Het begon met jaloezie, nu angst dat we uit elkaar gaan?
Hallo,
Ik moet het van mij afschrijven, want ik kan het er met niemand over hebben.
Op dit moment zijn we bijna 20 jaar samen. Inmiddels paar jaar getrouwd, 2 hele leuke kinderen, en financieel hebben we het goed.
Het begon met het feit dat enkele maanden geleden mijn man een cursus had. Hij bleef daar overnachten vanwege reistijd. De volgende dag zei hij dat hij uit eten was geweest met zijn ex. Ik mag het geen ex noemen van hem omdat ze toen 14 waren. Ze hebben verkering gehad maar was vanwege afstand niets geworden. Het uit eten gaan was plotseling. Niemand van de cursus verbleef daar in de buurt, en toen dacht hij spontaan dat dit wel oké zou zijn.
Ik weet wie het is, heb haar paar d ontmoet. Ze is zelf ook moeder van 2 kinderen en getrouwd.
Om een of andere reden mag ik haar, ze lijkt in karakter heel erg op mij. Dat heeft mijn man jaren geleden gezegd. Alleen op uiterlijk totaal niet. Zij is eigenlijk het plaatje waar hij vroeger op viel. Eerder in het verleden heeft hij deze actie ook al eens gedaan, en dit viel bij mij ook niet goed. En dan nu te horen dat ze uit eten zijn geweest maakte me enorm verdrietig en angstig. Nu vanwege zijn cursus kan hij haar helpen met hardlopen. Puur vriendschappelijk, en hij spreekt hij daardoor wekelijks. Bespreken hun problemen, en hij voelt zich op zijn gemak bij haar. Nu hebben we al vele discussies en ruzies hierover gehad. Dat ik niet weer hoe ik hiermee om moet gaan. Angst dat hij haar weer leuk gaat vinden, angst dat hij haar hand weer vastpakt, haar troost, en uiteindelijk haar kust of verliefd op haar gaat worden.
Hij blijft volhouden dat dit niet zal gebeuren, want hij is met mij. Maar mijn angst blijft. En groeit met de dag meer.
Tot afgelopen weekend de bom is gebarsten bij hem. Op dit moment vind hij dat onze relatie echt in een mega sleur zit, hij vind dat ik niet genoeg aandacht geef. Waarom ik niet met hem "droom" over de toekomst, want hij vind het vreselijk dat ik altijd de kids er bij betrek. Ik vind het zelf echt enorm leuk en fijn om als gezin samen dingen te doen. Ik geniet daar echt enorm van. Hij vind het raar dat ik niet met hem voor een aantal dagen naar IJsland zou willen gaan. Ik ben op en top moeder, ik wil dat mijn kinderen dat met ons samen meemaken... Hij heeft hobby's wat ik niet leuk vind om te doen. Hij kan uren mountainbiken en hardlopen. Ik heb geprobeerd dat te doen, maar mountainbiken vond ik te eng, en hardlopen kan ik niet. En zo komen er steeds meer dingen waar hij niet tevreden over is. Ook blijft hij aangeven dat ik moet veranderen, dat hij al veel dingen geeft geprobeerd met wat hij zou willen doen. Ik ben geen grote dromer, ik geniet van de simpele dingen en leef meer in het nu.
Wij zijn van huis uit geen dromers en materialistisch. Gezond zijn, dak boven je hoofd en elke dag kunnen eten was prioriteit. Hij komt uit een gezin met hoge opleidingen, geld verdienen, aflossen en dure merken en alles groter/duurder willen hebben.
Hij blijft zeggen in de gesprekken dat hij van mij houdt, en er voor wil gaan. Maar als ik elke keer over zijn ex praat, zegt hij dat hij zich niet gaat aanpassen. Ik moet er maar mee leren omgaan. Want zij is niet het probleem van onze relatie, maar dat zijn wij samen. En toch, mijn onderbuikgevoel verdwijnt maar niet. Ook haar partner schijnt hetzelfde te reageren zoals ik doe. Wat doe ik fout? Ik hou ontzettend veel van mijn man, ik wil mij aanpassen waar kan. Ik wil hem absoluut niet kwijt, maar ik weet ook niet hoe we dit kunnen oplossen. Hij zegt dat praten de komende tijd zal helpen, en dat hij ook moet veranderen. Maar contact met zn ex zal blijven, en hij zal blijven hardlopen met haar eens in de zoveel tijd.
Geen idee of iemand raad heeft. Wie weet hebben we dringend hulp nodig buitenaf. Als praten niet werkt zullen we dat uiteindelijk doen. Maar misschien kan iemand mij gewoon even advies geven, zit ik nu echt verkeerd?
