Moeite met acceptatie gender?
Van een nabij familielid kreeg ik onlangs het verwijt dat ik ‘hen’ niet aanspreek met de juiste gender. De persoon is een jonge twintiger die vanaf hun peutertijd het liefst in prinsessenjurken liep en in de late pubertijd voor een schooltoneelstuk zelfs een broek moest lenen omdat er alleen maar jurken in hun kast hingen. Familielid ging alleen om met meisjes en is hun hele leven feministisch en anti-man geweest. Dat familielid uiteindelijk lesbisch bleek te zijn was dus geen verrassing. Een paar maanden geleden kwam ook het bericht dat hen geen vrouw waren/was maar non-binair.
En daar kan ik dus niet zoveel mee, of eigenlijk begrijp ik het niet. Wat is het nut om geen vrouw te zijn, als je zo anti-man bent en toch al op vrouwen valt?
Volgens mij zijn hier op het forum ook wel mensen met dezelfde gender. Hoe voelt dat en waarom heb je niet voldoende aan de gender vrouw (of man)?
Ik doe het nu wel, als zij dat graag willen, maar merk dat het in de omgeving toch wel apart wordt gevonden. Soort van schaamte dat ik daarin mee ga, of zo.
Huisje schreef op 08-04-2022 om 10:43:
Zoiets als sibling, Letterkoekje? Zowel op broers als zussen van toepassing. Maar ik snap je punt. Ik denk dat er eerst nog wel wat te winnen valt voor de acceptatie van het feit dat mensen non-binair kunnen zijn.
Edit: je hebt het over vereenvoudigen. Maar is dat wel het hoofddoel? Het gaat imo eerst over acceptatie en het creëren van een gelijkwaardige situatie, daar is vereenvoudiging nog helemaal niet aan de orde.
Je zegt daar iets, sibling. Da's een goeie. Maar als je met iemand over zijn/haar sibling(s) praat en het gesprek gaat iets dieper, dan ga je toch moeten vragen of het een broer of een zus is. Want anders verloopt het gesprek toch maar oppervlakkig (zou ik denken). Hier op het forum is dat om herkenbaarheid te voorkomen, makkelijk. Daar weer wel.
En is dat niet hetzelfde bij de non-binairen? Een non-binair is een man of een vrouw - lichamelijk dan. Persoon zelf voelt zich niet zo. Maar als ik met iemand over haar non-binaire broer of zus praat, dan ga ik mij toch in mijn spraak louter richten op wat ik fysiek zie: een man of een vrouw.
Misschien zie ik het te bekrompen of te moeilijk hoor Huisje. Maar inderdaad, ik denk ook dat er eerst nog enkele generaties overheen zullen moeten gaan om de non-binairen (nog) verder te accepteren en dat er dan pas aan de terminologie kan begonnen worden.
Schemerlampje schreef op 08-04-2022 om 13:54:
[..]
In mijn hoofd al lang niet meer. Ik heb een directeur en een teamleider, beide vrouwen. Iedere docent is hier ook docent of ze nu man of vrouw of iets anders zijn. En dat geldt voor mij ook bij ons in de kerk, dominee, ouderling of diaken kunnen voor mij ook alle genders zijn.
Grappig is wel, dat sinds ik deel uit maak van het techniekteam, ze het niet meer kunnen hebben over de mannen van de techniek. 🙂
En er is geen man die zegt: we hebben het woord directeur en directrice, we maken er één woord van, da's handiger. Laten we voortaan voor directrice gaan! Het wordt óf het mannelijke woord, óf er wordt een nieuw woord verzonnen. Er wordt gezegd: in de trein zeggen we niet meer dames en heren, dan sluiten we een groep buiten. We maken er Beste Reizigers van, da's neutraal! Nee, da's niet neutraal, maar waarom zouden we er verder over zeuren. Het is gemeengoed om mannelijke termen te laten prevaleren boven de vrouwelijke, en dat is raar.
Sorry, ‘ons’ was te algemeen inderdaad. Ik denk dat het ligt aan je professionele omgeving welke beroepsaanduidingen het eerst neutraal worden in je hoofd.
Ik weet niet of jouw gedachte bekrompen is of te moeilijk, Letterkoekje, denk het niet eigenlijk. Ik snap je vragen ook wel. Het is gewoon niet iets waar we een panklare oplossing voor hebben. Onzekerheid en onduidelijkheid zijn voor veel mensen lastig, misschien speelt dat ook wel mee.
