Te gek?
Nog mensen met stevige mentale
problemen die tips willen uitwisselen over hoe ze zich staande houden
in het dagelijkse leven?
Ga proberen het niet te lang te maken.
Op dit moment de etiketjes:
ASS/Persoonlijkheidsstoornis NOA/PTSS/hoogbegaafd/alcohol misbruik.
Medicatie: AD, antipsychotica en bloeddruk verlagers.
Na een periode van crisisopnames en een
collocatie toen ik begin twintig was, heb ik jaren vrij normaal
kunnen functioneren, jaren waarbij ik vrij veel uren werkte op mijn
job en daarnaast een renovatie deed.
Bijna drie jaar geleden
in een stevige depressie belandt met wederom een crisisopname, job
verloren en sindsdien thuis. Probeer weer te gaan werken, maar het
mislukt elke keer.
Op dit moment wordt ik opgevolgd door huisarts
en twee psychologen, weldra komt daar nog een psycholoog bij en
eigenlijk moet ik weer op zoek naar een psychiater voor mijn
medicatie te herzien.
Ben bijna vijf jaar getrouwd en heb hier
een stiefzoon rondlopen van tien; doe mijn uiterste best voor hun.
Vorige maand heb ik voor het eerst de
vraag laten vallen of er een mogelijkheid is voor euthanasie. Heb
zelf geen doodswens, maar wil geen last zijn voor mijn omgeving.
Mijn partner gaf aan dat ze liever heeft dat ik hier blijf.
Misschien komt het gewoon door de
voorbije dagen, maar ik heb steeds het gevoel dat ik verder in de
waanzin wordt getrokken. Door mijn levendige en realistische dromen
wordt het voor mij steeds moeilijker om te bepalen of iets echt
gebeurd is of dat ik dit gedroomd heb. Op dit moment lukt het mij nog
om mee te draaien in het huishouden, maar daarbuiten is er vrijwel
niets meer; ik kom enkel nog buiten om te gaan winkelen, de hond uit
te laten of te gaan ploggen, andere dingen moet ik plannen met mijn
partner.
Persoonlijke verzorging lukt nog redelijk, al zal het
voor velen minimaal lijken.
Als er hier nog personen zijn met een complexe psychiatrische problematiek, hoor ik graag tips van hen om boven water te blijven en misschien een stabiel leven te onderhouden.
kan me niet voorstellen dat je met zo’n mega complexe situatie en 2,5 psychiaters hier nuttige tips gaat krijgen. Maar als je je hart wil luchten hier en het helpt dan doe dat zeker! Lijkt me immens zwaar allemaal voor zowel jou als alle mensen om je heen
Jeetje, wat heftig om te lezen. Wij botsen natuurlijk best vaak, maar ik vind het oprecht verdrietig dat je het momenteel zo zwaar hebt.
Ik ken dit soort problematiek niet zo, maar ik weet van mezelf dat ik me soms best kan opwinden over discussies hier. Dat is niet altijd alleen maar iets leuks en gezelligs online. Jij hebt de afgelopen tijd ook best wel te verduren gehad. Ik kan me dus voorstellen dat iets minder formuleren, of alleen op wat lichtere onderwerpen, misschien wat kan helpen.
Verder heel veel sterkte. Ik hoop dat je een beetje grip erop krijgt.
Je zou een dagboek/agenda bij kunnen houden waarin je dagelijks schrijft. Hier schrijf je wat je die dag hebt gedaan, wat je hebt gevoelt, beleeft, eet, gesprekken. Eigenlijk alles wat bij je opkomt. Zoveel mogelijk en vooral de dingen waarvan je weet dat ze kunnen vervagen of verwart worden met dromen. Het feit dat het op papier staat en je een pen gebruikt maakt dat je weet dat dit werkelijk is gebeurt. Dit kun je teruglezen en er dagelijks naar kijken.
Zo kun je gaan onderscheiden wat niet echt is gebeurt en wat wel.
Maak er een traditie van om dit dagelijks te doen en ga er ook echt voor zitten.
Koop een mooi dagboek/ opschrijfboek wat je graag pakt om in op te schrijven.
Verder, ga door met het aanhouden van een goed dagritme en blijf doen wat je nu al doet.
Er zijn organisaties met ervaringsdeskundigen. Waarschijnlijk ook in de omgeving van jouw woonplaats. Misschien is dat helpend?
Zoek zo snel mogelijk een psychiater en laat je beter ondersteunen door medicatie.
op dit moment heb je hulp van de huisarts, 2 psychologen, binnenkort 3 en je zoekt een psychiater. Zitten de psychologen bij dezelfde organisatie? Bij zoveel hulpverleners lijkt het me belangrijk dat er overleg is. Dat iedereen van elkaar weet wat er speelt en wat ze doen.
