Happy_Alpaca schreef op 12-08-2024 om 11:57:
[..]
Lijkt me heel lastig.
Hoe ga jij er mee om?
Heb jij het bespreekbaar gemaakt?
Mijn man heeft op een gegeven moment toen ik hoog zwanger was van de tweede gezegd tegen de buurvrouw dat we te druk zijn met eigen gezin. Hij heeft een permanentbriefje over de deurbel geplakt waarop staat:" niet aanbellen, de baby slaapt". Ik doe vaak niet open als ze toch aanbelt. Als ik haar tegen kom houd ik het kort en zeg ik dat de baby honger heeft.
Ze zoog mijn energie teveel leeg. Ik heb nu met 2 kleine kinderen net genoeg om voor hun en man en huishouden te zorgen. Ik hielp de buurvrouw eerst vrijwel elke dag met dingen als boodschappen doen, afwas, was ophangen, was opvouwen, badkamer poetsen, stofzuigen, stoffen, naar de apotheek, naar de snackbar, naar de visboer, naar de drogist, naar de computerwinkel, dingen opzoeken op internet, dingen bestellen en uiteindelijk een keer haar teennagels knippen. En natuurlijk bij alles ervoor of erna koffiedrinken samen.
Toen buurvrouw hoorde van man dat ik te druk was kwam ze alsnog aan de deur met vragen als: kan ik een kopje melk lenen, kan ik wasmiddel lenen, kan ik koffie lenen, kun je op mijn tas passen, kun je mijn deur openkrijgen, kun je mij 5000 euro lenen, kun je mij dan 1000 euro lenen, kun je boodschappen voor mij bestellen als je niet meer wilt halen, kun je mijn boodschappen naar boven brengen, heb je bij mij aangebeld, kun je boodschappen voorschieten, kan ik je telefoon lenen, kun je een adres opzoeken, kun je een telefoonnummer opzoeken. De verzoeken doven nu wat uit. Ik voel me dikwijls nog een beetje schuldig maar dat slijt. Als ik weer meer energie heb wil ik best weer eens koffiedrinken omdat ze eenzaam is en haar eigen dochter nooit langskomt maar voorlopig niet en houd ik het bij een praatje op straat of in de hal. Nu ik haar niet meer help is ze wel bijna iedere dag weer naar buiten.
Ik weet niet wat ik lees moederkareltje, ben nog bezig mijn gebit van de grond te rapen. Wat een, hoe zal ik het zeggen, bijzondere vrouw. Dat ze uberhaupt het lef heeft om zoveel te vragen. Waar haalt ze het vandaan?
Ik vraag me af of dergelijke mensen zoals Kareltje en TO beschrijven, psychisch in orde zijn. Het lijkt me niet.
TO, het enige wat helpt is heel duidelijk zijn en bij je punt blijven. Zulke mensen kosten bakken energie. Ik ben ervan overtuigd dat ze hun slachtoffers uitzoeken. Tegen mensen die heel duidelijk zijn doen ze het niet gauw, maar wel bij mensen die minder stevig in de schoenen staan of algauw te doen hebben met iemand.
Ik zou zeggen dat ik al genoeg sociale contacten heb en dat er (momenteel) niemand meer bij kan. Want je hebt al een hoop andere dingen te doen. Dat is bijna altijd ook de echte reden: iemand valt buiten de personen waar je contact mee wil hebben. Je hoeft verder niet toe te lichten. Degene gaat meestal daarna bij zichzelf te rade. Nog nooit meegemaakt dat iemand in verweer kwam.
Moederkareltje schreef op 13-08-2024 om 21:03:
[..]
Mijn man heeft op een gegeven moment toen ik hoog zwanger was van de tweede gezegd tegen de buurvrouw dat we te druk zijn met eigen gezin. Hij heeft een permanentbriefje over de deurbel geplakt waarop staat:" niet aanbellen, de baby slaapt". Ik doe vaak niet open als ze toch aanbelt. Als ik haar tegen kom houd ik het kort en zeg ik dat de baby honger heeft.
Ze zoog mijn energie teveel leeg. Ik heb nu met 2 kleine kinderen net genoeg om voor hun en man en huishouden te zorgen. Ik hielp de buurvrouw eerst vrijwel elke dag met dingen als boodschappen doen, afwas, was ophangen, was opvouwen, badkamer poetsen, stofzuigen, stoffen, naar de apotheek, naar de snackbar, naar de visboer, naar de drogist, naar de computerwinkel, dingen opzoeken op internet, dingen bestellen en uiteindelijk een keer haar teennagels knippen. En natuurlijk bij alles ervoor of erna koffiedrinken samen.
