Wat vind jij leuk aan oud(er) worden/zijn , voordelen??
Ik ben me nooit zo erg bewust van m’n leeftijd geweest, ik vond de leeftijd rond 25 leuk maar ook lastig ( ik hoorde niet meer bij de jeugd maar ook nog niet bij de ouderen, had toen vaak het gevoel niet serieus genomen te worden ( qua werk bijv). Voelde een sterke bewijsdrang. Ik ben nu 40 en voel me zelfverzekerd, maar de aftakeling is uiteraard in volle gang. Ik ben gewoon op m’n retour en beter dan dit wordt het niet(wat uiterlijk betreft).
Ik ben nu blij dat ik geen 25 meer ben, vooral vanwege het willen bewijzen/ keuzestress etc.
Echte voordelen van oud(er)zijn/ worden kan ik nog niet voelen/zien. Ik ga geen kind meer erbij krijgen en dat is slikken, terwijl ik er aan de andere kant nu niet meer aan moet denken om zwanger te zijn.
Hoe ervaar jij het ouder zijn/worden en vanaf welke leeftijd kwam er bij jou een soort “berusting/acceptatie “ dat sommige dingen gewoon afgelopen zijn en het nu eenmaal een gegeven is dat je die of die leeftijd hebt?
redbulletje schreef op 06-05-2022 om 17:44:
Ik ben psychisch helaas opgebrand dus kan als vijftiger al niet eens meer waar menig zestiger of zeventiger nog mentale energie voor heeft.
Daarom heeft vergelijken ook vooral een negatief effect. Er zijn altijd mensen die méér of mínder kunnen. Kunst is om het beste uit je eigen leven te halen (zoals dat jij geniet van je zwembad bijvoorbeeld)
Tuinfluiter schreef op 06-05-2022 om 17:49:
[..]
HAHA wat heb jij een komische kijk op mensen van 50, 60 jaar of ouder. Ik heb goed nieuws voor je als je de komende jaren gewoon goed voor je zelf zorgt (genoeg bewegen, gezond eten) kun je op die leeftijd nog gewoon het zelfde als een 40 jarige. Oké ik heb een paar kronen en krijg in een implantaat en heb een leesbril nodig maar dat is niet het eind van de wereld.
Ik ben zelf bijna 60 en vind het fijn dat ik niet meer hoef te (mantel)zorgen en te werken en veel vrijheid heb. Ik maak nog steeds mooie wandelingen. Golf een paar keer per week en laat daarbij menige man en vrouw van rond de 40 ver achter mij. Dus wanhoop niet over je conditie, hij kan zelfs beter worden.
Ik vond de verschillende fase in mijn volwassenlleven om verschillende redenen mooi. Mijn studie tijd waarin ik zoveel nieuwe dingen leerde. De eerste jaren dat ik werkte en geld had om te reizen en dingen te doen die daarvoor niet konden. Mijn opgroeiende gezin de lol en de zorgen en de bijzondere band met onze kinderen. Nu weer samen met mijn lieve man genieten van het leven en beide nog vit.
Elke fase heeft mooie en minder mooie momenten geniet van wat je nu hebt en maak je vooral niet druk hoe het over 10, 20 of 30 jaar is.
Heel mooi omschreven.
redbulletje schreef op 06-05-2022 om 17:44:
Ik ben psychisch helaas opgebrand dus kan als vijftiger al niet eens meer waar menig zestiger of zeventiger nog mentale energie voor heeft.
Wat naar Redbulletje. Kan je iets doen om dit te veranderen? Misschien doe je al vanalles hieraan hoor maar het lijkt me in elk geval niet iets om je op je 50e al bij neer te leggen voor de rest van je leven. Sterkte in elk geval!