Vindt je het zelf fijn om zoveel hulpverleners te hebben? Mijn persoonlijke voorkeur zou uitgaan naar 1 psycholoog en dan wat vaker afspraken boven 3 verschillende. En dan daarnaast een psychiater ivm medicatie.
Inhoudelijk heb ik geen adviezen. Sterkte
@Absor:
Voor mij is het niet zozeer zwaar als wel moeilijk, daar ik elke dag mijn best doe om zo goed mogelijk te functioneren. Weet dat ik voor partner niet zo makkelijk ben als een andere persoon, maar wij zien elkaar heel graag. Impact op stiefzoon lijkt me momenteel beperkt. Ik zorg voor hem, speel quasi elke dag met hem en sedert enkele maanden geeft hij aan dat hij liever niet meer naar zijn vader wilt; dus zo slecht zal het hier niet voor hem zijn.
@MeganRapinoe:
Geen probleem. Neem mijn reacties niet persoonlijk, want soms reageer ik hier wat harder en ongenuanceerder dan in het echte leven. Voor mij is een discussie, een discussie, ik hecht daar zelden persoonlijke waardeoordelen aan.
Ga nu wel mijn situatie niet als argument gebruiken in discussies, want ik hoef geen medelijden en hou wel van een stevige discussie. 
@Waterfles:
Dagboek is misschien een goed idee om grip te houden op de realiteit. Weet niet of dit voor mij kan werken: pen en papier zijn voor mij soms een trigger daar ik in het verleden veel heb geschreven. Maar ga het onthouden.
@Mischa83:
In mijn omgeving zit inderdaad ook een organisatie die meerdere dagen per week actief is en zich richt op uitbehandelde psychiatrische patiënten. Heb daar al contact mee opgenomen om langs te komen op hun crea-dagen, dus misschien helpt dit om structuur te bieden en wat contact te hebben met andere mensen.
@Roos55:
Nieuwe psychiater en het herbekijken van medicatie wordt aan gewerkt, gaat alleen niet zo snel tenzij ik me zou laten opnemen (no-go). Wil ook niet dat ze mij terug volpompen met medicatie.
Nog even mijn excuses voor diegene die het heftig vinden om dit te lezen. Kamp hier al bijna dertig jaar mee, dus voor mij is dit vrij normaal.
Zocht in de eerste plaats tips van personen die zelf mentale problemen hebben, want ik weet vrij zeker dat deze ook op dit forum zullen rondwaren.
duizel schreef op 28-11-2022 om 10:09:
op dit moment heb je hulp van de huisarts, 2 psychologen, binnenkort 3 en je zoekt een psychiater. Zitten de psychologen bij dezelfde organisatie? Bij zoveel hulpverleners lijkt het me belangrijk dat er overleg is. Dat iedereen van elkaar weet wat er speelt en wat ze doen.
Vindt je het zelf fijn om zoveel hulpverleners te hebben? Mijn persoonlijke voorkeur zou uitgaan naar 1 psycholoog en dan wat vaker afspraken boven 3 verschillende. En dan daarnaast een psychiater ivm medicatie.
Inhoudelijk heb ik geen adviezen. Sterkte
Allemaal verschillende organisaties en binnenkort hebben zij inderdaad een overleg gepland.
Ter verduidelijking:
1 psycholoog komt aan huis om de thuissituatie te begeleiden. Niet speciaal voor mij, maar voor ons allen daar er hier 4 personen rondlopen met ASS naast andere diagnoses.
De tweede psycholoog is de relatietherapeute die we om de twee weken zien, specialisatie ASS.
De toekomstige derde psycholoog is de supervisor van de relatietherapeute waar we weldra op consultatie zullen gaan omdat psycholoog 2 meent dat de situatie te complex is voor haar alleen.
Bedoeling hierbij is dat hij mij nadien individueel opvolgt.
Het is inderdaad een mierennest, zeker als je weet dat ons huishouden daarnaast nog een psycholoog heeft voor mijn partner en een psychiater en psycholoog voor mijn stiefzoon. Persoonlijk krijg ik op dit moment dus geen één op één begeleiding, maar ik sta er ook niet om te springen daar onze medische kosten per maand nu al vrij hoog liggen.
Ik heb geen tips voor je to , wil jou en je gezin wel veel sterkte wensen.
Valdemar schreef op 28-11-2022 om 10:45:
[..]
Allemaal verschillende organisaties en binnenkort hebben zij inderdaad een overleg gepland.
Ter verduidelijking:
1 psycholoog komt aan huis om de thuissituatie te begeleiden. Niet speciaal voor mij, maar voor ons allen daar er hier 4 personen rondlopen met ASS naast andere diagnoses.
De tweede psycholoog is de relatietherapeute die we om de twee weken zien, specialisatie ASS.
