Breken met (groot) ouders. Hoe leg ik dit aan kind uit?

Alvast sorry voor het lange verhaal maar ik probeer een beetje context te creëren. 
Toen een aantal weken geleden het gesprek op verjaardag van schoonvader kwam, kregen we medegedeeld wanneer en hoe laat we werden verwacht. Wij hebben aangegeven het genoemde weekend plannen voor een festival te hebben, de kaarten waren al twee-en-een-half jaar geleden aangeschaft. Er werd alleen onderling een blik uitgewisseld  en "tja" gezegd. Laatst heb ik gevraagd of ze vasthielden aan de verjaardagplannen. "Ja", we werden zo en zo laat verwacht. Ik heb toen duidelijk aangegeven niet de hele dag aan tafel te gaan zitten om te eten omdat we naar het festival zouden gaan. Er werd door schoonmoeder een triest gezicht getrokken en gezegd "dat vind ik wel een teleurstelling". Ik heb aangegeven dat je alleen teleurgesteld kunt raken als je blijkbaar een bepaalde verwachting hebt. Die verwachting hadden we een aantal weken daarvoor al geprobeerd bij te stellen. En dat als onze aanwezigheid zo belangrijk was, ze dan beter hadden kunnen overleggen, gebeurt met de anderen ook altijd. We zouden er nu 1 x in de 30 jaar niet zijn met een verjaardag. Vervolgens volgden verwijten dat dat niet klopt, dat we 1x eerder niet bij een verjaardag waren, dat we duidelijke andere prioriteiten hebben ....(ter illustratie, schoonzus is er standaard niet i.v.m. zo vroeg mogelijk, want net iets goedkoper, op vakantie).Ik ben opgestaan met de mededeling dat ik naar huis ga omdat ik heel erg nijdig begon te worden en dan dingen zou zeggen die ze liever niet horen. 
Kind zat hier bij en begon steeds kleiner te worden. Ik heb thuis met kind gesproken. Kind had opa en oma nog niet eerder zo onredelijk gezien. 

Anderhalve week later komt een berichtje met de mededeling dat we op maandag welkom voor koffie waren. Ik ben niet gegaan (zat in isolatie) en tegen partner heb ik gezegd dat als hij zou gaan, hij beter alleen zou kunnen luisteren en als geen excuses komt of enige vorm van zelf reflecterend vermogen zichtbaar is, hij dan gewoon weer naar huis komt. In de afgelopen weken is de hele film van hun manipulatieve en egocentrische gedrag gedurende zijn (en ons gezamenlijke) leven aan zijn ogen voorbij getrokken.
Het kon dus alleen maar misgaan.... Schoonouders deden alsof er geen vuiltje aan de lucht was. Dat viel helemaal verkeerd bij partner.
Er zijn alleen maar verwijten over en weer gemaakt. Ik was kinderachtig geweest door naar op te staan, we hadden een dag later naar de verjaardag kunnen komen, ik wist niet hoe een gezin hoort te werken want uit een instabiele omgeving afkomstig, etc. Partner heeft dat afgekapt met de opmerking dat schoonvader volledig over de schreef ging. Ze wonen op loopafstand maar komen bijna nooit bij ons op bezoek omdat schoonvader zich blijkbaar niet welkom voelt en het gevoel heeft in de gaten te worden gehouden (die keren dat ze wel komen maken ze overigens altijd dankbaar gebruik van de gelegenheid om mee te eten). Toen partner aangaf dat ze dan misschien voor het kleinkind moeten komen als ze zich al bij ons ongemakkelijk voelen werd geroepen dat kleinkind maar naar hun moest komen, het wist hen immers ook te vinden als geld nodig was (afgelopen jaar een ronde door het dorp gedaan voor een sponsorloop). Ze vergeten bijvoorbeeld dat kind ook altijd koekjes brengt wanneer het iets heeft gebakken. Ze vergeten dat ze niet eens informeren wanneer er een kleine ingreep moet plaatsvinden waarvoor kind doodsbang is. Kind reageert volgens hen niet zoals het hoort op hen. Andere kleinkinderen vertonen wel sociaal wenselijk gedrag. Ons kind niet. Kunnen ze niks mee.

Kind toont inderdaad niet altijd sociaal wenselijk gedrag, dat klopt. Ze krijgen bijvoorbeeld nooit een spontane knuffel. Ons kind heeft een onfeilbaar afgestelde radar voor oprechtheid en is af en toe pijnlijk eerlijk. Maar het is ook een leuke gesprekspartner want heel slim en creatief. Jammer dat ze niet de moeite nemen om andere kanten te zien.
Mijn emmer was al lang vol en is inmiddels overgelopen. Ik ben klaar met hun gedrag, klaar met hun. Ze zijn er nooit geweest als hulp nodig was, altijd ging het om hun. 

Kind is binnenkort jarig en weet van niets. Ik heb geen idee hoe ik dit moet aanvliegen. Ik wil kind niet kwetsen en zal niet vertellen hoe grootouders in de wedstrijd zitten. Ik denk dat ik maar een algemene uitnodiging in een verzendlijst gooi. Laat ik de bal bij hen liggen. Tegelijkertijd zijn ze zo niet "liebenswürdig" dat ik kind heet liefst tegen hen bescherm.
Wat zouden jullie doen in dezen?