Mooi topic! En iets waar ik ook mee bezig ben. Ik ben nu 42 en heel tevreden met alles wat ik heb. Een gelukkig huwelijk met een leuke man waar ik al 22 jaar mee samen ben, drie kinderen, goede baan, mooi huis om de plek waar ik wil wonen. Ik ben gezond, en man en kinderen ook. Financieel hebben we het goed, waardoor we dingen kunnen doen die we leuk vinden. Ik voel mij ook rustiger dan op mijn 25ste. Tegelijk sta ik een beetje op het punt van “wat nu”. Wat wil ik nou nog heel graag, de afgelopen jaren heb ik heel veel dromen waargemaakt.
Ik merk dat ik dat het lastigste vind van deze leeftijd, mijn dromen voor de toekomst. Ik wil nog zoveel en tegelijk vind ik het steeds minder belangrijk.
Ik vind het wel prachtig mijn kinderen te zien op te groeien en “eigen” volwassenen te zien worden. Die rust vind ik stiekem ook heel leuk.
ik ben midden 30 en voel me zoveel beter dan toen ik midden 20 was of nog jonger. Ik was verlegen, onzeker, schoot van de kleinste dingen in de stress en bang om te leven.
Ik ben rustiger meer balans, meer ontspannen en zelfverzekerder. Ik heb een baan gevonden die bij me past en waar ik super goed in ben. Mijn leidinggevende kan daarom niet wachten tot ik weer kan beginnen (zonder dat te pushen). Ik had nooit gedacht me ooit zo te voelen in mijn baan.
Soms voel ik me wel onzeker door mijn ziek zijn. Ik ben midden 30 en het gevoel dat ik nu midden in het leven zou moeten staan. Tegelijkertijd ken ik zestigers die dat nog steeds doen. Zeventigers die eindelijk durven toe te geven aan hun verlangens en behoeftes en daar vol op van genieten. En dan denk ik "ik heb nog alle tijd om weer vol in het leven te gaan staan".
Qua uiterlijk valt het nog mee. Ik baal soms van mijn rimpels en mijn taille die voller wordt, want die was echt extreem slank. Tegelijkertijd vind ik de grijze streep in mijn haar wel weer supertof.
Achja ik ga wel zien waar ik over 10 jaar weer sta.
In september word ik 50. Lichamelijk voel ik mij 90. Veel pijn in rug en knieën, psychisch naar de klote.
Elke dag vraag ik mij af, wanneer is het over? Ik kan gewoon niet meer, zowel lichamelijk als psychisch. En ja ik heb hulp al vanaf 2008.
Ik werk sinds 2008 niet meer. Eerst ww, ziektewet en sinds 2012 in de bijstand
HarleyQuin schreef op 06-05-2022 om 18:06:
In september word ik 50. Lichamelijk voel ik mij 90. Veel pijn in rug en knieën, psychisch naar de klote.
Elke dag vraag ik mij af, wanneer is het over? Ik kan gewoon niet meer, zowel lichamelijk als psychisch. En ja ik heb hulp al vanaf 2008.
Ik werk sinds 2008 niet meer. Eerst ww, ziektewet en sinds 2012 in de bijstand
Wat verschrikkelijk. Lijkt me een nachtmerrie om zo te leven. Hopelijk komt er iets op je pad wat je leven verzacht, op wat voor manier dan ook. 
Suuus schreef op 06-05-2022 om 17:15:
[..]
Ik ben oprecht verbaasd als ik dit lees. Meen je dit nou? Mijn moeder is 50+ en geniet van de weekenden dat mijn Kids daar zijn. Onderneemt nog allemaal leuke vakanties met haar man.
Mijn schoonouders (tegen de 70) nemen elk jaar een groot gedeelte van de kleinkinderen mee op vakantie. Geweldig vinden ze het. Ze zijn een paar jaar terug nog naar Canada geweest en vetrekken binnenkort weer op een fijne reis.
Misschien ben ik wat subjectief omdat te veel van mijn naaste familie (meerdere ooms, opa, oma, vader) allemaal de 60 niet hebben gehaald. Ik heb geen 1 opa en oma meer en moet mijn vader al meer dan 10 jaar missen. Hij was pas 50 toen hij overleed.
