Hoe ga ik om met scherpe opmerkingen van schoonmoeder?
Hallo iedereen,
Ik ben gisteren weer bij mijn schoonouders geweest en ik merk dat ik er weer door van slag ben. Gisterenavond was ik verdrietig maar het blijft weer door mijn hoofd malen hoe ze tegen me doet en ik hoop dat jullie me wat tips kunnen geven.
Mijn schoonmoeder kan heel scherp uit de hoek komen en ook opmerkingen maken die ik echt niet leuk vind en me ook afvraag hoe ze bedoeld worden. Een voorbeeld: Wij hebben een tijdje terug een behoorlijk geldbedrag van ze gekregen. Het zou eigenlijk de bedoeling zijn om dit bedrag te lenen voor onze verbouwing van de keuken maar uiteindelijk zeiden ze dat we het bedrag moesten zien als voorschot op de erfenis. Ik twijfelde al of ik dit moest doen gezien op welke voet ik met ze sta maar man heeft me overtuigd. Nou vraagt ze gisteren of ik een pepermolentje wil hebben dus ik zeg, dat is goed (meer omdat ik niet tegen haar in durf te gaan dan dat ik het echt wil hebben maar goed). Zegt zij met een scherpe toon: alvast van de erfenis.
Een tweede voorbeeld is dat ze vraagt of ik nog op koor zit (ik ben daar al minstens 3 jaar af dus ben een beetje verbaasd dat ze dit vraagt). Maar ook weer op scherpe toon, ja want je vond het altijd zo fijn om te doen. Ik ga me een beetje verontschuldigen maar eigenlijk kan ik gewoon niet meer gaan zingen omdat ik na meerdere keren ziek te zijn geweest daar de energie niet meer voor heb. Maar dat zeg ik niet omdat ik me laat overrompelen door haar toon en eigenlijk bijna het verwijt dat ik niet meer heen ga.
Even wat achtergrond. Ik ben dus meerdere keren ziek geweest (burn-outs en pnd). (Ik vind dit trouwens heel lastig om te zeggen; toch nog een soort van schaamte ofzo). Tijdens de eerste keer dat ik ziek was, ben ik een week bij hun in huis geweest omdat we toen gingen verhuizen en ik te ziek was om mee te helpen. Er zijn toen hele erge dingen gezegd (o.a. ze hoopte dat ik nooit kinderen zou krijgen met haar zoon) en het was een helse week voor mij daar. Onze relatie heeft daar een behoorlijke knauw van opgelopen al is het later goed uitgepraat.
Nu heeft ze heel snel de angst dat het niet goed met me gaat en heeft daar dan heel erg de focus op. Vorige maand was er een feest want haar man werd 80. Veel mensen en ik was niet zo in mijn hum die dag (ongesteld) en nu heeft ze gelijk weer het gevoel dat het niet goed gaat.
Ik voel me zo ongemakkelijk bij hun in huis. Weet weinig te zeggen. Zij vragen niks en als ik wat vertel gaan ze er niet op in of beginnen over hun eigen dingen. Man was gisteren dingen aan het oplossen voor hun dus nam weinig deel aan de gesprekken. En schoonmoeder was dus heel scherp en ik totaal niet op mijn gemak.
Nu zitten we dus weer een beetje in een neerwaartse spiraal in hoe we met elkaar omgaan. En hoe doorbreek ik dat?
Ik moet er nog bijzeggen dat dit wel vaker gebeurt en ik dan met ze het gesprek aanga (wat ze waardeert) maar de situatie blijft hetzelfde.
Ik probeer het van me af te laten glijden maar het lukt me gewoon niet 
Hebben jullie tips hoe ik hier beter mee om kan gaan? Ik zie nu al op tegen begin december als we naar een verjaardag gaan waar zij ook komt en de dag erna mijn man jarig is.
alhambra schreef op 02-12-2022 om 20:39:
[..]
Ik denk dat ze niet reageren omdat ze het gelezen hebben en ze denken "oké " en verder niets. Dat ze er neutraal over zijn bedoel ik.
Ja dat denk ik ook.
Dolfje schreef op 02-12-2022 om 21:16:
[..]