Toen buurvrouw hoorde van man dat ik te druk was kwam ze alsnog aan de deur met vragen als: kan ik een kopje melk lenen, kan ik wasmiddel lenen, kan ik koffie lenen, kun je op mijn tas passen, kun je mijn deur openkrijgen, kun je mij 5000 euro lenen, kun je mij dan 1000 euro lenen, kun je boodschappen voor mij bestellen als je niet meer wilt halen, kun je mijn boodschappen naar boven brengen, heb je bij mij aangebeld, kun je boodschappen voorschieten, kan ik je telefoon lenen, kun je een adres opzoeken, kun je een telefoonnummer opzoeken. De verzoeken doven nu wat uit. Ik voel me dikwijls nog een beetje schuldig maar dat slijt. Als ik weer meer energie heb wil ik best weer eens koffiedrinken omdat ze eenzaam is en haar eigen dochter nooit langskomt maar voorlopig niet en houd ik het bij een praatje op straat of in de hal. Nu ik haar niet meer help is ze wel bijna iedere dag weer naar buiten.
Ik vind het asociaal gedrag van je buurvrouw. Om iemand zó te claimen terwijl zij weet dat je een jong gezin hebt. En ook dat ze geld wil lenen, bizar. Heel jammer dat JIJ je schuldig voelt. Dat is werkelijk waar nergens voor nodig !
Echt he, wat een ontzettend nare buurvrouw. Het is niet normaal wat ze doet, verwacht en wil. Niet eens een beetje. 10% van haar gedrag komt bij de meesten al richting grensoverschrijdend als buurvrouw. Laat staan haar overige 90%. Ze gedraagt zich als een claimende (schoon)moeder of zus, waarbij je vanuit een familiaire achtergrond nog zou kunnen denken dat er geen schaamte is. Maar ook dan zal iedereen je adviseren om paal en perk te stellen aan dat gedrag. Dit is slechts een buurvrouw. Wow, oprecht, wow 
sidenote het is wel een vrouw van 72 jaar met veel overgewicht waardoor traplopen moeilijk is. Ik denk dat ze in een bejaardentehuis op haar plek zou zijn als er soms wat hulp komt en gezelschap. Die bestaan helaas niet meer. Ze praat de hele dag in zichzelf en heeft geen tv of radio of smartphone. Ik denk dat ze mentaal niet helemaal zuiver meer is aangezien ze ook snachts vaak op de gang staat en denkt dat er mensen zijn die ze dan wegjaagt. Maar het is wel zo dat ik mijn vinger gaf en ik het toeliet dat ze beetje bij beetje de hand nam gewoon omdat het kon. Toen ze mijn arm had zij man ineens thuis op de bank, hee schat ik mis een arm bij jou. Wat zullen we nu krijgen? Ik haal hem even op.
Man heeft buurvrouw nu doorverwezen voor hulp bij onze nieuwe onderbuurman. Een jonge gevluchte man die net een verblijfsvergunning gekregen heeft. Daar kan ze het opnieuw proberen.
72 jaar klinkt voor velen oud, maar hoeft het helemaal niet te zijn. Dat is ook wel afhankelijk van hoe je je gedraagt en wat je daar vervolgens mee voor elkaar lijkt te krijgen. Er zijn nu eenmaal mensen die voor allerlei 'redenen' menen ergens meer aanspraak op te kunnen maken en vrouw zijn en leeftijd zijn daar vaak onderdeel van. En onze maatschappij is er ook wel een beetje op gericht om die overtuiging in stand te houden. Bepaalde mensen hulpbehoeftiger te vinden dan andere. Vrouwen zijn gemiddeld zieliger, alleenstaande of oudere vrouwen nog meer.
Mijn (schoon)ouders zijn (veel) ouder dan je buurvrouw en doen alles wat ik ook doe, hebben geen claimgedrag, hoeven geen geld te lenen en kunnen zich met zo'n beetje alles redden.Ik vind het dus vooral persoonlijk gedrag en minder te maken hebben met haar leeftijd. Alleen komt het vaak wel veel duidelijker naar voren bij het ouder worden.
Haar leeftijd zou geen excuus hoeven zijn voor haar gedrag. Dit is iemand die idd mentaal niet in orde lijkt. En dan zou ik zelf als buur misschien een zorgteam op de hoogte willen brengen. Daar heeft ze waarschijnlijk meer aan. Ook om voor haar regeldingen voor elkaar te krijgen als hulp bij huishouden. Is dat niet een optie to? Eens zo'n balletje opgooien in een wijkteam. Klinkt nl. niet alsof ze familie om zich heen heeft die dit kan oppakken. Niet dat ik vind dat jij dit moet doen, zeker niet. Alleen zoals je het beschrijft, klinkt ze idd mentaal niet in orde en heb jij snel last van schuldgevoel.
Happy_Alpaca schreef op 12-08-2024 om 12:18:
Letterkoekje.
Haha.
Ja,dat klopt. Nu noem ik zelf mensen niet snel vrienden. En anderen zien misschien een oppervlakkig contact al als een vriend.
Het is in iedergeval fascinerend.
En zou dan wel willen weten hoe dit werkt in mensen hun hoofd.
Het is reuze irritant en zit er ook echt mee.
Want het kost mij energie. En ik wil gewoon kunnen doen wat ik wil. Zonder dat X claimt.
Het zit me in die zin wel zo hoog dat ik 1 deze dagen kan gaan ontploffen als diegene in mijn buurt is 😱
Het erge is dat ik denk dat de ander niks door heeft. Dus dan het als verassing komt.