Elk jaar dat ik leef is er 1 en ik kijk er ontzettend naar uit om oud te worden.
Ik zou willen dat ik het niet meen, maar ik meen het inderdaad. Ik vind het nu al erg om 40 te zijn, tot voor kort bleef ik zeggen 38/39, ik kon 40 gewoon echt niet uitspreken. Het ergst vind ik dat ik nooit meer een kind krijg , dat moeten accepteren. Ben best jaloers op mensen als ik heb met een baby zie, alhoewel ik zelf niet kan wachten tot mijn jongste kind naar de basisschool gaat, voor haar zelf maar ook voor m’n eigen dagindeling/ vrijheid. En dan denk ik weer, had ik maar op m’n 25-ste gekozen voor een kind, dan had ik nu ws mijn “gewenste aantal” gehad. Op m’n 30-ste pas mijn man ontmoet en mijn oudste is geboren toen ik 32 was met behulp van ICSI vanwege mijn schildklierproblemen.Maar je weet niet hoe je leven loopt en het is niet gezegd dat als ik destijds die keus had gemaakt( zonder relatie), ik daarna alsnog mijn man had ontmoet en ik dan nog kinderen had gekregen. Excuus als ik mensen zonder kinderen kwets ( in geval van kinderwens)!
Siobhan schreef op 06-05-2022 om 17:18:
Ik ben 45 en voel mij nog jong. Ik vind fit een heerlijke leeftijd. Fit om te sporten, te bewegen etc. Natuurlijk is alles iets minder strak maar ik beweeg genoeg en ik heb een fijn figuur. Met de juiste kleding zie ik er gewoon goed uit.
Ik kies wat ik leuk vind om te dragen of te doen zonder dat ik mij druk maak om anderen. Sta stevig in mij schoenen.
Natuurlijk komen er dingen op mijn pad die lastig zij maar als het niet in mijn cirkel van invloed ligt dan kan ik er vrij snel overheen stappen. In mijn omgeving is onlangs een kind van 1,5 overleden en een jonge vrouw waarvan de kinderen net tieners zijn. Dat relativeert enorm. Ik ben blij dat ik nu de kans krijg om ouder te worden. Je weet nooit wat morgen brengt. Het geeft ook een bepaalde hardheid...dat vind ik jammer. Mijn ouder kan enorm zeuren over de aftakeling terwijl ik dan denk en ook zeg dat hij moet koesteren dat hij leeft, dat hij deze leeftijd mag bereiken. I
Ik mis mijn milde filter op dit moment en dat vind ik wel een nadeel. Dat je beseft hoe blij je mag zijn omdat anderen het zoveel slechter hebben. En dat anderen dan beginnen met klagen over kleine ongemakken. Dan maak ik wel eens een ongewilde opmerking dat ze moeten kappen met zeuren.
Ik mag nu al 45 jaar leven en ik ben er blij mee.
Dit vind ik wel heel mooi omschreven, hier word ik blij en hoopvol van🌞
Siobhan schreef op 06-05-2022 om 17:30:
[..]
Schoonouders van 70+ zijn ontzettend vitaal. Die tennissen, racefietsen, wandelen en weet ik wat. Zij rennen echt wel achter die kinderen aan en vinden het heerlijk.
Helaas heeft niet iedereen de keuze om vitaal oud te zijn. Lichamelijke problemen of psychische aandoeningen. Je hebt niet altijd de juiste kaarten in handen. Maar van deze post krijg ik de kriebels. Dan denk ik....leef.
Hmm, wederom een eyeopener, thanks
Biscuitje schreef op 06-05-2022 om 17:52:
[..]
Wat naar Redbulletje. Kan je iets doen om dit te veranderen? Misschien doe je al vanalles hieraan hoor maar het lijkt me in elk geval niet iets om je op je 50e al bij neer te leggen voor de rest van je leven. Sterkte in elk geval!
