Breken met (groot) ouders. Hoe leg ik dit aan kind uit?
Alvast sorry voor het lange verhaal maar ik probeer een beetje context te creëren.
Toen een aantal weken geleden het gesprek op verjaardag van schoonvader kwam, kregen we medegedeeld wanneer en hoe laat we werden verwacht. Wij hebben aangegeven het genoemde weekend plannen voor een festival te hebben, de kaarten waren al twee-en-een-half jaar geleden aangeschaft. Er werd alleen onderling een blik uitgewisseld en "tja" gezegd. Laatst heb ik gevraagd of ze vasthielden aan de verjaardagplannen. "Ja", we werden zo en zo laat verwacht. Ik heb toen duidelijk aangegeven niet de hele dag aan tafel te gaan zitten om te eten omdat we naar het festival zouden gaan. Er werd door schoonmoeder een triest gezicht getrokken en gezegd "dat vind ik wel een teleurstelling". Ik heb aangegeven dat je alleen teleurgesteld kunt raken als je blijkbaar een bepaalde verwachting hebt. Die verwachting hadden we een aantal weken daarvoor al geprobeerd bij te stellen. En dat als onze aanwezigheid zo belangrijk was, ze dan beter hadden kunnen overleggen, gebeurt met de anderen ook altijd. We zouden er nu 1 x in de 30 jaar niet zijn met een verjaardag. Vervolgens volgden verwijten dat dat niet klopt, dat we 1x eerder niet bij een verjaardag waren, dat we duidelijke andere prioriteiten hebben ....(ter illustratie, schoonzus is er standaard niet i.v.m. zo vroeg mogelijk, want net iets goedkoper, op vakantie).Ik ben opgestaan met de mededeling dat ik naar huis ga omdat ik heel erg nijdig begon te worden en dan dingen zou zeggen die ze liever niet horen.
Kind zat hier bij en begon steeds kleiner te worden. Ik heb thuis met kind gesproken. Kind had opa en oma nog niet eerder zo onredelijk gezien.
Anderhalve week later komt een berichtje met de mededeling dat we op maandag welkom voor koffie waren. Ik ben niet gegaan (zat in isolatie) en tegen partner heb ik gezegd dat als hij zou gaan, hij beter alleen zou kunnen luisteren en als geen excuses komt of enige vorm van zelf reflecterend vermogen zichtbaar is, hij dan gewoon weer naar huis komt. In de afgelopen weken is de hele film van hun manipulatieve en egocentrische gedrag gedurende zijn (en ons gezamenlijke) leven aan zijn ogen voorbij getrokken.
Het kon dus alleen maar misgaan.... Schoonouders deden alsof er geen vuiltje aan de lucht was. Dat viel helemaal verkeerd bij partner.
Er zijn alleen maar verwijten over en weer gemaakt. Ik was kinderachtig geweest door naar op te staan, we hadden een dag later naar de verjaardag kunnen komen, ik wist niet hoe een gezin hoort te werken want uit een instabiele omgeving afkomstig, etc. Partner heeft dat afgekapt met de opmerking dat schoonvader volledig over de schreef ging. Ze wonen op loopafstand maar komen bijna nooit bij ons op bezoek omdat schoonvader zich blijkbaar niet welkom voelt en het gevoel heeft in de gaten te worden gehouden (die keren dat ze wel komen maken ze overigens altijd dankbaar gebruik van de gelegenheid om mee te eten). Toen partner aangaf dat ze dan misschien voor het kleinkind moeten komen als ze zich al bij ons ongemakkelijk voelen werd geroepen dat kleinkind maar naar hun moest komen, het wist hen immers ook te vinden als geld nodig was (afgelopen jaar een ronde door het dorp gedaan voor een sponsorloop). Ze vergeten bijvoorbeeld dat kind ook altijd koekjes brengt wanneer het iets heeft gebakken. Ze vergeten dat ze niet eens informeren wanneer er een kleine ingreep moet plaatsvinden waarvoor kind doodsbang is. Kind reageert volgens hen niet zoals het hoort op hen. Andere kleinkinderen vertonen wel sociaal wenselijk gedrag. Ons kind niet. Kunnen ze niks mee.
