Korte opname of niet? Help
vanuit behandelaar is er een advies om een kortdurende opname te overwegen. Vooral om de druk thuis in combi met therapie doebaar te houden/maken. Drukke thuissituatie met 3 jonge kinderen en ik ben met regelmaat compleet ontregeld. Behandeling valt zwaar. Waardeer mijn psych enorm maar dwang/angst fout te doen (normale leven) komt ook in therapie heel consequent terug. Met als gevolg dat ik nog meer ontregel. Maar ik vind het eng. En confronterend, ik wil niet dat mensen weten hoe slecht ik ga. Maar op mijn slechtste momenten is het heel donker. Maar ik wil stiekem verdwijnen. Ik weet niet waar ik goed aan doe. Ik wil niet zo slecht zijn. Maar m’n hoofd is giga obsessief. Hoe maak je keuze: en 3 weken van huis hoe?? Partner etc vinden t overdreven. Ik weet niet wat ik moet en voel me zo onstabiel dat dit nog enger is. Iemand tips?
thanks armband en ysenda, groepstherapie is nog niet begonnen. Start over 2 weken. Kinderen zijn inderdaad weer naar school en dat geeft zeker wat rust. Tegelijkertijd ben ik giga ingestort. Ik ben constant zo angstig. Denk de hele tijd dat ik wat fout doe, lig verstijfd wakker, veel dromen en constant gevoel van gevaar. Compenseer ik weer lekker door een flinke dosis OCD. Daarnaast ben ik indd grotendeels afgebouwd van xanax. Behandelaren zijn het alleen niet zo eens of dat slim is.. beetje in limbo dus wat dat betreft. En ik ben momenteel in zo’n hyper, obsessief, angstige fase dat ik niet eens wil slikken. Want dan verlies ik het gevaar uit het oog. Moet scherp zijn. Is alsof je hele tijd gas moet controleren omdat anders huis affikt en dan een pil nemen dat je dat niet meer hoeft te doen. Maar ik weet nu voor m’n gevoel dat t gevaar blijft dus dan slik ik hoef ik niet te controleren en fiks alles af. Zoiets. Dus wil de angst voelen om scherp te blijven. Maar zit mezelf giga dwars. Maar mag niet valse gevoel van veiligheid hebben. Dus gaat niet zo lekker. Als ik het nu niet goed doe en verkeerde keuzes maak en veel mail kunnen ze dan afzien van behandeling? Misschien is het ook angst voor onbekende. Heb gevoel alles saboteer. Ik voel me zo verschrikkelijk. Sorry zou leuker willen typen. Wel heel lief dat jullie vragen hoe het gaat 
hé daar, ik weet soms gewoon niet zo goed hoe te reageren en dan reageer ik dus helemaal niet. Maar ik lees je wel en voel je angst en onrust van het scherm spatten. Ik hoop ontzettend hard dat de groepstherapie gaat aanslaan. Dat je je open durft te stellen zodra je je veilig voelt om dat te doen. Dat er duidelijkheid komt over je medicijn gebruik, want als je dat verschillende berichten over krijgt heeft enkel maar meer verwarring. Knuffel voor jou 
Armband schreef op 20-09-2024 om 08:58:
hé daar, ik weet soms gewoon niet zo goed hoe te reageren en dan reageer ik dus helemaal niet. Maar ik lees je wel en voel je angst en onrust van het scherm spatten. Ik hoop ontzettend hard dat de groepstherapie gaat aanslaan. Dat je je open durft te stellen zodra je je veilig voelt om dat te doen. Dat er duidelijkheid komt over je medicijn gebruik, want als je dat verschillende berichten over krijgt heeft enkel maar meer verwarring. Knuffel voor jou
Lief, dankjewel
hoe gaat t in de therapie? Wil je er iets over kwijt? Als je hem zin heb om te vertellen, ook goed hè! Doe wat goed voelt voor jou♥️
hé armband, het gaat. Ik moet heel eerlijk zeggen dat het me tegenvalt. Inhoudelijk.. maar ook de oefeningen en waar naar gekeken wordt. Het is het eigenlijk niet voor mij denk ik. Maar weet niet zo goed wat wel, zeker qua wachtlijsten. Maar oefeningen zijn zo stom en sluiten voor mijn gevoel totaal niet aan bij mijn problematiek. En behandeling is heel erg gestructureerd dus geen ruimte om echt te bespreken waar je mee zit want moet echt lijstje afgewerkt worden. Heb m’n twijfels geuit en voor nu probeer ik het nog maar het is eigenlijk wel echt behoorlijke domper helaas. Hoop dat met jou alles goed gaat?
help. Blijkt moeder uit klas van m’n kinderen in m’n dgt groep te zitten. Weet niet wat ik moet. Echt heel erg kut dit
Onlyhuman schreef op 03-10-2024 om 11:12:
help. Blijkt moeder uit klas van m’n kinderen in m’n dgt groep te zitten. Weet niet wat ik moet. Echt heel erg kut dit
Waarschijnlijk is dat voor die andere ouder net zo confronterend. Je kunt het ook zo zien dat je dus onder de andere moeders op school een lotgenoot hebt.
Het lijkt me verstandig dit met een van de therapeuten en jullie twee samen daar afspraken over te maken. Je kunt extra steun krijgen zo, maar het helpt wel als er een behandelaar bij is, om elkaars privacy te garanderen.
jammer dat je therapie niet fijn aansluit bij jouw behoefte. Goed dat je je twijfels heb ge-uit. Kan je behandelaar aangeven wat er wel mogelijk is? Of is t misschien goed om wel door te zetten, wellicht wordt t beter. Wel vervelend dat er geen ruimte is om zaken te bespreken war je mee zit. Kun je geen 1 op 1 tijd krijgen met iemand, waar je je ei een beetje kwijt kan?
