Minnaar/Minnares deel 43
Al 42 delen lang schreven we over het wel en wee om en rond onze minnaars en/of minnaarrelaties in het algemeen. De voorgaande 42 delen sterven helaas een vroege dood met het verdwijnen van het Viva forum. Met de komst van Viafora mag een topic als dit natuurlijk niet ontbreken! 
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijg(st)er met pantser en harnas? Moeten de mannen/vrouwen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden.....
Kun jij een minnaar/minnares hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Of je status nu een open relatie, huwelijk of single bestaan betreft, het hebben van een minnaarrelatie is meestal een lastig onderwerp om te bespreken met je omgeving, terwijl het (vaak) een rollercoaster aan gevoelens en emoties met zich meebrengt. Met dit topic hopen we een ‘veilige’ plek te creëeren voor deze emoties. Elkaar een spiegel voorhouden, prima, maar behandel elkaar vooral met respect!
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Offtopic: Vind je het alleen maar leuk om je ongezouten ongenoegen over vreemdgaan hier te komen verkondigen, open dan vooral je eigen topic! Dit geldt tevens voor ongevraagde/ongewenste psychologische adviezen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
blauwevrouw schreef op 11-08-2021 om 12:15:
Voor dit moment past de rol van bijvrouw mij wel. Ik heb een druk leven, en emotioneel ben ik ook niet volledig beschikbaar. Mijn kinderen en ik zijn nog in rouw, en ze hebben veel steun van mij nodig. Een volwaardige relatie kan ik volgens mij nog helemaal niet opbrengen.
Ja, deze snap ik zooooo goed! Fijn dat je ons als klankbord kan gebruiken 
en ook goed denk ik inderdaad om het met je therapeut te bespreken.
Hij is gebonden schrijf je, weet zijn partner van jouw bestaan?
blauwevrouw schreef op 11-08-2021 om 11:27:
Goedemorgen!
Ik heb het overstapforum gevonden
Het is jááááren geleden dat ik meeschreef in dit topic, maar wow, ik zie zelfs nog bekende namen. Misschien weten sommigen van jullie ook nog wel wie ik ben - het is een nieuw account maar ik heb dezelfde naam en avatar als toen (2014/2015).
Er is sindsdien zo veel gebeurd. Ik ben weduwe geworden. En sta op het punt (opnieuw) de minnares te worden van de Vlam.
Dikke kus voor iedereen die dat wil!
Welkom 
Ik heb nog maar 2 jaar een minnaar dus ik ken je niet. Heftig als je lief overlijdt maar fijn dat je de draad weer hebt kunnen oppakken.
Poison schreef op 11-08-2021 om 11:32:
@Klene klinkt moeilijk allemaal. Wil je dit nog wel?
Ik heb heerlijk een uur met minnaar gebeld vandaag. Zo gemist.
Blijkbaar wel. Blijkbaar haal ik er toch nog genoeg uit.
Fijn dat je hebt kunnen bellen, heerlijk dat contact dan
Zijn partner weet van mijn bestaan, maar niet dat haar man en ik meer voor elkaar voelen dan alleen vriendschap. Ik denk dat ze wel weet dat er ooit, voor hun relatie, iets tussen ons is geweest.
Ik voel me ook wel heel schuldig naar haar. Ze is niets dan hartelijk naar mij, en dan flik ik dit....
Zijn er hier meer, die de partner van hun minnaar (oppervlakkig) kennen?
@Lot
Ja, dat verdraaien van woorden, vooral passend in hún straatje, is ook rete irritant, maar is voor mij maar weer een bevestiging van dat ze niet echt openstaan voor een constructief gesprek. Vooral het zelf invullen ook en dan ook weer de ‘psychologie van de koude grond’ invullingen en vooral zo overtuigd zijn van hun gelijk, ach, best vermakelijk ondertussen
Fijn dat er nu weer contact is tussen jullie en hoe dit jou gaat bevallen tijdens de vakantieperiodes zonder contact. Soms kan dit ook wel op een bepaalde manier leerzaam zijn, vind ik dan. Zoals sommigen nog wel weten zat ik er in het begin best diep in, maar verbaas ik me nu hoe anders ik het nu, na ruim 4 jaar, ervaar.