Of eerst de acceptatie naar een hoger plan moet voordat we aan de juiste of meest geschikte aanspreekvormen gaan werken: ik denk het niet. Een prettige, geschikte bejegening gaat imo gelijk op met en draagt bij aan het zich geaccepteerd voelen door non-binaire personen.
Ben het wel eens met Miraval dat acceptatie nog achterblijft en dat daarin nog een wereld te winnen valt.
vertelsel schreef op 08-04-2022 om 14:06:
[..]
En er is geen man die zegt: we hebben het woord directeur en directrice, we maken er één woord van, da's handiger. Laten we voortaan voor directrice gaan! Het wordt óf het mannelijke woord, óf er wordt een nieuw woord verzonnen. Er wordt gezegd: in de trein zeggen we niet meer dames en heren, dan sluiten we een groep buiten. We maken er Beste Reizigers van, da's neutraal! Nee, da's niet neutraal, maar waarom zouden we er verder over zeuren. Het is gemeengoed om mannelijke termen te laten prevaleren boven de vrouwelijke, en dat is raar.
Ik weet niet of ik het hier mee eens ben. Je zou het ook anders kunnen zien. Er was eens een woord voor een functie, dat woord was directeur. De directeur was altijd een man, want alleen mannen werkten buitenshuis (een enkele uitzondering daar gelaten) De wereld veranderde, er kwamen ook vrouwelijke directeuren, maar omdat man en vrouw verre van gelijkwaardig waren, vond men het nuttig om daar een ander woord aan te hangen, directrice. De wereld verandert verder, we willen minder onderscheid maken tussen man en vrouw, dus schrappen we die onnodige vrouwelijke afleiding weer en gaan we terug naar de originele functienaam: directeur.
En reizigers is voor mij echt een 100% neutraal woord, het zou niet bij me opkomen om het woord reizigster te bezigen. Ik moest er ook echt over nadenken hoe reiziger als niet neutraal kon worden gezien.
Moosey schreef op 08-04-2022 om 14:19:
En reizigers is voor mij echt een 100% neutraal woord, het zou niet bij me opkomen om het woord reizigster te bezigen. Ik moest er ook echt over nadenken hoe reiziger als niet neutraal kon worden gezien.
Ik zou mezelf nooit als reizigster omschrijven idd, wel als reiziger.
Mijn huisdokter is al sinds 1978 een vrouw.
Maar ik moet wel toegeven: als ik thuiskom en aan mijn man verslag uitbreng over mijn doktersbezoek, dan gebruik ik de woorden: de dokteres zei ....
Als ik naar de apotheek ga waar de eigenaar een vrouw is, dan zeg ik (heel krom): ik ga naar de apotheker. MAAR als ik thuiskom zeg ik wel tegen mijn man: de apothekeres vroeg of je nu helemaal beter was.
Er zitten dus toch nog vreemde kronkels in mijn taalgebruik.
(En om af te sluiten een grapje: de non-binaire vrouwelijke eigenaars gaan het dubbel moeilijk hebben met het woord 'eigenaresse'. Dat heb ik al dikwijls (hoofdzakelijk van Nederlanders) gehoord en gelezen: eigenaresse?!? Mannelijk is eigenaar, vrouwelijk is eigenares, maar Nederlanders maken daar dan een tweede keer een vrouwelijke vorm van. Einde grapje. 
)
vertelsel schreef op 08-04-2022 om 14:06:
[..]
En er is geen man die zegt: we hebben het woord directeur en directrice, we maken er één woord van, da's handiger. Laten we voortaan voor directrice gaan! Het wordt óf het mannelijke woord, óf er wordt een nieuw woord verzonnen. Er wordt gezegd: in de trein zeggen we niet meer dames en heren, dan sluiten we een groep buiten. We maken er Beste Reizigers van, da's neutraal! Nee, da's niet neutraal, maar waarom zouden we er verder over zeuren. Het is gemeengoed om mannelijke termen te laten prevaleren boven de vrouwelijke, en dat is raar.
Maar wat wil je dan? Overal een nieuw woord voor bedenken? Op den duur weet toch niemand meer dat het oorspronkelijk een mannelijk of vrouwelijk woord was?
Alle woorden zijn volgens mij officieel, mannelijk, vrouwelijk of onzijdig. Maar vraag mij niet wat van die drie een fiets of een auto is. Geen idee. Zo heb ik bij het woord teamleider ook geen associaties meer met geslacht. En ik heb er ook geen moeite mee om als reiziger aangesproken te worden.
Moosey schreef op 08-04-2022 om 14:17:
[..]