De toekomstige derde psycholoog is de supervisor van de relatietherapeute waar we weldra op consultatie zullen gaan omdat psycholoog 2 meent dat de situatie te complex is voor haar alleen.
Bedoeling hierbij is dat hij mij nadien individueel opvolgt.Het is inderdaad een mierennest, zeker als je weet dat ons huishouden daarnaast nog een psycholoog heeft voor mijn partner en een psychiater en psycholoog voor mijn stiefzoon. Persoonlijk krijg ik op dit moment dus geen één op één begeleiding, maar ik sta er ook niet om te springen daar onze medische kosten per maand nu al vrij hoog liggen.
Jeetje wat een drukte bij jullie dan al met zoveel hulpverleners. En wat jammer dat jij om financiële redenen nu geen individuele hulp hebt. Het klinkt alsof je het eigenlijk wel zou willen namelijk. Klinkt alsof dat anders geregeld is dan in Nederland. Als je hier door je eigen risico heen bent betaal je daarna niet meer maar zijn de kosten voor de verzekering.
Hoi Valdemar,
Herkenbaar!
Wat mij heel erg heeft geholpen en nog steeds goed helpt, is de steun van de ergo therapeut. Hoewel ik me kan voorstellen dat je wellicht niet nog een hulpverlener wilt toevoegen aan de velen die er al zijn.
De ergotherapeut helpt mij te leven met mijn beperkingen, zowel fysiek als mentaal. Dat doen we door "taken" op te knippen in stukjes en het aantal taken per dag te beperken. Een voorbeeld: taak één is opstaan op een redelijk tijdstip, taak twee is dan persoonlijke verzorging. Ook bekijk ik samen met haar de wat zwaardere taken, zoals bv een bezoek aan een specialist of een afspraak met vrienden. Hoe kan ik me daarop het beste voorbereiden. Ik heb hier veel baat bij.
Daarmee is niet gezegd dat alles goed gaat. Ik ben vandaag voor het eerst sinds een week boodschappen wezen doen, omdat ik me er eerder gewoon niet toe kon zetten.
De tip van het dagboek heb ik ook gehad, maar daar ben ik mee gestopt. Ik weet aan het einde van de dag echt niet meer wat ik allemaal gedaan heb (geheugenprobleem).
Ik omschrijf mijn leven momenteel als een balanceer act: ik moet de balans zien te bewaren tussen wat ik wil en moet binnen mijn fysieke en mentale beperkingen.
-knip-
@Duizel:
Ja, het is een vrij complexe thuissituatie (ik met mijn problemen, partner ASS/ADHD, stiefzoon ASS/ODD, en dan is er nog mijn broer; dus we hebben onze handen wel vol).
Maar ik wil het ook niet dramatiseren: het huis is warm, wat chaotisch met overal boeken, tekeningen en schermen, maar proper genoeg, elke dag warme maaltijd; dus de basis zit goed en iedereen komt goed overeen.
Budget is wel een dingetje, daar we maandelijks toch rond de 500 euro uitgeven aan medische kosten, daarom probeer ik het voor mij vooral zelf op te lossen.
@ Lente-ui:
Bedankt voor de tip, ga me er wat in verdiepen.
Gelukkig geen fysieke problemen hier, dus zolang mijn hoofd niet te warrig wordt, krijg ik wel redelijk wat gedaan op een dag; nou ja, binnenshuis dan, want onder mensen komen is stressfactor nr. 1.
@Elaine68:
Geen idee wat je geschreven hebt, maar hopelijk heb je je ban niet hiervoor.
Ik heb geen tips maar ik wil je wel veel sterkte wensen
hier ook ervaring.
Wat mij enorm helpt is structuur en de dag in blokken opdelen. Dus elke dag 6.15 opstaan met koffie en ontbijt; 7 uur douchen en aankleden, daarna kind wakker maken en klaarmaken voor school. Dan ochtendblok tot de lunch om 12 uur, meestal doe ik dan regelzaken en huishouden. Na lunch uurtje ontspannen. Daarna kind uit school halen en middagblok: samen naar buiten; boodschappen; spelen aan tafel, enz. 16.45 koken en daarna eten. Kind naar bed en in de avond was ophangen en alles klaarzetten voor de volgende dag.
Bij ptss in de nacht: kijk goed waar je bent. Is dat thuis en is het donker buiten dan was het niet echt al voelt het wel zo. Drink dan bv lauwe zoete thee of bijt in citroen om weer in het hier en nu te komen. Schiet je overdag in de ptss: zorg dat je een Time out kunt nemen op een plek waar je bakstenen/grassprieten oid kunt tellen. Evt kun je kijken naar emdr voor ptss.
En als laatste: alcoholgebruik kan de klachten verergeren ook al wil je juist graag verdoven. Ik gebruik nu nooit meer alcohol en kan daardoor veel beter functioneren.
Hoop dat je er iets aan hebt. Sterkte