Iemand denkt dat jullie vrienden zijn
Hebben jullie welleens gehad dat iemand denkt dat jullie vrienden zijn?
Maar jijzelf denkt van, hoe komt diegene daar bij.
Je onderneemt nooit wat leuks samen bv. Dus hoe komt iemand erbij.
Lijkt wel of die ander in een totaal andere realiteit leeft.
Ja en dat heeft me bijna een baan gekost.
Ik kwam solliciteren, mocht gelukkig toch op gesprek komen en toen bracht degene bij wie ik de sollicitatie had het ter sprake. Van "goh X geeft aan dat jullie vrienden zijn maar we willen hier liever niet dat goede vrienden samen op de groep draaien maar dat collega's nog enige afstand hebben. Om te voorkomen dat evt prive problemen onderling invloed kunnen gaan hebben. Ik geef eerlijk toe dat we daarom twijfelden om je uit te nodigen maar je cv ziet er goed uit en er komt een functie vrij op een andere locatie. Zou je daarvoor open staan?"
Ik stond echt met de mond vol tanden en moest even bijkomen van verbazing. Heb haar uitgelegd dat we elkaar kennen maar dat we geen vrienden zijn. Dat ik ook niet zo goed snap hoe X daarbij komt. Dat we elkaar kennen via een gezamenlijke vriend en elkaar alleen zien als die vriend jarig is.
Aangenomen, 3 jaar gewerkt. Op de andere locatie en soms zelf met X gewerkt. Maar hoe die X dacht dat wij vrienden waren? Blij dat ik gelukkig toch uitgenodigd werd en zo uitleg kon geven. Dit was namelijk een bedrijf waar ik heel graag wilde werken. X zie ik niet meer, gezamenlijk vriend en zij zijn geen vrienden meer.
de buurvrouw
dankjewel voor het delen!
Ik durf niet alles te delen, ben bang voor te veel herkenbaarheid.
Niet leuk voor jou die situatie destijds. Wel fijn de herkenning dat dit dus blijkbaar echt voor komt.
In mijn situatie wil diegene veel praatjes maken. Alles is van ik ben eenzaam. Ik heb daar zin in.
Lijkt helemaal niet aan te voelen wat anderen willen.
Heb er echt mega veel last van. En mezelf uren zitten hersenkraken van heb ik dan verkeerde signalen af gegeven.
Dat je in de liefde soms hebt dat je misschien verkeerd inschat of iets wederzijds is kan ik mij voorstellen.
Maar dat iemand denkt vrienden te zijn terwijl je daar zelf 0.0 indicatie voor ziet.
Ik weet niet hoe er mee om te gaan. Want in mijn beleving ben ik al heel duidelijk geweest.
Je mag het natuurlijk niet zeggen, maar de persoon lijkt wat claimerigs, ik vind zelfs iets manipulatiefs te hebben.
Want wil dingen bepalen en zorgt voor schuldgevoel.
Gelukkig ziet mijn familie het ook. Zonder hun 100% te hebben ingelicht.
Ze zeggen wel van pas op met die persoon. Maar hoe in de vrede houd je iemand op afstand.
Die denkt dat jullie vrienden zijn en alles vanuit zichzelf bekijkt.
Ik heb dit gewoon nog nooit meegemaakt. Dus ben al maanden een manier aan het zoeken hier mee om te gaan..
Moederkareltje schreef op 12-08-2024 om 11:42:
de buurvrouw
Lijkt me heel lastig.
Hoe ga jij er mee om?
Heb jij het bespreekbaar gemaakt?
Ik moet soms lachen als mensen mij 'een vriendin' noemen. Dan denk ik: we zien mekaar 2x per jaar! Sommige mensen noemen iedereen die ze kennen, vrienden. Zo ken ik ook een vrouw en als die met mij een praatje doet, dan heeft ze het over 'mijn beste vriendin' (das dan X), en volgende keer heeft ze het over Y en geeft ze daar als bijkomende uitleg bij dat dat haar beste vriendin is en in dezelfde week spreekt ze over Z ook weer op die manier. Allemaal 'beste vriendinnen'. 
Maar beter zo dan dat ze met iedereen ruzie heeft natuurlijk.
TO, claimerig 'vriendinnengedrag' is heel irritant!
