Slechte keuzes maken

Als je al 3 nachten niet hebt geslapen, is dat je eerste prioriteit nu. Je klinkt een beetje doorgedraaid en dat kan heel goed komen door slaapgebrek. Niks non stop. Stop. Even stop. Ga comfortabel liggen met je ogen dicht en luister naar rustgevende muziek om je gedachten stop te zetten. Stop met bewegen, stop met piekeren. Neem je slaapmiddel en ga slapen. Dat gaat je veel goed doen. 

Ik zag dat je weer een topic had geopend en ben heel blij om te lezen dat er ADHD was vastgesteld en je op medicatie wacht. In vorige topics wilde je van geen enkele hulp wat weten, dus ik zie dit als een enorme stap vooruit! Hoe ben je daar gekomen?

en verder wat ik in je andere topics ook schreef:
Blokkeer alle insta-coaches en andere MLM-zelfbenoemde goeroes die je coachen naar succes en alles er uit halen. Deze mensen zijn voor jou gevaarlijk. Ze zouden wat mij betreft verboden moeten worden. 
Ik hoop dat je nog eens tegen een echt goede psychiater/psycholoog aan loopt. Want je verdient het echt om al die energie richting te kunnen geven. Om een lichter leven te leiden. En dat kan echt, ondanks je eerdere nare ervaringen. 
Maar dit werkt ook niet. Goed dat je dat erkent. Sterkte. 

Ik hoorde laatst in een podcast over ADHD dat er een sterke wisselwerking met slaap(problemen) is.

Als je ADHD hebt, is er significante kans op slaapproblemen (om neurobiologische redenen), maar als je geen ADHD hebt en wél slaapproblemen, dan heb je kans op 'verschijnselen' die lijken op ADHD. Oftewel: iedereen die structurele slaapproblemen heeft (in ieder geval: die structureel te slechte/te weinig slaap krijgt) kan de symptomen ervaren waar jij voorbeelden van geeft.

Dus nee je bent niet gek, iedereen die zo'n slechte slaapkwaliteit en -kwantiteit heeft als jij zou er echt niet goed aan toe zijn!

gr Angela

Cleopatra. schreef op 24-03-2023 om 09:53:

[..]

Dus je verklaard me nu voor gek? Ik voel me gwn fit en wakker dat is het probleem niet. Ik geef wel toe dat ik wat mankementen heb anders zou ik hier niet mijn random levensverhalen delen. En ik moet echt een begin maken aan alle taken. Betalingen administratie huishouden, dat minimale moet ik vandaag klaar hebben zodat ik weer vooruit kan. Gwn dat als basis en de rest zoals meer werken sporten enzo komt later wel als ik ook echt een leuke opdracht bij heb. Wilde vanaf vandaag al door knallen maar ga geen dienst aannemen waarvan ik al weet dat ik het niet echt leuk vind. Tegenwoordig doe ik echt alleen de dingen vanuit mijn hart bij alles in het leven zowel op werkgebied als privé.
Ik twijfel wat ik moet doen, of nu even alles zo veel mogelijk doen of eerst even powernap proberen te nemen voor werk al weet ik al dat ik niet kan slapen en de reden waarom ik die slaapmiddel ook niet meer wil innemen is door de extreme vermoeidheid weer dag erna want 1 pil is vaak niet meer voldoende en bij de 2e slaap ik te lang door en ben ik weer nog vermoeider wanneer ik wakker ben. Ik moet een begin maken maar ik wacht er nu dagen mee en ik word hier alleen maar gekker van, zelfs nu ik wel de energie voel, ben ik weer geneigd te luisteren naar weerstand en het niet willen doen.
Dus wat kan ik het beste voor nu doen? Als ik weer alles onafgerond achterlaat voor werk ga ik weer als een zoutzak naar werk doordat ik al zo lang van alles opstapel

Nee, ze verklaard je niet voor gek, maar slecht slapen en vervolgens volgens je zelf voelen dat het prima gaat is echt wel een kenmerk van AD(H)D en autisme. Want daarbij zit echt vaak ook een gebrek naar goed kunnen luisteren en kunnen interpreteren wat je lichaam zegt. Dat is de verstoorde prikkelverwerking die bij deze dingen nu eenmaal zit. Dat luisteren en interpreteren kun je leren, maar makkelijk is het niet, en langdurig volhouden is ook een ding, want je hebt nu eenmaal al dat vertrouwde olifantenpaadje. 

