Cadeau weigeren/terug geven.

Ik heb wel nee gezegd toen mn ouders een wandelwagen kochten als cadeau voor mn zoon, meteen gevraagd of ze hem nog konden ruilen. 

mijn ex en ik waren eerlijk naar elkaar en ook mijn broer en ik. Zelfs toen ik advies had ingewonnen en flink mijn best gedaan, was hij pijnlijk eerlijk   
Mijn ex schoonouders hadden voor mijn 1e bevalling een sieraad uitgezocht met de opmerking dat ik eerlijk mocht zeggen als ik liever iets anders wilde, zodat ik kon ruilen. Ik heb toen eerlijk gevraagd of ik het mocht ruilen. Maar achteraf hoorde ik dat ze dat eigenlijk niet zo leuk vonden. 

In alle andere gevallen bedank ik vriendelijk en zeg ik er niks van en geef ik het kado weer weg.

ButterCup schreef op 19-07-2021 om 20:25:

Deze stelling zou príma in het ongeschreven-regel-topic kunnen...

Vind ik niet helemaal het geval. Want ik zie hier toch verschillende meningen. Waaruit dus blijkt dat het juist geen ongeschreven regel is.

Toen ik nog een  lagere school kind was  heb ik ooit voor mijn moeder een kopje gekocht. Een tijd lang in de winkel staan dubben tussen een modern kopje (wit met groene streepjes) en een klassiek kopje ( rode roosjes, gouden randje).
Het werd het klassieke kopje (mijn oma had ook zulke kopjes).
Helaas vond mijn moeder het niet mooi en zijn we het gaan ruilen.
Dat ben ik dus nooit vergeten. En als ik er nu nog aan denk vind ik dat bijzonder onaardig...       Ze was nooit tevreden met cadeaus.

Soms het ik het idee dat ik van mijn schoonzus een 'doorgeef' cadeau krijg. Dan is de verpakking een beetje rimpelig ofzo, eenmaal was het een pakket met iets eetbaars wat al over de datum was.  Ook krijg ik doorgeef dingen uit haar kerstpakket, maar dat vind ik wel leuk.

Tegenwoordig doen we eigenlijk niet meer aan cadeaus geven en dat vind ik helemaal niet erg.

Een tijdje terug kreeg ik een kado terug van mijn beste vriend. Ik had hem een keukenmes gegeven voor zijn verjaardag van een serie waar ik zelf ook messen van heb.

Een hele tijd later hadden we een afspraak bij mij thuis en hij had het kistje bij zich met dat mes erin. Hij had het diverse malen gebruikt maar kon er niet aan wennen. Uiteindelijk had hij zijn eigen mes weer gepakt en dat ging prima. Dus het kado was het niet voor hem.

Hij zei dat hij het ook gewoon in de kast had kunnen laten liggen en dan had ik er nooit iets van gemerkt, maar hij vond het eerlijker en correcter om het mij terug te geven, mede omdat ik zelf meerdere messen van die serie had (en nog niet dat mes). 

Ik vond het heel correct van hem. Het mes heb ik zelf in gebruik genomen. En ik verzin nog wel een ander kado voor hem. 

Attra schreef op 19-07-2021 om 08:40:

zonder meer info kan je hier geen mening over geven.
Ik had zo een aanbidder die ik eigenlijk eerder een irritante, opdringerige vent vond. Hij kwam zelfs onaangekondigd op mijn werk aandraven, erg gênant. Toen hij me een kado gaf heb ik geweigerd want anders had ik het gevoel hem iets schuldig te zijn of zo. Dat is iets heel anders dan je man die een verkeerd kado geeft.

schreef op 19-07-2021 om 11:05:

[..]

Het is vergelijkbaar met jouw situatie! Dat had ik misschien wel in de OP kunnen zetten, helaas kan ik de OP niet meer bewerken.

Het is in ieder geval geen verjaardag situatie, dan zou ik ook zeker dankbaar zijn en de gedachte/moeite zeker waarderen.

Als het lijkt op de beschreven situatie van Attra dan zou ik het cadeau weigeren, links of rechtsom kun je het verwijt krijgen dat je het cadeau hebt aangenomen en er dus een verschuldiging aan vast zit. Ik zou het risico niet nemen.

