Kun jij het tempo van de maatschappij aan?
Gisteravond in het programma de publieke tribune was het onderwerp "GGZ onder druk". Daar zat een vrouw die vertelde dat zij het tempo van de maatschappij niet aankon en daardoor heel snel moe werd.
Zelf herken ik dat wel, maar gelukkig niet in die mate. Ik kan vier dagen per week werken, maar daarnaast mijn huis goed op orde houden, 's avonds sporten of sociale activiteiten doen lukt mij ook (bijna) niet.
Net las ik in het topic waarin de vraag werd gesteld of mensen hun kinderen verplicht op een sport deden. 1 Van de reacties was dat bij hun thuis iedereen minimaal 2x per week verplicht moest sporten.
Als ik zoiets lees ben ik wel jaloers op het feit dat er mensen zijn die zoveel energie hebben dat ze dat allemaal kunnen.
Hoe zit dat bij jullie? ben je iemand die het tempo van de maatschappij niet/moeilijk aankan of gaat het je juist te langzaam?
Peiling
Kun jij het tempo van de maatschappij makkelijk aan?
Marty1984 schreef op 12-12-2022 om 17:28:
[..]
Ik heb een paar keer proberen door te gaan.
Resultaat: 2 keer tegen de grond met een epilepsie-aanval live op de werkvloer. 2 keer in een tijdelijke job.
Niet echt bevorderlijk voor contract-verlenging kan ik je vertellen
.
En na de 2de keer - en nog wat aanvallen thuis - bond mijn specialist mij toch écht zo'n beetje vast aan een stoel thuis.
(In combi met ASS, angstaanvallen en nog een stapel troubles.)
Ja als je doorgaat wanneer je weg valt dan weet je natuurlijk niet wanneer je pauzes moet nemen. Dat bedoel ik ook niet.
Je moet ook goed naar je lichaam luisteren maar soms ook doorzetten wanneer het nog kan en op tijd af en toe stoppen.
Cleopatra. schreef op 12-12-2022 om 17:42:
[..]
Ja als je doorgaat wanneer je weg valt dan weet je natuurlijk niet wanneer je pauzes moet nemen. Dat bedoel ik ook niet.
Je moet ook goed naar je lichaam luisteren maar soms ook doorzetten wanneer het nog kan en op tijd af en toe stoppen.
Als mensen op weg zijn naar burn-out nr.4 zou ik het elders zoeken wanneer het aankomt op advies over energiehuishouding.
Klinkt als een rij-instructeur die drie keer total-loss is gegaan en vervolgens tegen de leerling zegt dat 'ie op tijd moet stoppen.
Ik vind het grappig.
FallAgain schreef op 12-12-2022 om 17:56:
[..]
Als mensen op weg zijn naar burn-out nr.4 zou ik het elders zoeken wanneer het aankomt op advies over energiehuishouding.
Klinkt als een rij-instructeur die drie keer total-loss is gegaan en vervolgens tegen de leerling zegt dat 'ie op tijd moet stoppen.
Ik vind het grappig.
Knip, op de man
Cleopatra. schreef op 12-12-2022 om 16:50:
oh en ik was 100% afgekeurd en functioneer prima. Laat je maar van alles wijsmaken door een ander te laten bepalen wat jij bent en tot wat je in staat bent
Functioneer prima? Ik zal niet herhalen wat erin stond, maar ik herinner me een topic van kort geleden van jou waaruit toch echt iets anders bleek. Dus ik weet niet zo goed wat je hier nu aan het doen bent.
Prima als jij voor jezelf wil geloven dat je tot alles in staat ben als je maar graag genoeg wilt, maar geef anderen geen kutgevoel met dit soort onzin.
Ja, ik kan het tempo van de maatschappij redelijk aan, maar heb een kind waarvoor dat helemaal niet geldt, dus daar maak ik me nogal eens zorgen over.
Cleopatra. schreef op 12-12-2022 om 17:12:
[..]
Ik werk als zzper dus als ik ziek ben heb ik pech schat. Ik belast precies niemand want zelf als ik erdoorheen zit vraag ik niks van iemand.
Overal zitten uitzonderingen van situaties dus wat je zegt is waar en ontken ik toch helemaal nietWe zijn tenslotte mensen en de lat hoog leggen wil niet zeggen dat je de top bereikt zonder slag of stoten maar je komt iig wel verder dan je had gedacht
O, gadverdamme, wat een pedante en onplezierige manier van iemand terechtwijzen.