Eind juni hebben wij elkaar gezien en nu is er inderdaad enkel chatcontact. Niet heel vaak, maar voor mij prima. Hij heeft wel voorgesteld weer een datum te prikken na zijn vakantie, dus verwacht dat juni niet de laatste keer was dat we elkaar hebben gezien
Kersje schreef op 11-08-2021 om 12:32:
@Lot
Ja, dat verdraaien van woorden, vooral passend in hún straatje, is ook rete irritant, maar is voor mij maar weer een bevestiging van dat ze niet echt openstaan voor een constructief gesprek. Vooral het zelf invullen ook en dan ook weer de ‘psychologie van de koude grond’ invullingen en vooral zo overtuigd zijn van hun gelijk, ach, best vermakelijk ondertussen
Ik zie dat aan beide kanten gebeuren. Ik denk dat veel nuance verdwijnt omdat reacties van verschillende mensen worden gezien als één zelfde reactie. En beeldvorming doet ook veel denk ik. Je ziet elkaar niet en je krijgt toch een beeld van wie je leest. Op basis van dat beeld hang je er dan toch een toon aan waarop je het leest.
Toch maar eens die oude delen gaan terug lezen dan, want dat jij er heftig en diep in zou zitten had ik serieus niet verwacht! Jij komt op mij zo beheerst over (weet er even geen beter woord voor, haha).
Lot_ schreef op 11-08-2021 om 12:48:
Toch maar eens die oude delen gaan terug lezen dan, want dat jij er heftig en diep in zou zitten had ik serieus niet verwacht! Jij komt op mij zo beheerst over (weet er even geen beter woord voor, haha).
Haha nu ben ik van mezelf ook absoluut geen dramaqueen, maar ik ben ook maar een mens met gevoelens en emoties zoals ieder ander. Dat ik er zo diep inzat kwam eigenlijk door het feit dat minnaar weer de eerste man in zo’n 18 jaar was die mijn gevoelige snaar kon raken. Volkomen onverwacht dus, maar weer wel heerlijk om te voelen met alle emoties die daarbij komen kijken. Het had dus echt wel de nodige tijd nodig om hier een balans in te vinden en doordat wij altijd ons uitgangspunt duidelijk hadden, deze balans ook kunnen vinden.
Maar ben irl zeker geen koele kikker hoor, verre van zelfs 
Kersje schreef op 11-08-2021 om 13:01:
[..]
Haha nu ben ik van mezelf ook absoluut geen dramaqueen, maar ik ben ook maar een mens met gevoelens en emoties zoals ieder ander. Dat ik er zo diep inzat kwam eigenlijk door het feit dat minnaar weer de eerste man in zo’n 18 jaar was die mijn gevoelige snaar kon raken. Volkomen onverwacht dus, maar weer wel heerlijk om te voelen met alle emoties die daarbij komen kijken. Het had dus echt wel de nodige tijd nodig om hier een balans in te vinden en doordat wij altijd ons uitgangspunt duidelijk hadden, deze balans ook kunnen vinden.
Maar ben irl zeker geen koele kikker hoor, verre van zelfs
Ik snap dat wel heel goed hoor als iemand je zo weet te raken dat je even van slag bent en dat er van allerlei gevoelens naar boven komen waarvan de meesten erg fijn zijn maar sommige ook verwarrend en zelfs verdrietig kunnen zijn. Het kost tijd dat een plekje te geven. En leuk dat jullie elkaar nog een keer gaan zien waarschijnlijk!
Op dit moment ben ik compleet minnaarloos en ik moet zeggen dat het me wel bevalt. Niet meer aan het swipen op tinder voor vervanging oid. Dat heb ik wel heel sterk gehad. Ook ik zat er veel te diep in en was echt verliefd geworden op minnaar en heb zo lang verdriet gehad toen het over was dat ik het nu bijna eng vind om weer zoiets te gaan meemaken of laat staan voelen. Ik heb veel geleerd en vooral mezelf leren kennen. Ik had het ook niet willen missen want uiteindelijk was en is het gewoon een hele leuke mooie en lekker jongeman geweest die mij weer even iets bijzonders heeft laten meemaken.
Kersje schreef op 11-08-2021 om 13:01:
[..]
Haha nu ben ik van mezelf ook absoluut geen dramaqueen, maar ik ben ook maar een mens met gevoelens en emoties zoals ieder ander. Dat ik er zo diep inzat kwam eigenlijk door het feit dat minnaar weer de eerste man in zo’n 18 jaar was die mijn gevoelige snaar kon raken. Volkomen onverwacht dus, maar weer wel heerlijk om te voelen met alle emoties die daarbij komen kijken. Het had dus echt wel de nodige tijd nodig om hier een balans in te vinden en doordat wij altijd ons uitgangspunt duidelijk hadden, deze balans ook kunnen vinden.
Maar ben irl zeker geen koele kikker hoor, verre van zelfs
Klinkt heel fijn! En neeeeeee ik had je ook verre van ingeschat als een koele kikker! En ik snap je wel hoor. Met vorige minnaar zat ik er in het begin ook heel diep in en ben toen heel snel naar de juiste balans gaan zoeken. Ik had hier (nou ja op Viva) alle valkuilen voorbij zien komen en dat scheelde écht heel veel.