Ja dat denk ik ook.
Oké ik hoop dat dit zo is. Dat zou fijn zijn.
Ik weet van schoonmoeder dat ze het toen ook niet kon begrijpen dat ik niet naar de verjaardag van schoonzus ging want dan ga je toch gewoon al heb je geen energie. Zit heel stom al bang te zijn voor steken onder water zondag 😳
Merk echt dat ik door de afbouw van medicijnen weer veel meer pieker en overweeg serieus om weer terug te gaan naar de dosis hiervoor 🧐
Elmie schreef op 02-12-2022 om 21:21:
[..]
Oké ik hoop dat dit zo is. Dat zou fijn zijn.
Ik weet van schoonmoeder dat ze het toen ook niet kon begrijpen dat ik niet naar de verjaardag van schoonzus ging want dan ga je toch gewoon al heb je geen energie. Zit heel stom al bang te zijn voor steken onder water zondag 😳
Merk echt dat ik door de afbouw van medicijnen weer veel meer pieker en overweeg serieus om weer terug te gaan naar de dosis hiervoor 🧐
Het is lastig maar probeer toch een modus te vinden dat het je minder raakt.
Zo werd mij laatst gevraagd " Heb JIJ gereden? Oh ja maar de route is ook niet zo moeilijk nee" Dan denk ik eerst WTF?? En daarna denk ik...laat maar waaien. Ik ga hier niet op in en laat het gaan.
alhambra schreef op 02-12-2022 om 21:31:
[..]
Het is lastig maar probeer toch een modus te vinden dat het je minder raakt.
Zo werd mij laatst gevraagd " Heb JIJ gereden? Oh ja maar de route is ook niet zo moeilijk nee" Dan denk ik eerst WTF?? En daarna denk ik...laat maar waaien. Ik ga hier niet op in en laat het gaan.
Wat kunnen sommige mensen toch bot zijn maar je hebt gelijk dat het het beste is om het van je af te laten glijden. Ik hoop dat ik daar sterker in mag worden 💪
Mss een reactie die je liever niet hoort. Maar.
Als mijn schoonzus ernstig ziek is geweest (pnd). En nu recent:
Te moe voor mijn verjaardag
Helemaal dichtslaat als mijn moeder naar haar hobby informeert
En dan weer op de dag zelf afzegt voor de verjaardag van mijn zus want weer te moe.
Dan zou ik me ook zorgen gaan maken en aan mn broer vragen of het wel goed gaat met schoonzus. En ja, dat zou ik aan mijn broer vragen want 1. Die zie ik vaker omdat schoonzus ivm te moe vaak niet aanwezig is en 2. Schoonzus is al volledig van slag als je informeert naar haar hobby, laat staan hoe je haar uit haar evenwicht brengt als je vraagt of het wel goed met haar gaat.
Het hoeft allemaal niet zo kwaad bedoeld te zijn. Maar je lijkt ook wel veel te verwachten van je omgeving: ze moeten het juiste zeggen, op de juiste toon, tegen de juiste persoon, op het juiste moment. De meeste mensen zijn ook maar gewoon mensen die soms/vaak wat onhandig/onzeker/ongemakkelijk zijn.
En dat ze aan je man vragen hoe het gaat ipv aan jou is waarschijnlijk omdat ze niet kunnen inschatten hoe het met je gaat en of ze die vraag wel of niet aan jou kunnen stellen. Ze willen je herstel ook niet schaden.
Dan kiezen ze de veilige route via je man.
Meesje schreef op 02-12-2022 om 21:55:
Mss een reactie die je liever niet hoort. Maar.
Als mijn schoonzus ernstig ziek is geweest (pnd). En nu recent:
Te moe voor mijn verjaardag
Helemaal dichtslaat als mijn moeder naar haar hobby informeert
En dan weer op de dag zelf afzegt voor de verjaardag van mijn zus want weer te moe.
Dan zou ik me ook zorgen gaan maken en aan mn broer vragen of het wel goed gaat met schoonzus. En ja, dat zou ik aan mijn broer vragen want 1. Die zie ik vaker omdat schoonzus ivm te moe vaak niet aanwezig is en 2. Schoonzus is al volledig van slag als je informeert naar haar hobby, laat staan hoe je haar uit haar evenwicht brengt als je vraagt of het wel goed met haar gaat.
