Introvert? Schrijf mee.
Op Viva was er ooit een goedlopend topic met dit onderwerp. Dus hier een nieuw topic waarin ik en anderen hopelijk goed ons digitale ei kwijt kunnen.
TO trapt af:
Als kind al moest ik naar de schoolpsycholoog, want Mickje was wel heel erg in zichzelf gekeerd en speelde veel alleen. Die drang naar alleen zijn en rust is altijd gebleven. Op de middelbare school dook ik regelmatig de mediatheek in in de pauze om even lekker alleen te zijn.
Sociaal ben ik wel, zeker. En ook een gangmaker: ik hou van een praatje en gezelligheid. Maar alleen zijn vind ik nog fijner. Lekker mijn eigen ding doen. En ik vermaak me ook altijd prima, zelden voel ik me eenzaam. Door de jaren heen ook heel veel alleen gereisd en alleen op stap geweest.
Twee jaar geleden kreeg ik een relatie, iets wat ik niet voor mogelijk hield. Maar het gaat goed. Maar samenwonen? Never nooit. Ik moet genoeg me-time hebben. Dus lang leve de LAT-relatie.
Corona en lockdowns? Geen last van gehad, sterker nog: er kwam een fijne rust over me heen. Niet meer de drang van overal heen moeten en sociaal doen. Gewoon thuis zijn en mijn eigen ding doen.
Ik werk in best een drukke en dynamieke setting in de zorg. Ik hou van mijn baan. Maar als ik naar huis ga heb ik echt weer tijd voor mezelf nodig. En teamuitjes ? Nee, liever niet.
Wie is er ook een introvert? Schrijf gezellig mee..
Vrijevlinder schreef op 19-07-2021 om 19:34:
[..]
Dit klopt. Ik heb zelf een man, en daar ben ik blij mee, hij is introverter dan ik ben, en dat gaat prima samen, maar ik denk regelmatig: als ik ooit alleen zou komen te staan, wil ik geen man meer. Er valt dan meer dan de helft weg aan verjaardagen etc. Wat een heerlijkheid. Altijd weer die verjaardagen. Bah.
Waarom ga je naar al die verjaardagen als je het zo vreselijk vindt?
Avon schreef op 19-07-2021 om 20:14:
Hebben jullie ook dat je liever geen visite in huis krijgt? Ik ga liever naar iemand toe, dan kan ik tenminste zelf beslissen hoe laat ik ga. Bovendien trek ik de 'vreemde energie' van bezoek niet. Afhankelijk van wie er komt kan ik me na zo'n bezoek soms uren tot dagen nog onrustig voelen in m'n eigen huis. Mijn huis voelt dan niet meer 'van mijzelf'. Herkenbaar?
Heel erg herkenbaar. Mijn huis is voor mij een soort bijtank tempel. Al vind ik dat wel raar van mijzelf, maar als ik mensen wil zien zoek ik ze op. Ik nodig zelden iemand uit. Nooit gedaan ook.
Vandaag belde m'n man me op m'n vrijwilligerswerk. We zijn al een tijd opzoek naar een bepaalde bank en we hadden eindelijk beet. Dus maar even gaan kijken en ook nieuwe kasten + tafel + stoelen. Fijn gesprek gehad, maar toen we wegliepen was ik echt helemaal kapot.
Avon schreef op 19-07-2021 om 20:14:
Hebben jullie ook dat je liever geen visite in huis krijgt? Ik ga liever naar iemand toe, dan kan ik tenminste zelf beslissen hoe laat ik ga. Bovendien trek ik de 'vreemde energie' van bezoek niet. Afhankelijk van wie er komt kan ik me na zo'n bezoek soms uren tot dagen nog onrustig voelen in m'n eigen huis. Mijn huis voelt dan niet meer 'van mijzelf'. Herkenbaar?
Ik stel meestal voor om te gaan wandelen, dan loop je naast elkaar en hoef je niet elkaar steeds aan te kijken .
Julali schreef op 19-07-2021 om 20:40:
[..]
Waarom ga je naar al die verjaardagen als je het zo vreselijk vindt?
Dit ja. Zelf ga ik niet naar verjaardagen en vier zelf ook niks. Ga wel uit eten met m'n moeder, veel gezelliger.
Eigen verjaardag vier ik ook eigenlijk nooit, veel te druk en te veel gedoe. Ik voel me helaas wel altijd een beetje verplicht om naar andere verjaardagen toe te gaan, vooral omdat ik familie niet zo heel veel zie ( combinatie van niet zo'n behoefte aan en verder weg wonen). Dan vind ik dat ik die paar keer per jaar wel moet en dat is ook wel de verwachting merk ik.
@Avon: Ja dat ken ik wel, ik word ook echt niet goed van mensen die niet merken wanneer ze te lang blijven hangen, dan moet ik ze heel onvriendelijk de deur wijzen omdat ik het echt niet meer trek na een tijdje. Ik moet zeggen dat ik echt al jaren niet op een verjaardag geweest ben, (komt ook omdat de mensen dicht bij mij die ook niet vieren) maar ik voel me nooit bezwaard om te weigeren. Misschien zal dat inderdaad ook wel veranderen als ik kinderen krijg, maar dat is eigenlijk ook een van de dingen aan kinderen krijgen waar ik tegenop zie: om moeten gaan met andere ouders.
Heremetijd schreef op 19-07-2021 om 20:43:
[..]
Heel erg herkenbaar. Mijn huis is voor mij een soort bijtank tempel. Al vind ik dat wel raar van mijzelf, maar als ik mensen wil zien zoek ik ze op. Ik nodig zelden iemand uit. Nooit gedaan ook.