RoodVruchtje schreef op 30-06-2024 om 18:05:
[..]
Met vetgedrukte ben ik het wel eens eerlijk gezegd. Je projecteert enorm naar mijn idee, gezien je huidige relatie nou ook niet zo ‘op rolletjes loopt’. Je vult enorm in voor een ander, snap je nu zelf echt niet dat dit niet van toegevoegde waarde is voor een topic als dit?
Klopt mijn relatie is ook verre van perfect daarom heb ik ook een aantal keer de tip van relatietherapie aangedragen omdat dat helpt naast mijn "geprojecteer" en "hysterische gerel". To haalt zelf wel uit de reacties wat ze kan gebruiken. Ik begrijp niet waarom er altijd politie aanwezig moet zijn en de lijnen willen bepalen. Wat kleur op de waaier is prima. Ik ga degenen hier gewoon negeren en alleen tegen TO praten als ik dat nodig vind. Dat gerel onderling heb ik dan weer geen trek in.
Moederkareltje schreef op 30-06-2024 om 19:22:
[..]
Klopt mijn relatie is ook verre van perfect daarom heb ik ook een aantal keer de tip van relatietherapie aangedragen omdat dat helpt naast mijn "geprojecteer" en "hysterische gerel". To haalt zelf wel uit de reacties wat ze kan gebruiken. Ik begrijp niet waarom er altijd politie aanwezig moet zijn en de lijnen willen bepalen. Wat kleur op de waaier is prima. Ik ga degenen hier gewoon negeren en alleen tegen TO praten als ik dat nodig vind. Dat gerel onderling heb ik dan weer geen trek in.
Je kunt natuurlijk ook iets met de feedback doen. Dat doet de gemiddelde mens namelijk; als hij/zij ergens meermaals op wordt aangesproken.
ToetieToover schreef op 30-06-2024 om 11:25:
[..]
Ik krijg niet de indruk dat het veel beter gaat. De wil is er wel, maar de vaardigheden ontbreken. Die kun je aanleren. Als je daarvoor de wil hebt. Allebei.
Als ik jouw partner was geweest, was ik heel narrig geworden als je midden in de nacht een ‘goed gesprek’ wilt gaan voeren. En waarom leg je “ik denk aan ons” meteen negatief uit? Mijn lief vertelde mij gisteren dat hij aan onze eerste ontmoeting dacht. Dat kan ook nog.
? Dat hoor je toch aan iemand zijn houding en toon en mimiek of iemand dat negatief of positief bedoelde...
BritgetJones007 schreef op 30-06-2024 om 22:29:
[..]
? Dat hoor je toch aan iemand zijn houding en toon en mimiek of iemand dat negatief of positief bedoelde...
Ik denk dat TO zo onzeker is, dat zelfs iets wat goed bedoeld is, door haar als negatief geïnterpreteerd kan worden.
Dweedledee schreef op 30-06-2024 om 22:56:
[..]
Ik denk dat TO zo onzeker is, dat zelfs iets wat goed bedoeld is, door haar als negatief geïnterpreteerd kan worden.
?TO schreef eerder:"Het lag aan zijn toon dat ik dit dacht, hij was kortaf, boos en narrig. Over het algemeen is dat niet dat je aan je eerste ontmoeting denkt toch".
Hoezo zou ze dit dan verkeerd interpreteren??
Gewoon juist geïnterpreteerd dus. Waarom haar interpretatievermogen ter discussie stellen? Omdat ze onzeker is of gevoelig voor 'tonen'. Ik neem daardoor juist aan dat ze in staat is om de 'juiste toon' er wel uit te filteren, juist omdat ze daar sensitief voor is.
Sffn schreef op 30-06-2024 om 12:47:
[..]
Het lag aan zijn toon dat ik dit dacht, hij was kortaf, boos en narrig. Over het algemeen is dat niet dat je aan je eerste ontmoeting denkt toch?
Maar dat hebben we vanmorgen dus gelijk besproken toen we wakker waren. Anders loop ik de hele dag met dat gevoel rond, en nu weet ik hoe zijn gedachtengang was.
Die eerste ontmoeting was uiteraard een voorbeeld. Mijn lief is ook wel eens narrig, kortaf. Niet boos, overigens. Ik probeer er dan ook achter te komen wat er aan de hand is, niet midden in de nacht en ook niet in de ochtend, want dat zijn voor ons geen geschikte momenten. Meestal ligt het aan iets dat niet door mij beïnvloedbaar is. Dat is dan ook niet mijn eerste gedachte en ik ga ook geen hele dag besteden aan gissen naar de oorzaak van zijn gemoedstoestand. Dat vind ik het meest opvallende aan jouw antwoord: dat je er zo mee zit als hij een keertje niet slaapt en het meteen op jezelf betrekt. Waarschijnlijk komt dit doordat er nog ‘werk aan de winkel’ is binnen jullie relatie.
