Psyche en mentaal Psyche en mentaal

Psyche en mentaal

Korte opname of niet? Help


Onlyhuman

Onlyhuman

27-07-2024 om 21:07 Topicstarter

Daglichtlamp schreef op 26-07-2024 om 19:18:

Je vecht zo hard om het goed te doen. Ik hoop zo dat een diagnose helpt om de juiste intensieve hulp te krijgen.

Lief daglichtlamp, ik hoop het ook. Momenteel gaat het heel ruk. Maar dat komt ook door de vele onzekerheden en vele nieuwe behandelaren en dat ik een soort kameleon ben dus overal anders en weet niet meer wie ik ben. Ik had altijd m’n oké ik, m’n slechte en kwetsbare gestoorde in therapie. Maar nu vertrouw ik niemand en ga ik van hot naar her en weet niet meer wie ik ben

Ies

Ies

30-07-2024 om 13:41

Lastig Onlyhuman. 
Misschien was je wat te afhankelijk van je psycholoog geworden, en werkte het averechts. 
Maar continuïteit is zo ontzettend belangrijk binnen hulpverlening, en vertrouwen natuurlijk ook. Die 2 zaken staan behoorlijk onder druk binnen huidige systemen. 
Het klinkt alsof je zelf heel negatief staat tov je behoefte om je te hechten aan een hulpverlener. Dat is totaal niet aan de orde! Natuurlijk wil je dat, en lijkt het me zelfs noodzakelijk, je deelt zomaar even je meest intieme zaken met iemand. 
Ik hoop zo dat je je staande houdt in deze lastige tijd! Het wordt beter! 

Onlyhuman

Onlyhuman

03-08-2024 om 20:29 Topicstarter

Ik denk dat ik wel te afhankelijk was geworden. Maar mis het echt iemand om op te kunnen vertrouwen. Iemand die niet stopte omdat ik boos of nukkig deed. Maar het is sowieso niet meer mogelijk nu. Mag wel terugkomen ooit maar weet het niet. Voor nu twee weken op di afspraak voor persoonlijkheidsonderzoek. Uit screening kwam wel borderline en ze hebben vaart achter gezet zodat ik in de september groep kan instromen. Duurt anderhalf jaar. Puur vaardigheden aanleren wat ik begrijp. Niet onderliggend trauma of hechtingsproblematiek aanraken puur leren omgaan met emoties, zelfbeeld etc. Niemand die ervaring heeft met DGT? 
Voor nu alles in orde aan het maken voor vakantie volgende week. Mijn hoofd is zo vol en chaotisch dat het niet lukt orde te krijgen. Vervolgens lig ik helemaal stijf van de spanning niks te doen omdat ik niet op 1 raak kan focussen alles loopt door elkaar. Weet niet eens hoe ik moet inpakken als we de kleding nodig hebben die we dragen. Wil alles af en geordend maar m’n hoofd lijkt dat niet te kunnen 

Ies

Ies

04-08-2024 om 00:51

Ik ken vanuit mijn werk wel meerdere mensen met heftige problematiek die echt heel goed gaan op DGT. 
Mag DGT niet gecombineerd worden met sessies met je psycholoog?  
Heb je geen thuishulp meer? Ik kan me zo goed voorstellen dat je het niet geregeld krijgt. 
Vind je ergens rustmomentjes? 

geen ervaring met DGT, wil je wel heel veel succes wensen. Ik heb wel groepstherapie gehad en ik vond het contact met groepsgenoten, de herkenning en het gevoel dat je er mag zijn zoals het op dat moment is, heel waardevol. Hoe vaak zou je dan in de groep zijn en hoe lang zijn de dagen?
Die ivm de opvang van de Kids,  want na zo'n dag ben je vast erg moe. 

