Hoe ga ik om met scherpe opmerkingen van schoonmoeder?
Hallo iedereen,
Ik ben gisteren weer bij mijn schoonouders geweest en ik merk dat ik er weer door van slag ben. Gisterenavond was ik verdrietig maar het blijft weer door mijn hoofd malen hoe ze tegen me doet en ik hoop dat jullie me wat tips kunnen geven.
Mijn schoonmoeder kan heel scherp uit de hoek komen en ook opmerkingen maken die ik echt niet leuk vind en me ook afvraag hoe ze bedoeld worden. Een voorbeeld: Wij hebben een tijdje terug een behoorlijk geldbedrag van ze gekregen. Het zou eigenlijk de bedoeling zijn om dit bedrag te lenen voor onze verbouwing van de keuken maar uiteindelijk zeiden ze dat we het bedrag moesten zien als voorschot op de erfenis. Ik twijfelde al of ik dit moest doen gezien op welke voet ik met ze sta maar man heeft me overtuigd. Nou vraagt ze gisteren of ik een pepermolentje wil hebben dus ik zeg, dat is goed (meer omdat ik niet tegen haar in durf te gaan dan dat ik het echt wil hebben maar goed). Zegt zij met een scherpe toon: alvast van de erfenis.
Een tweede voorbeeld is dat ze vraagt of ik nog op koor zit (ik ben daar al minstens 3 jaar af dus ben een beetje verbaasd dat ze dit vraagt). Maar ook weer op scherpe toon, ja want je vond het altijd zo fijn om te doen. Ik ga me een beetje verontschuldigen maar eigenlijk kan ik gewoon niet meer gaan zingen omdat ik na meerdere keren ziek te zijn geweest daar de energie niet meer voor heb. Maar dat zeg ik niet omdat ik me laat overrompelen door haar toon en eigenlijk bijna het verwijt dat ik niet meer heen ga.
Even wat achtergrond. Ik ben dus meerdere keren ziek geweest (burn-outs en pnd). (Ik vind dit trouwens heel lastig om te zeggen; toch nog een soort van schaamte ofzo). Tijdens de eerste keer dat ik ziek was, ben ik een week bij hun in huis geweest omdat we toen gingen verhuizen en ik te ziek was om mee te helpen. Er zijn toen hele erge dingen gezegd (o.a. ze hoopte dat ik nooit kinderen zou krijgen met haar zoon) en het was een helse week voor mij daar. Onze relatie heeft daar een behoorlijke knauw van opgelopen al is het later goed uitgepraat.
Nu heeft ze heel snel de angst dat het niet goed met me gaat en heeft daar dan heel erg de focus op. Vorige maand was er een feest want haar man werd 80. Veel mensen en ik was niet zo in mijn hum die dag (ongesteld) en nu heeft ze gelijk weer het gevoel dat het niet goed gaat.
Ik voel me zo ongemakkelijk bij hun in huis. Weet weinig te zeggen. Zij vragen niks en als ik wat vertel gaan ze er niet op in of beginnen over hun eigen dingen. Man was gisteren dingen aan het oplossen voor hun dus nam weinig deel aan de gesprekken. En schoonmoeder was dus heel scherp en ik totaal niet op mijn gemak.
Nu zitten we dus weer een beetje in een neerwaartse spiraal in hoe we met elkaar omgaan. En hoe doorbreek ik dat?
Ik moet er nog bijzeggen dat dit wel vaker gebeurt en ik dan met ze het gesprek aanga (wat ze waardeert) maar de situatie blijft hetzelfde.
Ik probeer het van me af te laten glijden maar het lukt me gewoon niet 
Hebben jullie tips hoe ik hier beter mee om kan gaan? Ik zie nu al op tegen begin december als we naar een verjaardag gaan waar zij ook komt en de dag erna mijn man jarig is.
Wat ik zo lees over haar opmerkingen vind ik het nog wel meevallen. Ik denk dat jij ook wel èrg gevoelig bent voor welke opmerking van haar dan ook.