Of ik bv alles moet verantwoorden, uitleggen als ik geen contact meer wil.
Wat voor mij juist het probleem is, het gevoel alles te moeten verantwoorden. En ook geen nut heeft, want deze lijkt dot soort zaken niet te snappen
Wacht vooral niet tot de boel ontploft, ik denk niet dat er een "goede" manier is om iemand te vertellen dat je hem of haar niet niet als vriend ziet. Dus maar gewoon doen dan, als het je zo hoog zit.
ik heb niet meegemaakt dat iemand mij vriend noemde en ik daar niets van snapte, maar wel mensen gehad die dan veel 'sneller' gingen dan ik. Bijv. vragen of ik oud en nieuw of koninginnedag samen wilde vieren. Dat zijn dingen die ik met mijn beste vrienden of familie vier. Dat mensen mij daar dan -voor mijn gevoel- na een paar keer afspreken al onder scharen is voor mij echt een red flag.
Hwb dat ook een tijdje gehad met de vriendin van een goede vriend. Toen zat ze er vaak bij, niemand zat er erg op te wachten maar goed, ze was niet heel vreselijk. Toen ging het uit en kwamen elk weekend de appjes of ik nog de kroeg in ging die avond of die nieuwe film al gezien had of zin had om te winkelen. Dacht echt huh, heb altijd best afstand gehad want ze was m'n type niet.
Heb toen een keer geantwoord dat ze vaak vroeg om af te spreken, dat ik daar geen behoefte aan had en ze me niet meer hoefde uit te nodigen. Maar was makkelijk omdat het via de app was.
Aviendha schreef op 15-08-2024 om 21:52:
Bijv. vragen of ik oud en nieuw of koninginnedag samen wilde vieren. Dat zijn dingen die ik met mijn beste vrienden of familie vier. Dat mensen mij daar dan -voor mijn gevoel- na een paar keer afspreken al onder scharen is voor mij echt een red flag.
Oe, ik vier O&N en Koninginnedag altijd in willekeurig samengestelde groepen. Alleen Kerst met family en beste vrienden. Dus zou jou zo maar kunnen vragen of je mee gaat met mij / ons naar een feestje for O&N of Koninginnedag, zonder dat ik ook maar de indruk of intentie heb je beste vriendin te zijn of te worden 
Blauwe_Regen86 schreef op 16-08-2024 om 11:28:
[..]
Oe, ik vier O&N en Koninginnedag altijd in willekeurig samengestelde groepen. Alleen Kerst met family en beste vrienden. Dus zou jou zo maar kunnen vragen of je mee gaat met mij / ons naar een feestje for O&N of Koninginnedag, zonder dat ik ook maar de indruk of intentie heb je beste vriendin te zijn of te worden
Koningsdag is nou niet echt een belangrijk feest voor mij. Dat vier ik met Jan en alleman. En oud en nieuw overdag ook. Dus ook ik zou hier iemand mee kunnen vragen. Zie ook niet zo goed wat daar een red flag aan is? Ik vraag je niet om intiem met mijn hele familie aan de kerst ontbijt tafel te komen zitten. Het is maar koningsdag...
tja ik weet niet. Moet eerlijk zeggen dat dit al mensen waren waarvan ik het gevoel had dat ze claimerig waren, dan zie ik dat soort dingen als bevestiging van dat gevoel
Snap ik. Op zich kan vragen best om iets samen te vieren, maar hangt het ook wel af van de omstandigheden. Ik had een vriendin (vriendschap opgezegd) die in de eerste twee weken van januari heel vreemd deed. Andere manier van reageren op appjes, koeltjes, laat reageren (terwijl ze normaal het liefst de hele dag berichtjes stuurt). Ik vroeg wat er aan de hand was en in 'het algemeen, dus niet gericht op "iemand" in het bijzonder' vond ze het tegenvallen dat je als vriendin kennelijk wel goed genoeg bent om het hele jaar door contact te hebben, maar je met feestdagen er ineens niet meer toe doet (terwijl ze had aangegeven 1 dag met haar ex door te brengen en 1 dag met buren). Want iedereen wist toch wel hoe eenzaam ze zich voelde tijdens die dagen. Ze zinspeelde met woorden als 'voor mij hoeft het leven niet meer en ik doe er niet toe'. Uiteraard vervelend dat ze zich zo voelt, maar poe hee. Ik heb ook wel eens feestdagen in mijn eentje doorgebracht (na scheiding zat ik iig de helft vd feestdagen alleen). Het is misschien niet leuk, maar ook weer niet het eind van de wereld.
Ik vond het een hele onprettige claim van een vrij verse vriendschap. Ik was er -helaas- voor haar ook niet het type voor, want ik breng kerst en O&N het liefst met gezin en familie door. Ook heel vaak bij de ander. Ik ben echt geen hufter en een dierbare vriendschap die net wat meer liefde kan gebruiken tijdens dergelijke dagen, zal ik ook overleggen over de opties om aan te schuiven. Maar je moet mij echt niet gaan manipuleren met dergelijke opmerkingen en gedrag. Dat voelt heel verkeerd.