Moeite met acceptatie gender?
Van een nabij familielid kreeg ik onlangs het verwijt dat ik ‘hen’ niet aanspreek met de juiste gender. De persoon is een jonge twintiger die vanaf hun peutertijd het liefst in prinsessenjurken liep en in de late pubertijd voor een schooltoneelstuk zelfs een broek moest lenen omdat er alleen maar jurken in hun kast hingen. Familielid ging alleen om met meisjes en is hun hele leven feministisch en anti-man geweest. Dat familielid uiteindelijk lesbisch bleek te zijn was dus geen verrassing. Een paar maanden geleden kwam ook het bericht dat hen geen vrouw waren/was maar non-binair.
En daar kan ik dus niet zoveel mee, of eigenlijk begrijp ik het niet. Wat is het nut om geen vrouw te zijn, als je zo anti-man bent en toch al op vrouwen valt?
Volgens mij zijn hier op het forum ook wel mensen met dezelfde gender. Hoe voelt dat en waarom heb je niet voldoende aan de gender vrouw (of man)?
Ik doe het nu wel, als zij dat graag willen, maar merk dat het in de omgeving toch wel apart wordt gevonden. Soort van schaamte dat ik daarin mee ga, of zo.
Jillz schreef op 04-04-2022 om 09:06:
[..]
Het is geen moeten hè? Er is ruimte om jezelf anders dan man of vrouw te voelen. Maar je mag ook nog steeds vrouw zijn zonder je daarvan de hele dag bewust te zijn. Als je je zelf als vrouw identificeerd is het geen verplichting je je helemaal niet vrouwelijk te voelen en te gedragen.
Ik ben vrouw, maar ik gedraag en denk meer als man. Ik voel me geen typische vrouw, maar heb ook geen behoefte om mij daarom te identificeren als non binair. Ik voel me helemaal niet verplicht om daarover na te denken. Ik ben gewoon wie ik ben en voor mij is gender daarin geen echte factor. Dus ik voel mij ook niet bedreigd doordat er nu mensen non binair zijn.
Laat staan dat ik het idee heb dat ik nu niet meer in het hokje "vrouw" mag. Ik herken het gewoon echt niet dat je nu gedwongen bent om te kiezen tussen genders.
Waarom zouden non binairen er zo de nadruk op leggen vraag ik mij dan af. Ik denk dat het overgrote deel van de mensheid weinig interesse heeft in hoe iemand zichzelf identificeert. Waarom verwachten ze dat de hele wereld rekening houdt met hun identiteitscrisis?
Jillz schreef op 04-04-2022 om 09:06:
[..]
Het is geen moeten hè? Er is ruimte om jezelf anders dan man of vrouw te voelen. Maar je mag ook nog steeds vrouw zijn zonder je daarvan de hele dag bewust te zijn. Als je je zelf als vrouw identificeerd is het geen verplichting je je helemaal vrouwelijk te voelen en te gedragen.
Ik ben vrouw, maar ik gedraag en denk meer als man. Ik voel me geen typische vrouw, maar heb ook geen behoefte om mij daarom te identificeren als non binair. Ik voel me helemaal niet verplicht om daarover na te denken. Ik ben gewoon wie ik ben en voor mij is gender daarin geen echte factor. Dus ik voel mij ook niet bedreigd doordat er nu mensen non binair zijn.
Laat staan dat ik het idee heb dat ik nu niet meer in het hokje "vrouw" mag. Ik herken het gewoon echt niet dat je nu gedwongen bent om te kiezen tussen genders.
Nee, ik heb dat ook nooit gehoeven. Maar krijg de indruk dat dat bij de jongere generatie, als in nu tieners, wel meer speelt.
Oh, en ik voel me zeker niet bedreigd doordat mensen zich non-binair voelen hoor.
Meesje schreef op 04-04-2022 om 08:54:
Ik heb juist het gevoel dat de hokjes steeds kleiner worden en de verdraagzaamheid voor 'anders zijn' beperkter. Waar eerder vrouw-zijn of man-zijn werd bepaald door lichamelijke kenmerken moet je je nu ook zo voelen en gedragen. Ipv de grote 'bak' vrouw waar vanalles in paste heb je nu voor ieder type een hokje. En moet je als puber gaan zoeken welk hokje bij jou hoort. En wat als geen enkel hokje 100% past? Waarom niet gewoon: vagina = vrouw, penis = man en wat je verder wil en doet staat daar helemaal los van?
