Uiterlijke veranderingen bij anderen (niet) opmerken.
Een heel luchtig onderwerp...
Kind nummer 3 (21) kwam gistermiddag onverwacht met een neus-piercing thuis. Ik was druk bezig, maar zag het zodra we een gesprekje hadden - binnen 10 minuten. Een klein knopje, maar natuurlijk best een verandering.
Tot onze lol en verbazing, heeft mijn man het nog niet opgemerkt. Doorgaans ziet hij zulke dingen meteen. Of vrijwel meteen. We hebben inmiddels gisteren samen gegeten en op de bank gezeten, vanmorgen samen ontbeten ... kind en ik zijn benieuwd hoe lang het duurt voor hij het ziet. We houden onze mond en wachten af ... 
Je hoort het vaker. Meestal van mannen. Dat een vrouw dan voor zijn neus staat te draaien en te hinten met een 'valt je niks op?!' in de hoop een complimentje te krijgen.
'Naar de kapper geweest?'
'Nee, ik heb een nieuwe bril!!!' 
Hoe kan het dat iemand wel naar je kijkt, maar zo'n verandering toch niet ziet? Zegt het iets over hoe die persoon in elkaar zit of over je relatie? Is het inderdaad meer iets voor mannen? Ken/ben jij iemand met zo'n blinde vlek, hoe is het dan om dit soort dingen zelf niet op te merken of om een partner te hebben die niet ziet dat je kapsel ineens 20 cm korter is?
Nou ja, een boel vragen dus over iets relatief onbenulligs
Ik hoop trouwens dat mijn man die piercing wel snel ziet. Nu is het nog grappig, maar het moet natuurlijk niet te lang gaan duren ...
Bakblik schreef op 25-08-2022 om 11:59:
[..]
Vanavond moet man haar ophalen van een ander station, omdat ze via ons eigen dorp niet meer thuis kan komen met ov en, omdat ze morgen haar fiets nodig heeft om 7.00 uur heeft ze nu de luxe dat ik haar bracht.
Ik heb net voor ik haar naar het station bracht een foto van haar gemaakt. Die stuur ik later vandaag naar man om te laten zien hoe dochter eruit ziet (dat hij met het goede kind thuiskomt) Ze heeft behalve de nieuwe bril op ook een jurk aan die ze bijna nooit draagt, grote kans dat man onze dochter zo niet eens herkent. Ik zal iets hinten over de nieuwe bril.
Mannen blijven toch echt hulpeloze wezens. En vrouwen moeten maar creatieve oplossingen bedenken om die mannen gaande en staande te houden.
Wat zou de wereld zijn zonder vrouwen? (oprechte vraag 
)
Ik merk dat ik gemengde gevoelens heb over het "souffleren" van mannen. Aan de ene kant vind ik dat het de verantwoordelijkheid is van de man om (te leren) attent te zijn. Aan de andere kant vind ik anderen beschermen tegen de eventuele horkerigheid van mannen ook niet okay. Ik weet het niet Ik vind er in elk geval niets schattigs aan. Misschien een impopulaire mening, maar ik moest het toch even kwijt.
Edit: crosspost met Letterkoekje, maar mijn gevoel erover is dus precies tegenovergestelde van 'mannen zijn hulpeloze wezens'.
Ik snap bijvoorbeeld prima dat mensen mijn een-eiige tweeling niet uit elkaar kunnen houden. Al heeft iemand ooit gevraagd of ze zusjes waren en hoeveel jaar ertussen zat 
haha. Maar dat mijn eigen broer ze na jaren nog niet goed kan aanspreken, vind ik wel ongeïnteresseerd overkomen hoor.
Ik zag 'de bril' een paar keer genoemd worden in dit topic. Ik vind het dus bloedirritant dat mensen verwachten dat je opmerkt dat diegene een nieuwe bril draagt. Ik sla al die info niet op hoor, misschien registreer ik dat je een bril draagt (misschien niet). Maar welke kleur, vorm of formaat sowieso niet. De verontwaardiging als je er niet proactief iets over zegt is, wat mij betreft, misplaatst 
De nieuwe bril is hier al een week of 2 regelmatig over tafel gekomen.
- Het meteen van de ogen.
- Ht telefoontje dat bestelde montuur binnen was en dochter moest komen voor de brandpuntbepaling
- De hoop van dochter dat bril klaar zou zijn als ze aan haar nieuwe bijbaan gaat beginnen.
- Het gefoeter op de oude bril die te weinig sterkte heeft waardoor dochter moeilijker kan lezen.
Het kan hem niet ontgaan zijn dat die nieuwe bril eraan zit te komen.
Ohja ik doelde niet per se op jouw verhaal Bakblik 
Meer in het algemeen, dat sommige mensen (collega's, ouders, kennissen, iemand vd sport) verwachten dat iédereen ziet dat je een nieuwe bril hebt én proactief zegt hoe leuk die staat.
Lieveheersbeest schreef op 25-08-2022 om 14:08:
Ohja ik doelde niet per se op jouw verhaal Bakblik
Die verwachting heb ik opgegeven. Mannen zien het niet, over het algemeen en sommige vrouwen zijn zo met zichzelf bezig (in hele brede zin) dat het ze ook niet opvalt. Volgende maand heb ik mijn "nieuwe bril" die ik draag van opstaan tot naar bed gaan 2 jaar. Mijn schoonmoeder heeft het nog niet gezien. Schoonmoeder heeft altijd 2 brillen, 1 om te lezen en een voor ver weg die ze beide maar sporadisch op heeft. Als ik dan niet meteen zie dat ze een nieuwe heeft is ze gepikeerd. Jij ziet ook nooit dat ik wat nieuws heb. Nee sorry, je vorige bril had een goudkleurig montuur en deze ook so what's new?