Ik zie hier op het forum wel eens topics langskomen waarbij ik denk dat de TO denkt dat ze vrienden is met iemand terwijl dat niet zo is. Iets als; ik moet altijd het initiatief nemen en dan reageren ze vaag, maar ze gaan wel samen iets doen en ze vragen anderen mee en mij niet, wat kan ik doen? En dan wordt steeds meer duidelijk dat ze geen vrienden zijn, maar wel eens iets samen hebben gedaan waarna de (eenzame) TO heeft besloten dat ze vrienden zijn.
Lijkt me lastig. Gelukkig zelf niet aan de hand gehad. In 'de liefde' komt het gelukkig meestal wel tot een moment waarop je kunt aangeven dat jij de gevoelens van de ander niet deelt, alleen vriendschap wil oid. Dan hebben (de meesten) het wel door. Maar bij vriendschap is zo'n gesprek toch niet zo gebruikelijk.
Letterkoekje.
Haha.
Ja,dat klopt. Nu noem ik zelf mensen niet snel vrienden. En anderen zien misschien een oppervlakkig contact al als een vriend.
Het is in iedergeval fascinerend.
En zou dan wel willen weten hoe dit werkt in mensen hun hoofd.
Het is reuze irritant en zit er ook echt mee.
Want het kost mij energie. En ik wil gewoon kunnen doen wat ik wil. Zonder dat X claimt.
Het zit me in die zin wel zo hoog dat ik 1 deze dagen kan gaan ontploffen als diegene in mijn buurt is 😱
Het erge is dat ik denk dat de ander niks door heeft. Dus dan het als verassing komt.
Of ik bv alles moet verantwoorden, uitleggen als ik geen contact meer wil.
Wat voor mij juist het probleem is, het gevoel alles te moeten verantwoorden. En ook geen nut heeft, want deze lijkt dot soort zaken niet te snappen
Happy_Alpaca schreef op 12-08-2024 om 11:55:
dankjewel voor het delen!
Ik durf niet alles te delen, ben bang voor te veel herkenbaarheid.
Niet leuk voor jou die situatie destijds. Wel fijn de herkenning dat dit dus blijkbaar echt voor komt.
In mijn situatie wil diegene veel praatjes maken. Alles is van ik ben eenzaam. Ik heb daar zin in.
Lijkt helemaal niet aan te voelen wat anderen willen.
Heb er echt mega veel last van. En mezelf uren zitten hersenkraken van heb ik dan verkeerde signalen af gegeven.
Dat je in de liefde soms hebt dat je misschien verkeerd inschat of iets wederzijds is kan ik mij voorstellen.
Maar dat iemand denkt vrienden te zijn terwijl je daar zelf 0.0 indicatie voor ziet.
Ik weet niet hoe er mee om te gaan. Want in mijn beleving ben ik al heel duidelijk geweest.
Je mag het natuurlijk niet zeggen, maar de persoon lijkt wat claimerigs, ik vind zelfs iets manipulatiefs te hebben.
Want wil dingen bepalen en zorgt voor schuldgevoel.
Gelukkig ziet mijn familie het ook. Zonder hun 100% te hebben ingelicht.
Ze zeggen wel van pas op met die persoon. Maar hoe in de vrede houd je iemand op afstand.
Die denkt dat jullie vrienden zijn en alles vanuit zichzelf bekijkt.
Ik heb dit gewoon nog nooit meegemaakt. Dus ben al maanden een manier aan het zoeken hier mee om te gaan..
Dit klinkt als iemand met een ‘bord voor zijn/haar kop’ en daar moet je gruwelijk duidelijk tegen zijn. Wil je tips, kijk dan eens een video over geweldloze communicatie. Dan krijg je tips om je standpunt kenbaar te maken én de ander in zijn waarde te laten.
Happy_Alpaca schreef op 12-08-2024 om 11:55:
Maar hoe in de vrede houd je iemand op afstand.
Die denkt dat jullie vrienden zijn en alles vanuit zichzelf bekijkt.
Ik heb dit gewoon nog nooit meegemaakt. Dus ben al maanden een manier aan het zoeken hier mee om te gaan..
En gewoon de botte bijl als niks anders lijkt aan te komen? want dan zit er weinig anders op. Zeggen 'joh, ik heb het idee dat je graag vrienden wilt zijn. Alleen de behoefte is niet wederzijds, dus wil graag ons contact minimaliseren'.
Soms duurt eerlijkheid het langst.
meesje, dat is verhelderend.