Misschien raar, maar de voorbeelden die je noemt vind ik niet zo scherp of gemeen. Ze informeert uit interesse en geeft ook aan dat je het vroeger leuk vond (het zingen). Ik begrijp meer dat jij deze opmerkingen in een bepaald daglicht ziet naar aanleiding van wat er eerder gebeurd is, en waarvan je zegt dat het goed is uitgesproken. Echter, er staat nog steeds een hoop tussen jou en je schoonmoeder in. Daar over praten en bespreken hoe erg de opmerkingen uit het verleden je gekwetst hebben lijkt mij het beste…
Ik lees niks raars . Ben je niet te gevoelig?
Als zij zegt alvast voor de erfenis zou ik lachen en zeggen hoop dat het nog even duurt .
Door je grenzen beter aan te gaan geven. Maar dan moet je wel eerst naar je gevoel gaan luisteren. Als een opmerking van je schoonmoeder niet goed bij jou valt, zeg haar dit dan. Zonder verwijt.
Mensen vinden het vaak moeilijk om een gedragsverandering te ervaren als ze altijd gewend zijn dat je bijvoorbeeld volgzaam bent en ze nauwelijks tegenspreekt. Dat patroon zul je dan moeten gaan doorbreken. Dat is heel eng (zit zelf nu ook in dat proces), maar uiteindelijk kan dit heel bevrijdend werken en zelfs relaties ten goede komen.
En ja, geld is altijd wel een heikel punt in familierelaties. Als zij jullie dat bedrag geschonken heeft, dan moet ze er ook over ophouden. Je kunt iemand niet een bedrag schenken en dan vervolgens bijvoorbeeld iets als "gehoorzaamheid" ervoor terug verwachten. Dat mag je best tegen haar zeggen.
Andere kant is het misschien een idee om af te wegen of het in het vervolg verstandig is om dingen van haar aan te nemen. Zeker als het je zoveel stress bezorgt.
zo 3 reacties en min of meer hetzelfde
Metallover schreef op 14-11-2022 om 09:53:
Wat ik zo lees over haar opmerkingen vind ik het nog wel meevallen. Ik denk dat jij ook wel èrg gevoelig bent voor welke opmerking van haar dan ook.
De opmerkingen zelf vallen ook wel mee maar het is vooral de toon wat mij raakt (en dat is moeilijk om hier over te brengen).
Maar gevoelig voor haar (opmerkingen) ben ik zeker. Dat weet ik ook maar hoe zorg ik dat het me minder raakt (wat ze van me denkt)?
Bibi387 schreef op 14-11-2022 om 09:53:
Misschien raar, maar de voorbeelden die je noemt vind ik niet zo scherp of gemeen. Ze informeert uit interesse en geeft ook aan dat je het vroeger leuk vond (het zingen). Ik begrijp meer dat jij deze opmerkingen in een bepaald daglicht ziet naar aanleiding van wat er eerder gebeurd is, en waarvan je zegt dat het goed is uitgesproken. Echter, er staat nog steeds een hoop tussen jou en je schoonmoeder in. Daar over praten en bespreken hoe erg de opmerkingen uit het verleden je gekwetst hebben lijkt mij het beste…
Ja, je hebt wel gelijk. De dingen uit het verleden staan soms nog tussen ons in. Het bespreken, heb ik toen wel gedaan dus dat nog eens oprakelen, weet niet of dat echt nog helpt. Misschien meer iets zeggen van wat er nu voor mij speelt.
Je schrijft dat er in het verleden lelijke dingen gezegd zijn, maar dat dat is uitgepraat. Hoe was het contact voor die tijd? Voelde je je toen ook al vaak in een hoek gedrukt? Of zou het kunnen dat die lelijke dingen het vertrouwen zo hebben geschaad dat dat op dit moment nog steeds alles wat gezegd en gedaan wordt kleurt?
