Slechte keuzes maken
Ik merk dat ik terugkerende keuzes maak die heel erg ongezond en onverantwoord zijn en vraag me soms af waarom ik dit dan doe.
Zoals bijv 2 nachten achter elkaar wakker blijven en heel de dag dus niets doen dan wat info op websites en daar heel mijn dagen aan spenderen en zelfs mijn rust ervoor ontneem, niet eet en weg verstijf in bed waarbij ik tot niks kom of wil komen en op automatische piloot wel de energie vind om door te blijven werken.
Misschien een hele domme vraagstelling maar ik weet het ook niet meer soms want ik doe het terwijl ik wel weet dat dit zorgt voor een gebroken mentale en fysieke weerstand
Angela1967 schreef op 24-03-2023 om 14:39:
ik blijf erbij; lees je in in de psychiatrische kant, bouw kennis op en realiseer je dat het niet aan wilskracht ligt.
Jij kijkt naar jezelf met de oordelende blik van de buitenwereld; ondertussen begin je ook te zien dat je niet anders kúnt maar hulpmiddelen nodig hebt om jezelf te kunnen helpen.
Dit is een rottige fase. Ik krijg de indruk uit je woorden dat je je nog erg beoordeeld voelt door die buitenwereld, ook door hulpverleners. Er zitten goeie bij (maar dat merk je misschien nog niet omdat je nog niet precies weet wat je nodig hebt), en er zitten vast ook minder goede bij (en daar knap je dan helemaal op af, omdat je zelf nog niet genoeg lijn hebt kunnen uitzetten). Dus ja het is rottig maar zorg dat je snapt hoe het werkt met die medicatie en hoe jouw hoofd met en zonder werkt. De vertaling van dat naar je gedrag en wat je zou willen veranderen voor jezelf, die kun je dan met hulpverlening gaan zetten.
gr Angela
Ik heb al kennis opgedaan maar eerlijk gezegd niet echt waardevol om verandering te brengen of toegevoegde waarde in oplossingen. Wellicht is dat aan de individu overgelaten om daar zelf invulling aan te geven hoe je alsnog onmogelijke opgaven kan blijven halen.
Ik snap je boodschap en vind het lief bedoeld, maar het geeft de indruk dat het oké is om op te geven. Opgeven is stoppen met leven. Als mensen denken dat ik zal falen door te hoge verwachtingen geeft me dat alleen maar nog meer brandstof en heb t al vaak genoeg bewezen in de praktijk waar mensen het hebben over onmogelijke termen en waanzin tot een wonder doordat ze simpelweg niet in mij geloofde, uitlachen en bespotte. Ik blijf stellig bij mijn houvast en dat is dat ik geloof dat alles mogelijk is zodra we onze gedachten extreem positief blijven stimuleren en de intentie en geloof hebben dat het echt kan en acties blijven uitvoeren die meetbaar zijn om altijd door te blijven groeien. Zodra ik weer begin te geloven verdwijnt de negatieve buien aan gevoelens en gedachten weer meer de achtergrond in, weet je ze zullen altijd bestaan die ellendige toestand van welzijn die maar terug komt, wellicht gwn menselijke aard wat we geen aandacht moeten geven om te groeien in meer ellende, door te blijven richten werken en weer alles in korte tijden te vergeten door andere leuke dingen die uiteindelijk de verschil tot echt leven brengt door je werkelijk waar het meest uit je zelf haalt dat mogelijk is en altijd voor meer blijft gaan. Blijf slim, leuk, liefdevol bezig dan houd je minder ruimte en tijd over voor al het gepieker.
jeetje ik merk dat ik niets kan met je antwoorden.
sterkte.
gr Angela
Angela1967 schreef op 24-03-2023 om 15:35:
jeetje ik merk dat ik niets kan met je antwoorden.
sterkte.
gr Angela
Wat een gekkigheid van een wereld, heb je wat negatiefs te melden dan is er van alles te zeggen. Maar zie je ergens het licht weer en benoem je dit dan wordt er raar gereageerd of wordt zoals je ziet de gesprek beëindigd.
Cleopatra. schreef op 24-03-2023 om 15:46:
[..]
