Korte opname of niet? Help
vanuit behandelaar is er een advies om een kortdurende opname te overwegen. Vooral om de druk thuis in combi met therapie doebaar te houden/maken. Drukke thuissituatie met 3 jonge kinderen en ik ben met regelmaat compleet ontregeld. Behandeling valt zwaar. Waardeer mijn psych enorm maar dwang/angst fout te doen (normale leven) komt ook in therapie heel consequent terug. Met als gevolg dat ik nog meer ontregel. Maar ik vind het eng. En confronterend, ik wil niet dat mensen weten hoe slecht ik ga. Maar op mijn slechtste momenten is het heel donker. Maar ik wil stiekem verdwijnen. Ik weet niet waar ik goed aan doe. Ik wil niet zo slecht zijn. Maar m’n hoofd is giga obsessief. Hoe maak je keuze: en 3 weken van huis hoe?? Partner etc vinden t overdreven. Ik weet niet wat ik moet en voel me zo onstabiel dat dit nog enger is. Iemand tips?
Succes vandaag
dankjulliewel♥️.
Ik heb mn behandelaar gesproken. Niet heel veel duidelijker. Ze wil dat ik het voor nu blijf proberen. Mocht het niet werken kan ik stoppen snapt ze ook. Alleen dan mag ik gedurende de periode van dgt (16 maanden) geen vervangende therapie. Ze vindt dat ik me er niks van moet aantrekken maar als het zo’n groot deel van mijn problematiek is is dat heel moeilijk. Voor nu ga ik nog maar woe weer verder bespreken. Ik vind het echt heel lastig. Vooral dat er geen alternatief geboden kan worden.
Wbt die kus dat heb ik afgelopen sessie besproken. Ik weet het zelf niet. Ik ben zo gefragmenteerd. Als ik daar ben voelt het wel oke geloof ik. Beter dan veel andere contacten. Maar als ik daar niet ben voel ik me weer leeg. Niet omdat ik niet bij haar ben maar dat gevoel is gewoon niet oproepbaar
Natuurlijk ga je door . Logisch dat het moeilijk is . Daarom ben je ook in therapie.
ik denk zeker ook dat je door moet gaan. 16 maanden zonder therapie lijkt me niet verstandig. Al is t maar om ritme te houden en een vangnet. En probeer juist in therapie dat stukje van je open stellen te oefenen. Het lijkt me zo belangrijk om het met iemand te kunnen bespreken. Misschien niet met je partner, maar hopelijk is er iemand in jouw omgeving die je vertrouwd.
Wat betreft die kus, ik zou daar nu niet in verder gaan. Het lijkt me zoveel mogelijke complicaties geven, die je nu niet kan gebruiken.
Is t echt die moeite waard?
Ach, dat lijkt me lastig! In feite heb je dan natuurlijk geen keuze. Stom, maar het werkt momenteel zo.
Die kus etc, lukt het je ook daar gewoon van te genieten zonder daar meer van te maken en je er meer problemen mee op de hals te halen?
Het mág hè! Gewoon genieten van ‘iets’, zonder dat je er iets mee moet/ kan.
Zie je zelf dat wat er nu gebeurt, onderdeel is van wat je te leren hebt?
Je hebt moeite om eerlijk te zijn over hoe het met je gaat. En toch zit er iemand in je groep die je ook in het dagelijks leven ziet. Je hangt daar meteen allerlei oordelen en voorwaarden aan, en het lijkt wel alsof je dit aangrijpt om je behandeling te ontwijken. En die angst is voor jou heel reëel en echt, maar misschien kun je juist aan je behandelaar vragen je te hélpen hiermee om te gaan. Want ook moedervan zit daar niet voor haar zweetvoeten, en ook zij kan zich onveilig voelen.
De oplossing is misschien om niet de moedervan te ontwijken, maar juist een keer samen thee drinken om te bespreken dat wat in therapie besproken wordt, in therapie blijft. Door het juist bespreekbaar te maken, met de begeleiders, kan je merken dat het wel ok is om te delen. Dat leren is daarmee niet alleen onderdeel van de feitelijke therapie, maar ook in hoe je het geleerde gebruikt.
