wat een kinderlijke splitting van de werkelijkheid Zelf met jou afspreken in een kroeg waar zij bij was!
Hij had een schop onder zijn kont moeten krijgen in plaats zoveel begrip van jou. Hij zal pas een fijne relatie krijgen als hij zichzelf onder de loep durft te leggen. Dit is pure vermijding.
Kersje schreef op 12-04-2022 om 09:22:
Daar hebben jullie zeker gelijk in, ik heb de kant van het verhaal van zijn vrouw nooit gehoord. Dat zei ik hem ook vaak, ieder verhaal kent 2 kanten. Nu was het ook niet zo dat hij een ‘mooi’ verhaal ophing, het was meer een verhaal van onvermogen, waarover hij mij dan een soort advies vroeg als vrouw zijnde.
Sterker nog, ieder verhaal heeft 3 kanten. Zijn waarheid, haar waarheid en DE waarheid maar die kan niemand je vertellen zonder het te kleuren. Ik geloof heel erg dat hij zijn best heeft gedaan en tegen de onvermogende communicatie aanknalde. Maar zij denkt er hoogstwaarschijnlijk net zo over. Dat maakt "raad geven ook zo vreselijk lastig in dit soort situaties.
Hoe hij in deze communicatie haar intense aandacht had moeten geven weet ik ook niet. Hij is ooit ergens op gevallen bij haar neem ik aan, de uitdaging is dan ook om dat stukje weer in je beleving te krijgen. Maar goed, dat is jouw probleem niet (meer) Kersje!
Rooss4 schreef op 12-04-2022 om 11:40:
[..]
Sterker nog, ieder verhaal heeft 3 kanten. Zijn waarheid, haar waarheid en DE waarheid maar die kan niemand je vertellen zonder het te kleuren. Ik geloof heel erg dat hij zijn best heeft gedaan en tegen de onvermogende communicatie aanknalde. Maar zij denkt er hoogstwaarschijnlijk net zo over. Dat maakt "raad geven ook zo vreselijk lastig in dit soort situaties.
Hoe hij in deze communicatie haar intense aandacht had moeten geven weet ik ook niet. Hij is ooit ergens op gevallen bij haar neem ik aan, de uitdaging is dan ook om dat stukje weer in je beleving te krijgen. Maar goed, dat is jouw probleem niet (meer) Kersje!
Volledig met je eens, raad geven kon ik enkel, zoals ik al schreef, vanuit mijn perspectief en mijn beleving.
En inderdaad, het is mijn probleem niet meer, al heb ik het nooit als probleem ervaren hoor, het is nou niet zo dat ik vooral op zijn hand was tijdens dat soort gesprekken, verre van zelfs! 😉
"Op zijn hand zijn" denk ook niet Kersje.
Je bent een sterk bewust van jezelf met je sterke mening, maar onpartijdig ook niet.
Roodkspjeendewolf ik ben met je laatste reactie eens.
Hoi! Mooie posts allemaal en weer veel stof tot nadenken.
@framboosje: bah wat pijnlijk voor je zeg! Ik kan me voorstellen dat je een hele cocktail van emoties voelt en dat kan gewoon fysiek echt pijn doen. Je voelt je zo aan de kant gezet, jaloers, verdrietig, boos, weemoedig... alles.
Wat bij mij (een beetje) hielp (en helpt) is om, elke keer als mijn gedachten weer 'zijn kant' op gingen, heel lief tegen mezelf te zeggen: "stop daarmee, je denkt weer aan hem, maar dat heeft geen zin, doet alleen maar pijn, het zijn maar gedachten, ga aan iets fijns denken of iets fijns doen". Dat was in het begin soms wel 100 keer op een dag...
En verder... proberen om alle contact te stoppen. Vrienden blijven is prima, maar een goede vriend kan ook wachten tot jij er weer aan toe bent. Ook al duurt het een jaar. Of twee. Je kunt gewoon zeggen dat je het lastig vindt nu.
ZowatEndan schreef op 12-04-2022 om 13:28:
"Op zijn hand zijn" denk ook niet Kersje.
Je bent een sterk bewust van jezelf met je sterke mening, maar onpartijdig ook niet.
Roodkspjeendewolf ik ben met je laatste reactie eens.
Ik heb het hier niet over gesprekken waarin partijdigheid een grote rol speelde, enkel omdat hij mijn minnaar was. Net zo min ik partijdig ben als vrienden mij om advies of mijn mening vragen, juist daarom vragen zij vaak graag mijn mening. Ik kan dat zeer goed scheiden namelijk. Begrip voor een bepaalde situatie hebben staat nog niet gelijk aan partijdig zijn, ook niet juist omdat je iemand kent.
En verder... proberen om alle contact te stoppen. Vrienden blijven is prima, maar een goede vriend kan ook wachten tot jij er weer aan toe bent. Ook al duurt het een jaar. Of twee. Je kunt gewoon zeggen dat je het lastig vindt nu.
Of dat je later toch besluit dat je liever helemaal geen contact meer wil, puur omdat dit beter is voor jou.
Eens met Kersje. Er komt heus een dag dat die donkere wolk optrekt... geef jezelf de tijd. Bij mij duurt het al dik een half jaar, zucht. Maar het wordt echt minder!!
En nog even over mezelf en mijn man. Tja, ik blijf het allemaal lastig vinden. Al dat zelfonderzoek en die 'kindpijn' - theorie... het is natuurlijk altijd goed om jezelf en je behoeftes goed te kennen. En ook om te weten waar die vandaan komen.
