Hoogbegaafdheid, kletstopic
Kom hier gezellig meepraten over hoogbegaafdheid, of je nu zelf HB bent, een kind hebt die het is of als je op een andere manier ermee te maken hebt.
Hoogbegaafdheid is zoveel meer dan slim zijn, het kan ook een beperking zijn.
Het kan mooi zijn, maar ook een draak in je leven.
🐲
Wednesday schreef op 27-07-2021 om 16:06:
[..]
Ik herken dat laatste ook
Sowieso ben ik niet praktisch ingesteld en ik raak ook snel overprikkeld in het huishouden.
Het eerste herken ik ook, van mijn ex. Een zeer rechtlijnige bèta, op feiten gericht en verbaal extreem sterk. Ik functioneer zelf beter met mijn huidige partner, dat is meer een zoeker, maar met mijn ex ben ik nog steeds nauw bevriend en zijn vrouw is ook een geweldig leuk mens. Mijn man denkt (veel) trager dan ik, maar graaft stukken dieper en zijn kennis is veel “integraler” dan die van mij. Ik stort me op een onderwerp en ga dan in hyperfocus, om vervolgens weer een ander onderwerp aan te vatten etc etc.
Mijn man zijn kennis is veel diepgaander en hij onthoudt het dan ook allemaal. Als ik in een hyperfocus zit en mijn nieuw verworven kennis tentoonspreid (voor mij is dat dan even het allerinteressantste ter wereld) zie ik mijn man soms mentaal afhaken. Dan draaien zijn ogen weg en begint hij zelfs te gapen. Ik moet hem dan echt even de tijd geven om te schakelen.
Zo zie je maar dat een hoog IQ zich op vele manieren kan manifesteren en dat het ene niet altijd bij het andere past of juist wel een goede aanvulling geeft. Mijn man en ik houden elkaar heel erg in balans, we versterken elkaar of zwakken elkaar af.
Mooi dat je zo goed contact hebt kunnen houden met je ex en dan ook weer met zijn vrouw goed overweg kan. Mijn exen zijn beiden vrij gemiddeld qua intelligentie en ik merk nu in mijn huidige relatie wat ik destijds heel erg miste in de relatie.
Ikbeginbijmezelf schreef op 27-07-2021 om 16:23:
Hoi allemaal,
Ik kom niet van het andere forum maar ben nieuw hier, en heb het hele topic doorgespit. Ik hoop dat ik wat mag meekletsen?
Welkom, gezellig dat je mee komt kletsen!
Voel je je nu wel gelukkig nu je onder je niveau werkt of heb je nog plannen voor de toekomst?
En kan je zoon wel op een andere manier hulp krijgen? Vanuit school misschien? Iets uitleggen dat je zelf al zonder context snapt is ook best lastig hoor.
Plotsa schreef op 27-07-2021 om 16:54:
[..]
Oh dit is heel herkenbaar. Ik ben zelf nooit getest en waarschijnlijk niet hb (heb ook geen universitaire opleiding), maar herken wel heel veel dingen die hier gezegd worden. Onze kinderen zijn waarschijnlijk wel hb, niet officieel getest (ziet school de meerwaarde niet van in, ze kunnen ze zo ook wel verder helpen) dus het zal wel ergens vandaan komen. Bij mijn man herken ik ook bepaalde zaken, maar qua opleiding was hij ook niet de hoogvlieger.
Toen ik een burn out had kreeg ik een coach en die kwam niet verder dan het standaard verhaal. Alles wat iets anders was werd ingewikkeld. Uiteindelijk heb ik zelf de manieren gevonden om ermee om te gaan en een manier te vinden die voor mij werkt. Daar heeft de coach echt 0 aan bijgedragen.
Wat betreft hypotheekadviseurs, huisartsen e.d. is het ook al zo herkenbaar. Bij ons laatste huis wat we kochten had ik al van a tot z uitgezocht en vergeleken wat ik wilde, ik ben alleen niet volledig thuis in de materie en durfde het daardoor niet zelf aan. Hoe fijn is het dan als je dan iemand treft die alleen dat doet wat ik niet weet. Huisarts idem, die vraagt standaard of je op internet hebt gezocht en mijn standaard antwoord is dat ik geen dokter ben, maar wel weet of voel dat er iets is/niet klopt/anders voelt/pijn doet/enz.