Ja ik wil inderdaad ergens stoppen. En dit is ideale excuus. Ik ga in ieder geval geen overhaaste beslissing nemen heb ik besloten. Wel afspraak bij huisarts gemaakt om sowieso op wachtlijst te komen voor trauma en MBT. Mocht dit niet lukken/werken dan ben ik iig al verder op wachtlijst. Hoop dat dat mogelijk is. Voelt fijn iets achter de hand. Maar ga nu niet opgeven. Dit is wel met recht verdragen en dat is wel ontwikkelpunt. Dus dank voor de andere kijk
Ik voel me zoveel eenzamer met deze therapie. Gevoel niet begrepen te worden. Zelf de essentie niet meer ervan inzien. Angst dat er niks is als dit niet werkt. Hele slechte klik met groepsbehandelaar. Dingen meemaken en geen tijd en ruimte hebben om ze te bespreken. Zelfde grote zorgen en angsten en er nog niet naar durven kijken laat staan veranderen. En ik weet dat behandeling met vorige behandelaar niet werkte. Dat ik ontregelde. Maar voelde me voor het eerst minder eenzaam. En nu doet het des te meer pijn dat niet hebben.
Wat rot dat je je zo eenzaam voelt. Ik hoop dat je het berichtje van biebel goed leest en blijft volhouden. Ik denk ook dat je in deze therapie heel erg tegen jezelf aanloopt. Daar moet je doorheen en dat is inderdaad heel erg eenzaam.
Als je nu wegloopt houd je de problemen in stand. Geef het nog even de kans. Elke dag dat je gaat is winst. Blijf in gesprek met je behandelaren, maar probeer daarnaast ook te vertrouwen dat het tijd nodig heeft.
Juist dat openstellen is belangrijk en dat is voor jou gewoon heel erg moeilijk door alles wat je hebt meegemaakt en soms ook nog steeds mee maakt. Dus geef jezelf daarin de tijd. Niet door het uit de weg te gaan. Maar door de therapie langer de tijd te gunnen.
Oordeel ook niet over jezelf. Als het vandaag niet is gelukt om jezelf open te stellen, dan zegt dat alleen dat het vandaag niet gelukt is. Morgen weer een nieuwe kans. En richt je eerst op iets kleins en wees trots als dat gelukt is. Je kunt niet verwachten dat het in 1 keer lukt om het roer om te gooien. Dat kun je niet verwachten van je zelf, maar ook niet van de behandelaren.
Het heeft jaren geduurd waarin je zo gesloten bent geworden. Dus gun jezelf ook de tijd om weer wat opener te worden.
Thanks Jillz, je schrijft heel veel wat klopt. En weet dat het ook echt zo is. En was gister helemaal voornemens door te gaan. Maar vandaag werd ik gebeld door behandelaar groep en kreeg ik op m’n flikker dat ik iets niet op de juiste manier geregeld had. Ik had zondag contact opgenomen via mail met arts voor herhaalrecept xanax want moet altijd vragen. Geen reactie. Dinsdag weer gemaild en zag dat ze di tot do werkte. Weer niks gehoord dus vandaag gebeld voor terugbelverzoek. Blijkt ze op vakantie. Maar kon via vervangende arts. Maar blijkbaar werd groepsbehandelaar daarbij betrokken en eigen behandelaar werkte maaar tot woensdag. Was ze helemaal boos dat ik het niet via eigen had geregeld. Dus ik gaf aan het juiste gedaan te hebben daar ik niet op de hoogte was van vakantie en juist netjes op werkdag arts had gebeld om via juiste weg te regelen. Helemaal boos en ze ging niet weer met me in discussie was ze helemaal zat. Ik had het anders moeten doen en mocht niet uitpraten. En dit gebeurt elke keer in onze communicatie samen. En ik voel me zo slecht. Zo falen zo alsof het aan mij ligt. Ga aan alles twijfelen. Drang