Ik weet niet of ik het hier mee eens ben. Je zou het ook anders kunnen zien. Er was eens een woord voor een functie, dat woord was directeur. De directeur was altijd een man, want alleen mannen werkten buitenshuis (een enkele uitzondering daar gelaten) De wereld veranderde, er kwamen ook vrouwelijke directeuren, maar omdat man en vrouw verre van gelijkwaardig waren, vond men het nuttig om daar een ander woord aan te hangen, directrice. De wereld verandert verder, we willen minder onderscheid maken tussen man en vrouw, dus schrappen we die onnodige vrouwelijke afleiding weer en gaan we terug naar de originele functienaam: directeur.
Goed, dus er was een woord voor de functie vroedvrouw. Dat waren altijd vrouwen. De wereld veranderde, er kwamen ook mannelijke vroedvrouwen. En ondanks dat de vrouwelijke en de mannelijke vroedvrouw gelijkwaardig waren, vond men het toch beter om er een neutraal woord van te maken. De mannelijke vroedvrouwen noemden zich liever verloskundige. En je kunt vinden dat reizigster geen woord is, maar dat is het wel degelijk. Dus is reiziger geen neutraal woord. Mens wel, er bestaat geen mensin.
Begrijp me niet verkeerd, ik voel me niet tekortgedaan als iemand me reiziger noemt. Ik voel me er niet minder vrouw door. Maar het gemak waarmee er voorbij gegaan wordt aan de vrouwelijke vorm, is wel vreemd. Dat maakt dat ik heel goed begrijp wat een non binaire persoon bedoelt als die een aanspreekvorm voor zichzelf wil. Hen/hun vind ik een lastige, als die/diens ook goed voelt, zal ik voor die vorm kiezen. Zo niet, pas ik me aan en gebruik ik hen/hun, zeker zolang er geen beter alternatief is.
Schemerlampje schreef op 08-04-2022 om 14:39:
[..]
Maar wat wil je dan? Overal een nieuw woord voor bedenken? Op den duur weet toch niemand meer dat het oorspronkelijk een mannelijk of vrouwelijk woord was?
Alle woorden zijn volgens mij officieel, mannelijk, vrouwelijk of onzijdig. Maar vraag mij niet wat van die drie een fiets of een auto is. Geen idee. Zo heb ik bij het woord teamleider ook geen associaties meer met geslacht. En ik heb er ook geen moeite mee om als reiziger aangesproken te worden.
Nee hoor, mannelijke koks mogen zich ook kokkin gaan noemen. Beetje fifty/fifty. Da's eerlijk en inclusief!
(Voor degenen die me te serieus nemen, doe maar niet. Al is het wel een klein minimaal ergernisje in mijn leven, geen waar ik ook maar een seconde van wakker lig, maar toch best lekker om een keer opgeschreven te hebben 😉)
vertelsel schreef op 08-04-2022 om 14:54:
[..]
Nee hoor, mannelijke koks mogen zich ook kokkin gaan noemen. Beetje fifty/fifty. Da's eerlijk en inclusief!
(Voor degenen die me te serieus nemen, doe maar niet. Al is het wel een klein minimaal ergernisje in mijn leven, geen waar ik ook maar een seconde van wakker lig, maar toch best lekker om een keer opgeschreven te hebben 😉)
al ben je niet serieus, ik ben het al met je eens sinds je post over de genderneutrale wc's. Daar zit ik ook echt niet op te wachten, mannen met hun leuter in de pispot naast mijn wc hokje 😜
Als je dacht dat het in het Nederlands ingewikkeld was 
https://www.connexionfrance.com/article/French-news/Nonbinary-pronoun-they-sparks-French-language-debate-after-Merriam-Webster-word-of-the-year-nonbinary
letterkoekje schreef op 08-04-2022 om 14:28:
(En om af te sluiten een grapje: de non-binaire vrouwelijke eigenaars gaan het dubbel moeilijk hebben met het woord 'eigenaresse'. Dat heb ik al dikwijls (hoofdzakelijk van Nederlanders) gehoord en gelezen: eigenaresse?!? Mannelijk is eigenaar, vrouwelijk is eigenares, maar Nederlanders maken daar dan een tweede keer een vrouwelijke vorm van. Einde grapje.
Nooit bij stilgestaan, wel waar 😆. Grappig toch, taal!
Op mijn werk zijn de functienamen ook neutraal, dat was me eigenlijk nooit eerder opgevallen.
Genderneutrale toiletten vind ik oké zolang het allemaal afgesloten hokjes zijn. Maar ik heb ook wel eens langs de urinoirs moeten lopen om bij het toilet te komen. Het was dat ik nodig moest plassen, maar dat vind ik dus echt niets.