Afgekeurd worden en dus al mijn beschikbare energie in kunnen zetten om mijn lichaam weer in betere conditie te krijgen is wat ik doe. Dagelijks wandelen en (winter) zwemmen en gezonder eten. Toen ik nog werkte ging ik mentaal ver over mijn grenzen, want de elastiek kan maar zover/vaak rekken totdat ie breekt. Als pas laat gediagnosticeerde ass-er is dat bij mij dus als veertiger gebeurd.
Tuinfluiter schreef op 06-05-2022 om 17:49:
[..]
HAHA wat heb jij een komische kijk op mensen van 50, 60 jaar of ouder. Ik heb goed nieuws voor je als je de komende jaren gewoon goed voor je zelf zorgt (genoeg bewegen, gezond eten) kun je op die leeftijd nog gewoon het zelfde als een 40 jarige. Oké ik heb een paar kronen en krijg in een implantaat en heb een leesbril nodig maar dat is niet het eind van de wereld.
Ik ben zelf bijna 60 en vind het fijn dat ik niet meer hoef te (mantel)zorgen en te werken en veel vrijheid heb. Ik maak nog steeds mooie wandelingen. Golf een paar keer per week en laat daarbij menige man en vrouw van rond de 40 ver achter mij. Dus wanhoop niet over je conditie, hij kan zelfs beter worden.
Ik vond de verschillende fase in mijn volwassenlleven om verschillende redenen mooi. Mijn studie tijd waarin ik zoveel nieuwe dingen leerde. De eerste jaren dat ik werkte en geld had om te reizen en dingen te doen die daarvoor niet konden. Mijn opgroeiende gezin de lol en de zorgen en de bijzondere band met onze kinderen. Nu weer samen met mijn lieve man genieten van het leven en beide nog vit.
Elke fase heeft mooie en minder mooie momenten geniet van wat je nu hebt en maak je vooral niet druk hoe het over 10, 20 of 30 jaar is.
Deze post ontroerd me, bedankt🌞
leuk aan het oud worden (ik ben 51) is geen menstruatie meer, geen zorg om woning, inkomen ed.
Nadeel vind ik dat ik lichamelijk meer kwaaltjes krijg. Dan voel ik me soms een oud wijf. Vandaag nog met vriendin over gehad, die nog meer last van haar lijf heeft. we zeiden al, met je 50e mag je wel een pil kado krijgen, dan kun je die altijd innemen als je er klaar mee bent 
. Grapje natuurlijk maar, somsssss......
Ik vind het heel fijn dat mijn expertise op zakelijk gebied nu (40) gewoon geaccepteerd wordt en dat mijn afdeling mij als leidinggevende accepteert. Als ik zeg dat we rechtsaf gaan dan gaan we rechtsaf zonder dat ik dat in dat diep moet onderbouwen.
Ik heb jarenlang de vraag gekregen hoe lang mijn stage nog zou duren of naar welke school ik ging terwijl ik al lang afgestudeerd en werkend was. Niet worden behandeld als een stagiaire die geen enkele werkervaring heeft is echter verademing.
Malibu2 schreef op 06-05-2022 om 17:02:
Ik ben ongeveer van dezelfde leeftijd. Fysiek zie ik wel dat ik ouder word, het lichaam is niet meer zo strak als op mijn 20e en ik spot her en der wat witte haren. Maar daar heb ik niet echt moeite mee.
Op mentaal vlak lijkt het alleen maar beter te worden. Een vriendin van me lijkt in een midlifecrisis te belanden, maar zelf heb ik op dat vlak de laatste jaren rust gevonden, zelfs in moeilijke tijden. Vroeger had ik behoorlijke last van FOMO, maar dat is ook afgezwakt. Mijn prioriteiten zijn veranderd en ik ben rustiger en zelfverzekerder geworden.
Ik lees af en toe in een dagboek dat ik jaren geleden schreef en zou niet meer terug willen naar die tijd. Wat was ik toen onzeker en voelde ik me nog vaak down en alleen. En hoewel ik nu single ben, voel ik me nooit meer alleen.
Dit had ik kunnen schrijven, compleet mee eens!! 🤗