Het hypocriete doet 't 'm voor mij!
Lieveheersbeest schreef op 25-08-2022 om 14:20:
Dit vind ik wat overdreven voor een hint over iets dat iemand wèl voor een ander zou doen als hij/zij het zelf zou zien. Het gaat niet om iets groots hè? Je bedondert de boel pas als je na een hint liegt dat je het uit jezelf ziet.
Ik vind het vergelijkbaar met hoe mijn man hintte toen er op mijn boodschappenlijstje voor een verjaardag simpelweg 'wijn' stond. Ik wilde gewoon van alle kleuren kopen wat ik zelf lekker vind. Hij noemde nog even welke wijn zijn moeder het liefst heeft. Iets heel anders. Dat zit niet in mijn systeem. Als hij het niet had aangegeven, was ik er niet mee thuis gekomen. Maar ik doe haar graag het plezier om wèl zo attent te zijn. Uiteraard ga ik dan niet doen alsof ik het zelf heb bedacht om die slappe, zoete wijn te kopen. Waarom ook? Totaal onbelangrijk. Het gaat niet om wie het het eerst bedenkt, het gaat erom dat je graag rekening houdt met anderen. En in sommige gevallen kan je dan een hint gebruiken van iemand die die ander ook graag een plezier doet. Niks hypocriets aan.
hebben wij dezelfde post gelezen? Als je zelf iets structureel verzaakt, en boos wordt als iemand anders datzelfde verzaakt, dan is dat toch hypocriet?
Lieveheersbeest schreef op 25-08-2022 om 19:17:
hebben wij dezelfde post gelezen? Als je zelf iets structureel verzaakt, en boos wordt als iemand anders datzelfde verzaakt, dan is dat toch hypocriet?
Sorry, het was me niet duidelijk dat je naar een specifieke post verwees 
Welke?
die daarboven, van bakblik over haar schoonmoeder
Lieveheersbeest schreef op 25-08-2022 om 19:57:
die daarboven, van bakblik over haar schoonmoeder
Oh, dat ging dan helemaal mis ja
Verontwaardigd zijn omdat een ander iets bij jou niet opmerkt terwijl je het zelf andersom ook niet ziet, is inderdaad wel raar ja. Uit dit topic blijkt ook dat mensen best weten wat ze zelf niet zien. Maar ik ga ervan uit dat je daar dan door een ander op bent gewezen. Als niemand het jou vertelt, zoals Bakblik al 2 jaar zwijgt over haar 'nieuwe' bril, kan je er zomaar vanuit gaan dat je zelf altijd alles ziet.
De verplichting om positief te reageren op iets nieuws, voel ik trouwens wel een beetje. Als ik het leuk vind, hoor je het sowieso van me, in andere gevallen laat ik in elk geval merken dat ik zie dat je iets nieuws hebt en probeer ik er ook wel iets aardigs over te zeggen. Maar daarbij lieg ik niet, dus in hoeverre is het dan hypocriet? Ik zeg dan iets als: 'Helemaal jouw stijl' of 'Kleurt goed bij je jurk' 
Ondertussen hoop ik wel dat je niet expliciet naar mijn mening gaat vragen, want die vind je waarschijnlijk minder leuk om te horen ...
Ongevraagde kritiek op iets nieuws geef ik eigenlijk alleen als het me voor de persoon in kwestie relevant lijkt èn als ik vind dat ìk degene ben die het moet vertellen. Mijn man en kinderen horen het daarom wèl van me als een nieuw kledingstuk een maatje groter had gemogen of de kleur zorgt dat ze er ongezond uit zien, bij collega's zal zoiets me worst wezen. Maar als een collega die het belangrijk vind om er keurig uit te zien, niet door heeft dat iedereen dwars door haar nieuwe jurk heen kan kijken, dan zal ik haar dat subtiel laten weten. In zo'n geval vind ik zwijgen juist niet goed.
Ik ben zeker geen man, maar mis het gen om welke verandering dan ook aan mensen ook te zien. Ook aan mensen die me dichtbij staan. Als mijn kinderen of man niet lekker is, beetje witjes, wallen etc dan gaat dat volledig langs me heen. Schoonmoeder past op, vraagt dan "gaat het goed met ..??? Ziet zo wit" en ik denk alleen maar "wit??"
Ook met collega's. Of je nu knallende migraine hebt en je ogen achterstevoren in je hoofd staan, besloten hebt van de één op andere dag met paars stekelhaar door het leven te gaan of ineens 45 cm langer bent...ik zie het echt niet. En zeg dit dus ook altijd tegen mijn team. "Als je je niet goed voelt, zeg het dan vooral." Ik maak voor iedereen tijd en aandacht, maar zie niet of het wel/niet goed met je gaat. En heb dus een paar "spionnen" lopen: je moet even naar Henkie, hij ziet er zo beroerd uit.
En zeg er dus ook bij "als ik zie dat je er slecht uitziet moet je je zorgen maken, want dan is t echt beroerd 
". Terwijl ik wel van iedereen onthoud wanneer de kat jarig is, of het kind moet afzwemmen, hoe die z'n koffie drinkt, wat het lievelingseten is etc. Maar uiterlijke veranderingen....helaas.
Gisteravond toen ik thuis kwam was man thuis mét het goede kind. En hij had iets gezegd tegen dochter over de nieuwe bril.
Later in bed hoorde ik dat het logisch was dat hij het niet had gezien, deze bril was nagenoeg hetzelfde als de oude 
Dit montuur heeft 2 kleuren en is veel dikker qua rand en pootjes. Maar goed.