Mee eens. Je biologische kenmerken zijn vaststaand (tot je ze operatief laat wijzigen) dus laten we dat gewoon voor identificatiedoeleinden zoals een paspoort én voor medische zorg blijven gebruiken. Wat zich tussen je oren afspeelt en je seksuele voorkeur is verder je eigen zaak maar dat is niet van belang als je bijv. hormonale kanker krijgt. Dan is of je als man of als vrouw bent geboren leidend bij de behandelopties, niet of je je man/vrouw/onzijdig voelt.
redbulletje schreef op 04-04-2022 om 09:12:
[..]
Mee eens. Je biologische kenmerken zijn vaststaand (tot je ze operatief laat wijzigen) dus laten we dat gewoon voor identificatiedoeleinden zoals een paspoort én voor medische zorg blijven gebruiken. Wat zich tussen je oren afspeelt en je seksuele voorkeur is verder je eigen zaak maar dat is niet van belang als je bijv. hormonale kanker krijgt. Dan is of je als man of als vrouw bent geboren leidend bij de behandelopties, niet of je je man/vrouw/onzijdig voelt.
Ook dan blijf je biologisch gezien gewoon een man of vrouw. Je kunt de buitenkant aanpassen maar de binnenkant niet.
Jillz schreef op 04-04-2022 om 09:06:
[..]
Het is geen moeten hè? Er is ruimte om jezelf anders dan man of vrouw te voelen. Maar je mag ook nog steeds vrouw zijn zonder je daarvan de hele dag bewust te zijn. Als je je zelf als vrouw identificeerd is het geen verplichting je je helemaal vrouwelijk te voelen en te gedragen.
Ik ben vrouw, maar ik gedraag en denk meer als man. Ik voel me geen typische vrouw, maar heb ook geen behoefte om mij daarom te identificeren als non binair. Ik voel me helemaal niet verplicht om daarover na te denken. Ik ben gewoon wie ik ben en voor mij is gender daarin geen echte factor. Dus ik voel mij ook niet bedreigd doordat er nu mensen non binair zijn.
Laat staan dat ik het idee heb dat ik nu niet meer in het hokje "vrouw" mag. Ik herken het gewoon echt niet dat je nu gedwongen bent om te kiezen tussen genders.
Dat heb ik ook, maar ik ben dan ook niet opgegroeid in een tijdperk waar men bij de kinderen al een identiteitscrisis aanpraat. Ik bouwde gewoon hutten en speelde met autootjes zonder dat ik aan mijn gender ging twijfelen door genderindoctrinatieles op school.
Battle-Royale schreef op 04-04-2022 om 09:15:
[..]
Ook dan blijf je biologisch gezien gewoon een man of vrouw. Je kunt de buitenkant aanpassen maar de binnenkant niet.
Klopt, voor professionele sport en medische zaken blijft t van belang het geboortegeslacht leidend te laten zijn.
Fiorah schreef op 03-04-2022 om 23:10:
[..]
❤️
Dit x1000.
Ik vind het echt de arrogantie en het egocentrisme ten top om het niet eens te proberen als iemand voor wie het echt belangrijk is het van je vraagt. En dan onder het mom van 'het klinkt niet logisch'. Taal is aangeleerd, dan leer je eens wat nieuws. Heel het Nederlands staat bol van onlogische taalregels en daar doen we het allemaal prima op.
En tegenover dat taalkundige staat dus de biologie van de mens, met een XX of XY, man of vrouw, genetisch. Dat iemand zich een man/vrouw of wat dan ook VOELT maakt nog niet dat het biologisch een man of vrouw IS.
Dat probeerde ik ook in mijn weggehaalde post te zeggen. En er maken hier wel meer mensen de vergelijking met een hamster. Ik gaf mijn mening (hoe ver moet er door worden gegaan, waar eindigt het , waarom iedereen in hokjes willen stoppen?)
Ik had de lachende smiley er niet bij moeten zetten-dat was flauw, excuus.
En uiteraard mag iedereen zich voelen zoals “hij” wil maar je kunt mi verwachten dat iedereen daar in meegaat.
redbulletje schreef op 04-04-2022 om 08:42:
[..]
En als iemand je vraagt hem met zijne majesteit aan te spreken (buiten de koning himself)? Ik kan dat niet over m'n lippen krijgen. Als diegene dan toch gaat lopen mokken is het tijd dat onze wegen zich scheiden.
Dat vragen "ze" helemaal niet van je, dus overdrijf niet zo.
Waar mensen denk ik ook moeite mee hebben is dat het zo vaag is. Als je als non-binair met zoveel nadruk zegt dat je boter noch vis bent, wat ben je dan wel? En wat vind je van mij? Zet je mij wel in een hok? Of zie je helemaal geen hokjes?
Met andere woorden, zie je de wereld echt zwart-wit en verklaar je jezelf neutraal? Zo ja, dan vind ik daar wat van.
Tijgeroog schreef op 04-04-2022 om 09:29:
[..]
