Cadeau weigeren/terug geven.
De titel zegt het al eigenlijk. Een cadeau weigeren of terug geven, is dit asociaal of juist eerlijk?
Ik ben vooral benieuwd wat jullie ervaringen hier mee zijn, hoe hebben jullie het aangepakt wanneer je een ongewenst cadeau kreeh? Houden, of weigeren?
watertoren schreef op 18-07-2021 om 18:40:
het is vaak moeilijk om een kado te verzinnen waar iemand blij mee is.Zeker bij mensen die alles al hebben en als ze iets willen dat zelf kopen. Daarom hebben wij met vriendinnen onderling kado's afgeschaft en nemen we degene die jarig is geweest mee uit lunchen en aarna borrelen. Degene die jarig is hoeft niet te betalen.
Precies dit!
In het kader van herinneringen sparen ipv cadeaus geven om het geven. Vinden wij veel leuker.
Mijn man gaf ooit een cadeau terug dat voor ons tweeen bestemd was. Ik vond dat wel wat hard, maar was stiekem wel blij dat we er van af waren.
Het ging om een groot ding, dat bedoeld was om vol in het zicht te staan, en dan heel erg niet onze smaak. Denk aan zoiets als een salontafel in de vorm van een Laaf. Ook moeilijk om in de kast te zetten zeg maar.
ik zou nog steeds geen aardige oplossing weten.
Ik vind het wel van de setting afhangen. Ik geef vaak een kado met instructie. Bijvoorbeeld: "Ik weet dat Pietje van lego houd, maar als hij deze lego doos al heeft - Ik heb de bon nog en kan 'm ruilen voor een andere doos hoor!" In zon geval zou ik helemaal niet beledigd zijn als pietje de doos graag wil ruilen. (Wel even vertellen welke hij dan wil, want ik blijf niet raden).
Ik heb de laatste tijd meer ervaring met kinderkado's (die feestjes gaan nog door), maar voor mezelf... ik zou alleen ruilen als de gever het expliciet aangaf. Anders zou ik, blij met het gebaar, het gewoon in ontvangst nemen.
Ooit heb ik een portemonnee gekregen als afscheid van een baan. Mijn baas wilde blijkbaar geen onpersoonlijke bon geven, en ik was blij met het gebaar, maar later heb ik m aan iemand anders gegeven.
zonder meer info kan je hier geen mening over geven.
Ik had zo een aanbidder die ik eigenlijk eerder een irritante, opdringerige vent vond. Hij kwam zelfs onaangekondigd op mijn werk aandraven, erg gênant. Toen hij me een kado gaf heb ik geweigerd want anders had ik het gevoel hem iets schuldig te zijn of zo. Dat is iets heel anders dan je man die een verkeerd kado geeft.
Als ik mijn verjaardag vier, dan geef ik meestal aan dat ik geen cadeau hoef. Ik vier mijn verjaardag toch voornamelijk voor de gezelligheid en cadeautjes krijgen verhoogt voor mij niet mijn verjaardagsgevoel.
Daarmee voorkom ik al dat mensen geld voor me uitgeven aan cadeautjes die niet bij mij passen. En het scheelt in spullen in huis, want ik vond het altijd moeilijk om cadeautjes die ik niet gebruikte weg te doen. Iemand heeft er toch moeite voor gedaan en er geld aan uitgegeven.
Er is maar 1 soort cadeau dat ik terug zou geven: Een cadeau dat bedoeld is om mij te bekeren. Zo heeft een vriendin van mij ooit eens een bijbel cadeau gekregen van iemand, terwijl de gever wist dat mijn vriendin niet gelovig was. Met de opmerking erbij dat ze zich maar eens moest verdiepen in het geloof, omdat het haar zoveel goeds zou geven. Ik zou zo'n bekeringspoging verstopt in een cadeau niet kunnen waarderen.
Ginevra schreef op 18-07-2021 om 19:45:
Mijn man gaf ooit een cadeau terug dat voor ons tweeen bestemd was. Ik vond dat wel wat hard, maar was stiekem wel blij dat we er van af waren.
Het ging om een groot ding, dat bedoeld was om vol in het zicht te staan, en dan heel erg niet onze smaak. Denk aan zoiets als een salontafel in de vorm van een Laaf. Ook moeilijk om in de kast te zetten zeg maar.
ik zou nog steeds geen aardige oplossing weten.
Oef, dat is lastig ja. En waarschijnlijk ook niet goedkoop. Ik vraag me in dat soort situaties altijd af hoe mensen tot de beslissing komen om zoiets smaakgevoeligs te kopen. Denken ze dan zeker te weten dat je het mooi vindt? Of vinden ze het zelf zo mooi, dat ze het je graag willen geven en staan ze er helemaal niet bij stil dat jij het misschien niet mooi vindt?
Ik heb ook wel eens een cadeau gehad met de mededeling dat de gever dat mistte in mijn huis als ze bij mij op bezoek kwam. Oftewel ze gaf dat cadeau niet aan mij, maar aan zichzelf. Ik vond het alleen niet mooi en ik mistte het voorwerp zelf niet in mijn huis, dus ik heb het niet neergezet waar zij het in gedachte had.