Wat een gekkigheid van een wereld, heb je wat negatiefs te melden dan is er van alles te zeggen. Maar zie je ergens het licht weer en benoem je dit dan wordt er raar gereageerd of wordt zoals je ziet de gesprek beëindigd.
Jouw reflectie of beoordelingen van reacties, daar hapert het vaak aan. Alsof je het zelf altijd beter weet en daardoor stoppen (sommige) mensen met reageren, maar dat zie je zelf niet of wil/kan je zelf niet inzien. Nogal een groot verschil qua nuance nietwaar?!
Cleopatra. schreef op 24-03-2023 om 15:33:
[..]
Ik snap je boodschap en vind het lief bedoeld, maar het geeft de indruk dat het oké is om op te geven.
Die indruk wil ik helemaal niet wekken en waar jij 'opgeven' leest, ik heb geen idee. Of bedoel jij dat accepteren opgeven is? Dan lees je het echt helemaal verkeerd.
Zo zie je dus dat jouw boodschap niet overkomt bij mij en mijn boodschap komt niet over bij jou.
Daarom: oprecht succes!
Iedereen vindt uiteindelijk zijn/haar/hen eigen pad.
gr Angela
RoodVruchtje schreef op 24-03-2023 om 16:02:
[..]
Jouw reflectie of beoordelingen van reacties, daar hapert het vaak aan. Alsof je het zelf altijd beter weet en daardoor stoppen (sommige) mensen met reageren, maar dat zie je zelf niet of wil/kan je zelf niet inzien. Nogal een groot verschil!
Dit hoor ik vaker, alleen op het forum dan.
Moet ik dan op alles ja en amen knikken en liegen tegen mezelf of jullie? Als dat is wat jullie liever hebben dan is dat ook prima hoor, maar één doel van discussie voeren gaat niet altijd om zoveel mogelijk dezelfde gelijkgestemden te vinden of het met elkaar uit eindelijk eens te zijn.
Ik kan het ergens wel begrijpen doordat me wel door iemand namelijk meegegeven, maar zij is een van de weinige personen in mijn leven die een realist en nog altijd wel ook in haar geloof dat ze zoveel potentie heeft en dan frustreert het me als dit wordt ontkent en aan onmacht wordt gelegd. Als je als zo erin staan wel ja, maar ik vind het een excuus want je bent half tevreden want je leeft maar er mist nog zoveel meer en dan ineens komt dat verlangen naar weer meer willen voor zichzelf opduiken en komen ineens plannen naar voren. Ik denk dat we zo ten alle tijden in het leven moeten staan, dit kan ook valkuil zijn zeker want vaak is de situatie ook gwn dat iemand geestelijk op is en tot niets in staat is. Ik vond het juist wel altijd fijner als mentoren me eraan herinneren dat er meer ia in dit wereld en dat je het moet gaan halen en dat hoeft niet gepaard gaan met het ontkennen van niet kunnen. Maar ik denk zo, niet kunnen kan ook soms maar een fase zijn waarbij je na enige tijd ineens ontdekt de dingen te kunnen doen waarvan je dacht of had ingepraat zo niet capabel voor te zijn. Dat het hard en geen inlevingsvermogen toonde doordat iemand vast liep en daar toen ook op zei dat alles mogelijk is enz. Uiteindelijk was het ok en snapte ik haar maar ik weet het ook niet meer want ik voel me alleen goed bij dingen te zeggen die me beetje hoop geven en dat werkt miss niet bij iedereen maar ergens denk ik dat dus toch wel..
Heel jammer dat het zo geïnterpreteerd word, maar ik blijf liever oprecht bij mezelf door eerlijk te zijn over hoe ik denk.
Ik vind je vooral heel erg warrig en onsamenhangend schrijven in dit topic, soms geen touw aan vast te knopen en dus ook lastig reageren.
Ik doelde met mijn eerdere post op jouw vorige topics waarin je andere inzichten vroeg en adviezen. Deze werden dan gegeven, maar door jou weer net zo hard van tafel geveegd of niet serieus genomen, want ‘zo werkte het in jouw ogen niet’. Vraag dan geen meningen/adviezen/andere visies denk ik dan, dat is wat ik bedoelde te zeggen.
