Uiterlijke veranderingen bij anderen (niet) opmerken.
Een heel luchtig onderwerp...
Kind nummer 3 (21) kwam gistermiddag onverwacht met een neus-piercing thuis. Ik was druk bezig, maar zag het zodra we een gesprekje hadden - binnen 10 minuten. Een klein knopje, maar natuurlijk best een verandering.
Tot onze lol en verbazing, heeft mijn man het nog niet opgemerkt. Doorgaans ziet hij zulke dingen meteen. Of vrijwel meteen. We hebben inmiddels gisteren samen gegeten en op de bank gezeten, vanmorgen samen ontbeten ... kind en ik zijn benieuwd hoe lang het duurt voor hij het ziet. We houden onze mond en wachten af ... 
Je hoort het vaker. Meestal van mannen. Dat een vrouw dan voor zijn neus staat te draaien en te hinten met een 'valt je niks op?!' in de hoop een complimentje te krijgen.
'Naar de kapper geweest?'
'Nee, ik heb een nieuwe bril!!!' 
Hoe kan het dat iemand wel naar je kijkt, maar zo'n verandering toch niet ziet? Zegt het iets over hoe die persoon in elkaar zit of over je relatie? Is het inderdaad meer iets voor mannen? Ken/ben jij iemand met zo'n blinde vlek, hoe is het dan om dit soort dingen zelf niet op te merken of om een partner te hebben die niet ziet dat je kapsel ineens 20 cm korter is?
Nou ja, een boel vragen dus over iets relatief onbenulligs
Ik hoop trouwens dat mijn man die piercing wel snel ziet. Nu is het nog grappig, maar het moet natuurlijk niet te lang gaan duren ...
ik zie het altijd meteen als iemand haar geknipt heeft of bijvoorbeeld een bril draagt
yette schreef op 26-08-2022 om 16:18:
[..]
Zelf heb ik sinds een aantal jaar een hersenbeschadiging waarbij oa een deel van de plattegronden in mijn geheugen werd gewist. Geografische amnesie noemen ze dat. Mijn 'google maps' is kapot. Ook iets waarbij je in je hoofd een totaalbeeld zou moeten hebben opgebouwd vanuit allerlei kleine stukjes informatie. Ik kan hier om de hoek verdwalen. Maar personen herken ik prima. Terwijl dat voor je brein minstens zo ingewikkeld is. Ik zie een nieuwe bril dus wel. Dat is een ander hersengebied.
Oh, hoe herkenbaar! Maar wat mijzelf betreft heb ik nooit 'Google Maps' bezeten. Mijn man is ernstig dyslectisch (ja, gediagnosticeerd), en rijdt na één keer ergens uit zijn hoofd heen. Ik verdwaal, zoals men zegt, in een papieren zak.
Maar hoewel ik problemen heb met het herkennen van gezichten, zie ik dan wel weer gelijk dat iemand (van mijn naasten) een nieuwe bril op heeft of een nieuw kapsel. En in het winkelcentrum van de stad waar ik meer dan 30 jaar woonde, loop ik zo de verkeerde kant op als ik uit een winkel kom 
. Het kan verkeren.
yette schreef op 26-08-2022 om 16:18:
[..]
Wat ik me door jouw post afvraag ... jij noemt het hier een gen, ik noemde het eerder (mbt tot het kunnen onthouden van namen) een 'mapje' in mijn geheugen.
Ik vraag me af of het om een cerebraal verschil gaat waarbij een deel van de hersenen het bij de ene persoon beter doet dan bij de ander.
Het herkennen van specifieke dingen en ze vervolgens goed kunnen organiseren tot een kloppend totaalbeeld, gebeurt in verschillende delen van je hersenen. Per onderwerp. Zoals leren lezen. Iemand met dyslexie, herkent bepaalde letters en daardoor ook woorden minder snel. Dat komt in verschillende gradaties voor. Maar dyslexie zegt niks over of je op andere gebieden wèl details kan combineren tot een correct totaalbeeld.