Ik kom ook liever bij andere mensen thuis. Ik vind het ook een gedoe om gastvrouw te zijn en een gesprek te voeren. Want thee, koffie en koek serveren, tot de conclusie komen dat we niks in huis hebben behalve een doosje rozijntjes.
Ik ben dan daarna helemaal gesloopt.
Hoe doen mensen dat toch?
redbulletje schreef op 19-07-2021 om 21:29:
[..]
Dit ja. Zelf ga ik niet naar verjaardagen en vier zelf ook niks. Ga wel uit eten met m'n moeder, veel gezelliger.
Ik ga enkel naar rustige verjaardagen. En met sommige mensen lunchen.
Mijn zwager is een enorme plakker, daar zeg ik het gewoon tegen. Anders blijft hij tot middernacht.
En als er eens per jaar vrienden komen eten en blijven hangen. Dan zeg ik om 21uur dat ik naar bed ga en wens ze een fijne avond verder. En dan ga ik lekker nog uren in bed lezen.
Inmiddels weet iedereen dat ik zo ben. En dat het niets afdoet aan de vriendschap. Maar ik trek het dan gewoon niet meer.
@Vampierprinsesje: Precies waarom ik nog geen kinderen heb. Al die sociale verplichtingen die daarbij komen kijken....
Vriendjes die komen spelen, omgaan met andere ouders, schoolpleinen, schoonouders die dan waarschijnlijk meer contact willen. Brrr.
Hoe gaan jullie introverten met kinderen daar mee om? Daar ben ik heel benieuwd naar!
Ik heb een expressieve mimiek dus meestal is het wel duidelijk dat ik niet mee wil doen aan de kletstruttenclub.
hier nog niet de leeftijd voor speelafspraken gelukkig.
Mijn schoonmoeder (en mijn eigen ouders) wat op afstand houden is wel een probleem, ik heb nu met mijn pasgeboren dochtertje soms wel 4 keer in de week onaangekondigd bezoek en daar zit ik niet echt op te wachten. Vanmiddag dus vriend naar zijn moeder gestuurd met kinderen en nu maar hopen dat ze dan hier niet meer komt deze week 😇
Tatemae schreef op 19-07-2021 om 22:19:
[..]
Ik kom ook liever bij andere mensen thuis. Ik vind het ook een gedoe om gastvrouw te zijn en een gesprek te voeren. Want thee, koffie en koek serveren, tot de conclusie komen dat we niks in huis hebben behalve een doosje rozijntjes.
Ik ben dan daarna helemaal gesloopt.
Hoe doen mensen dat toch?
Precies dit. Ik word daar bloednerveus van en dat gaat dan ten koste van het 1 op 1 contact. Ben ik wel in een goed gesprek met iemand, en luisterend oor dan vergeet ik weer te vragen of iemand nog iets te drinken had gewild. En dan had ik ook nog die toastjes gekocht, voor lekker erbij, maar ik kan toch niet zo maar uit het gesprek lopen...? 
Ik heb echt moeite omdat te timen, en zie dit wel als een soort van gebrek dat ik heb, waardoor het voor mij geen ontspannen bedoeling is. Ik ben gewoon niet goed in gastvrouw zijn. Ondanks dat ik dit jammer vind, heb ik me daar maar bij neergelegd. Is gewoon niet mijn ding. Ik functioneer gewoon beter als ik me daar niet mee bezig hoef te houden, dan ben ik er ook echt voor de ander. Ik spreek dus meestal af in een grand café als het initiatief van mij uit komt.
Avon schreef op 19-07-2021 om 20:14:
Hebben jullie ook dat je liever geen visite in huis krijgt? Ik ga liever naar iemand toe, dan kan ik tenminste zelf beslissen hoe laat ik ga. Bovendien trek ik de 'vreemde energie' van bezoek niet. Afhankelijk van wie er komt kan ik me na zo'n bezoek soms uren tot dagen nog onrustig voelen in m'n eigen huis. Mijn huis voelt dan niet meer 'van mijzelf'. Herkenbaar?
Herkenbaar hoor, ergens anders heen gaan prima. inderdaad ook omdat ik dan kan gaan wanneer ik wil. En als er bezoek komt is het toch weer afwachten wanneer zij gaan, en sommigen blijven dan ook weer (iets) te lang hangen. En dan heb ik met bijv verjaardagen thuis ook dat ik goede gastvrouw wil zijn, dus op tijd zorgen voor voldoende drinken en hapje erbij en ondertussen ook weer tijd maken om te kletsen met anderen. En inderdaad ook herkenbaar dat je dan onder een gesprek ook niet zomaar weg wil lopen.
naar een verjaardag toe heb ik dan weer geen moeite mee, kan dan meer zelf bepalen ook hoe lang ik blijf en hoef me alleen maar met de gesprekken bezig te houden en niet met andere dingen.
Ik gooi bezoek er gewoon uit. Zeg dat ik naar bed ga en begin de tafel leeg te ruimen. De glazen schenk ik dus ook niet meer bij.
Zelf vind ik een koffierondje voor het borrelen niet zo fijn om te doen als gastvrouw. Omdat je dan eerst daar op moet focussen voordat je zelf rustig kunt zitten. Dus alleen stokbroodjes, kaasjes, salades en andere knabbeltjes op tafel met 'n fles wijn is als gastvrouw een stuk relaxter.
Laatst was er even iemand bij ons in huis met een hele sterke persoonlijke geur . Diegene was er maar een kwartier ofzo, kwam even iets overleggen. Maar een paar uur later rook ik die lucht nog steeds in huis. En nee, het was geen lekker luchtje 