En wat ook kenmerkend is is dat iets even wel werkt maar dat je daarna alweer een andere prikkel nodig hebt om hetzelfde te bereiken. Dus eerst werkt yoga een paar weken, dan meditatie, vervolgens sport, dan massage, dan weer wat anders misschien die yoga weer. Zelf hop ik daarom ook steeds over.

Ik herken het en in vind het het meest ‘invaliderende’ van in mijn geval ADD. Vooral als het toch al niet lekker gaat, lijk je helemaal ‘vast’ te komen zitten in een bepaalde onrust. Ik begrijp er eerlijk gezegd ook niks van en kan ook niet verklaren waarom ik op het ene moment wel in beweging kan komen om het gezonde te doen en op het andere moment totaal niet. Ik gebruik wel ADHD-medicatie maar dat werkt hier onvoldoende op als ik me te slecht voel. Ik heb niet een erg meedenkende psychiater want die wil niet overwegen andere medicatie voor te schrijven. Uiteindelijk krijg je van therapeuten of coaches in de een of andere vorm te horen: “Je moet het gewoon doen” of, op licht afkeurende toon: “Tja, je moet het natuurlijk wel doen” Of: “Niemand anders kan het voor je doen.” En dan denk ik: je hebt geen idee hoe graag ik zou willen dat ik dat gewoon kon! Ik trek dat dus niet meer, therapie of coaching omdat het me uiteindelijk steeds het gevoel geeft dat ik zwaar tekort schiet en de therapeut daar altijd in de een of andere vorm aan bijdraagt, juist omdat die jou probeert te ‘helpen’!

Ik heb dus geen oplossing en zelfs geen tips maar ik wil je in ieder geval wel laten weten dat je niet de enige bent en dat ik denk dat je juist moet uitkijken met zelfverbetering en bijvoorbeeld oordelen over tijd verdoen (en dan ben je dus zelf niks waard) want je kunt niet jezelf beoordelen op criteria van buitenaf alsof je daar aan zou moeten kunnen voldoen. 

Wat ik ook heel moeilijk vind hieraan, is de schaamte. Het is niet iets waar ik makkelijk over praat. Het voelt (en is!) zo disfunctioneel. Als iemand input heeft uit bijvoorbeeld een boek of podcast of andere bron dat hier herkenning op geeft of licht op werpt: ik hou me aanbevolen! Ik lees dus graag mee! 

Cleopatra. schreef op 24-03-2023 om 13:31:

[..]

Als je ergens om vraagt kunnen ze beledigd of onbelangrijk voelen waardoor je dan altijd gegarandeerd een nee gaat krijgen. Want hij wil er zelf op komen. Dus wat moet je doen, bij het begin beginnen. Ipv al vertellen dat je wilt overstappen van medicatie, enkel en alleen benoemen wat je probleem is met de attitude van oké en hoe ga je dit nu oplossen? Echt waar maak het gewoon altijd mee, als je er zo instaat komen ze vanzelf ineens op een verhogende dosis of andere oplossingen. Ik vind in de tijd van tegenwoordig we wel mogen meedenken met artsen over soorten of merken van medicatie. Maar dit willen velen niet doordat je dan ze passeert, ik vind het maar een grote ego probleem want ik vind dat je dir best wel naast je kan en moet neerleggen als professional als je zelf al inziet dat de persoon in kwestie aangeeft dat iets niet werkt. Ik ken een meisje die is allerlei verschillende merken van Ritalin gaan uitproberen totdat ze de juiste had getroffen die goed werkten met zo min mogelijk effecten. Maar als je dus geen geluk hebt dan krijg je een oetlul die moeilijk doet, zelf ook geen moeite doet om een ander merk te geven wat veel beter kan passen. Soms denk ik wat is nou de grootste reden voor dit gedrag? Arrogantie, of moeten ze dan meer betalen voor duurdere merk verzekeringsdingen?