Het hoeft allemaal niet zo kwaad bedoeld te zijn. Maar je lijkt ook wel veel te verwachten van je omgeving: ze moeten het juiste zeggen, op de juiste toon, tegen de juiste persoon, op het juiste moment. De meeste mensen zijn ook maar gewoon mensen die soms/vaak wat onhandig/onzeker/ongemakkelijk zijn.
Goed dat je dit tegengeluid laat horen. Om met het laatste te beginnen, misschien ben ik inderdaad voor sommige mensen wat te streng in wat ik verwacht. Ik ben voor mezelf ook vrij streng en dat altijd terug te verwachten, is ook niet zo fair.
Over mijn PND wil ik nog kwijt dat ik nooit mijn kind wat aan wilde doen, wat je ook wel eens hoort. Ik was "alleen" mijn gevoel kwijt (al dat was al rot genoeg).
Ik sloeg trouwens niet dicht toen schoonmoeder naar mijn hobby vroeg. Ik heb gewoon geantwoord hoe het voor mij was. Haar toon vond ik alleen niet prettig maar dat is hoe ik het geïnterpreteerd heb.
De eerste verjaardag waar ik over sprak, was trouwens van de vrouw van man's broer, dit was in augustus. De huidige verjaardag is vanavond en is man's zus. Nog even hoe het gegaan is, dat zoontje en ik niet meegaan. Ik had dus erg weinig energie deze week en zoontje ook. Die is woensdag zelfs van school thuis gebleven omdat hij zo moe was en hoofdpijn had. Ik had het met man over zoontje omdat hij vandaag een zwemwedstrijd heeft, we vieren sinterklaas, man viert zondag zijn verjaardag en dan ook nog vanavond naar zwager zijn verjaardag. Dat leek ons wat te veel van het goede dus besloten we dat hij beter naar huis kan komen. Ik zou dan nog kijken of ik naar verjaardag zou gaan. Niet beseffende dat dat na natuurlijk helemaal niet kan hahahaha. Omdat zoontje nog geen vervoer terug had vanaf wedstrijd zei ik, dan zien we wel hoe het loopt en of ik dus later die kant op kom want ik voelde me wel wat uitgeruster. Man zei echter, doe dat nou niet, denk aan de lange termijn en houd wat over (voor zondag). Daar zat wel wat in en in de tussentijd had zoontje ook een lift mee terug naar huis dus heb ik geappt dat we allebei niet komen.
Het is ook zo dat ik sinds mijn burn-outs, pnd en jarenlange vruchtbaarheidsbehandelingen beperkt ben in mijn energie. Ik moet gewoon keuzes maken want ik wil als het even kan NOOIT meer ziek worden. Achteraf had ik gewoon de verjaardag van man volgende week moeten vieren, ondanks dat het dan niet op de dag zelf was. Dan had ik gewoon naar verjaardag van zwager gegaan. Maar ja, achteraf....weer een lesje geleerd.
Ysenda schreef op 02-12-2022 om 21:56:
En dat ze aan je man vragen hoe het gaat ipv aan jou is waarschijnlijk omdat ze niet kunnen inschatten hoe het met je gaat en of ze die vraag wel of niet aan jou kunnen stellen. Ze willen je herstel ook niet schaden.
Dan kiezen ze de veilige route via je man.
Ja dit snap ik wel. Ik vind het alleen vervelend dat ik dan niet mijn eigen verhaal kan doen. Mijn eigen woorden kiezen en achteraf hoor ik dan hoe er over mij gesproken is, dat voelt gewoon niet goed. Dus ik snap de intentie van de ander maar voor mij voelt dat gewoon niet prettig om niet mijn eigen zegje te kunnen doen.
Elmie schreef op 03-12-2022 om 10:51:
[..]
