Why does my heart feel so bad
Het liedje van Moby zit al een tijd lang in mijn hoofd en klinkt zoals ik me voel. Zwaar. Verdrietig. Moe.
In mijn hoofd heb ik al tig keer een topic aangemaakt, gewoon om te ventileren.
Op verschillende gebieden loopt het niet lekker. Op werk ben ik eigenlijk vanaf de start van het schooljaar in mijn up aan het werk. Duo werd ziek, tijdje fulltime gewerkt maar niet te doen, en nu is er een vaste invaljuf naast mij. Het loopt niet lekker met haar en de klas. Bovendien komt alle verantwoordelijkheid op mij neer, dus ik ben vrijwel dagelijks aan het werk.
Daarnaast heeft mijn man long covid. Oftewel: ook thuis komt alles op mij neer. Ik heb twee kinderen die heus helpen, maar het komt erop neer dat ik continu bezig ben met huishouden, kinderen naar sport vervoeren, feestjes, boodschappen etc etc.
Dan nog een familiesituatie waardoor ik twijfel aan alles en iedereen. Ik weet dat ik het zelf enorm zwaar maak, het meer zegt over de ander. Maar toch krijg ik spanningen als bijv mijn moeder even niets van zich laat horen.
Daartegenover heb ik zelf geen tijd/energie om vriendinnen te appen, laat staan af te spreken. Ik voel me erg alleen. Maar weet ook dat ik daar zelf een grote rol in speel.
De dagen bestaan uit opstaan, kinderen klaar maken (doen veel zelf) naar werk, einde dag kinderen ophalen, zorgen, opruimen, meer werk, en naar bed. Op mijn "vrije" dag huishouden, wassen, opruimen, de dingen waar ik op werkdagen niet aan toe kom, vooruitkoken voor werkdagen en dan plof ik uiteindelijk om 21.00 neer, kijk de slimste mens terug en ga slapen.
Soms doe ik tussendoor een spelletje met de kinderen, maar in mijn hoofd ben ik bezig met het volgende dat moet.
Zojuist werd ik aangesproken door mijn man, omdat ik voor hen tosti's bak en zelf een
boterhammetje eet terwijl ik het aanrecht schoonmaak. Kom er nou bij zitten. Dat doe ik dan maar en zit me inwendig op te vreten omdat ik nog een lange to do list heb en zoontje zooooo traag eet.
En dan voel ik me schuldig dat dat me zo irriteert.
Ik ben niet gezellig, ik huil veel en verberg dat. Dan ga ik maar naar boven om de was te doen en kan t er ff uit.
Voor de kerstvakantie voelde ik me ook zo, en heb ik op bepaalde vlakken de boel de boel gelaten. Ik voelde me wat beter. Maar daar pluk ik nu de bittere vruchten van want die ramen zien er echt niet uit, maar ja, vragenlijst over leerling X moet nog ingevuld en zo moet ik dochter ophalen bij een vriendinnetje. Dus dit weekend maar?
Ik ontspan niet, doe niks voor mezelf en zou ook niet weten hoe dat in te passen. Ik zou willen sporten , maar ja... wanneer? 's Avonds ben ik gewoon zo moe.
Ik ben de 40 gepasseerd en heb het idee dat het qua hormonen ook rommelt, dus dat werkt allemaal niet mee natuurlijk.
Een hoop geklaag wat ik dan ook weer stom vind. Maar op zo'n anoniem forum mag dat toch? Geen idee wat ik hiermee wil. Herkenning bij anderen? Gewoon ventileren?
Eerst maar 
Wat zou je tegen mij zeggen als dit mijn verhaal was ?
Eerst ventileren en dan kijken waar je het meeste behoefte aan hebt.
Het klinkt trouwens alsof je het niet meer overziet en daarom de controle probeert te houden door alles goed proberen te blijven doen.
De bordjes draaien rond op de stokjes en je probeert ze als een kip zonder kop draaiende te houden omdat wanneer er 1 zou vallen het je stress zou opleveren.
Probeer iets afstand te nemen en bewust één bordje te pakken. Die leeg je neer.
Zaterdagmorgen sporten?
Een werkster nemen.
Alles minder perfect willen doen.
Kinderen zelf meer laten doen.
Boodschappen laten bezorgen.
Bezoek een overgangspoli.( ook al ben je nog elke maand ongesteld, kun je al wel in de premenopauze zijn!)
hoe oud zijn je kinderen? Oud genoeg voor huishoudelijke taken? Dan gaan delegeren.