SuperCow schreef op 24-08-2021 om 09:31:

Dat verhaal van die parkiet doet me denken aan het afscheidskado van een stagebegeleider, die ik ook heb geweigerd: een kitten met katten-uitzet. Hartstikke lief, maar ik woonde op dat moment op een piepklein kamertje bij een hospita die zelf twee grote honden had. Dat vond ik ook wel wat onnozel en ondoordacht...

Ze was nog beledigd ook en ik heb geen ander kadootje gekregen.

Dieren kado geven vind ik wel een hele dikke no go, je zadelt iemand ongevraagd op met een jarenlange verplichting. Dat vind ik wel een ongeschreven regel dat je dat niet doet. Tenzij er expliciet om gevraagd wordt natuurlijk (zoals die pony die ik als kind iedere keer voor m'n verjaardag vroeg maar nooit kreeg ).

Echt bizar dat mensen een dier cadeau geven zonder te weten of je daar op zit te wachten. Had ze een oepsnestje? En wat heeft ze uiteindelijk met de kitten gedaan?

Dat is ook idioot natuurlijk. Ik ken wel de variant met de aardige ouwe oom die aan een klein nichtje belooft: "Oh hou jij zo van poesjes? Nou, dan gaan we vanmiddag een poesje voor jou uitzoeken hoor!". Zonder te overleggen met de ouders. Dus toen het feest niet doorging (want de ouders hadden goede redenen om het niet te willen) was het kind diep verdrietig en hadden de ouders het gedaan natuurlijk.

Echt wat ben je dan voor pedagogisch onbenul......

Je hoeft niet alles aan te nemen wat je krijgt maar het staat en valt met de context.

De ex van man gaf spullen mee van hun dochter die 7 jr ouder is dan onze zoon, denk aan boeken zonder kaft, kleurboeken die al half gekleurd waren. Zat ik met troep. Als het via mij was gegaan had ik het niet genomen.

Verjaarskado's zou ik niet weigeren of terug geven. Dat is gewoon ook niet aan de orde. Soms vind ik het niet zo veel maar so be it.
Kado's van man nam ik dankbaar in ontvangst. Als je altijd commentaar geeft, vindt iemand het niet meer leuk om je wat te geven was mijn achterliggende gedachte. En ondertussen zorgde ik wel dat mijn smaak duidelijk was.

iets wat verplichtingen schept zou ik als het enigszins kan niet aannemen. Maar aan de andere kant, als iemand mij iets geeft, ben ik niks verplicht. Ik heb het niet gevraagd.

Ik zou (behalve levende have) liever geen cadeautje weigeren. Ik vind dat niet leuk voor de gever. Nu heb ik ook alleen maar te maken gehad  met kleinere dingen als een vaas die ik niet mooi vond o.i.d. Dat verdwijnt dan naar de zolder en na jaren naar de kringloop.
Echt grote, lelijke dingen die je in huis "moet" zetten zou ik niet aannemen omdat ik erg kieskeurig ben over  wat in mijn kamer mag staan.
Ik heb ook eens een pakket bladen gekregen waar ik niets mee heb. Bladen als Hapiness e.d. Die heb ik aangepakt en later doorgegeven zonder ze gelezen te hebben.

watertoren schreef op 18-07-2021 om 18:40:

het is vaak moeilijk om een kado te verzinnen waar iemand blij mee is.Zeker bij mensen die alles al hebben en als ze iets willen dat zelf kopen. Daarom hebben wij met vriendinnen onderling kado's afgeschaft en nemen we degene die jarig is geweest mee uit lunchen en aarna borrelen. Degene die jarig is hoeft niet te betalen.

Dat is ook een leuk idee, ipv een cadeau een dagje weg/etentje als cadeau👍

watertoren schreef op 19-07-2021 om 11:11:

Mijn broer heeft ooit eens een parkiet in een kooi gekregen voor zijn verjaardag. Die heeft hij niet aan genomen want hij wilde helemaal geen vogel in huis. Ik kan er nog steeds met mijn verstand niet bij wat de gever bezielde.

Ik heb toen ik op mezelf ging wonen een kookboek gekregen met alleen vlees en visgerechten. Terwijl ik al zolang ik me herinner vegetariër ben.🤔  Van nabije familie ook nog.