Ja dit snap ik wel. Ik vind het alleen vervelend dat ik dan niet mijn eigen verhaal kan doen. Mijn eigen woorden kiezen en achteraf hoor ik dan hoe er over mij gesproken is, dat voelt gewoon niet goed. Dus ik snap de intentie van de ander maar voor mij voelt dat gewoon niet prettig om niet mijn eigen zegje te kunnen doen.
Dan moet je dus je kan laten zeggen dat ze het aan jou moeten vragen ipv aan hem. Want de ander probeert het goed te doen.
Elmie schreef op 03-12-2022 om 10:48:
[..]
Goed dat je dit tegengeluid laat horen. Om met het laatste te beginnen, misschien ben ik inderdaad voor sommige mensen wat te streng in wat ik verwacht. Ik ben voor mezelf ook vrij streng en dat altijd terug te verwachten, is ook niet zo fair.
Over mijn PND wil ik nog kwijt dat ik nooit mijn kind wat aan wilde doen, wat je ook wel eens hoort. Ik was "alleen" mijn gevoel kwijt (al dat was al rot genoeg).
Ik sloeg trouwens niet dicht toen schoonmoeder naar mijn hobby vroeg. Ik heb gewoon geantwoord hoe het voor mij was. Haar toon vond ik alleen niet prettig maar dat is hoe ik het geïnterpreteerd heb.
De eerste verjaardag waar ik over sprak, was trouwens van de vrouw van man's broer, dit was in augustus. De huidige verjaardag is vanavond en is man's zus. Nog even hoe het gegaan is, dat zoontje en ik niet meegaan. Ik had dus erg weinig energie deze week en zoontje ook. Die is woensdag zelfs van school thuis gebleven omdat hij zo moe was en hoofdpijn had. Ik had het met man over zoontje omdat hij vandaag een zwemwedstrijd heeft, we vieren sinterklaas, man viert zondag zijn verjaardag en dan ook nog vanavond naar zwager zijn verjaardag. Dat leek ons wat te veel van het goede dus besloten we dat hij beter naar huis kan komen. Ik zou dan nog kijken of ik naar verjaardag zou gaan. Niet beseffende dat dat na natuurlijk helemaal niet kan hahahaha. Omdat zoontje nog geen vervoer terug had vanaf wedstrijd zei ik, dan zien we wel hoe het loopt en of ik dus later die kant op kom want ik voelde me wel wat uitgeruster. Man zei echter, doe dat nou niet, denk aan de lange termijn en houd wat over (voor zondag). Daar zat wel wat in en in de tussentijd had zoontje ook een lift mee terug naar huis dus heb ik geappt dat we allebei niet komen.
Het is ook zo dat ik sinds mijn burn-outs, pnd en jarenlange vruchtbaarheidsbehandelingen beperkt ben in mijn energie. Ik moet gewoon keuzes maken want ik wil als het even kan NOOIT meer ziek worden. Achteraf had ik gewoon de verjaardag van man volgende week moeten vieren, ondanks dat het dan niet op de dag zelf was. Dan had ik gewoon naar verjaardag van zwager gegaan. Maar ja, achteraf....weer een lesje geleerd.
Dank voor je sportieve reactie! Ik heb getwijfeld om te reageren en kom soms (onbedoeld) wat hard uit de hoek als ik moe ben (en dat was ik). Mss idd een les om volgende keer anders te plannen. En evt al bij de uitnodiging aangeven dat het een drukke week is dus dat het voor jou en kind mss wat veel van het goede wordt. Dus slag om de arm of je erbij kan zijn.
Ik dacht overigens niet dat je je kind iets aan had willen doen hoor. Maar ik ken pnd en dat schaar ik toch onder ernstig ziek. Het is gewoon heftig, voor jezelf. En lastig te begrijpen voor een ander.
Elmie schreef op 03-12-2022 om 10:51:
[..]
Ja dit snap ik wel. Ik vind het alleen vervelend dat ik dan niet mijn eigen verhaal kan doen. Mijn eigen woorden kiezen en achteraf hoor ik dan hoe er over mij gesproken is, dat voelt gewoon niet goed. Dus ik snap de intentie van de ander maar voor mij voelt dat gewoon niet prettig om niet mijn eigen zegje te kunnen doen.