tot zelfbeschadiging is torenhoog en slik veel xanax. En ik durf gewoon niet meer naar groep. Het is elke keer wat. En weet dat ik mondig ben en dat zij dat niet leuk vindt maar ze kijkt nooit verder en heeft oordeel al klaar. Ik weet echt niet hoe door te gaan. Alles is zo moeilijk. En mag niet bespreken met haar want moet bij eigen behandelaar wezen. Maar die wil niet teveel ingaan op collega. En ik durf gwn niet meer. Al m’n vertrouwen verdwijnt en voel me onbegrepen en alles wordt op borderline gegooid. Ik weet het echt niet
Zoek ik alleen maar excuses? Het gaat echt elke keer fout als ik haar spreek. Ze heeft ook altijd negatief commentaar op wat ik inbreng. Wil niet bespreken van die moeder en is gewoon echt heel onaardig. En zij zou de persoon moeten zijn die ik bel in crisis maar vandaag was zij oorzaak van. Dus hoe kan dat
Och, ik heb helaas geen goede raad voor je. Ik weet helemaal niets van trauma en therapie. Maar ik heb wel een lieve groet, en een welgemeende warme knuffel voor je 
TrefleQ schreef op 10-10-2024 om 21:30:
Och, ik heb helaas geen goede raad voor je. Ik weet helemaal niets van trauma en therapie. Maar ik heb wel een lieve groet, en een welgemeende warme knuffel voor je
Dankje TrefleQ, heel lief 🌷
Wat rot dat het zo stroef verloopt. Er kunnen meerdere dingen aan de hand zijn. De groepsbehandelaar kan gewoon iemand zijn die je niet ligt. Als jullie in elkaars irritatie zone zitten dan is dat zo.
Het kan ook zijn dat de groepsbehandelaar ook ziet wat we hier ook zeggen dat je misschien ook wel heel druk bezig bent om een reden te vinden om niet door te gaan. Om weg te kunnen lopen, omdat je het te spannend vind om je open te stellen. Dat ze geen discussie wil voeren, omdat elke discussie het nog moeilijker maakt om je open te stellen.
Wat het ook is, maakt eigenlijk niet zoveel uit. Want in het echte leven loop je er ook tegen aan dat er vanuit je omgeving geen steun is. Dat ze je het gevoel geven dat je faalt. Dus als dat is wat je bij de groepsbehandelaar ook voelt kan je proberen te bespreken met je eigen behandelaar hoe je daarmee om kan gaan. Dan kun je daar mee oefenen, want dit is een vaardigheid waar je in je eigen omgeving veel aan zult hebben.
Dus bespreek wat het gedrag van de groepsbehandelaar met je doet. Gewoon feitelijk wat ze deed en het gevoel dat het je gaf. Dus dat ze je aanspraak op de manier waarop je het recept xanax had geprobeerd te verkrijgen en dat je daardoor het gevoel kreeg dat je alles fout deed terwijl je goed probeerde te doen. Dat je jezelf wilde verdedigen maar daar geen ruimte voor kreeg, omdat ze geen discussie wilde voeren. En dat je graag wil weten hoe je het beste met deze situatie om kan gaan, omdat je deze situatie ook thuis herkent.
Probeer elke keer dat het moeilijk wordt te denken wat kan ik hiervan leren. Hoe kan ik hier mee omgaan. En onthoud dat je altijd alleen je eigen gedrag kunt veranderen. Je hebt alleen indirect beperkt invloed op het gedrag van de ander. Of terwijl soms moet je je eigen gedrag veranderen en beweegt de ander daarna iets meer mee.
Ik hoop dat je morgen toch weer de kracht vind om heen te gaan!
heel mooi gezegd Jillz. Ik hoop ook dat je, ondanks dat t moeilijk is, de kracht vindt om hiermee door te gaan. Heb je iemand in je privé omgeving bij wie je je ei kwijt kan?
Heel veel sterkte!