Verder viel me op dat je twee voorbeelden van vragen aanhaalt en vervolgens aangeeft dat ze je nooit eens iets vragen. Dat lijkt tegenstrijdig.
Ik zou aanraden vooral wat afstand te nemen. Voorkom dat je een op een met schoonmoeder komt te zitten. Dus als je man daar iets moet doen, dan blijf je gewoon thuis. Op verjaardagen probeer je je gewoon zoveel mogelijk bezig te houden met ander bezoek. Dat hoef je verder ook niet toe te lichten of uit te spreken. Het komt gewoon toevallig zo uit dat je ze minder ziet.
Ik lees ook niks geks in haar opmerkingen. Het klinkt alsof je het je meer aantrekt dan nodig. Je hoeft ook niet perse heel goed te zijn met haar he, accepteer dat je geen beste vriendinnen wordt. Misschien helpt dat het makkelijker van je af te zetten / er minder mee bezig te zijn.
Roos55 schreef op 14-11-2022 om 09:54:
Ik lees niks raars . Ben je niet te gevoelig?
Als zij zegt alvast voor de erfenis zou ik lachen en zeggen hoop dat het nog even duurt .
Zoals ik al zei, gevoelig ben ik zeker. Maar zij kan ook echt een harde tante zijn hoor. Het is de wisselwerking die soms niet werkt.
En de opmerking die jij zou terug maken, moet ik echt op oefenen. Ik sla dicht en zeg dan niks 
Als het vooral de toon is, kan het ook gewoon haar manier van communiceren zijn. Dan zul jij toch moeten leren daar mee om te gaan en voor die toon een teflonlaagje moeten gaan kweken.
En over dat zingen dat zou ik juist wel zien als belangstelling, want misschien wil je dat toch wel weer proberen, want je vond het zo leuk. Mijn moeder heeft zeker 10 jaar gevraagd welke opleiding ik toch deed. Ook toen ik al afgestudeerd was. Ze had gewoon geen idee en het bleef niet plakken. Dat kan hier ook het geval zijn.
Dat van de erfenis dat kan ook een running gag zijn geworden, die heb je in families, wij hebben het jaren over de erfenis van oma gehad als er iets gegeven of gekregen werd. Was verder geen bijbedoeling bij die jij er wel lijkt in te leggen bij de opmerking van je schoonmoeder.
aardbei35 schreef op 14-11-2022 om 09:54:
Door je grenzen beter aan te gaan geven. Maar dan moet je wel eerst naar je gevoel gaan luisteren. Als een opmerking van je schoonmoeder niet goed bij jou valt, zeg haar dit dan. Zonder verwijt.
Mensen vinden het vaak moeilijk om een gedragsverandering te ervaren als ze altijd gewend zijn dat je bijvoorbeeld volgzaam bent en ze nauwelijks tegenspreekt. Dat patroon zul je dan moeten gaan doorbreken. Dat is heel eng (zit zelf nu ook in dat proces), maar uiteindelijk kan dit heel bevrijdend werken en zelfs relaties ten goede komen.
En ja, geld is altijd wel een heikel punt in familierelaties. Als zij jullie dat bedrag geschonken heeft, dan moet ze er ook over ophouden. Je kunt iemand niet een bedrag schenken en dan vervolgens bijvoorbeeld iets als "gehoorzaamheid" ervoor terug verwachten. Dat mag je best tegen haar zeggen.
Andere kant is het misschien een idee om af te wegen of het in het vervolg verstandig is om dingen van haar aan te nemen. Zeker als het je zoveel stress bezorgt.
Ja, dat is wel een goede tip. Eerst zorgen dat ik niet dichtklap en dan proberen te zeggen hoe het bij mij binnen komt. Al zal dit wel met stapjes gaan (heb een pestverleden en dit zal zeker meespelen in hoe moeilijk ik dit vind) maar het is het proberen waard!
En niets aannemen is ook beter. Ga ik ook iets mee doen!