Krijg over het algemeen niet al te dure cadeau's van anderen en dan bedank ik die mensen wel netjes als ik iets krijg wat niet (helemaal) mijn smaak is, en kijk dan daarna wel of ik er een ander blij mee kan maken of doe het weg.
Duurdere cadeaus krijg ik over het algemeen alleen van directe familie en die kent mijn smaak wel of ik geef dan zelf al wel specifiek genoeg aan wat ik wil dus dat komt dan wel goed.
Met duurdere cadeaus die niet je smaak zijn kan ik inkomen dat het lastiger is om aan te geven.
Attra schreef op 19-07-2021 om 08:40:
zonder meer info kan je hier geen mening over geven.
Ik had zo een aanbidder die ik eigenlijk eerder een irritante, opdringerige vent vond. Hij kwam zelfs onaangekondigd op mijn werk aandraven, erg gênant. Toen hij me een kado gaf heb ik geweigerd want anders had ik het gevoel hem iets schuldig te zijn of zo. Dat is iets heel anders dan je man die een verkeerd kado geeft.
Het is vergelijkbaar met jouw situatie! Dat had ik misschien wel in de OP kunnen zetten, helaas kan ik de OP niet meer bewerken.
Het is in ieder geval geen verjaardag situatie, dan zou ik ook zeker dankbaar zijn en de gedachte/moeite zeker waarderen.
watertoren schreef op 18-07-2021 om 18:40:
het is vaak moeilijk om een kado te verzinnen waar iemand blij mee is.Zeker bij mensen die alles al hebben en als ze iets willen dat zelf kopen. Daarom hebben wij met vriendinnen onderling kado's afgeschaft en nemen we degene die jarig is geweest mee uit lunchen en aarna borrelen. Degene die jarig is hoeft niet te betalen.
Dit doen wij ook met vriendinnen.
En mijn moeder neemt altijd ook een bos bloemen mee als ik jarig ben, maar ik vind bloemen zo zonde van het geld. Dan heb ik liever een plantje en dat heb ik ook eerlijk gezegd. Dus nu krijg ik altijd een plantje. 
Mijn broer heeft ooit eens een parkiet in een kooi gekregen voor zijn verjaardag. Die heeft hij niet aan genomen want hij wilde helemaal geen vogel in huis. Ik kan er nog steeds met mijn verstand niet bij wat de gever bezielde.
watertoren schreef op 19-07-2021 om 11:11:
Mijn broer heeft ooit eens een parkiet in een kooi gekregen voor zijn verjaardag. Die heeft hij niet aan genomen want hij wilde helemaal geen vogel in huis. Ik kan er nog steeds met mijn verstand niet bij wat de gever bezielde.
Nou dat dus.. ik neem alles aan, behalve levende have. Voor de rest wat ik niet leuk vind, vind ik wel weer een goed doel.
watertoren schreef op 19-07-2021 om 11:11:
Mijn broer heeft ooit eens een parkiet in een kooi gekregen voor zijn verjaardag. Die heeft hij niet aan genomen want hij wilde helemaal geen vogel in huis. Ik kan er nog steeds met mijn verstand niet bij wat de gever bezielde.
hoe verzin je het? Ik wil ook dan graag in gesprek gaan met zo iemand, wat gaat er in hun hoofd om?
Een verjaardagscadeau zou ik zelf nooit weigeren, ik ben dankbaar en blij voor de moeite iemand doet om iets voor mij uit te kiezen. Gelukkig ook nooit gehad dat ik met iets afzichtelijks of een levend beest ben opgezadeld. Wellicht denk ik er dan anders over 
Ik heb wel ooit een cadeau geweigerd van een toenmalige partner, het ging al een tijdje wat slechter tussen ons en we hadden al regelmatig gesprekken dat het niet meer liep, dus ook voor hem geen verrassing. Kwam hij op een dag aan met een buitensporig duur cadeau omdat hij wilde laten zien hoe veel hij om mij gaf. Het voelde niet oke en ik wilde het echt niet aannemen, hij heeft het nog terug kunnen brengen en geld terug gekregen gelukkig. Maandje later was het over.
Sassenach schreef op 19-07-2021 om 09:08:
[..]
Of vinden ze het zelf zo mooi, dat ze het je graag willen geven en staan ze er helemaal niet bij stil dat jij het misschien niet mooi vindt?
Dat denk ik. Ze vonden het zelf zó leuk, en hadden daardoor gedacht dat het echt iets voor ons was. Want wij hadden toch altijd fantasievolle en originele dingen.
Tja, alleen viel dat ding voor ons echt niet in die categorie.
Ik heb de vraag omgedraaid, als ik iemand een cadeau wil geven dan vraag ik of die persoon nog een wensenlijst heeft. En ik zeg bij overhandiging altijd dat ik de bon nog heb voor het geval dat. En het is wel is voorgekomen dat ik de bon meegaf maar beter dat , dan dat het ergens direct op zolder beland.
Ik weiger geen cadeau maar ze moeten mij geen huisdieren geven dat is wel een grens dat ik het zou weigeren.