Zelf heb ik sinds een aantal jaar een hersenbeschadiging waarbij oa een deel van de plattegronden in mijn geheugen werd gewist. Geografische amnesie noemen ze dat. Mijn 'google maps' is kapot. Ook iets waarbij je in je hoofd een totaalbeeld zou moeten hebben opgebouwd vanuit allerlei kleine stukjes informatie. Ik kan hier om de hoek verdwalen. Maar personen herken ik prima. Terwijl dat voor je brein minstens zo ingewikkeld is. Ik zie een nieuwe bril dus wel. Dat is een ander hersengebied.
Zou de blinde vlek voor fysieke of psychische veranderingen (zoals een bril of gemoedstoestand) kunnen komen doordat het deel van de hersenen dat de 'plattegrond van een gezicht' samenstelt, niet helemaal optimaal werkt?
Ik wil niet projecteren of niemand een diagnose aanpraten, maar zou het zoiets kunnen zijn?
Ik heb er eerlijk gezegd nooit over nagedacht wat de “oorzaak” is. En het gekke is dat ik dus wel heel goed namen en gezichten kan onthouden. Dus er wordt wel wat in m’n mapje opgeslagen maar geen details ofzo denk ik. Heb weleens vol verbazing aan iemand gevraagd “is je baard eraf??”. Bleek al twee jaar te zijn….
Ik weet het niet hoor. Kind en vader hebben vandaag een paar keer met z'n tweeën zitten kletsen waarbij kind hem op een gegeven moment met opgetrokken wenkbrauwen aan zat te kijken (zo van: 'En? Ennn???'). Ging hij op zijn beurt vragend terug zitten kijken. Verder niks. Geen vraag, geen opmerking. Helemaal niks. Hij ziet het gewoon echt niet!
Als hij dit na vijf (!) dagen nog niet heeft gezien, zou het dan überhaupt nog gebeuren? Kind denkt dat hij het misschien over twee maanden merkt, als er een nieuwe, iets opvallendere piercing in mag. Ik begin het te betwijfelen. Misschien als kind het prijskaartje er dan aan laat zitten? 
Misschien speelt hij ook een spelletje met jullie?
Nee, echt niet
Dan wordt het tijd om het hem te gaan zeggen.
Dat vertelde ik kind ook. We geven het tot dinsdag - een weekje. Dan is het mooi geweest.
Wanneer iemand naar de kapper is geweest moet er wel flink wat veranderd zijn wil ik het opmerken. Hetzelfde geldt voor een andere bril.
Wat ik dan sneller opmerk zijn veranderingen in iemands huis/tuin.
yette schreef op 28-08-2022 om 21:31:
Ik weet het niet hoor. Kind en vader hebben vandaag een paar keer met z'n tweeën zitten kletsen waarbij kind hem op een gegeven moment met opgetrokken wenkbrauwen aan zat te kijken (zo van: 'En? Ennn???'). Ging hij op zijn beurt vragend terug zitten kijken. Verder niks. Geen vraag, geen opmerking. Helemaal niks. Hij ziet het gewoon echt niet!
Als hij dit na vijf (!) dagen nog niet heeft gezien, zou het dan überhaupt nog gebeuren? Kind denkt dat hij het misschien over twee maanden merkt, als er een nieuwe, iets opvallendere piercing in mag. Ik begin het te betwijfelen. Misschien als kind het prijskaartje er dan aan laat zitten?
Misschien ziet hij het wel, maar is het nog niet in hem opgekomen dat er van hem wordt verwacht dat hij er iets over zegt? Heeft hij het gewoon als feit aangenomen en is doorgegaan met zijn dagelijkse dingen?
Cle0 schreef op 28-08-2022 om 23:33:
[..]
Misschien ziet hij het wel, maar is het nog niet in hem opgekomen dat er van hem wordt verwacht dat hij er iets over zegt? Heeft hij het gewoon als feit aangenomen en is doorgegaan met zijn dagelijkse dingen?
Hij zegt er altijd wel wat van als een gezinslid een nieuw kapsel heeft of als ik eens een keer make-up op heb.
Die piercing lijkt op een of andere manier bij kind te horen. Het plaatje klopt, zeg maar. Zelf was ik er daarom direct aan gewend. Veel sneller dan wanneer iemand bijvoorbeeld een nieuwe bril heeft. De kans bestaat dat hij het onbewust best heeft gezien, maar het niet heeft opgemerkt als iets nieuws.
Ik ben benieuwd. Nog even geduld ...