Dat vragen "ze" helemaal niet van je, dus overdrijf niet zo.
Maar dat in meervoud aan moeten spreken zou voor mij net zo voelen alsof ze vragen met zijne/hare majesteit aangesproken te willen worden. Ik krijg 't niet uit m'n strot.
Sja, dan zou ik liever zien dat het onderscheid man-vrouw helemaal wegvalt. En we iedereen maar hij gaan noemen. Nog een geslacht erbij bedenken met aparte aanspreekvormen vind ik lastig. Sowieso, hoe weet ik of de cassiere een hij, zij of een hen is? En wat als straks iemand die hokjes ook niet vindt passen en er nog een vakje bij moet komen? En als ik het 'fout' doe en vergeet dat iemand zich non-binair voelt en dus als meervoud moet worden aangesproken? Ben ik dan niet empathisch en niet verdraagzaam?
JohnnyC. schreef op 04-04-2022 om 09:29:
Waar mensen denk ik ook moeite mee hebben is dat het zo vaag is. Als je als non-binair met zoveel nadruk zegt dat je boter noch vis bent, wat ben je dan wel? En wat vind je van mij? Zet je mij wel in een hok? Of zie je helemaal geen hokjes?
Met andere woorden, zie je de wereld echt zwart-wit en verklaar je jezelf neutraal? Zo ja, dan vind ik daar wat van.
Dit
redbulletje schreef op 04-04-2022 om 09:34:
[..]
Maar dat in meervoud aan moeten spreken zou voor mij net zo voelen alsof ze vragen met zijne/hare majesteit aangesproken te willen worden. Ik krijg 't niet uit m'n strot.
Ik neem aan dat jij het ook op prijs stelt als mensen rekening houden met jouw autisme? Dat is toch eigenlijk wat iemand dan aan jou vraagt? Of een beetje rekening te houden?
De 'zo is het nou eenmaal'-stemmen gaan er wel heel gemakkelijk van uit dat wat zij aannemen ook 'is zoals het is'. Bijzonder, je eigen overtuigingen zo zonder schroom als de maat der dingen nemen. Ik zie ook tot mijn verbazing de wens van mensen, jongeren om gespiegeld en erkend te worden in wie je zelf ervaart te zijn, zonder enig voorbehoud (negatief) wordt gelabeld als aanstellerij en egocentrisme. Er is best wat over te zeggen maar wat is de onderbouwing voor die categorische afwijzing, behalve dat het vroeger allemaal beter was? Gesprek levert op deze manier niks op, alleen een groepje mensen dat zichzelf en elkaar keer op keer bevestigt omdat men wel weet hoe het in elkaar zit en steeds minder mensen die het als zinvol ervaren om te zeggen dat ze er anders tegenaan kijken. Misschien kan er een pijler 'Echoput' komen, voor mensen die gewoon al weten hoe de wereld in elkaar zit? Dan weet ik dat ik daar niet hoef te komen.
Doemijdieglazenbol schreef op 04-04-2022 om 08:33:
[..]
De gangbare normen? Laten we nu niet overdrijven. Het gaat hier om een enkel woord in een enkele situatie. En dat doe je dagelijks ook in andere situaties. Je spreekt een kind anders aan dan een 60jarige. Je partner spreek je anders tegen dan tegen de caissière. Meer is het niet. Dat weigeren is gewoon afwijzen. Welke woorden je er ook voor gebruikt. Ik begrijp nog steeds niet wat het je afneemt of kost om nonbinairen te erkennen. Wat taalongemak? We spreken en schrijven ook niet meer als 50 jaar geleden.
Daarbij; als niemand de gangbare normen had bevraagd, hadden vrouwen nog steeds geen stemrecht, opleidingsmogelijkheden. Trouwde iedereen met iemand van het andere geslacht en kreeg zoveel mogelijk kinderen. Reisden vrouwen niet alleen, zeker niet naar andere landen. Had je nog een stratenboek in plaats van Google maps en bestond dit hele forum niet. Laten we in vredesnaam alles dat gangbaar is blijven bevragen. En de wereld benaderen met empathie.
Ik begrijp niet wat emancipatie en empathie te maken hebben met foutief taalgebruik. 'Jullie' tegen één persoon zeggen is vragen om gedoe. Het komt veel te weinig voor om regulier taalgebruik te worden en het klopt gewoon niet, daarom gaan mensen dat keer op keer fout doen. Het is als nagels op een schoolbord voor de meeste mensen.
Wees gewoon pragmatisch en kies een andere aanspreekvorm. Dan zullen er altijd mensen blijven die daar niet aan mee willen doen, maar sluit je ook de mensen niet uit die in feite helemaal geen probleem hebben met hoe iemand zich al dan niet identificeert.