Heb je wel zin in je vakantie? Ga je met je gezin, waarbij je (ex) er ook bij is? Misschien heb t je wel verteld, ik weet t even niet meer. Bedenk dat als je iets vergeet mee te nemen, je bijna alles kan kopen op je vakantie adres. Medicatie meenemen is wel belangrijk natuurlijk. 
Misschien helpt het als je een lijstje maakt. Dan krijg je mss wat overzicht. 

Onlyhuman

Onlyhuman

04-08-2024 om 18:39 Topicstarter

Thanks Ies dat stemt wat hoopvol. Therapie mag niet in de tussentijd. Moet eerst leren handvatten te krijgen en in te kunnen zetten voor ontregeling in contact en door onderwerpen. Thuiszorg is stop gezet zodra ik was overgenomen door poli persoonlijkheidsproblematiek. Is veel nu. Ook door de vakantie. Het rotte is ook dat zolang ik bezig blijf, fysiek of in mn hoofd er error blijft maar als dat stopt is de onrust er ook en komen andere dingen boven. Vandaag en morgen lekker dagje zonder kids. Wel knallende koppijn maar wel rust 

En vakantieen dankjewel armband, fijn te lezen dat jij veel aan groepstherapie gehad hebt. Ik vind het heel moeilijk. Door mijn vader ben ik enigszins bevooroordeeld wbt borderline en zou het heel slecht doen als ze daar aan hem gelijkwaardige problemen hebben. Ik sta altijd op ander afgesteld. Gevoelig voor stemming en nood altijd uit tot dat mensen contact met me zoeken. Therapie is 1x per week 2 uur groep en 1 x 1 uur individueel. Helaas is mijn behandelaar ook degene die groep doet. En voel totaal geen klik dus maakt me beetje bang. 

Vakantie is met hele gezin + m’n moeder. Zie er we tegenop maar gun t m’n jongens zo. Zie alleen pakken en alles bedenken en ruim 3 u reizen erg heftig. Maar dit was enige manier financieel gezien dus we gaan gewoon. Kinderen horen t dag voor vertrek. Wil morgen zoveel mogelijk voorbereiden. Maar nu met vriendin op strand. Dat is fijn. Ondanks knallende koppijn en heel veel slikken 

is je vakantie al begonnen? wat knap dat je dit doet voor je kinderen,  ik hoop dat jullie een fijne tijd krijgen en dat jij ook iets van rust kan vinden in jezelf. 

Mag ik vragen wat je bedoelt met je laatste zin? "Ondanks knallende koppijn en heel veel slikken". Slik je dan heel veel (voorgeschreven) medicatie?
ik snap dat dit heel persoonlijk is en je hoeft zeker niet te antwoorden. Maar kijk alsjeblieft wel uit (als t over medicatie gaat natuurlijk).



Onlyhuman

Onlyhuman

10-08-2024 om 17:59 Topicstarter

Ja we zijn op vakantie. Tot maandag. Kinderen hebben het geweldig. Zon, zee, zwembad. Ik had me een beetje verkeken op m’n spinnenangst en slapen in een tent   

wat betreft medicatie hou ik me ongeveer aan aanbevolen hoeveelheid. Klein beetje speling. Maar na de vakantie moet ik de xanax binnen maand volledig afbouwen om te kunnen starten met therapie eind september. 

Weer terug in je eigen huis? Hopelijk heb je ondanks je spinnenangst en je andere klachten toch wat kunnen genieten van je vakantie. Of in elk geval kunnen genieten van het plezier van je kinderen. 
Ik vind het super stoer dat je gegaan ben!

Dat van die xanax, dat lijkt me wel een heftig iets, dat afbouwen binnen een maand. Ik weet niet hoeveel je slikt, maar rustig afbouwen lijkt me wel verstandig,  is daar ruimte voor? En krijg je hier hulp bij? Ik begrijp ook niet zo goed waarom je helemaal afgebouwd moet zijn, maar daar zullen misschien wel een goede reden voor hebben. 

In elk geval succes en hou jezelf goed in de gaten! 

