Wat vind jij leuk aan oud(er) worden/zijn , voordelen??
Ik ben me nooit zo erg bewust van m’n leeftijd geweest, ik vond de leeftijd rond 25 leuk maar ook lastig ( ik hoorde niet meer bij de jeugd maar ook nog niet bij de ouderen, had toen vaak het gevoel niet serieus genomen te worden ( qua werk bijv). Voelde een sterke bewijsdrang. Ik ben nu 40 en voel me zelfverzekerd, maar de aftakeling is uiteraard in volle gang. Ik ben gewoon op m’n retour en beter dan dit wordt het niet(wat uiterlijk betreft).
Ik ben nu blij dat ik geen 25 meer ben, vooral vanwege het willen bewijzen/ keuzestress etc.
Echte voordelen van oud(er)zijn/ worden kan ik nog niet voelen/zien. Ik ga geen kind meer erbij krijgen en dat is slikken, terwijl ik er aan de andere kant nu niet meer aan moet denken om zwanger te zijn.
Hoe ervaar jij het ouder zijn/worden en vanaf welke leeftijd kwam er bij jou een soort “berusting/acceptatie “ dat sommige dingen gewoon afgelopen zijn en het nu eenmaal een gegeven is dat je die of die leeftijd hebt?
Caramelzeezoutchocola schreef op 06-05-2022 om 17:03:
Ik vond iemand van 40 toen ik zelf 15 was echt oud. Nu ben ik 40 en vind het ook wel best oud, maar nog niet stok. Het lijkt me eerlijk gezegd vreselijk om 50, 60 of ouder te zijn. Want zijn dan nog de leuke dingen? Want qua vitaliteit ga je gewoon achteruit , kun je dan nog achter je eventuele kleinkinderen aanrennen zonder dat je daar 3 weken van moet bijkomen? En ik houd erg van vakantie ( natuur) maar wat heb je daar dan aan met een lijf dat niet echt meer wil. Neem je een duik in de zee kun je je gebit of gehoorapparaat op gaan duiken, mits je dat nog kunt zien met je oude ogen.
Het leek mij vroeger ook heel erg om ouder te zijn dan veertig. Nu ben ik begin 50 en valt het me eigenlijk mee. Alleen de overgang valt me tegen en als ik in de spiegel kijk, kijk ik tegen een gezicht aan dat toch wel wat ouder is dan ik me voel (34). Maar voor de rest ben ik nog hartstikke fit en heb ik al mijn tanden nog gewoon. 
Mijn ouders van halverwege de 70 heb ik als voorbeeld. Die zijn ook nog vitaal. En mijn schoonmoeder van in de 80 onderhoudt nog gewoon haar tuin.
Als je mazzel hebt met je genen en gezond leeft ben je echt nog niet rijp om achter de geraniums te gaan zitten als je de 50 gepasseerd bent.
Suuus schreef op 06-05-2022 om 17:15:
[..]
Ik ben oprecht verbaasd als ik dit lees. Meen je dit nou? Mijn moeder is 50+ en geniet van de weekenden dat mijn Kids daar zijn. Onderneemt nog allemaal leuke vakanties met haar man.
Mijn schoonouders (tegen de 70) nemen elk jaar een groot gedeelte van de kleinkinderen mee op vakantie. Geweldig vinden ze het. Ze zijn een paar jaar terug nog naar Canada geweest en vetrekken binnenkort weer op een fijne reis.
Misschien ben ik wat subjectief omdat te veel van mijn naaste familie (meerdere ooms, opa, oma, vader) allemaal de 60 niet hebben gehaald. Ik heb geen 1 opa en oma meer en moet mijn vader al meer dan 10 jaar missen. Hij was pas 50 toen hij overleed.
Elk jaar dat ik leef is er 1 en ik kijk er ontzettend naar uit om oud te worden.
Mij lijkt het dus vreselijk met die drukke kleinkinderen. Ben je zelf uit het zorgen voor je eigen kids, krijg je de kleinkinderen om te vermaken tijdens je vakanties. Ik zou juist meer genieten van je vrijheid die je dan juist weer terug hebt.
Sassenach schreef op 06-05-2022 om 18:45:
[..]
Het leek mij vroeger ook heel erg om ouder te zijn dan veertig. Nu ben ik begin 50 en valt het me eigenlijk mee. Alleen de overgang valt me tegen en als ik in de spiegel kijk, kijk ik tegen een gezicht aan dat toch wel wat ouder is dan ik me voel (34). Maar voor de rest ben ik nog hartstikke fit en heb ik al mijn tanden nog gewoon.
Mijn ouders van halverwege de 70 heb ik als voorbeeld. Die zijn ook nog vitaal. En mijn schoonmoeder van in de 80 onderhoudt nog gewoon haar tuin.
Als je mazzel hebt met je genen en gezond leeft ben je echt nog niet rijp om achter de geraniums te gaan zitten als je de 50 gepasseerd bent.
Het is ook niet meer van deze tijd om met 50 je tanden kwijt te zijn. Ik kijk er wel een beetje naar uit om niet meer ongesteld te zijn, maar dat kan volgens mij nog wel tot 55 duren, of langer.
