Wat vind jij leuk aan oud(er) worden/zijn , voordelen??
Ik ben me nooit zo erg bewust van m’n leeftijd geweest, ik vond de leeftijd rond 25 leuk maar ook lastig ( ik hoorde niet meer bij de jeugd maar ook nog niet bij de ouderen, had toen vaak het gevoel niet serieus genomen te worden ( qua werk bijv). Voelde een sterke bewijsdrang. Ik ben nu 40 en voel me zelfverzekerd, maar de aftakeling is uiteraard in volle gang. Ik ben gewoon op m’n retour en beter dan dit wordt het niet(wat uiterlijk betreft).
Ik ben nu blij dat ik geen 25 meer ben, vooral vanwege het willen bewijzen/ keuzestress etc.
Echte voordelen van oud(er)zijn/ worden kan ik nog niet voelen/zien. Ik ga geen kind meer erbij krijgen en dat is slikken, terwijl ik er aan de andere kant nu niet meer aan moet denken om zwanger te zijn.
Hoe ervaar jij het ouder zijn/worden en vanaf welke leeftijd kwam er bij jou een soort “berusting/acceptatie “ dat sommige dingen gewoon afgelopen zijn en het nu eenmaal een gegeven is dat je die of die leeftijd hebt?
Caramelzeezoutchocola schreef op 06-05-2022 om 17:03:
Ik vond iemand van 40 toen ik zelf 15 was echt oud. Nu ben ik 40 en vind het ook wel best oud, maar nog niet stok. Het lijkt me eerlijk gezegd vreselijk om 50, 60 of ouder te zijn. Want zijn dan nog de leuke dingen? Want qua vitaliteit ga je gewoon achteruit , kun je dan nog achter je eventuele kleinkinderen aanrennen zonder dat je daar 3 weken van moet bijkomen? En ik houd erg van vakantie ( natuur) maar wat heb je daar dan aan met een lijf dat niet echt meer wil. Neem je een duik in de zee kun je je gebit of gehoorapparaat op gaan duiken, mits je dat nog kunt zien met je oude ogen.
Ik ben oprecht verbaasd als ik dit lees. Meen je dit nou? Mijn moeder is 50+ en geniet van de weekenden dat mijn Kids daar zijn. Onderneemt nog allemaal leuke vakanties met haar man.
Mijn schoonouders (tegen de 70) nemen elk jaar een groot gedeelte van de kleinkinderen mee op vakantie. Geweldig vinden ze het. Ze zijn een paar jaar terug nog naar Canada geweest en vetrekken binnenkort weer op een fijne reis.
Misschien ben ik wat subjectief omdat te veel van mijn naaste familie (meerdere ooms, opa, oma, vader) allemaal de 60 niet hebben gehaald. Ik heb geen 1 opa en oma meer en moet mijn vader al meer dan 10 jaar missen. Hij was pas 50 toen hij overleed.
Elk jaar dat ik leef is er 1 en ik kijk er ontzettend naar uit om oud te worden.
Caramelzeezoutchocola schreef op 06-05-2022 om 17:03:
Ik vond iemand van 40 toen ik zelf 15 was echt oud. Nu ben ik 40 en vind het ook wel best oud, maar nog niet stok. Het lijkt me eerlijk gezegd vreselijk om 50, 60 of ouder te zijn. Want zijn dan nog de leuke dingen? Want qua vitaliteit ga je gewoon achteruit , kun je dan nog achter je eventuele kleinkinderen aanrennen zonder dat je daar 3 weken van moet bijkomen? En ik houd erg van vakantie ( natuur) maar wat heb je daar dan aan met een lijf dat niet echt meer wil. Neem je een duik in de zee kun je je gebit of gehoorapparaat op gaan duiken, mits je dat nog kunt zien met je oude ogen.
Ik ben over de 50 en heb al best een rijtje gebreken maar er is nog zoveel te genieten nu. En ook heel veel te lachen.
Sinds vorige week is het buitenbad weer open waar ik dan induik zonder bril. Kom ik allemaal mensen tegen die ik alleen zie in die uurtjes dat ik zwem, een jaar niet gezien dus iedereen is een jaar ouder. We groeten elkaar zonder goed te zien wie wie is. De man met maar anderhalf been is goed te herkennen, ook zonder bril, maar van de anderen die mij groeten heb ik nog niet door wie wie is. Dus er wordt veel gelachen, omdat degene die je groet niet degene is die je dacht te zien.