Jillz schreef op 14-11-2022 om 10:00:
Je schrijft dat er in het verleden lelijke dingen gezegd zijn, maar dat dat is uitgepraat. Hoe was het contact voor die tijd? Voelde je je toen ook al vaak in een hoek gedrukt? Of zou het kunnen dat die lelijke dingen het vertrouwen zo hebben geschaad dat dat op dit moment nog steeds alles wat gezegd en gedaan wordt kleurt?
Verder viel me op dat je twee voorbeelden van vragen aanhaalt en vervolgens aangeeft dat ze je nooit eens iets vragen. Dat lijkt tegenstrijdig.
Ik zou aanraden vooral wat afstand te nemen. Voorkom dat je een op een met schoonmoeder komt te zitten. Dus als je man daar iets moet doen, dan blijf je gewoon thuis. Op verjaardagen probeer je je gewoon zoveel mogelijk bezig te houden met ander bezoek. Dat hoef je verder ook niet toe te lichten of uit te spreken. Het komt gewoon toevallig zo uit dat je ze minder ziet.
Voordat er lelijke dingen zijn gezegd, liep ze met me weg. Gek genoeg kan ik me niet herinneren hoe ik me verder voelde ik haar buurt. Ik zal daar eens over nadenken maar ik denk zeker dat het verleden onbewust nog een rol speelt, zowel aan haar kant als bij mij. Ik denk dat ik dat eens moet gaan loslaten. Dat helpt al iets van 1 kant.
Ja, dat van dat vragen zit wat in. Al is dat dan ook het enige. Maar ja, ik weet zelf ook weinig te vragen dus wellicht hebben zij hetzelfde gevoel 
In dit geval wist ik niet dat man daar iets moest doen. Dat kwam gisteren pas ter sprake toen we kwamen maar wat afstand nemen, is wel goed. Ik weet dat als ik niet meekom dat ze daar dan weer iets van vindt (maar dat moet ik dan maar voor lief nemen).
Laatst ging ik niet naar een verjaardag van schoonzus omdat dat in de avond was en ik dus zeker 's avonds weinig energie heb en we hadden geen oppas voor zoontje en dan zegt ze ook tegen man door de telefoon dat ik toch gewoon kan komen.
Maar goed, ik wil me toch losmaken van de dingen die zij eventueel vindt 
Ysenda schreef op 14-11-2022 om 10:02:
Als het vooral de toon is, kan het ook gewoon haar manier van communiceren zijn. Dan zul jij toch moeten leren daar mee om te gaan en voor die toon een teflonlaagje moeten gaan kweken.
En over dat zingen dat zou ik juist wel zien als belangstelling, want misschien wil je dat toch wel weer proberen, want je vond het zo leuk. Mijn moeder heeft zeker 10 jaar gevraagd welke opleiding ik toch deed. Ook toen ik al afgestudeerd was. Ze had gewoon geen idee en het bleef niet plakken. Dat kan hier ook het geval zijn.
Dat van de erfenis dat kan ook een running gag zijn geworden, die heb je in families, wij hebben het jaren over de erfenis van oma gehad als er iets gegeven of gekregen werd. Was verder geen bijbedoeling bij die jij er wel lijkt in te leggen bij de opmerking van je schoonmoeder.
Heb je tips hoe ik dat teflonlaagje dan kweek, want dat lukt me dus niet.
Elmie schreef op 14-11-2022 om 10:14:
[..]
Heb je tips hoe ik dat teflonlaagje dan kweek, want dat lukt me dus niet.
Bij elke keer dat het gebeurd bewust na te denken: wat heeft ze gezegd, en kan het zijn dat ik de toon verkeerd verwerk.
Jij bent veranderd door je pnd en alles wat er gebeurd is, zij niet. En het gaat niet meer zo worden als het was maar jij zult anderen mee moeten nemen in hoe jij je voelt.
Zoals dat ze vragen of je wel komt, dat is gewoon belangstelling en ze zien je graag. Helaas gaat dat niet want jij bent moe / geen oppas etc. Dat zal je man dan moeten overbrengen als hij daar wel is.