Wat je standpunten ook zijn; als je niet fatsoenlijk kunt discussiëren dan diskwalificeer je jezelf als gesprekspartner.
Cleopatra. schreef op 12-12-2022 om 18:05:
[..]
Knip, op de man
Dit zal wel sjiek zijn geweest.
Als ik een ander topic lees, staan daar dingen over stage, dus dat ZZP neem ik dan ook maar met een pot zout.
Inmiddels wel, maar dat is vooral omdat ik ben gaan inzien dat ‘de maatschappij’ niet bestaat en dat je zelf je tempo mag en kunt bepalen. Over het algemeen hebben anderen daar niet zo’n mening over, en al helemaal niets mee te maken.
Er was ooit een reclame met de tekst ‘de maatschappij, dat ben jij’. Nou, die komt hier ook wel mooi van pas.
MeganRapinoe schreef op 12-12-2022 om 18:44:
Inmiddels wel, maar dat is vooral omdat ik ben gaan inzien dat ‘de maatschappij’ niet bestaat en dat je zelf je tempo mag en kunt bepalen. Over het algemeen hebben anderen daar niet zo’n mening over, en al helemaal niets mee te maken.
Er was ooit een reclame met de tekst ‘de maatschappij, dat ben jij’. Nou, die komt hier ook wel mooi van pas.
Ik heb ook het gevoel dat ik de druk zelf leg en niet dat de maatschappij dat doet. Het zal wildvreemden een zorg zijn hoe vaak ik de plee boen om maar iets te noemen, ik vind toch echt zelf hoe en hoe vaak ik dat moet doen.
MeganRapinoe schreef op 12-12-2022 om 18:44:
Inmiddels wel, maar dat is vooral omdat ik ben gaan inzien dat ‘de maatschappij’ niet bestaat en dat je zelf je tempo mag en kunt bepalen. Over het algemeen hebben anderen daar niet zo’n mening over, en al helemaal niets mee te maken.
Er was ooit een reclame met de tekst ‘de maatschappij, dat ben jij’. Nou, die komt hier ook wel mooi van pas.
Je mag je tempo bepalen, maar tot op zekere hoogte. Je hoeft niet mee te doen aan de rat race van groter, beter, mooier, en perfecte instagram plaatjes. Je huis hoeft niet schoon, en VT wonen ingericht, en je hoeft je gasten geen zelfgemaakte sushi voor te schotelen. Er zijn echter ook mensen (zoals ik) die het minimale tempo niet kunnen bijbenen. Als mijn man weg zou vallen en ik zou doorgaan met 32 uur werken, zou hier vermoedelijk binnen de kortste keren Veilig Thuis op de stoep staan, omdat ik mijn kind regelmatig niet naar school zou brengen, en we alleen maar McDonald's zouden eten. De helft van de rekeningen zou ik vergeten te betalen, dus ook de schuldsanering en dakloosheid liggen op de loer.
Onze slaapkamers zijn geloof ik al 4 maanden niet gestofzuigd. Ik had vorige week geen schoon ondergoed en ben dus zonder mijn dochter gaan ophalen van school. Daar schaam ik me geen moment voor en valt voor mij nog onder normaal functioneren en het tempo prima bijbenen. 
CocoCharlie schreef op 12-12-2022 om 16:17:
Ik herken het niet. Ik ben weduwe met 3 pubers, werk 36 uur in de week, sport en zie mijn familie en vrienden regelmatig . Ik wil dat er zo min mogelijk van mijn vrije tijd naar het huishouden gaat dus heb ik een hele fijne en goede schoonmaakster die twee keer per week langskomt, ik bestel boodschappen en de kinderen koken 2 keer per week. Ik kan mij er dan weer weinig bij voorstellen dat ik minder zou doen en ben benieuwd hoe mensen die 2 of 3 dagen werken, en in sommige gevallen ook geen gezin hebben, hun dagen indelen.
Je hebt het niet helemaal tegen mij, aangezien ik wat meer uren werk. Maar waarom kan jij je niet voorstellen dat mensen minder doen dan jij, vooral als ze geen kinderen hebben? Ben je dan zo ver van jezelf verwijderd dat je niet kan voorstellen dat mensen hun tijd kunnen invullen met leuke dingen of vrijwilligerswerk of mantelzorg? Hier was laatst een topic over iemand die haar tijd niet meer wist in te vullen omdat ze het altijd druk had, en eigenlijk niet meer wist wat ze met haar tijd aan moest. Komt hier misschien jouw vraag vandaan?