Kind toont inderdaad niet altijd sociaal wenselijk gedrag, dat klopt. Ze krijgen bijvoorbeeld nooit een spontane knuffel. Ons kind heeft een onfeilbaar afgestelde radar voor oprechtheid en is af en toe pijnlijk eerlijk. Maar het is ook een leuke gesprekspartner want heel slim en creatief. Jammer dat ze niet de moeite nemen om andere kanten te zien.
Mijn emmer was al lang vol en is inmiddels overgelopen. Ik ben klaar met hun gedrag, klaar met hun. Ze zijn er nooit geweest als hulp nodig was, altijd ging het om hun.
Kind is binnenkort jarig en weet van niets. Ik heb geen idee hoe ik dit moet aanvliegen. Ik wil kind niet kwetsen en zal niet vertellen hoe grootouders in de wedstrijd zitten. Ik denk dat ik maar een algemene uitnodiging in een verzendlijst gooi. Laat ik de bal bij hen liggen. Tegelijkertijd zijn ze zo niet "liebenswürdig" dat ik kind heet liefst tegen hen bescherm.
Wat zouden jullie doen in dezen?
Ja Lena legt goed uit met wat ik omschrijf als "Zwitserland" . Laat je niet meer meezuigen in discussies.
Ik vind jou ook star overkomen eerlijk gezegd. Als je weet dat schoonouders altijd op die dag verjaardag vieren had je veel eerder het initiatief kunnen nemen om te zeggen dat je dat weekend festival hebt maar dat je op weekend ervoor of erna tijd voor ze maakt om gezellig te komen borrelen. En vraag hen wanneer zij zin hebben langs te komen voor je kinds verjaardag ipv hetzelfde te willen doen met star aan een vaste dag vasthouden.
Ik
Lena55 schreef op 20-07-2022 om 13:57:
De tips richting to vind ik goed, maar die gaan wel heel erg uit van een hoge communicatieve vaardigheid van beide partijen. Het is heel moeilijk om op goede voet te blijven met mensen die 0 reflecterend vermogen hebben, de schuld alleen bij de ander leggen en niet kunnen luisteren. Daarnaast is er soms te veel kapot door gebeurtenissen uit het verleden. Wanneer je ergens over valt is het vaak niet de gebeurtenis zelf, maar oude wondjes die weer opengaan.
Uit eigen ervaring zou ik zeggen: neem afstand maar verbreek geen contact. Als je elkaar een paar keer per jaar ziet op bijvoorbeeld een verjaardag kan dat prima. Zeker gezien je dicht bij elkaar woont is het ook wel fijn wanneer je normaal gedag kan zeggen. Laat andere verwachtingen los. Teleurstellingen kun je nooit helemaal wegnemen wanneer het om ouders gaat, maar het kan wel echt enorm afnemen als je eigen verwachtingen laag zijn. Ga verder geen discussie aan en zeg wat je wilt zeggen. Laat emoties bij hen (ze mogen iets best jammer vinden of stom), ga deze niet proberen om te buigen met argumenten. Je hoeft het ook niet op te lossen.
Wie weet dat het contact wel weer wat beter wordt wanneer er meer afstand is. Of niet en dat mag er ook zijn.Verder...het zijn de ouders van jouw partner dus laat het hem verder ook een beetje uitzoeken. Bepaal voor jezelf of je wel of niet mee wilt gaan, laat man en kind hun eigen keuzes maken.
Prima tip en ik zou verder niet uitgebreid gaan uitleggen aan je kind. Maar meer aangeven ik neem even afstand, maar je mag wanneer je dat wil contact hebben evt. samen met papa.