Met huidige minnaar loopt dat heel anders, veel natuurlijker ofzo. Het scheelt misschien ook dat vorige minnaar een slecht huwelijk had en constant tegen me zei dat hij weg ging bij z'n vrouw. Een scheve balans dus. Met huidige minnaar is dat niet zo, de balans is goed en dat is heel erg fijn.
Wat fijn om te lezen Miraval, ik lees vooral rust (en berusting misschien ook) in jouw posts! En zeker is het allemaal erg leerzaam, zo heb ik dat ook ervaren en nóg.
Ik durf ook best te zeggen dat ik mezelf aardig goed heb leren kennen inmiddels. Zowel mijn positieve als negatieve kanten en daar werk ik ongemerkt dagelijks wel aan. Niet zozeer bewust, maar ik besef soms op onverwachte momenten wel hoe ik nu over bepaalde zaken denk itt tot in het verleden. Het leven is echt een mooi leerproces en eigenlijk komt daar nooit een eind aan, mooi is dat! Het klinkt mss allemaal vrij zoetsappig, maar ik ben best trots op de persoon die ik heden vandaag ben geworden dankzij vele hoogte- maar ook zeker dieptepunten.
blauwevrouw schreef op 11-08-2021 om 12:30:
Zijn er hier meer, die de partner van hun minnaar (oppervlakkig) kennen?
Pfff ja. Ik zat toen nog in een relatie met mijn ex en ik kan het me nog zo goed herinneren. Hij was de persoon met wie ik vreemdging en zij was zijn vriendin. Ik kende haar wel al oppervlakkig, maar had haar eigenlijk niet meer gezien toen ik iets met hem startte. Naar het einde toe van onze affaire, kwam ik ze tegen op de uitvaart van een gemeenschappelijke kennis (ik was daar alleen, zij waren samen). Ze was zo ontzettend lief tegen me, ik voelde me echt het laagste van het laagste. Toen ik op weg was naar de uitgang kwam hij naar me toe, sloeg een arm om me heen en drukte me dicht tegen zich aan. Ik kon natuurlijk geen hele scène schoppen, maar ik moest letterlijk bijna overgeven, zo walgelijk vond ik het opeens. Het ergste vond ik ook achteraf dat ik op de uitvaart dus niet volledig bezig was geweest met het afscheid, maar toch ook wel weer met de affaire en dus met mezelf. Ik voelde me het toppunt van egoïsme.
Dit is helemaal geen opbeurend verhaal besef ik nu haha. Nu achteraf kan ik wel iets milder naar mezelf en de situatie kijken (ik zat er tot over mijn oren in), maar dit heeft er zeker aan bijgedragen dat de affaire is gestopt, ik niet meer op zijn avances ben ingegaan en ik ook zeker niet meer vreemd zal gaan. Bij mij deed het echt afbraak aan hoe goed ik over mezelf dacht, hoe goed ik mezelf in de spiegel aan kon kijken - en dat wil ik niet meer. Ik wil juist heel blij en gelukkig met mezelf zijn Dat is voor mij het belangrijkste gebleken.
Lot_ schreef op 11-08-2021 om 13:12:
[..]
Met huidige minnaar loopt dat heel anders, veel natuurlijker ofzo. Het scheelt misschien ook dat vorige minnaar een slecht huwelijk had en constant tegen me zei dat hij weg ging bij z'n vrouw. Een scheve balans dus. Met huidige minnaar is dat niet zo, de balans is goed en dat is heel erg fijn.
Dat vind ik ook altijd een gevaarlijke als ik dat lees hier, die valse beloftes. Ze zijn vaak duidelijk zo standaard en afgezaagd voor anderen, maar voor de persoon die er middenin zit niet.
Dat is ook wat ik bedoelde in mijn vorige post, vanaf het begin waren onze uitgangspunten helder en dit hebben wij ook altijd bespreekbaar gehouden. Hoe leuk, lief en lekker ik minnaar ook vind, ik ambieer nog steeds geen traditionele relatie. Niet met hem, maar ook niet met iemand anders. Die rust heb ik nog steeds na 18 jaar en zelfs de gevoelige snaar die hij heeft weten te raken doet daar niets aan af.
Ik snap dus wel wat je bedoelt met dat het nu ‘natuurlijker’ gaat en dat is alleen maar heel fijn.
Ik vroeg ook niet om een opbeurend verhaal, maar om ervaringen.... tja, dat gevoel kan ik me levendig voorstellen. Ik kan mezelf wel voorhouden dat ik wel een beetje geluk en plezier verdien na alles wat ik heb doorstaan, maar dat hoeft toch niet zó.
Het zou zo veel makkelijker zijn als ik haar niet aardig vond, of niet kende. Maar ja, het is nu eenmaal zo. Ze is een lieve en prachtige vrouw en verdient dit niet.