Een universitaire opleiding is niet altijd standaard voor een HB'er hoor 
Voel je welkom hier mee te schrijven als je je herkent in bepaalde zaken.
Ik zoek ook altijd een professional voor dat laatste stukje waar mijn kennis ophoudt, maar daar gaan veel professionals dan weer slecht op. Snap ik ook ergens wel. Ik heb zelf een beroep (gehad) waar ik veel expertise in heb en waarvan veel mensen verstand dénken te hebben en dat is best vervelend. Maar dat zijn dan ook mensen die op basis van precies nul informatie uit hun nek praten, niet degenen die zich al van a tot z hebben ingelezen.
RoosOpJeHoed schreef op 27-07-2021 om 19:16:
[..]
Welkom, gezellig dat je mee komt kletsen!
Voel je je nu wel gelukkig nu je onder je niveau werkt of heb je nog plannen voor de toekomst?
En kan je zoon wel op een andere manier hulp krijgen? Vanuit school misschien? Iets uitleggen dat je zelf al zonder context snapt is ook best lastig hoor.
Ja, zoon krijgt uiteraard normaliter hulp vanuit school. Maar de afgelopen periodes met thuisonderwijs liepen we hier erg op stuk.
Gelukkig onder mijn niveau... Dat vind ik lastig. Nee, maar dat is niet omdat het onder mijn niveau is. Ik werk in de zorg en vind dat (zeker in coronatijd) erg lastig te combineren met een jong gezin. Ik heb dus zeker nog wel plannen om een nieuwe opleiding te gaan doen als de kinderen wat groter zijn, maar dan gericht op een werkveld dat beter bij mij past (met veel solistisch werk, graag deels vanuit huis). Maar het niveau qua IQ is daarbij minder relevant dan de organisatorische en sociale aspecten. Het kan ook een boekhoud-diploma zijn, bijvoorbeeld.
Ik vind het zelf helemaal niet lastig dat niet mijn volledige capaciteit qua intelligentie wordt benut. Dat vond ik op school/uni ook niet. Maar ook daar brachten de organisatorische en sociale aspecten (bijv van groep wisselen en sociaal weer opnieuw moeten beginnen) mij wel van mijn stuk.
RoosOpJeHoed schreef op 27-07-2021 om 19:10:
[..]
Mooi dat je zo goed contact hebt kunnen houden met je ex en dan ook weer met zijn vrouw goed overweg kan. Mijn exen zijn beiden vrij gemiddeld qua intelligentie en ik merk nu in mijn huidige relatie wat ik destijds heel erg miste in de relatie.
Bij mijn ex en mij was het liefde op het eerste gezicht of beter gezegd vanaf het eerste woord, omdat we elkaars gedachtensprongen volledig konden volgen. Nog steeds als we met zijn vieren bij elkaar zijn, zitten mijn ex en ik in een extreem hoog tempo zeer levendig te praten en nemen dan allerlei wilde stellingen in, en zijn mijn man en de vrouw van mijn ex met een eigen, veel kalmer gesprek bezig
Ikbeginbijmezelf schreef op 27-07-2021 om 19:44:
[..]
Ja, zoon krijgt uiteraard normaliter hulp vanuit school. Maar de afgelopen periodes met thuisonderwijs liepen we hier erg op stuk.
Gelukkig onder mijn niveau... Dat vind ik lastig. Nee, maar dat is niet omdat het onder mijn niveau is. Ik werk in de zorg en vind dat (zeker in coronatijd) erg lastig te combineren met een jong gezin. Ik heb dus zeker nog wel plannen om een nieuwe opleiding te gaan doen als de kinderen wat groter zijn, maar dan gericht op een werkveld dat beter bij mij past (met veel solistisch werk, graag deels vanuit huis). Maar het niveau qua IQ is daarbij minder relevant dan de organisatorische en sociale aspecten. Het kan ook een boekhoud-diploma zijn, bijvoorbeeld.