Koekie1980 schreef op 06-05-2022 om 18:48:
[..]
Mij lijkt het dus vreselijk met die drukke kleinkinderen. Ben je zelf uit het zorgen voor je eigen kids, krijg je de kleinkinderen om te vermaken tijdens je vakanties. Ik zou juist meer genieten van je vrijheid die je dan juist weer terug hebt.
Je moet niks toch? Ik heb een collega die 2 dagen per week op de kleinkinderen past. Ik zou daar geen zin in hebben.
Bellejolie schreef op 06-05-2022 om 18:58:
[..]
Je moet niks toch? Ik heb een collega die 2 dagen per week op de kleinkinderen past. Ik zou daar geen zin in hebben.
Ik heb veel collega’s die juist parttime zijn gaan werken om te kunnen oppassen. Mij lijkt het ook leuk, ik heb altijd met veel plezier allerlei suffe uitjes gedaan met de kinderen. Kaasboerderijen, molens, vaartochtjes, Avifauna, etc. Dat mis ik wel echt. Voor minder dan de Efteling of Disney krijg ik ze niet meer mee, maar dan ben ik alleen nog maar nodig voor vervoer.
Kleinkinderen duurt nog minstens 10 jaar, als ze al komen.
Caramelzeezoutchocola schreef op 06-05-2022 om 18:21:
[..]
Ik zou willen dat ik het niet meen, maar ik meen het inderdaad. Ik vind het nu al erg om 40 te zijn, tot voor kort bleef ik zeggen 38/39, ik kon 40 gewoon echt niet uitspreken. Het ergst vind ik dat ik nooit meer een kind krijg , dat moeten accepteren. Ben best jaloers op mensen als ik heb met een baby zie, alhoewel ik zelf niet kan wachten tot mijn jongste kind naar de basisschool gaat, voor haar zelf maar ook voor m’n eigen dagindeling/ vrijheid. En dan denk ik weer, had ik maar op m’n 25-ste gekozen voor een kind, dan had ik nu ws mijn “gewenste aantal” gehad. Op m’n 30-ste pas mijn man ontmoet en mijn oudste is geboren toen ik 32 was met behulp van ICSI vanwege mijn schildklierproblemen.Maar je weet niet hoe je leven loopt en het is niet gezegd dat als ik destijds die keus had gemaakt( zonder relatie), ik daarna alsnog mijn man had ontmoet en ik dan nog kinderen had gekregen. Excuus als ik mensen zonder kinderen kwets ( in geval van kinderwens)!
Ik denk niet dat je mensen kwetst met je kinderwens. Je had het graag anders gezien en dat mag er zijn.
Ik heb mijn man leren kennen toen we 27 waren. Dat vind ik juist fijn. Allebei leuke dingen gedaan in het leven voordat we samen waren. Stappen, reizen, uitgaan. Als ik andere keuzes had gemaakt in mijn leven was ik hem nooit tegen gekomen. En ik ben na 20 jaar nog oprecht blij als ik hem zie. Dat guitige koppie, die sexy kerel, de arm om mijn schouder, de spiegel die we allemaal wel eens nodig hebben.
De kinderen zijn tieners, we hebben vrijheid terug. En ja...ook ik heb verdriet gekend. Mijn moeder was zo ziek....dat gun ik niemand. Ik heb foto's van haar waar ik enorm blij mee ben maar een ander ziet letterlijk een levend skelet. Die vinden het eng. En ergens ben ik bang dat ik het ook krijg. 20 jaar geleden werd mij verzekerd dat het niet erfelijk is, maar helaas blijkt het tegendeel waar. Daarom kies ik nu bewust voor het kleine geluk.
Ik hoop oprecht dat je kunt gaan genieten van alles wat nog komen gaat. Misschien niet op het gebied van je kinderwens, maar wel in alles om je heen.
Apiejapie schreef op 06-05-2022 om 17:52:
[..]
Heel mooi omschreven.
Dank je. Ik vond jouw post ook erg mooi. Ik heb bewondering voor mensen die ondanks moeilijke omstandigheden toch kunnen genieten van het leven.
O, ik ben 38 en voel me juist beter in m’n vel dan ooit! Het helpt ook dat ik letterlijk lichter ben dan in de afgelopen 15 jaar 
Ik merk ook eerlijk gezegd - op een paar lijntjes in m’n gezicht en een enkele grijze haar - nog niets van ‘aftakeling’.
Ik ben heel blij met m’n leven nu: leuke baan (en nog allerlei carrièremogelijkheden die open liggen), fijn gezin, goed salaris, mooi huis én meer tijd voor mij-/onszelf doordat de kinderen steeds ouder worden. Wat ik (onverwacht) ook enorm leuk vind: tante zijn! M’n jongere zusjes hebben inmiddels kinderen en ik vind die kleintjes knuffelen en lekker verwennen heerlijk. Alleen daarom vind ik ouder worden al leuk.
