Why does my heart feel so bad

Het liedje van Moby zit al een tijd lang in mijn hoofd en klinkt zoals ik me voel. Zwaar. Verdrietig. Moe. 

In mijn hoofd heb ik al tig keer een topic aangemaakt, gewoon om te ventileren. 

Op verschillende gebieden loopt het niet lekker. Op werk ben ik eigenlijk vanaf de start van het schooljaar in mijn up aan het werk. Duo werd ziek, tijdje fulltime gewerkt maar niet te doen, en nu is er een vaste invaljuf naast mij. Het loopt niet lekker met haar en de klas. Bovendien komt alle verantwoordelijkheid op mij neer, dus ik ben vrijwel dagelijks aan het werk. 

Daarnaast heeft mijn man long covid. Oftewel: ook thuis komt alles op mij neer. Ik heb twee kinderen die heus helpen, maar het komt erop neer dat ik continu bezig ben met huishouden, kinderen naar sport vervoeren, feestjes, boodschappen etc etc. 

Dan nog een familiesituatie waardoor ik twijfel aan alles en iedereen. Ik weet dat ik het zelf enorm zwaar maak, het meer zegt over de ander. Maar toch krijg ik spanningen als bijv mijn moeder even niets van zich laat horen. 

Daartegenover heb ik zelf geen tijd/energie om vriendinnen te appen, laat staan af te spreken. Ik voel me erg alleen. Maar weet ook dat ik daar zelf een grote rol in speel. 

De dagen bestaan uit opstaan, kinderen klaar maken (doen veel zelf) naar werk, einde dag kinderen ophalen, zorgen, opruimen, meer werk, en naar bed. Op mijn "vrije" dag huishouden, wassen, opruimen, de dingen waar ik op werkdagen niet aan toe kom, vooruitkoken voor werkdagen en dan plof ik uiteindelijk om 21.00 neer, kijk de slimste mens terug en ga slapen. 
Soms doe ik tussendoor een spelletje met de kinderen, maar in mijn hoofd ben ik bezig met het volgende dat moet. 

Zojuist werd ik aangesproken door mijn man, omdat ik voor hen tosti's bak en zelf een 
boterhammetje eet terwijl ik het aanrecht schoonmaak. Kom er nou bij zitten. Dat doe ik dan maar en zit me inwendig op te vreten omdat ik nog een lange to do list heb en zoontje zooooo traag eet. 
En dan voel ik me schuldig dat dat me zo irriteert. 

Ik ben niet gezellig, ik huil veel en verberg dat. Dan ga ik maar naar boven om de was te doen en kan t er ff uit. 

Voor de kerstvakantie voelde ik me ook zo, en heb ik op bepaalde vlakken de boel de boel gelaten. Ik voelde me wat beter. Maar daar pluk ik nu de bittere vruchten van want die ramen zien er echt niet uit, maar ja, vragenlijst over leerling X moet nog ingevuld en zo moet ik dochter ophalen bij een vriendinnetje. Dus dit weekend maar?

Ik ontspan niet, doe niks voor mezelf en zou ook niet weten hoe dat in te passen. Ik zou willen sporten , maar ja... wanneer? 's Avonds ben ik gewoon zo moe. 

Ik ben de 40 gepasseerd en heb het idee dat het qua hormonen ook rommelt, dus dat werkt allemaal niet mee natuurlijk.
Een hoop geklaag wat ik dan ook weer stom vind. Maar op zo'n anoniem forum mag dat toch? Geen idee wat ik hiermee wil. Herkenning bij anderen? Gewoon ventileren?