Ik zou verder het kind niet meenemen in volwassen conflicten en oude patronen. Volwassen mensen zoals jij en je man hebben de goedkeuring van ouders niet meer nodig. Het is maar net hoeveel waarde je hecht aan hun mening en hoeveel macht je geeft. Zij hoeven het net met je eens te zijn en jullie hoeven je niet zoveel aan te trekken van hun mening.
Je kind zou ik hier verder buiten laten.
Battle-Royale schreef op 20-07-2022 om 13:10:
Ben ik de enige die TO ook wat onredelijk vind?
Nee ik ben het daarmee eens. Beide partijen komen star over.
Battle-Royale schreef op 20-07-2022 om 13:10:
Ben ik de enige die TO ook wat onredelijk vind?
Nee ik vind er ook wat gekke dingen tussen zitten.
Viva-amber schreef op 20-07-2022 om 13:19:
[..]
Je bepaalt het niet voor je kind en ook niet voor je partner. Wat betreft het vetgedrukte, gebruik je kind niet als pion in een ruzie. Je projecteert je nare gevoelens voor deze mensen op je kind en brengt hem daarmee onnodig in een loyaliteitsconflict. Ook je partner mag zelf kiezen of hij met zijn ouders omgaat en hoe.
Gaat het wel goed met je? Ik kan dit namelijk niet scharen onder normaal redelijk en volwassen gedrag. Waarom drijf je het zo op spits en wil je de strijd aan gaan?
Jij kan toch gewoon thuis blijven voortaan. Niemand kan je verplichten om met je schoonouders om te gaan.
Dit vind ik te kort door de bocht.
Het gedrag wat schade veroorzaakt gaat niet op magische wijze weg zodra (schoon)ouders de rol van grootouders krijgen. Die grensoverschrijdende omgang met anderen zit in de mensen zelf, niet in de rol die ze vervullen.
Als je je eigen kind(eren) daarin vervolgens niet beschermd, kunnen ook zij daar schade van oplopen. Het is juist je taak als ouder zijnde je kind daarin te begeleiden.
EnglishmaninNewYork schreef op 20-07-2022 om 14:16:
[..]
Dit vind ik te kort door de bocht.
Het gedrag wat schade veroorzaakt gaat niet op magische wijze weg zodra (schoon)ouders de rol van grootouders krijgen. Die grensoverschrijdende omgang met anderen zit in de mensen zelf, niet in de rol die ze vervullen.
Als je je eigen kind(eren) daarin vervolgens niet beschermd, kunnen ook zij daar schade van oplopen. Het is juist je taak als ouder zijnde je kind daarin te begeleiden.
Maar kind is al 13.
Battle-Royale schreef op 20-07-2022 om 14:17:
[..]
Maar kind is al 13.
Dus?
EnglishmaninNewYork schreef op 20-07-2022 om 14:21:
[..]
Dus?
De vraag is of 1x uit je slof schieten gedrag is waarbij het nodig is om voor je 13 jarige te bepalen dat het contact wordt verbroken. Mensen worden weleens boos, mensen voelen weleens teleurstelling, mensen doen dingen onterecht. Wat gaat TO doen: alle mensen met emoties zoals verdriet, boosheid en teleurstelling weren uit het leven van haar kind en aanmerken als ongezond en gevaarlijk?
Verder eens met wat iemand op de eerste pagina aangeeft. Houdt het bij jezelf, ga niet de discussie aan. Is er een feestje en je kan niet? Jammer, je kan niet. Geef ze geen ruimte. Kap het vriendelijk af. Proberen ze toch de discussie aan te gaan, groet je ze gedag en loop je weg.
Je man geeft aan zijn ouders nog wel te willen zien, zij het onder zijn voorwaarden. Dat lijkt mij een prima middenweg. Als je man erbij is, kan hij ingrijpen als vervelend worden t.o.v. kind (aannemend dat je daar wel vertrouwen in hebt). Jij hoeft dan voor nu weinig tot geen contact met ze te hebben. Wat afstand geeft vaak ook ademruimte om een situatie in een ander perspectief te kunnen zetten.