Heeft dus helemaal niets te maken met alleen ja en amen knikken, gelijkgestemden etc. Dit is dus hetgeen ik juist bedoel, je trekt veel woorden en reacties uit zn verband en het is te zwart/wit.
Cleopatra. schreef op 24-03-2023 om 15:33:
[..]
Ik heb al kennis opgedaan maar eerlijk gezegd niet echt waardevol om verandering te brengen of toegevoegde waarde in oplossingen. Wellicht is dat aan de individu overgelaten om daar zelf invulling aan te geven hoe je alsnog onmogelijke opgaven kan blijven halen.
Ik snap je boodschap en vind het lief bedoeld, maar het geeft de indruk dat het oké is om op te geven. Opgeven is stoppen met leven. Als mensen denken dat ik zal falen door te hoge verwachtingen geeft me dat alleen maar nog meer brandstof en heb t al vaak genoeg bewezen in de praktijk waar mensen het hebben over onmogelijke termen en waanzin tot een wonder doordat ze simpelweg niet in mij geloofde, uitlachen en bespotte. Ik blijf stellig bij mijn houvast en dat is dat ik geloof dat alles mogelijk is zodra we onze gedachten extreem positief blijven stimuleren en de intentie en geloof hebben dat het echt kan en acties blijven uitvoeren die meetbaar zijn om altijd door te blijven groeien. Zodra ik weer begin te geloven verdwijnt de negatieve buien aan gevoelens en gedachten weer meer de achtergrond in, weet je ze zullen altijd bestaan die ellendige toestand van welzijn die maar terug komt, wellicht gwn menselijke aard wat we geen aandacht moeten geven om te groeien in meer ellende, door te blijven richten werken en weer alles in korte tijden te vergeten door andere leuke dingen die uiteindelijk de verschil tot echt leven brengt door je werkelijk waar het meest uit je zelf haalt dat mogelijk is en altijd voor meer blijft gaan. Blijf slim, leuk, liefdevol bezig dan houd je minder ruimte en tijd over voor al het gepieker.
Dromen najagen en jezelf accepteren zouden in één lijn moeten liggen. Anders ben je jezelf aan het uitputten. Het gaat niet om verwachtingen van anderen maar om je eigen verwachtingen. Jij hebt een beeld van succes dat ogenschijnlijk niet goed past op de manier waarop je brein en je energiehuishouding werken. Het staat je uiteraard vrij om stug vol te houden maar de feedback die je van verschillende mensen, waaronder ervaringsdeskundigen krijgt, is: wat is voor jou, zoals je echt bent, een fijn, succesvol leven? En niet op basis van de culturele clichés uit onder meer de zelfhulpindustrie.
Lukt het jou om stabiel extreem positief te blijven?
Lukt het jou om stabiel die acties uit te voeren die nodig zijn om het door jou gewenste extraordinaire leven te leiden?
Lukt het jou om het evenwicht tussen slim, leuk en liefdevol bezig zijn en vervallen in gepieker te bereiken?
Als op deze vragen het antwoord ja is, wat is dan precies het probleem?
Cleopatra. schreef op 24-03-2023 om 09:53:
[..]
Dus je verklaard me nu voor gek? Ik voel me gwn fit en wakker dat is het probleem niet. Ik geef wel toe dat ik wat mankementen heb anders zou ik hier niet mijn random levensverhalen delen. En ik moet echt een begin maken aan alle taken. Betalingen administratie huishouden, dat minimale moet ik vandaag klaar hebben zodat ik weer vooruit kan. Gwn dat als basis en de rest zoals meer werken sporten enzo komt later wel als ik ook echt een leuke opdracht bij heb. Wilde vanaf vandaag al door knallen maar ga geen dienst aannemen waarvan ik al weet dat ik het niet echt leuk vind. Tegenwoordig doe ik echt alleen de dingen vanuit mijn hart bij alles in het leven zowel op werkgebied als privé.