Maar dan heb je die kennis en dan? Je kunt zo -vind ik- de boel soms ook een beetje kapotanalyseren. Ik weet ook niet of het helpt om me 'weer verliefd op mijn man' te maken. Het is nou eenmaal geen puzzel je die met hard en veel nadenken kunt oplossen. Het gaat om een gevoel toch? Of om het gebrek daaraan.
En dan is 'doen' misschien beter. In mijn geval dan althans? Die gedachte van 'geven wat je zou willen krijgen' vind ik een hele mooie. En ook, zoals blauwevrouw zegt, zoeken naar andere manieren om weer verbinding te voelen. Of dat nou voortkomt uit een crisis of niet.
Het is waar dat je met een minnaar altijd met één voetje buiten staat. De kunst is om dat voetje weer binnen te krijgen eigenlijk. En dat vergt lef in mijn geval. Me niet neerleggen bij deze egale, kalme status quo maar uit mijn comfortzone stappen en (nog) opener zijn over mijn verlangens.
Het is soms zo frusterend hoe een 'nietwiller' vaak wint van de 'welwiller'; vinden jullie ook niet?
Kersje schreef op 12-04-2022 om 14:01:
[..]
Ik heb het hier niet over gesprekken waarin partijdigheid een grote rol speelde, enkel omdat hij mijn minnaar was. Net zo min ik partijdig ben als vrienden mij om advies of mijn mening vragen, juist daarom vragen zij vaak graag mijn mening. Ik kan dat zeer goed scheiden namelijk. Begrip voor een bepaalde situatie hebben staat nog niet gelijk aan partijdig zijn, ook niet juist omdat je iemand kent.
Ik denk dat dat niet het punt is. Het gaat om dat je een rol en verantwoordelijkheid had binnen de driehoeksverhouding die hij had gecreëerd. Jij houdt het mee in stand. Het is toch sneu en ondermijnend van hem dat hij de problemen/kwetsbaarheden van zijn vrouw met jou gaat bespreken?!
In mijn ogen heeft hij weinig respect voor haar. Wat is dan het kip en de ei dat er thuis niet meer geneukt wordt?
argeloos schreef op 12-04-2022 om 14:39:
Het is soms zo frusterend hoe een 'nietwiller' vaak wint van de 'welwiller'; vinden jullie ook niet?
En ben jij dan de nietwiller? Of de welwiller? Want als ik het goed begrijp ben jij degene die je man niet zo aantrekkelijk meer vindt?
Ik heb nooit in de situatie van welwiller gezeten dus ik weet niet of het frustrerend is. Maar ik weet wél dat wanneer het libido van Vent op zn gat gaat liggen we samen naar een oplossing gaan zoeken. En dan komt hij niet weg met "tja, ik heb geen idee". En ik weet dat dat andersom waarschijnlijk ook zo zou gaan.
argeloos schreef op 12-04-2022 om 14:39:
En nog even over mezelf en mijn man. Tja, ik blijf het allemaal lastig vinden. Al dat zelfonderzoek en die 'kindpijn' - theorie... het is natuurlijk altijd goed om jezelf en je behoeftes goed te kennen. En ook om te weten waar die vandaan komen.
Maar dan heb je die kennis en dan? Je kunt zo -vind ik- de boel soms ook een beetje kapotanalyseren. Ik weet ook niet of het helpt om me 'weer verliefd op mijn man' te maken. Het is nou eenmaal geen puzzel je die met hard en veel nadenken kunt oplossen. Het gaat om een gevoel toch? Of om het gebrek daaraan.
En dan is 'doen' misschien beter. In mijn geval dan althans? Die gedachte van 'geven wat je zou willen krijgen' vind ik een hele mooie. En ook, zoals blauwevrouw zegt, zoeken naar andere manieren om weer verbinding te voelen. Of dat nou voortkomt uit een crisis of niet.
Het is waar dat je met een minnaar altijd met één voetje buiten staat. De kunst is om dat voetje weer binnen te krijgen eigenlijk. En dat vergt lef in mijn geval. Me niet neerleggen bij deze egale, kalme status quo maar uit mijn comfortzone stappen en (nog) opener zijn over mijn verlangens.
Het is soms zo frusterend hoe een 'nietwiller' vaak wint van de 'welwiller'; vinden jullie ook niet?
Ik denk oprecht dat je met zelfonderzoek meer bereikt dan vreemdgaan.
Vreemdgaan kan de beste overkomen maar structureel vreemdgaan als patroon is naar mijn idee een vorm van overlevingsmechanisme/verslaving. Enerzijds vermijd je het probleem ( in jezelf of de relatie) en anderzijds raak je verslaafd aan de dopamine/serotonine rush die een affaire meebrengt. Je hebt steeds meer shotjes nodig om gelukkig te zijn en je eigen relatie/leven brokkelt langzaam af.
Vreemdgaan is geen oplossing voor de langere termijn omdat je de ware gevoelens van jezelf onderdrukt. Wat maakt je zo onrustig?
Ga daar mee aan de slag. Waarom leg je jouw onvrede neer bij jouw man?
Ben je echt de flirt en flierenfluiter die nu iets tekort komt of zorgt je man voor zoveel stabiliteit en fundament in je leven dat je die flierefluiter kan zijn?
Wie ben je zonder hem?
Welke verlangens tellen echt? Ga daar dan ook voor staan inclusief de consequenties. Dat is namelijk goed communiceren en voor jezelf zorgen.