Wat me ook opvalt, is dat jouw man en jij bij elkaar zijn gekomen in de tijd dat je mentale problemen had en hem nodig had. Dat lijkt een patroon voor hem: er is nu weer een vrouw die hem ‘nodig’ heeft. Ze lijkt zelfs in karakter op jou, schreef je. En je man vindt het kennelijk niet prettig dat je zo op het gezin gericht bent. Die heeft waarschijnlijk liever dat jij hem ‘nodig’ hebt. Is dat inderdaad de dynamiek in jullie relatie?
BritgetJones007 schreef op 01-07-2024 om 07:01:
[..]
?TO schreef eerder:"Het lag aan zijn toon dat ik dit dacht, hij was kortaf, boos en narrig. Over het algemeen is dat niet dat je aan je eerste ontmoeting denkt toch".
Hoezo zou ze dit dan verkeerd interpreteren??
Gewoon juist geïnterpreteerd dus. Waarom haar interpretatievermogen ter discussie stellen? Omdat ze onzeker is of gevoelig voor 'tonen'. Ik neem daardoor juist aan dat ze in staat is om de 'juiste toon' er wel uit te filteren, juist omdat ze daar sensitief voor is.
Omdat TO nogal overgevoelig reageert op zo ongeveer alles. Dat blijkt steeds uit haar reacties en de voorbeelden die ze geeft. En is ook verklaarbaar, gezien haar verleden en de relatieproblemen
Dat jij dat niet kent of herkent, betekent niet dat dat fenomeen niet bestaat. Ik zou ook kortaf reageren als mijn vent midden in de nacht gaat zitten vragen wat er aan de hand is. Helemaal als ik dan mijn grens aangeef (“laat me maar even”) en mijn partner toch door blijft gaan. Andersom trouwens ook; mijn man wordt daar ook niet blij van. Maar ik weet wel dat we dat allebei niet op onszelf zouden betrekken.
En die onzekerheid die TO heeft en waar dit ietwat claimerige gedrag uit voortkomt; daar zal ze echt aan moeten gaan werken. In de eerste plaats voor zichzelf, maar ook ten behoeve van haar relatie.
Dweedledee schreef op 01-07-2024 om 17:30:
[..]
Omdat TO nogal overgevoelig reageert op zo ongeveer alles. Dat blijkt steeds uit haar reacties en de voorbeelden die ze geeft. En is ook verklaarbaar, gezien haar verleden en de relatieproblemen
Dat jij dat niet kent of herkent, betekent niet dat dat fenomeen niet bestaat. Ik zou ook kortaf reageren als mijn vent midden in de nacht gaat zitten vragen wat er aan de hand is. Helemaal als ik dan mijn grens aangeef (“laat me maar even”) en mijn partner toch door blijft gaan. Andersom trouwens ook; mijn man wordt daar ook niet blij van. Maar ik weet wel dat we dat allebei niet op onszelf zouden betrekken.
En die onzekerheid die TO heeft en waar dit ietwat claimerige gedrag uit voortkomt; daar zal ze echt aan moeten gaan werken. In de eerste plaats voor zichzelf, maar ook ten behoeve van haar relatie.
Dat jij dat niet kent of herkent, betekent niet dat dat fenomeen niet bestaat.
klopt, dat komt voor. Maar als iemand schrijft dat haar man boos kortaf en narrig reageerde, dan is dat toch zoals het is; boos kortaf en narrig. En ik vind d s t vooral van haar man kwalijk, omdat hij aangaf aan zijn relatie te willen werken.
Hij had ook kunnen zeggen dat hij niet kon slapen en wat aan het piekeren is en met zijn vrouw lepeltje lepeltje liggen, om de nabijheid op te zoeken.
ik snap best dat zij onzeker wordt van zijn reactie, gezien de situatie waarin zij zitten. Dat ligt niet aan haar, maar aan hem. zij zocht juist de verbinding op dat moment...dit zou voor mij voelen als aantrekken/afstoten en dat is verwarrend voor TO. En voelt onveilig nu.
Ik snap haar gevoel wel.
Ik ben van mening dat wij niet zo stellig conclusies kunnen trekken over de man van TO en zijn gedrag. Wij horen maar één kant van het verhaal.
“Dat ligt aan hem”, vind ik nogal een uitspraak. Jij weet dat namelijk niet. Je bent er niet bij en je kent TO en haar man niet. Daarnaast concludeer je ook meteen maar weer op basis van dit voorbeeld dat deze man niet voldoende aan zijn relatie werkt. Ook dát weet jij niet.