Ik twijfel wat ik moet doen, of nu even alles zo veel mogelijk doen of eerst even powernap proberen te nemen voor werk al weet ik al dat ik niet kan slapen en de reden waarom ik die slaapmiddel ook niet meer wil innemen is door de extreme vermoeidheid weer dag erna want 1 pil is vaak niet meer voldoende en bij de 2e slaap ik te lang door en ben ik weer nog vermoeider wanneer ik wakker ben. Ik moet een begin maken maar ik wacht er nu dagen mee en ik word hier alleen maar gekker van, zelfs nu ik wel de energie voel, ben ik weer geneigd te luisteren naar weerstand en het niet willen doen.
Dus wat kan ik het beste voor nu doen? Als ik weer alles onafgerond achterlaat voor werk ga ik weer als een zoutzak naar werk doordat ik al zo lang van alles opstapel
Ik wil je niet voor gek verklaren, maar ik maak me wel oprecht zorgen over je mentale gezondheid. Hebben ze bij jou wel eens iets genoemd over een manische periode? Herken je jezelf in deze symptomen? https://www.thuisarts.nl/bipolaire-stoornis/ik-heb-manische-periode-bipolaire-stoornis
Cleopatra. schreef op 24-03-2023 om 13:56:
[..]
Waarom niet als ik vragen mag? Ben ik wel oprecht benieuwd naar wat de reden daarvan is.
Omdat als we het gewoon maar zouden kunnen doen we het ook wel zouden doen. Het ligt niet aan wilskracht of niet weten wat je moet doen maar aan het niet kunnen of blijvend kunnen toe passen. En de oorzaak van het niet kunnen zit in de ad(h)d/ass.
Dus met die motivatie dingen ben je dus eigenlijk voortdurend tegen een blinde aan het zeggen dat hij beter uit moet kijken.
Aldus mijn in ad(h)d gespecialiseerde coach.
RoodVruchtje schreef op 24-03-2023 om 16:46:
Ik vind je vooral heel erg warrig en onsamenhangend schrijven in dit topic, soms geen touw aan vast te knopen en dus ook lastig reageren.
Ik doelde met mijn eerdere post op jouw vorige topics waarin je andere inzichten vroeg en adviezen. Deze werden dan gegeven, maar door jou weer net zo hard van tafel geveegd of niet serieus genomen, want ‘zo werkte het in jouw ogen niet’. Vraag dan geen meningen/adviezen/andere visies denk ik dan, dat is wat ik bedoelde te zeggen.
Heeft dus helemaal niets te maken met alleen ja en amen knikken, gelijkgestemden etc. Dit is dus hetgeen ik juist bedoel, je trekt veel woorden en reacties uit zn verband en het is te zwart/wit.
In je voorgaande advies zeg je dat ik dringend professionele hulp moet zoeken. Is deze advies niet allang al opgevolgd? moet gwn stoppen met de behoefte van ventileren bij jullie en dan vaak veel gehad aan mensen met kalmerende woorden, maar het is genoeg geweest voor ons allen. Het werkt niet meer.
Ik sta er niet bij stil dat het mensen kan raken wanneer ik op iemand reageer en eerlijk benoem dat ik dat een bepaalde activiteit niet leuk meer vind of geen zin in heb, dan moet je dat niet persoonlijk maken. Want ik waardeer nog steeds ieder inbreng en wie weet veranderd dat nog wel eens wel weer.
Maar nu wordt het probleem ineens dat het forum problemen met mij heeft en ik mezelf niet mag uiten, anders wordt opgevat dan ik bedmaar het werkelijke probleem dat vaak ontstaat wanneer mensen hulp zoeken deze vaak pragmatische hulpdoelstellingen toegereikt krijgen van andere mensen zoals gezond eten en sporten. Dat is echt logisch en mag en kan zelfs zo vaak benoemd worden, maar om mij nou hierop zo op deze manier op te wijzen vind ik wel ver gaan.
Als iemand hulp of verbinding zoekt met anderen is dat om verschillende redenen: afleiding, leegte aanvullen, uiten zonder filter maar als ik redenen zoek en deze afwijs, wijs ik je niet als persoon af en ben ik nog net zo dankbaar voor je reactie en betrokkenheid. Maar dit had echt niet gehoeven want verplicht ook niemand te reageren maar het verstandige is wel het hierbij te houden.