Ook vakanties is nog volop genieten, de tent is ingeruild voor een vouwwagen, omdat op de grond slapen echt niet meer ging naar heerlijk hoor lekker naar Frankrijk en genieten van de zon het heerlijke eten en de mooie stadjes.
De opvoedtaak loopt op zijn einde met kinderen van 17 en 20 en ze zijn best goed gelukt vind ik zelf. Met een uitstapje hoef je niet meer te denken als het maar leuk is voor de kinderen. Je kunt zelf naar het Rijks gaan en de kinderen thuis laten die redden zichzelf.
Mevrouw75 schreef op 06-05-2022 om 17:10:
[..]
Ik heb een collega van 76 die nog fulltime werkt😎 en die van 71 liep op 67 inderdaad nog een halve marathon.
Een andere collega ziet door mijn eigenste moeder nog potentie op een wereldbeker in de ‘bejaardenklasse’.
Mijn schoonvader heeft ook tot zijn 76e bijna fulltime gewerkt. Helaas moet hij nu steeds meer mantelzorgen voor mijn schoonmoeder. In de maand dat hij een nieuwe motor kocht (toch maar een comfortabeler model), kreeg zij haar eerste scootmobiel.
Ik ervaar het als dubbel. Aan de ene kant geloof ik soms niet dat ik de 40 al voorbij ben. Ik heb lang(er) gestudeerd, wist pas laat wat ik wilde, kwam mijn man pas tegen toen ik al in de dertig was en heb net nog een baby gekregen.
Aan de andere kant bevalt het me wel. Ik maak me minder druk over dingen nu ik ouder ben. Het burgerlijke dat ik zo lang heb geprobeerd te vermijden voelt nu juist heerlijk aan. Ik maak mij minder druk over mijn lichaam, mijn carrière, over wat anderen vinden. Ik ben mezelf belangrijker gaan vinden, meer waarde gaan hechten aan mijn mentale gezondheid. Dat mijn lichaam het moeilijker heeft, (o.a. door chronische ziekte) heb ik geaccepteerd.
Maar als ik 50 word en mijn oudste gaat puberen en ik in de overgang zit, zal ik een nieuwe update geven. 
Ik ben 45 en voel mij nog jong. Ik vind fit een heerlijke leeftijd. Fit om te sporten, te bewegen etc. Natuurlijk is alles iets minder strak maar ik beweeg genoeg en ik heb een fijn figuur. Met de juiste kleding zie ik er gewoon goed uit.
Ik kies wat ik leuk vind om te dragen of te doen zonder dat ik mij druk maak om anderen. Sta stevig in mij schoenen.
Natuurlijk komen er dingen op mijn pad die lastig zij maar als het niet in mijn cirkel van invloed ligt dan kan ik er vrij snel overheen stappen. In mijn omgeving is onlangs een kind van 1,5 overleden en een jonge vrouw waarvan de kinderen net tieners zijn. Dat relativeert enorm. Ik ben blij dat ik nu de kans krijg om ouder te worden. Je weet nooit wat morgen brengt. Het geeft ook een bepaalde hardheid...dat vind ik jammer. Mijn ouder kan enorm zeuren over de aftakeling terwijl ik dan denk en ook zeg dat hij moet koesteren dat hij leeft, dat hij deze leeftijd mag bereiken. I
Ik mis mijn milde filter op dit moment en dat vind ik wel een nadeel. Dat je beseft hoe blij je mag zijn omdat anderen het zoveel slechter hebben. En dat anderen dan beginnen met klagen over kleine ongemakken. Dan maak ik wel eens een ongewilde opmerking dat ze moeten kappen met zeuren.
Ik mag nu al 45 jaar leven en ik ben er blij mee.
en ik vergeet nog het mooie van opgroeiende tiener. Soms met de nodige zorgen maar ook heel vaak blijmoedig. Als mijn zachtaardige meegaande tiener zegt....boeit me echt helemaal niks....dan geniet ik. Kom maar los van je ouders, ontwikkel dat puberbrein. Heerlijk...al laat ik dat niet weten. Tenslotte hoort er nog wel een stukje opvoeding bij. Ik laat uiteraard wel weten hoe gelukkig ik met ze ben 
Dat de overgang achter de rug is vind ik positief.