Het heeft altijd 2 kanten. Enigszins ben ik ook wel weer ondanks enkel niet zonder kan pas ingezet moet worden op bijv depressie enzo.
ik slik nu dan Ritalin en slaapmiddelen maar wil echt niet ook die erbij hebben. Misschien een onpopulaire mening hier maar het is hoe ik erover denk en dat wil niet zeggen dat ik een standaard houd voor iedereen hiermee. In mijn meest donkere periode ben ik daar maar toch om gaan vragen maar ik kreeg ze niet. Was eerlijk gezegd beetje geïrriteerd maar doordat ik zag dat ze wel het echt met beste intenties deed en goed uitleg heeft gegeven. Dan is het een ander verhaal dan wanneer je psych gwn moeilijk doet, ik zou een ander gaan zoeken die niet zo moeilijk doet.
maar hetgeen ik wilde zeggen is dat ze ergens wel gelijk hebben met je moet het echt gewoon allemaal zelf doen en in het begin is het loodzwaar maar als de flow eenmaal is bereikt is het kwestie van blijven knallen.

Ik denk dat we ergens gewoon moeten blijven forceren door ongemak heen en kijken of het op langere termijn ook gelukkig heeft gemaakt oké dus door in donkere periodes wat meer rust nog meer liefde te verzorgen

Verreweg de meeste hulpverleners hebben goede intenties. Ik neem het dus niet persoonlijk. Het is ook moeilijk oplosbaar. Als het al oplosbaar is, dat weet ik natuurlijk ook niet.

Dat forceren door ongemak heen, is onvermijdelijk maar niet zonder ‘bijwerkingen’. Het kost veel energie en het werkt altijd maar half zo goed als bij iemand bij wie dit soepeler gaat. En ‘blijven knallen’ is een recept voor burnout. De kunst is evenwicht te bewaren. En dat is niet gemakkelijk omdat het leven vaak een erg groot beroep op executieve functies en je er vaak niet voor kunt kiezen te belastende dingen niet te doen. Dat staat onze samenleving gewoon niet toe. Ook gebeuren er belastende dingen in je leven waar je helemaal geen invloed op hebt. Een flow bereiken is mooi! Dat gebeurt ook en helpt ook. Maar tegenslag of langdurige overbelasting zet daar een streep door. Ik probeer niet pessimistisch of negatief te doen. Wel probeer ik je te waarschuwen voor de erg hoge eisen die je aan jezelf stelt en die je presenteert als een vanzelfsprekendheid. Dat zijn ze niet. 

ik blijf erbij; lees je in in de psychiatrische kant, bouw kennis op en realiseer je dat het niet aan wilskracht ligt.

Jij kijkt naar jezelf met de oordelende blik van de buitenwereld; ondertussen begin je ook te zien dat je niet anders kúnt maar hulpmiddelen nodig hebt om jezelf te kunnen helpen.

Dit is een rottige fase. Ik krijg de indruk uit je woorden dat je je nog erg beoordeeld voelt door die buitenwereld, ook door hulpverleners. Er zitten goeie bij (maar dat merk je misschien nog niet omdat je nog niet precies weet wat je nodig hebt), en er zitten vast ook minder goede bij (en daar knap je dan helemaal op af, omdat je zelf nog niet genoeg lijn hebt kunnen uitzetten). Dus ja het is rottig maar zorg dat je snapt hoe het werkt met die medicatie en hoe jouw hoofd met en zonder werkt. De vertaling van dat naar je gedrag en wat je zou willen veranderen voor jezelf, die kun je dan met hulpverlening gaan zetten.

gr Angela