Ysenda schreef op 24-03-2023 om 18:01:
[..]
Omdat als we het gewoon maar zouden kunnen doen we het ook wel zouden doen. Het ligt niet aan wilskracht of niet weten wat je moet doen maar aan het niet kunnen of blijvend kunnen toe passen. En de oorzaak van het niet kunnen zit in de ad(h)d/ass.
Dus met die motivatie dingen ben je dus eigenlijk voortdurend tegen een blinde aan het zeggen dat hij beter uit moet kijken.
Aldus mijn in ad(h)d gespecialiseerde coach.
Dat wist ik niet.
maar wat is dan de oplossing volgens jou of je coach? Wachten tot die motivatie er wel pas is om datgene te doen waar je op dat moment zin in hebt of gwn jezelf dwingen?
ToetieToover schreef op 24-03-2023 om 17:38:
[..]
Ik wil je niet voor gek verklaren, maar ik maak me wel oprecht zorgen over je mentale gezondheid. Hebben ze bij jou wel eens iets genoemd over een manische periode? Herken je jezelf in deze symptomen? https://www.thuisarts.nl/bipolaire-stoornis/ik-heb-manische-periode-bipolaire-stoornis
Ik heb al 5 diagnoses gekregen, waarom niet 10 erbij joh. Als we zo doorgaan kunnen we wel eindeloos doorgaan vind je niet?
Cleopatra. schreef op 24-03-2023 om 23:10:
[..]
Ik heb al 5 diagnoses gekregen, waarom niet 10 erbij joh. Als we zo doorgaan kunnen we wel eindeloos doorgaan vind je niet?
Die user zei alleen maar aardige dingen tegen je. Goed bedoeld. Het is zo moeilijk om door jouw wantrouwen en boosheid heen te breken. Misschien is dat een goed startpunt voor jou en je behandelaar (als je dit zelf ook zo vindt); dat eens benoemen. Dat je zo boos wordt als je kwetsbaar bent geweest. Zo lijkt het op het forum tenminste.
Cleopatra. schreef op 24-03-2023 om 23:10:
[..]
Dat wist ik niet.
maar wat is dan de oplossing volgens jou of je coach? Wachten tot die motivatie er wel pas is om datgene te doen waar je op dat moment zin in hebt of gwn jezelf dwingen?
Het heeft niets met motivatie te maken.
En er is juist geen standaard oplossing, wat voor mij werkt hoeft zeker niet voor jou te werken.
Met mijn coach onderzoek ik juist allerlei paden die voor mij zouden kunnen werken.
Samen kijken we juist bewust naar welke gevoelens zijn er nog naast blij en boos, wat ik voel, en waar dan wat denk ik daarbij, hoe reageer ik dan wel of juist niet.
Niet in het kader om iets te genezen maar om met mijzelf om te kunnen gaan en aan anderen te kunnen vragen om rekening te houden met wat ik nodig heb om te kunnen functioneren.
Waarom aan anderen vragen omdat mijn behoeften niet standaard zijn.
En we werken ook aan mijn acceptatie van mijzelf, dat ik dus niet alles kan wat iedereen zo makkelijk lijkt te doen.
Dus niet en, en, en, en maar of of of. Dus om lekker in mijn vel te zitten doe ik 1 activiteit naast boodschappen en huishouden in het weekend en verder niet. En als het dan heel druk is in mijn hoofd dan zit ik dus op mijn tablet spelletjes te doen en insta te bekijken. Minder toegeven aan mezelf dwingen tot het moeten kunnen wat anderen ook kunnen. IK kan dat niet en dat is prima.
Ik heb een obsessie voor mijn oude behandelaar. Ik kan haar na 2 jaar nog steeds niet vergeten, is dat normaal? Het gaat niet weg en ik vind het echt niet leuk. Soms gaan er dagen weken voorbij dat ik het vergeet en dan komt het weer terug en kan ik er niet vanaf komen en moet oké t zelfs aan denken aan de andere kant van de wereld.
Eigenlijk haat ik haar een beetje en mezelf dat ik hier nog mee bezig ben