De leesbril nodig hebben en diverse lichamelijke klachten vind ik minder.
Ben overigens erg blij dat ik niet meer hoef te werken en in de iva zit. Voelt toch een beetje als vervroegd pensioen. Ik had 't echt niet getrokken nog tot ver in de 60 te moeten sloven.
Dat je ouders op een gegeven moment dood gaan vind ik trouwens ook ruk.
M'n ouders gingen toen m'n vader met 60 met de vut ging veel reizen, ben blij dat ik dat op jonge leeftijd al kon doen want met deze crisis is het een stuk minder betaalbaar geworden allemaal. En gecompliceerder door de pandemie.
Ik ben 40 en vind dat eigenlijk wel prima. Mijn leven is rustig en stabiel. Ik ben zelfverzekerder en zelfbewuster. Ik weet wat ik leuk vind en waar ik goed in ben en heb een baan waar mijn talenten tot zijn recht komen. Ik denk dat dit met persoonlijke ontwikkeling te maken heeft en de meeste jongen mensen moeten die groei nog doormaken. Ook is op dit moment mijn balans tussen werk, privé en kinderen goed. Omdat de kinderen wat ouder zijn heb ik meer tijd voor mezelf en dat wordt de komende jaren alleen maar meer. Ik ben misschien minder knap en fit maar wel gelukkig en ik verwacht eigenlijk dat dat wel zo gaat blijven.
Caramelzeezoutchocola schreef op 06-05-2022 om 17:03:
Ik vond iemand van 40 toen ik zelf 15 was echt oud. Nu ben ik 40 en vind het ook wel best oud, maar nog niet stok. Het lijkt me eerlijk gezegd vreselijk om 50, 60 of ouder te zijn. Want zijn dan nog de leuke dingen? Want qua vitaliteit ga je gewoon achteruit , kun je dan nog achter je eventuele kleinkinderen aanrennen zonder dat je daar 3 weken van moet bijkomen? En ik houd erg van vakantie ( natuur) maar wat heb je daar dan aan met een lijf dat niet echt meer wil. Neem je een duik in de zee kun je je gebit of gehoorapparaat op gaan duiken, mits je dat nog kunt zien met je oude ogen
Schoonouders van 70+ zijn ontzettend vitaal. Die tennissen, racefietsen, wandelen en weet ik wat. Zij rennen echt wel achter die kinderen aan en vinden het heerlijk.
Helaas heeft niet iedereen de keuze om vitaal oud te zijn. Lichamelijke problemen of psychische aandoeningen. Je hebt niet altijd de juiste kaarten in handen. Maar van deze post krijg ik de kriebels. Dan denk ik....leef.
Lady_Violet schreef op 06-05-2022 om 17:04:
Je niet meer aantrekken van wat anderen van je denken, niet meer bezig hoeven zijn met de ratrace naar boven, de kinderen volwassen en goed op hun pootjes terecht gekomen. Vrijheid en geld genoeg om daarvan te genieten!
Ik zie absoluut voordelen van ouder worden, zolang de lichamelijke aftakeling nog niet toeslaat. Ik vind deze periode in mijn leven (50+) oprecht genieten.
+1
Ik ben midden 40 en vind het wel prima zo.
Alle voordelen die jij noemt ervaar ik ook.
Ik maak me ook echt geen zorgen over 50/60/70 etc. Genoeg vitale mensen van die leeftijd hoor. Natuurlijk kan ik ook wel lichamelijk beperkt worden, maar dat zie ik dan wel. Nutteloos om me nu al druk te maken.
Ik ben 60. Bijna vier jaar geleden werd ik ernstig ziek. Ik heb er drie jaar overgedaan om weer een beetje mens te worden. Het gaat nu goed met me, maar ik ben niet en word niet meer de oude. De eerste keer tijdens mijn ziekte dat ik in de spiegel keek, ben ik me rot geschrokken. Ik was 25 kg afgevallen, had een heel ingevallen, hologig gezicht en mijn krullen waren verdwenen. Die krullen zijn ook niet meer teruggekomen en de 25 kg ook niet. Maar ik leef nog en heb een goed leven, waarin ik voor mijn gezin en vrienden er kan zijn en voor mijn maatschappelijk relevante vrijwilligerswerk. Mijn uiterlijk vind ik niet meer zo belangrijk. Dat is winst van de ervaringen, die ik heb opgedaan in het leven. Hoe ouder je wordt, hoe meer ervaringen je op doet. In mijn geval ben ik blij met deze ervaringen en met mijn leeftijd. Dit ben ik en ik ben er tevreden mee.