Wat misschien scheelt: m’n man is 10 jaar ouder, dus ik blijf me altijd jong voelen bij hem
Ik ben 40, maar zo voel ik me totaal niet. Eerder begin 30, nog aan het begin van het volwassen leven eigenlijk. Ik voel me ook meer thuis tussen begin-dertigers of eind-twintigers. Mensen van boven de 35 zijn zo ‘volwassen’ haha! Mijn man is 10 jaar jonger dan ik, mijn vriendinnen tussen de 30 en 35. Het scheelt dat wij en zij allemaal geen kinderen hebben. Ik begin eigenlijk nu pas na te denken of ik kinderen zou willen (moet wel opschieten dan 
).
Ik zie er ook jonger uit dan 40 (moet me zelfs nog regelmatig legitimeren). Weinig rimpels, jonge kledingstijl enz.
Maar: de aftakeling is sinds dit jaar duidelijk begonnen. Ik begin grijze haren te krijgen, mijn lichaam verandert en afvallen lukt niet goed meer, ik ben vaker moe. Er verschijnen nu ook ineens (hele lichte) lijntjes op mijn voorhoofd. En ik vind het best moeilijk. In mijn hoofd ben ik heel jong, maar de spiegel laat steeds vaker het tegendeel zien.
Aan de andere kant: mentaal zit ik beter in mijn vel dan ooit. Zelfverzekerder, milder en meer in balans.
Alleen die spiegel, hè
Koekie1980 schreef op 06-05-2022 om 18:48:
[..]
Mij lijkt het dus vreselijk met die drukke kleinkinderen. Ben je zelf uit het zorgen voor je eigen kids, krijg je de kleinkinderen om te vermaken tijdens je vakanties. Ik zou juist meer genieten van je vrijheid die je dan juist weer terug hebt.
Voordeel aan kindvrij zijn is dat je ook geen kleinkinderen kan krijgen 
Ik ben 55, en nu mijn kinderen het huis uit zijn ben ik letterlijk en figuurlijk aan het puin ruimen. Ik kom eindelijk aan mezelf toe, niet dat ik het niet fijn vond met mijn kinderen (integendeel!) Maar de focus lag altijd buiten mij.
Nu ik ouder ben, ben ik veel zelfverzekerder. Met name ook op werkgebied.
Ik heb overal hard voor moeten knokken terwijl ik mijn leven lang al vrij weinig energie heb.
Gelukkig herken ik mij hier helemaal niet in.
Ik heb meer vrijheid gekregen doordat ik wat minder werk, tijd genoeg om leuke dingen te doen. Lichamelijk volledig gezond en heb geen kwaaltjes ofzo.
Dat mijn gezicht ouder wordt, so be it. Ik zit er niet mee.
Daarnaast ben ik blij dat ik ouder mag worden.
Ik herken het ook niet bij vriendinnen, dat wil zeggen: het is nooit een gespreksonderwerp, dus ik vermoed dat ze er geen moeite mee hebben.
MMcGonagall schreef op 06-05-2022 om 19:05:
[..]
Ik heb veel collega’s die juist parttime zijn gaan werken om te kunnen oppassen. Mij lijkt het ook leuk, ik heb altijd met veel plezier allerlei suffe uitjes gedaan met de kinderen. Kaasboerderijen, molens, vaartochtjes, Avifauna, etc. Dat mis ik wel echt. Voor minder dan de Efteling of Disney krijg ik ze niet meer mee, maar dan ben ik alleen nog maar nodig voor vervoer.
Kleinkinderen duurt nog minstens 10 jaar, als ze al komen.
Ja prima, maar de forummer waarop ik reageerde had daar geen zin in, en het kwam op mij over dat ze dacht dat dat min of meer verplicht was.
Ik (zeg nu) daar ook geen zin in te hebben, maar wie weet denk ik daar ooit anders over
Ik ben veertig en vind het fantastisch. Wil ook nooit meer teruggaan naar de tijd dat ik jonger was.
Kijk nu al uit naar de tijd dat ik zeventig wordt en "ontslagen" wordt van allerlei verplichtingen.
Bejaard zijn, zonder verplichtingen en elke dag die je laatste kan zijn, lijkt me geweldig.
Mijn oma is 93 jaar geworden in goede gezondheid. Ze werd wel eens boos als mensen zeiden dat ze daar dankbaar voor moest zijn. Ze kreeg vaak te horen van ik teken ervoor om zo oud te mogen worden zoals jij in goede gezondheid. Ze zei dan, die mensen weten niet waarover ze praten. Als ik terug zou mogen komen op de wereld dan hoop ik niet zo oud te worden. Het betekent namelijk ook heel veel dierbare mensen overleven en veel verdriet. Ze heeft 2 van haar kinderen overleeft en 3 schoonkinderen en 1 kleinkind en dan nog heel veel vrienden. Ze hield tot het laatst toe van feestjes met haar sigaretje en een pilsje. Ze zei tegen mij van ik heb tegenwoordig steeds meer begrafenissen dan feestjes. Door de woorden van mijn oma ben ik wel anders gaan kijken naar echt heel oud worden.