Ramen vies? Lekker vies laten zijn, daar gaat niemand dood van. Idem met allerlei andere huishoudelijke zaken, er is vast nog meer dat niet hoeft.
Ga op je werk in gesprek en trek je grens. Doe dat ook naar jezelf toe! Dus nee, niet elke dag gaan werken bij een deeltijdbaan.
Laat boodschappen bezorgen.
Kunnen je kinderen meerijden met anderen naar sport en clubjes?
Vergeet vooral niet dat iedereen!! Jouw gezin, je werk en vooral jijzelf veel slechter af is als jij burn out raakt. Echt, daar kunnen geen schone ramen tegenop.
Ik zou
1: Standaarden verlagen. Ramen lappen? Echt? Je zit te huilen omdat je te weinig tijd voor jezelf hebt, maar de ramen zijn belangrijker dan jij? Klopt dat wel?
2: Grenzen stellen op je werk. Jij bent aangenomen om werk uit te voeren, niet om andermans problemen op te lossen. Leg uit hoe je je voelt en dat je momenteel niets extra kunt doen.
3: Delegeren naar andere gezinsleden. Wat kunnen de kinderen best zelf, maar doe jij omdat het sneller/makkelijker is. Wat kan je man nog wél?
4: Hulp inroepen. Laad boodschappen bezorgen, neem een schoonmaakster, vraag een vriendin om een middag voor de kinderen te zorgen, laat ze bij vriendjes eten, etc.
5: Tijd voor jezelf inplannen. Want jouw mentale gezondheid is het allerbelangrijkst. Als jij omvalt heeft iedereen om je heen nog een groter probleem.
Sterkte!
Wollstonecraft schreef op 08-02-2023 om 16:30:
hoe oud zijn je kinderen? Oud genoeg voor huishoudelijke taken? Dan gaan delegeren.
Ramen vies? Lekker vies laten zijn, daar gaat niemand dood van. Idem met allerlei andere huishoudelijke zaken, er is vast nog meer dat niet hoeft.
Ga op je werk in gesprek en trek je grens. Doe dat ook naar jezelf toe! Dus nee, niet elke dag gaan werken bij een deeltijdbaan.
Laat boodschappen bezorgen.
Kunnen je kinderen meerijden met anderen naar sport en clubjes?
Vergeet vooral niet dat iedereen!! Jouw gezin, je werk en vooral jijzelf veel slechter af is als jij burn out raakt. Echt, daar kunnen geen schone ramen tegenop.
Eens!
En app of bel toch ook eens je vrienden/vriendinnen en laat hen weten dat je er zo doorheen zit. Ikzelf zou het namelijk heel erg vinden als jij mijn vriendin zou zijn en je mij niet zou contacten omdat je zo overloopt. Ook daar zijn vrienden voor hè, om je te helpen als het even niet meer gaat, niet enkel voor de gezelligheid!
In hoeverre is je man ‘ziek’ met zijn long-covid, gezien daar gradaties in zijn? Kan hij iets van je overnemen, het hoeft allemaal niet binnen een uur of een dag namelijk. Stel dat jij met een burn-out uitvalt, wie heeft daar wat aan?
Dikke
Bedankt voor jullie reacties.
Qua HH zou de lat misschien wel wat naar beneden kunnen. Extra de behoefte voelen om het dus nog schoner dan schoon te hebben herken ik wel. Alsof je daarmee meer controle krijgt. Dan is die keuken iig iets dat goed gegaan is.
Man is nog aan het werk en houdt dat vol door in het weekend op te laden en de woensdagen vrij te nemen. Hij doet rustig zijn dingetjes, maar voelt al snel dat hij weer bij moet komen. Ik wil hem echt nergens nee belasten.
Qua werk heb ik 2 x aan de bel getrokken. Maar er is gewoon niemand die het over kan nemen. Nu met cito komen er ook weer oudergesprekken aan. Die hebben we vorige keer al verminderd (lees: geen bijz, geen gesprek). Het is wat dat betreft echt doorbijten tot de voorjaarsvakantie.
En zo heb ik voor alles wel een maar. En ik weet dat dat stom is.
LydiaDietz schreef op 08-02-2023 om 17:26:
Bedankt voor jullie reacties.