Ik ben psychisch helaas opgebrand dus kan als vijftiger al niet eens meer waar menig zestiger of zeventiger nog mentale energie voor heeft.
Picunia schreef op 06-05-2022 om 17:42:
Ik ben 60. Bijna vier jaar geleden werd ik ernstig ziek. Ik heb er drie jaar overgedaan om weer een beetje mens te worden. Het gaat nu goed met me, maar ik ben niet en word niet meer de oude. De eerste keer tijdens mijn ziekte dat ik in de spiegel keek, ben ik me rot geschrokken. Ik was 25 kg afgevallen, had een heel ingevallen, hologig gezicht en mijn krullen waren verdwenen. Die krullen zijn ook niet meer teruggekomen en de 25 kg ook niet. Maar ik leef nog en heb een goed leven, waarin ik voor mijn gezin en vrienden er kan zijn en voor mijn maatschappelijk relevante vrijwilligerswerk. Mijn uiterlijk vind ik niet meer zo belangrijk. Dat is winst van de ervaringen, die ik heb opgedaan in het leven. Hoe ouder je wordt, hoe meer ervaringen je op doet. In mijn geval ben ik blij met deze ervaringen en met mijn leeftijd. Dit ben ik en ik ben er tevreden mee.
Misschien is dat mijn geluk dat ik met 35+ gehandicapt raakte. Aftakeling heb ik op veel fronten al gehad en mening van anderen doet me steeds minder. Ik geniet liever van de mooie dingen in het leven. Morgen kan alles anders zijn. Geniet wanneer je kan!
Caramelzeezoutchocola schreef op 06-05-2022 om 17:03:
Ik vond iemand van 40 toen ik zelf 15 was echt oud. Nu ben ik 40 en vind het ook wel best oud, maar nog niet stok. Het lijkt me eerlijk gezegd vreselijk om 50, 60 of ouder te zijn. Want zijn dan nog de leuke dingen? Want qua vitaliteit ga je gewoon achteruit , kun je dan nog achter je eventuele kleinkinderen aanrennen zonder dat je daar 3 weken van moet bijkomen? En ik houd erg van vakantie ( natuur) maar wat heb je daar dan aan met een lijf dat niet echt meer wil. Neem je een duik in de zee kun je je gebit of gehoorapparaat op gaan duiken, mits je dat nog kunt zien met je oude ogen.
HAHA wat heb jij een komische kijk op mensen van 50, 60 jaar of ouder. Ik heb goed nieuws voor je als je de komende jaren gewoon goed voor je zelf zorgt (genoeg bewegen, gezond eten) kun je op die leeftijd nog gewoon het zelfde als een 40 jarige. Oké ik heb een paar kronen en krijg in een implantaat en heb een leesbril nodig maar dat is niet het eind van de wereld.
Ik ben zelf bijna 60 en vind het fijn dat ik niet meer hoef te (mantel)zorgen en te werken en veel vrijheid heb. Ik maak nog steeds mooie wandelingen. Golf een paar keer per week en laat daarbij menige man en vrouw van rond de 40 ver achter mij. Dus wanhoop niet over je conditie, hij kan zelfs beter worden.
Ik vond de verschillende fase in mijn volwassenlleven om verschillende redenen mooi. Mijn studie tijd waarin ik zoveel nieuwe dingen leerde. De eerste jaren dat ik werkte en geld had om te reizen en dingen te doen die daarvoor niet konden. Mijn opgroeiende gezin de lol en de zorgen en de bijzondere band met onze kinderen. Nu weer samen met mijn lieve man genieten van het leven en beide nog vit.
Elke fase heeft mooie en minder mooie momenten geniet van wat je nu hebt en maak je vooral niet druk hoe het over 10, 20 of 30 jaar is.