En dat lepeltje-lepeltje liggen is pure projectie vanuit jouw kant. JIJ zou dat prettig vinden. Dat betekent nog niet dat iedereen daar behoefte aan heeft. En dat dat de norm is en dat iedereen dat dus zo moet doen. Zo werkt het niet.
Het is niet voor niets dat veel mensen TO therapie adviseren. Zij moet echt aan haar onzekerheid gaan werken. Dat kun je niet allemaal op haar man afschuiven.
ja relatietherapie voor TO en haar man daar ben ik het 100% mee eens.
Ook voor haarzelf trouwens, om haar eigen gevoel en grens serieus te nemen en voor meer zelfvertrouwen
Roos55 schreef op 06-06-2024 om 17:03:
Staat je man open om samen met jou met iemand te praten?
Relatie therapie?
Jullie communiceren wel maar erg op de details en invullingen.
Bij relatie therapie wordt dat begeleid en krijg je handvatten en oefeningen.
Ik zie dit zo bij jullie echt niet goed komen.
Dweedledee schreef op 01-07-2024 om 17:30:
[..]
Omdat TO nogal overgevoelig reageert op zo ongeveer alles. Dat blijkt steeds uit haar reacties en de voorbeelden die ze geeft. En is ook verklaarbaar, gezien haar verleden en de relatieproblemen
Dat jij dat niet kent of herkent, betekent niet dat dat fenomeen niet bestaat. Ik zou ook kortaf reageren als mijn vent midden in de nacht gaat zitten vragen wat er aan de hand is. Helemaal als ik dan mijn grens aangeef (“laat me maar even”) en mijn partner toch door blijft gaan. Andersom trouwens ook; mijn man wordt daar ook niet blij van. Maar ik weet wel dat we dat allebei niet op onszelf zouden betrekken.
En die onzekerheid die TO heeft en waar dit ietwat claimerige gedrag uit voortkomt; daar zal ze echt aan moeten gaan werken. In de eerste plaats voor zichzelf, maar ook ten behoeve van haar relatie.
Maar dit is toch jou projectie op deze situatie? Dus waarom 'pak' je anderen die hier reageren dan steeds daarop?
En ik zie het niet als 'clamerig gedrag', maar als nabijheid zoeken en emotionele steun willen geven aan haar eigen partner. Maar juist door zijn reactie, in een voor haar onzekere en gevoelsmatig onveilige situatie, kan dat zorgen voor meer onzekerheid...want hij gaf toch aan meer verbinding te willen.
BritgetJones007 schreef op 02-07-2024 om 10:26:
[..]
Maar dit is toch jou projectie op deze situatie? Dus waarom 'pak' je anderen die hier reageren dan steeds daarop?
En ik zie het niet als 'clamerig gedrag', maar als nabijheid zoeken en emotionele steun willen geven aan haar eigen partner. Maar juist door zijn reactie, in een voor haar onzekere en gevoelsmatig onveilige situatie, kan dat zorgen voor meer onzekerheid...want hij gaf toch aan meer verbinding te willen.
Ja dat en laten we niet de mogelijkheid vergeten dat TO dingen juist heel goed aan kan voelen... Hoe ze daar vervolgens mee omgaat, is een ander verhaal (in de nacht gaan doorvragen is niet zo handig natuurlijk). Het zal niet zelden zijn geweest dat er (nog) niets concreets verkeerd zat in een relatie maar dat één van de partijen haarfijn aanvoelt dat de verbinding minder is. Het is menselijk dat je dan gaat trekken aan de ander want je voelt je alleen staan. Maar dat is natuurlijk zelden productief, integendeel, de ander wil nog meer met rust gelaten worden.
Lexus schreef op 02-07-2024 om 12:13:
[..]
Ja dat en laten we niet de mogelijkheid vergeten dat TO dingen juist heel goed aan kan voelen... Hoe ze daar vervolgens mee omgaat, is een ander verhaal (in de nacht gaan doorvragen is niet zo handig natuurlijk). Het zal niet zelden zijn geweest dat er (nog) niets concreets verkeerd zat in een relatie maar dat één van de partijen haarfijn aanvoelt dat de verbinding minder is. Het is menselijk dat je dan gaat trekken aan de ander want je voelt je alleen staan. Maar dat is natuurlijk zelden productief, integendeel, de ander wil nog meer met rust gelaten worden.
Dat denk ik ook. Dat ze het juist prima aanvoelt en dat met haar intuïtie niks mis is.
Helemaal eens met deze post