EnglishmaninNewYork schreef op 20-07-2022 om 14:21:
[..]
Dus?
Dus als je dan toch je kind wil beschermen tegen zn grootouders ben je wel rijkelijk laat om daar op zn 13e mee te beginnen. Tegen die tijd kan kind zn eigen mening wel vormen en is er geen reden om je kind in te zetten in de strijd, in dit geval niet alleen kleinkind maar ook het eigen kind.
Viva-amber schreef op 20-07-2022 om 14:25:
[..]
De vraag is of 1x uit je slof schieten gedrag is waarbij het nodig is om voor je 13 jarige te bepalen dat het contact wordt verbroken. Mensen worden weleens boos, mensen voelen weleens teleurstelling, mensen doen dingen onterecht. Wat gaat TO doen: alle mensen met emoties zoals verdriet, boosheid en teleurstelling weren uit het leven van haar kind en aanmerken als ongezond en gevaarlijk?
Ik kan mij niet voorstellen dat de man van to het allemaal wel best zou vinden als to even besluit dat hun kind na 13 jaar ineens zijn ouders niet meer mag zien alleen maar omdat zijn ouders 1x uit de slof geschoten zijn.
Als de situatie is zoals jij 'm nu schetst zijn ze allemaal beter af zonder elkaar.
EnglishmaninNewYork schreef op 20-07-2022 om 14:39:
[..]
Ik kan mij niet voorstellen dat de man van to het allemaal wel best zou vinden als to even besluit dat hun kind na 13 jaar ineens zijn ouders niet meer mag zien alleen maar omdat zijn ouders 1x uit de slof geschoten zijn.
Als de situatie is zoals jij 'm nu schetst zijn ze allemaal beter af zonder elkaar.
Dit is niet de situatie zoals ik schets, maar zoals to het hier opschrijft. Waarom is het aan TO om voor haar omgeving te bepalen wie met wie contact mag hebben? Tenzij er sprake is van mishandeling of verwaarlozing? To bepaalt in principe toch voor zichzelf en in overleg met haar man/kind.
In principe doet TO hetzelfde als opa en oma: voor aan ander bepalen wanneer er contact moet zijn en in welke vorm en wanneer het niet mag.
Ik vermoed dat de man van TO een vrouw heeft gekozen die veel op zijn moeder lijkt: iemand die bepaalt en afdwingt en die niet open staat voor de mening of emotie van een ander.
Je leeft een kind voor hoe hij/zij kan omgaan met conflicten. Normaal gesproken leef je dus voor dat je conflicten rationeel bespreekt, uitpraat, afspraken naar de toekomst maakt etc. Maar je mag ook voorleven dat je soms met manipulatieve mensen duidelijker moet zijn. Dat soms een harde grens trekken ook mag om jezelf te beschermen.
En TO kan zelf bepalen of ze die grens voor zichzelf wil trekken. Bij vragen van kind, kan ze dit ook uitleggen waarom zij voelt dat zij dit zo moet doen. Maar ik zou hier de rol grootouder/kind buiten houden, tenzij kind hier zelf mee komt.
contact verbreken moet je doen bij mensen die je mishandelen of psychisch beschadigen of dat soort extreme dingen
dit klinkt meer als een wat bemoeizieke schoonmoeder die juist jammer vind als je er niet bent en daarbij ongelukkig communiceert. Mijn schoonmoeder doet ook weleens dat soort steken onder water
dan trek je je schouders op en denkt laat maar praten. Daar ga je geen contact om verbreken en al helemaal niet tussen kind of partner en moeder. Maar je hoeft ook niet uit jezelf op de koffie. Gewoon los houden dat contact en met verjaardagen zie je elkaar wel of niet
serieus je wordt echt niet gelukkiger van contact verbreken hoor. Gewoon contact niet opzoeken zelf