Wat betreft die moeder die in groep zit. Ik kan me heel goed voorstellen dat dit lastig is. Vooral omdat je al moeite heb om je open te stellen. Voor haar zal het net zo lastig zijn, denk ik.
Ik denk ook dat je dit moet bespreken met de behandelaren en die moeder en goede afspraken maken, zodat jullie je beide veilig en fijn kunnen voelen in de groep.
Veel sterkte!
Er is wel 1 op 1 therapie. Alleen dgt werkt heel gestructureerd en volgens specifieke volgorde. En ik heb nogal moeite met openstellen. En dan is er gewoon bijna geen tijd meer, iig te kort voor mij om een punt bespreekbaar te maken en ermee aan de slag te gaan. Dus beste geval kan ik nog net iets zeggen waar ik mee zit en dan is het klaar. Maar suicidaliteit en automutilatie en therapie interfererend gedrag zijn wel elke week besproken aangezien dat eerste onderwerpen moeten zijn iedere week..
en ik vind het onwijs lastig. Ik snap dat het voor andere moeder ook niet fijn is maar ik deel echt niks. Zelfs partner weet niet van dgt. En dan moet ik me openstellen bij iemand die ik dagelijks op school zie. Ik zie dat echt niet zitten. En heb geprobeerd contact op te nemen met behandelaren maar iedereen is pas ma bereikbaar, en dit is geen spoed. Maar stress is wel heel hoog
Och, wat moeilijk dat je je openstellen zo lastig vindt. Is t schaamte, of vind je t moeilijk om kwetsbaar te zijn of wil je niet de aandachtop je hebben? Ik zou zeker een gesprek aangaan en inplannen met je behandelaren. Het is voor hen ook belangrijk te weten wat er speelt bij je. Dus ook het feit dat jouw partner het niet weet van je therapie moet besproken worden. Anders is t zo zonde. Maar ik snap echt wel dat t heel lastig is om je open te stellen. Maar geef dit een kans en echte kans!
zowel moeilijk om kwetsbaar te zijn. Verleden teveel op afgerekend of gewoon geen gehoor aan gegeven. Nu durf ik het niet meer. Soort muur ter zelfbescherming. Als ook de angst om aandacht vragen. Haat het ook zelfbeschadiging en zelfmoordgedachtes te bespreken. Vader dreigde altijd en heb vanuit huis (moeder) meegekregen als je t zegt heb dan de ballen om het te doen. Heel veel kortsluiting iig. Ze zijn ermee bekend dat ik het stilhou. Maar ga het maandag iig goed bespreken van die moeder. Geeft zoveel stress dat ik weer dagelijks xanax slik. Maar hopelijk maandag duidelijkheid.
Daarnaast heerst er nu ook veel verwarring. Heb 1 vriendin sinds half jaar met wie ik heel open ben. Beide psychisch problemen. En nu hebben we gezoend. En voor het eerst kwamen niet al die flashbacks van m’n oom en weerstand erbij kijken. Eerste keer in 10 jaar gezoend. En dan met vrouw. Dus ik weet het niet. Zit ook nog in neprelatie die ik niet durf te verbreken uit angst voor slechte sfeer (onveilig door jeugd) dus hou alles goed. Maar alles is een leugen en wordt gek ervan. Van mezel. Maar hoe zijn die dingen bespreekbaar met moeder erbij.
Armband schreef op 20-09-2024 om 08:58:
hé daar, ik weet soms gewoon niet zo goed hoe te reageren en dan reageer ik dus helemaal niet. Maar ik lees je wel en voel je angst en onrust van het scherm spatten.
Onlyhuman, bovenstaande is ook mijn tekst…
Wat een moeilijke situatie toch voor je
Even over je suicidaliteit: los van de verwoestende dynamiek tussen je ouders werd er ‘vroeger’ ook anders tegenaan gekeken. Het was een enorm taboe onderwerp. Dat is het nog steeds maar er zit gelukkig beweging in. Ook binnen de groep professionals. Met weet nu dat het echt veel beter is er wél over te praten.
Dat maakt het nog niet perse makkelijk natuurlijk. Je boodschap moet ook goed aankomen en ontvangen worden en daar schort het soms ook aan. Ik begrijp wel dat de groep voor jou minder veilig voel nu.
Ies schreef op 06-10-2024 om 12:22:
[..]
Onlyhuman, bovenstaande is ook mijn tekst…
Thanks Ies, ik snap dat het lastig is. Lief dat je het toch probeert. Ik weet dat de visie hierop veranderd is maar in mij zit nog steeds heel veel oordeel. En daarbij zou ik liever actuele zaken bespreken dan keer op keer zelfde riedeltje. Maar snap dat het bij dgt hoort.Ik hoop morgen het goed te kunnen bespreken. Ik heb me verdiept in de volgende werkboeken en er komen hoop dingen bij kijken die ik in deze situatie niet meer bespreekbaar wil maken. Maar wil ook geen overhaast beslissingen nemen. Dus morgen eerst goed overleg en van daaruit kijken hoe verder. Ik wil sowieso niet onder hulp komen te zitten. Dit is gewoon hele nare zeldzame samenloop van omstandigheden. Morgen gelukkig maandag dan eindelijk delen
veel succes vandaag Onlyhuman!
Als je vandaag je behandelaar 1 op 1 spreekt zou ik ook de kus met je vriendin misschien bespreken. Want dat is nogal wat, of wil je het liever nog voor jezelf houden? Hoe voel je je daarover?