Onlyhuman

Onlyhuman

13-08-2024 om 18:59 Topicstarter

Jaa waar thuis. Wat ga je na kamperen de simpele dingen van thuis weer waarderen zeg! Maar kinderen hebben het onwijs leuk gehad. Daar ging het om. Dankje voor je compliment Armband. Na al die spinnen vind ik mezelf ook best wel stoer dat ik ben gebleven 

Wbt die xanax, ze willen me er echt volledig vanaf hebben voor start behandeling zodat daar het optimale uit gehaald kan worden. Vandaag laatste deel onderzoek gehad. Meteen diagnose te horen gekregen dat verbaasde me wel. En later had ik  nog een afspraak met arts en die zei meteen dat mijn borderline als eerste aangepakt moet worden. Voel me dus meteen alsof ik zo’n stempel heb. Daarnaast vermijdende persoonlijkheidsstoornis, dissociaties en heftige hechtingsproblematiek. Voelt heel gek dat allemaal weten en horen en niemand ermee vertrouwen. Daarom hier. Echt triest maar ik wil gewoon dat niemand het weet. Sowieso ben ik niet van het delen en deze diagnose gaan ze zover oordelen over hebben dus zit alleen in mijn hoofd. Per ongeluk ook aangegeven dat ik liever andere behandelaar heb (die van onderzoek) wat zou kunnen maar dan moest ze eerst overleggen met mijn eigen en nu helemaal error want die heeft gezegd dat ik het met haar had moeten bespreken maar het liep gwn zo en nu dus mail gestuurd om terug te nemen want voel me schuldig dus error. Do afspraak met haar echt bang nu ervoor 

je hoeft niet bang te zijn en je hoeft het niet terug te nemen. Blijkbaar voel je je beter bij de psycholoog van het onderzoek. Dat kan en mag gewoon zo zijn. Of zij ook ruimte heeft in haar agenda en of het bij haar functie hoort om jou te behandelen weet ik niet dus het kan zijn dat het daarom niet kan. 
Maar je schrijft al dat het het kan dus dat lijkt me geen probleem. 

Onlyhuman

Onlyhuman

13-08-2024 om 21:49 Topicstarter

nee klopt. Zij had nog 1 plekje maar ik was ingedeeld bij iemand die 4 dagen aanwezig was + crisisgevoelig goed kan begeleiden. Maar deze was fijner. Bij ander voel ik vnml onveiligheid en boosheid. Dat ze m’n eerdere psych niet is. Zo anders. En deze was fijner. Maar moest besproken worden in team en mijn behandelaar had ze gesproken en die zei dat ik het eigenlijk zelf had moeten aangeven bij haar. Maar tot vandaag wist ik niet dat t kon. Liep gwn zo spontaan 

bij de tweede accepteer je dus wel dat het je vorige psycholoog niet is. Goed om te ontdekken waarom je dan bij de eerste wel dat gevoel hebt. Iemand die 4 dagen aanwezig is en crisigevoeligheid goed kan begeleiden zijn heeft ook wel voordelen. De tweede werkt dan dus minder dagen? 

Het is goed dat je naar je gevoel luistert. Als je je niet goed voelt bij een psycholoog is het vaak lastiger om jezelf echt te laten zien. Je gevoel lijkt nu wel eerder op boosheid richting je oude psycholoog die je niet meer hebt. Je hebt je boosheid gericht op iemand anders die haar plaats inneemt. 

Goed dat je het aangegeven hebt en goed om het gesprek aan te gaan. Je vult in dat de eerste psych boos is ofzo. Dat zal denk ik wel meevallen. Dat ze er met jou over wil praten omdat ze niet heeft gemerkt dat je je niet goed voelt bij haar is misschien wel goed. Dat wil niet zeggen dat wisselen sowieso niet mag. Je kunt dan ook uitleggen dat je het spontaan vroeg omdat je je bij de tweede prettiger voelt. Dat het niet bedoelt is om haar te passeren maar dat het ook in het gesprek toen paste om het op dat moment te bespreken. 