Qua HH zou de lat misschien wel wat naar beneden kunnen. Extra de behoefte voelen om het dus nog schoner dan schoon te hebben herken ik wel. Alsof je daarmee meer controle krijgt. Dan is die keuken iig iets dat goed gegaan is.
Man is nog aan het werk en houdt dat vol door in het weekend op te laden en de woensdagen vrij te nemen. Hij doet rustig zijn dingetjes, maar voelt al snel dat hij weer bij moet komen. Ik wil hem echt nergens nee belasten.
Qua werk heb ik 2 x aan de bel getrokken. Maar er is gewoon niemand die het over kan nemen. Nu met cito komen er ook weer oudergesprekken aan. Die hebben we vorige keer al verminderd (lees: geen bijz, geen gesprek). Het is wat dat betreft echt doorbijten tot de voorjaarsvakantie.
En zo heb ik voor alles wel een maar. En ik weet dat dat stom is.
Wat gek, je man is gewoon aan het werk terwijl dat eigenlijk niet kan en jij vraagt op jouw werk hulp terwijl het al zou helpen als je man thuis wat van je overneemt? Waarom is zijn werk belangrijker dan het jouwe?
Poezie schreef op 08-02-2023 om 17:31:
[..]
Wat gek, je man is gewoon aan het werk terwijl dat eigenlijk niet kan en jij vraagt op jouw werk hulp terwijl het al zou helpen als je man thuis wat van je overneemt? Waarom is zijn werk belangrijker dan het jouwe?
Omdat hij al minder is gaan werken ivm ziekte wat voor hem al heel bezwaarlijk is. Dat ik zoveel werk hoort natuurlijk niet. Hij vindt het achterlijk dat ik dat allemaal onbetaald doe. Wat ik snap als je er van een afstand naar kijkt. En hij gaat niet minder werken (en minder inkomsten?) zodat ik onbetaald meer doe dan zou moeten.
hoe oud zijn je kinderen?
Kan je afspreken dt je stopt met halen en brengen naar dingen?
En waarom maak je tostis voor ze?
Is is dr regel dat je zelf je eigen eten maakt en op je eigen tijd eet. Alleen avond eten is gezamelijk
hoe is het kwa boodschappen? Je man kan dat overnemen. Hij bestelt online, neemt het aan. En hij bedenkt een weekmenu
maar ja, dan moet jii wel KIEZEN dat uit handen te geven
schoonmaken doe ik 1 x per week. Vies is vies, op de vaste dag wordt het weer schoongemaakt. Iedereen ruimt zijn eigen troep wel op uiteraard
en heb je nog wel lol in je werk? Mijn werk is zwaar, de druk is erg hoog, maar ik heb er plezier in dus krijg er energie van. En ga met plezier naar mijn werk
wat is nodig om weer plezier in je werk te krijgen?
heeft je man nog afspraken staan met de bedrijfsarts? Want dat je alleen kunt werken als je thuis niets hoeft te doen zou onze bedrijfsarts niet accepteren, dan ben je nog deels ziek.
De vraag is al eerder gesteld: waarom is jouw man's werk en leven belangrijker dan dat van jou?
ja, maar. Ja, maar. Ja, maar.
Tot je omvalt. Wie gaat dan alles op haar of zijn schouders nemen?
LydiaDietz schreef op 08-02-2023 om 17:26:
Bedankt voor jullie reacties.
Qua HH zou de lat misschien wel wat naar beneden kunnen. Extra de behoefte voelen om het dus nog schoner dan schoon te hebben herken ik wel. Alsof je daarmee meer controle krijgt. Dan is die keuken iig iets dat goed gegaan is.
Man is nog aan het werk en houdt dat vol door in het weekend op te laden en de woensdagen vrij te nemen. Hij doet rustig zijn dingetjes, maar voelt al snel dat hij weer bij moet komen. Ik wil hem echt nergens nee belasten.
Qua werk heb ik 2 x aan de bel getrokken. Maar er is gewoon niemand die het over kan nemen. Nu met cito komen er ook weer oudergesprekken aan. Die hebben we vorige keer al verminderd (lees: geen bijz, geen gesprek). Het is wat dat betreft echt doorbijten tot de voorjaarsvakantie.
En zo heb ik voor alles wel een maar. En ik weet dat dat stom is.
Huishouden klinkt bij jou nog veel te belangrijk.
Kan je de kinderen niet gewoon een uurtje per dag voor schooltelevisie zetten, samen met een stagiaire of de conciërge,dan kun jij ondertussen administratief werk doen.