Ik denk dat het klopt. Ik heb zelfs de definitie van vriendschap opgezocht gistereren. En ik doe niks van dat alles.
Ik ben overduidelijk een slechte vriendin. Ik vraag nooit hoe het gaat, we ondernemen niks.
En ik ben dus vooral flabbergasted
In jouw voorbeeld is het lastig voor de persoon. Het rare is dat aan de andere kant, de mijne nu zeg maar. Het ook heel lastig is.
Natuurlijk wil ik niemand klesten. Maar ik mag natuurlijk zelf weten met wie ik om ga en met wie niet.
En de hoeveelheid spanning die ik er van heb is niet normaal.
Het liefst zou ik zeggen, ik wil geen contact meer.
Hoe zouden jullie het aanpakken?
Want dat klinkt natuurlijk bot. Maar subtieler is dus ook niet aangekomen.
En ik weet nu al 100% dat er uitleg nodig is. En het gewoon niet aankomt.
Vandaar ook dat ik bijna op standje ontploffen sta. Misschien dat dat dan aankomt.
Diyer schreef op 12-08-2024 om 12:24:
[..]
En gewoon de botte bijl als niks anders lijkt aan te komen? want dan zit er weinig anders op. Zeggen 'joh, ik heb het idee dat je graag vrienden wilt zijn. Alleen de behoefte is niet wederzijds, dus wil graag ons contact minimaliseren'.
Soms duurt eerlijkheid het langst.
Hier kan ik wel wat mee.
Dankje!
ToetieToover schreef op 12-08-2024 om 12:19:
[..]
Dit klinkt als iemand met een ‘bord voor zijn/haar kop’ en daar moet je gruwelijk duidelijk tegen zijn. Wil je tips, kijk dan eens een video over geweldloze communicatie. Dan krijg je tips om je standpunt kenbaar te maken én de ander in zijn waarde te laten.
Bedankt!
Lief dat jullie zo meedenken allemaal!
Happy_Alpaca schreef op 12-08-2024 om 12:18:
Of ik bv alles moet verantwoorden, uitleggen als ik geen contact meer wil.
Wat voor mij juist het probleem is, het gevoel alles te moeten verantwoorden. En ook geen nut heeft, want deze lijkt dot soort zaken niet te snappen
Daarom ook niet verantwoorden en geen excuses zoeken. Aangeven dat jij anders in de race staat dan zij/hij (?) en dat gevoelens zich nu eenmaal niet laten uitleggen. Het is zo. Punt. Ook niet gaan zoeken naar vervelende dingen van de ander (ja, want jij dit of jij dat. Probeer dat niet te doen. Hou het bij jezelf en zeg dat JIJ geen behoefte voelt en dat dit het nu eenmaal is)
Ga je niet verantwoorden, ga geen excuses aanbieden. Sommige mensen zijn heel gehaaid en willen perse dat jij uitleg geeft. Niet doen. Dit soort mensen vragen veel aandacht. Het kost jou bakken met energie. Hoe hard ook, jij bent niet verantwoordelijk voor haar eenzaamheid. Jij wil geen contact en dat moet zij accepteren.
Je wil niemand kwetsen. Maar die ander doet het wel. Het is moeilijk, maar probeer maar harder te zijn. 'Ik wil geen contact/vriendschap'. Kort en krachtig.
Sterkte TO !
Diyer schreef op 12-08-2024 om 12:28:
[..]
Daarom ook niet verantwoorden en geen excuses zoeken. Aangeven dat jij anders in de race staat dan zij/hij (?) en dat gevoelens zich nu eenmaal niet laten uitleggen. Het is zo. Punt. Ook niet gaan zoeken naar vervelende dingen van de ander (ja, want jij dit of jij dat. Probeer dat niet te doen. Hou het bij jezelf en zeg dat JIJ geen behoefte voelt en dat dit het nu eenmaal is)
Helemaal mee eens.
Ik hoop dat dit lukt. Want ik ben wel bang dat ik verwijten ga maken 😆
Ik denk wel dat ik conflict vermijdend ben. En waarschijnlijk te lang laten voortslepen.
Maar toch ook wel echt duidelijke zaken gezegd. Die je al als bot/recht voor zijn raap kunt zien. En verbaasd dat de boodschap nog niet helder is daarna.
Ik ga even relaxen. Heel erg bedankt voor het meedenken allemaal.