Onlyhuman

Onlyhuman

14-08-2024 om 21:26 Topicstarter

Ja ik ben boos. Ik vertrouwde haar en nu is ze weg. En heb het zelf veroorzaakt dus ook boos op mezelf. Maar de klik is er niet. Ze is in alles zo anders. En die ander was iets fijner maar het zorgt nu al voor gezeik dat ik het gevraagd heb dus probeer goed te maken en ws blijf ik daardoor bij haar. Zou het liever spreiden. Haar voor groep (wat ze geeft) en ander individueel. Om m’n kansen op vertrouwen te vergroten en tegelijkertijd niet van 1 heel afhankelijk weer te worden. Maar eigenlijk kan ik wel janken iedere keer als ik haar heb en het dus niet m’n oude is. En klopt wel met diagnose want ik scoorde niet op alles maar de dingen waar ik niet op scoorde qua borderline komen omdat ik me niet hecht. En bij haar deed ik dat wel en toen kwam m’n gestoorde kant naar boven.
Ik haat m’n diagnose. Ik haat hem zo erg. En kan het niet delen dus zit zo in m’n hoofd. En ga door en door en vandaag zwembadfeestje gedaan maar ieder moment alleen is die blinde paniek er. Heb oude alweer 4 mailtjes gestuurd want denk dat ze me haat. Borderliners zeggen ze zijn de moeilijkste patiënten miss haat ze me toch en is ze blij van me af te zijn maar voor mij was ze reddingsboei. En dat past precies bij borderline wat ik dus haat dat ik heb

door mijn werk ben ik verschillende keren in aanraking gekomen met mensen met borderline. Wat al de mensen met deze diagnose die ik ontmoet heb gemeen hebben is dat ze een heel onveilige jeugd hebben gehad. Dat ze in hun jeugd hebben geleerd dat ze niemand kunnen vertrouwen, dat liefde voorwaardelijk is en dat je je beter nooit echt kan laten zien aan aan anderen. 
Er is geen gezonde basis gelegd in het vertrouwen van mensen en liefdevolle relaties aangaan. Deze mensen zijn aan het overleven in een leven waarin teveel gevraagd wordt op sociaal gebied. Ze willen elke vorm van positief contact vasthouden naar weten niet hoe waardoor ze uiteindelijk vaak weer mensen afstoten doordat ze bijvoorbeeld te claimend zijn of zo bezig zijn om de ballen hoog te houden dat het voor de ander niet echt en juist ongemakkelijk voelt. 

Wat fijn als daar dan hulp bij komt. Dat je stapje voor stapje mag gaan ontdekken hoe dat nu eigenlijk werkt in jouw hoofd maar ook dat je leert hoe je gedachten kunt veranderen. Dat je inzicht krijgt hoe de dingen uit je jeugd (die bij jou ook heel onveilig was) jou gevormd hebben en dat je de kans krijgt om die dingen een plek te geven. Niet dat dat verdwijnt en dat het ooit helemaal vanzelf gaat maar dat je leert omgaan met en dat het leven misschien net wat makkelijker wordt. Ik zou je dat gunnen.. in de eerste plaats voor jou, maar ook zeker voor je kinderen! 

En dat is ook eng. Wat je om jezelf heft gecreëerd om te overleven in je jeugd wordt nu aangeraakt. En dat voelt heel kwetsbaar. Dat is wel nodig om in ontwikkeling te komen. 

Het is wel heel eenzaam dat je dit met niemand kunt delen. Ik hoop voor je dat je dat wel in de groep gaat vinden. Vaak vinden mensen dat in het begin heel lastig, die groep, maar na een tijdje juist heel fijn. Ik gun je dat het bij jou ook zo gaat.

Reageer op dit bericht

Je moet je bericht bevestigen voor publicatie, je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.