Zelf moet ik er dan weer niet aan denken om het altijd druk te hebben, maar dat is in veel gevallen een keuze en ik kies daar niet voor omdat dat niet bij mij past. Bij jou wellicht wel.
Ik ben heel erg gevoelig voor de druk, maar ben ontzettend anders dan anderen. En door hulp van buitenaf steeds meer geleerd. Ik moest vanavond nog even lachen om mijzelf. Op dat moment genoot ik zo ontzettend van het even onder de warme dekens liggen. Een geluksmomentje. En dat is natuurlijk hartstikke suf. Het moet allemaal extreem. Ik ben een saaie dooie huismus geworden...
Ik vond die mensen echt verschrikkelijk. Hoe kon je nou al op bed liggen om 20.00?! Of gewoon een heel weekend niks doen en een beetje series kijken?!
Ik heb er denk ik 3 jaar tegen gevochten. Wel langer, maar dan deed ik nog wel veel. Ik was een bezig bijtje. Door HSP ontzettend moe. Hoe gevoeliger ik werd, hoe moeier. Dat ben ik nu de laatste tijd meer en meer aan het accepteren. Ik ben anders en dat is oké. Ik kan niet mee met de snelheid. Heb jaren gezocht naar een hobbie of contacten. Echt niks kwam van de grond. En nu langzaam komt het, omdat...ik het heb leren loslaten.
Maar het is wel een immens grote blokkade. Juist omdat ik zoveel voel. Ik voel ook dat anderen ermee worstelen en vergeet dan dat dit niet allemaal van mijzelf is.
Maar het kunnen genieten van de kleine dingen, maakt mij blij. Want ik vind deze maatschappij echt ruk. Ik heb jarenlang geprobeerd een schaap te zijn, maar ben gewoon een koe. Ik ga de andere kant op. En mijn lichaam ook. Die protesteert teveel, echt een zeiklichaam, maar ach je kan er tegen vechten, maar die gaat dan alleen maar meer zeuren. Dus moe is moe. Dan even een keer niet wat sociaals doen en dat is vaak genoeg.
De maatschappij, of beter: het leven, vraagt van de één meer dan van de ander. De één voelt zich ook meer verantwoordelijk dan de ander. Als je op een basisschool werkt, en je ziet het tekort en je trekt het je aan, terwijl er ook van je verwacht wordt dat je mantelzorg aan je ouders geeft èn de kinderopvang laat weten dat je je kind moet ophalen omdat er uitval is, en .. ach, noem maar op, dan is het lastig het tempo bij te benen.
Ik hoef alleen maar te werken, mijn kinderen zijn groot en verzorgen zichzelf, mijn ouders leven niet meer, dan is het een stuk gemakkelijker om te doen wat van je wordt gevraagd.
Nee, nooit gekund. Het waarom gaat niemand wat aan. Privé
Auwereel schreef op 12-12-2022 om 20:03:
De maatschappij, of beter: het leven, vraagt van de één meer dan van de ander. De één voelt zich ook meer verantwoordelijk dan de ander. Als je op een basisschool werkt, en je ziet het tekort en je trekt het je aan, terwijl er ook van je verwacht wordt dat je mantelzorg aan je ouders geeft èn de kinderopvang laat weten dat je je kind moet ophalen omdat er uitval is, en .. ach, noem maar op, dan is het lastig het tempo bij te benen.
Ik hoef alleen maar te werken, mijn kinderen zijn groot en verzorgen zichzelf, mijn ouders leven niet meer, dan is het een stuk gemakkelijker om te doen wat van je wordt gevraagd.
Dat is zo inderdaad. Het ligt ook helemaal aan je omgeving en hoeveel dat van je vraagt. Vroeger legde iemand het mij wel eens uit als dat het een tafel is in balans. Ik weet niet meer precies waar de 4 poten voor staan, maar het principe is dat als 1 poot er af is de tafel nog wel blijft staan. Maar zijn er meerdere poten met problemen dan valt de tafel om. Zo ervaar ik dat zelf ook, als er op één vlak problemen zijn kan ik het hoofd nog wel boven water halen, maar zijn er op meer vlakken problemen dan lukt dat niet meer.