En hoe moet de ander weten dat jij dat onprettig vind? Die ander doet dat met de beste intentie, namelijk jou niet extra belasten met hun vragen omdat ze zich zorgen maken dat je het al zwaar hebt.
Jij lijkt er vanuit te gaan dat de ander begrijpt wat jij niet uit spreekt.
Hetzelfde geldt voor jouw mening dat ze zich te snel zorgen maken. Hoe moeten zij nu ruiken wat er aan jullie afmelding vooraf gaat?
Hoi Elmie,
Heeel herkenbaar, de opmerkingen van schoonmoeder. En ook dat mijn haren daar vaak van overeind gaan staan en ik van de zenuwen kriebel in m'n keel krijg, en niet weet hoe te reageren. Maar....ik probeer altijd maar re denken: 'je bent nu eenmaal anders als wij. Laat gaan!'
Maar na ruim 20 jaar vind ik het nog steeds moeilijk hoor. Zéker als het gaat om opmerkingen over of mbt onze kinderen.
Sterkte ermee! Jij bent jezelf en hoef je niet steeds te verantwoorden tegenover anderen!
Ik vind je hier wel kwetsbaar en vind het knap dat je hier om hulp vraagt! (En ook voor alles open lijkt te staan en niet alleen naar je schoonfamilie kijkt als 'schuldige').
Dat gezegd hebbende; ik herken me wel aardig in jou! Ik probeer zelf wat beter/opener te communiceren en te zeggen wat ik nu echt voel en denk. Gaat echt in kleine stapjes maar dat is dan maar even zo.. Nu kan ik bijvoorbeeld 'al' aangeven dat ik moe ben, iets me te veel wordt of ik iets anders wil.
Ik klap ook echt vaak dicht en soms communiceer ik die dingen dan ook via de app vooraf. Misschien wat laf maar daar maak ik me niet (meer) druk om 
Ysenda, klopt. Is inderdaad misschien handig om een keer te zeggen.
Meesje, je reactie kwam inderdaad wel even aan 
dus heb ik het even laten bezinken. Maar wat ik al zei, ik snap je reactie wel. Van te voren een slag om de arm laten weten, is wel slim inderdaad. Goede tip!
Ik schaamde me vooral erg voor mijn PND. Zeker omdat ik zo graag een kind wilde en dan voel je niks. Ik heb het er eigenlijk nooit zo met mijn omgeving over gehad hoe zij dit aanvaren hebben. Gelukkig kwam mijn gevoel ruimschoots terug en hebben zoontje en ik een ijzersterke band 
Jillz, dit kunnen ze ook niet weten. Dus zoals ik al zei, is het toch handig om dat een keer te zeggen. Ik wilde alleen even uitleggen hoe dat voor mij voelt. Ik neem het ze niet kwalijk. Ik vind het alleen lastig.
En over dat zorgen maken. Dat bedoelde ik in algemene zin. Maar misschien ben ik dan ook wel wat te hard want zij willen waarschijnlijk net als ik dat ik nooit meer zo ziek word en vliegen dat misschien op deze manier aan. Ik krijg alleen dan de neiging om extra goed te laten zien dat het wél goed met me gaat 
Ruitje, goed van je hoe je er nu mee omgaat! En goede tips. Dank je wel!
Dank je wel voor je compliment HaHa. Opener zijn, is wel beter inderdaad. Soms lukt dat me al wel maar zoals ik al eerder zei, schaam ik me soms nog wel en wil dingen liever verbloemen. Ik wil nog leren om gewoon te zeggen hoe het is en daar gewoon achter te staan. Ik kan dit trouwens wel aardig bij mensen van wie ik weten dat ze het begrijpen en me nemen zoals ik ben maar als ik daaraan twijfel houd ik meestal mijn mond 
Als je je niet uitspreekt over je toestand/vermoeidheid loop je kans dat mensen je een zeikerd gaan vinden. Voor wat betreft je schoonmoeder lees ik geen nare opmerkingen. Je kunt haar niet aanspreken op haar toon vind ik. Daarvoor moet je met jezelf aan de slag. Iemand van rond de 80 jaar willen veranderen vind ik niet ok.