Ik vind het zelf helemaal niet lastig dat niet mijn volledige capaciteit qua intelligentie wordt benut. Dat vond ik op school/uni ook niet. Maar ook daar brachten de organisatorische en sociale aspecten (bijv van groep wisselen en sociaal weer opnieuw moeten beginnen) mij wel van mijn stuk.
Ja, thuisonderwijs lijkt me wel een lastige. Hopelijk gaat dat niet meer nodig zijn in de toekomst.
Bij een baan is het belangrijk dat je je er zelf gelukkig bij voelt en je eigen 'ding' kunt doen. Ik heb een paar jaar op MBO-niveau gewerkt, maar wel in een gespecialiseerd vakgebied. Collega's waren veelal universitair opgeleid en lieten mij heel erg vrij in mijn taken. Was een prima baan maar ik krijg snel last van een bore-out, zo ook daar. Er moet voor mij wel uitdaging en ontwikkeling in een baan blijven zitten.
Nou ik had dus een heel bericht getypt. Maar iets doms gedaan. En poef. Weg. Jammer. Ga het niet opnieuw typen 
Maar even kort: welkom nieuwe schrijfster!
Ik vind het een fijn topic. Zeker omdat ik dus de laatste tijd veel met het onderwerp bezig ben. Ik vind het fijn om gelijkgestemden te vinden. Ik ben lang niet met HB bezig geweest, omdat ik dacht dat het mij nu niet meer dwars zat. Maar nu blijkt dat veel van mijn eigenaardigheden, lastigheden, moeilijkheden, hoe je ze noemen wilt, dus voor een groot deel wel echt voortkomen uit het HB zijn. En ik vind het dan weer fijn dat ik nu een waarom heb. Het helpt mij als ik aan het overanalyseren ben bijv, stoppen nu Blossom, dit is je HB. Morgen is morgen en hoe je dan werk en 2 zieke jonge kinderen en een man met mannengriep gaat combineren zie je dan wel weer. (eindstand is trouwens dat ik echt mega overprikkeld ben).
RoosOpJeHoed (ik ga zo op je pb reageren), wat herken ik veel van mezelf in jou.
Hier ook een HB'er (140) en dik in de 50 met een HB man. Geen succesverhalen hier want thuis gingen ze er vanuit dat ik dom was. Ik verveelde me op school, geen idee wat ik dat daar deed en snappen deed ik het al helemaal niet. Alleen vakken die domweg stampen waren (alle alfa vakken dus) deed ik perfect.
Mijn handicap was dus dat ik alleen top-down kan leren terwijl scholen het juist andersom doen dus ik was meer bezig met waar iets naar toe moest leiden dan dat ik oplette en haakte mentaal gewoon af.
Geen idee hoe ik het VWO heb gehaald maar werken was nog erger, ik verveelde me als ik door had wat ik moest doen en ging dus weer naar een andere baan met dezelfde problemen. Tot de boel compleet instortte en ik met een burn-out thuis kwam te zitten, via de psycholoog getest en toen bleek ik ineens HB te zijn.
Uiteindelijk ben ik de creatieve kant opgegaan wat voor mij perfect werkt omdat er geen kaders zijn en ik ook alleen kan werken. Ik vind het best moeilijk om HB te zijn omdat snel denken, verbanden leggen en breed kunnen denken niet aansluit bij de meeste mensen. Ze volgen je niet, vinden je pessimistisch en je overdenkt te veel. Gelukkig zijn bijna al onze vrienden HB, blijkbaar trek je elkaar toch aan omdat de humor vaak te snel gaat voor anderen of gewoon niet leuk vinden.
Ik vind communicatie met niet HB'ers ook moeilijk, ik raak geïrriteerd als mensen maar op die kleine mm2 blijven hangen en het grotere plaatje niet zien maar ik heb wel weer alle geduld met mensen met een IQ wat dik onder de 100 zit. Dan kan ik wel ineens iets rustig uitleggen en het heel simpel houden want ik zie dat net als een hoog IQ als een handicap. Ik weet ook niet of ik hoog sensitief ben maar overprikkeld ben ik wel snel maar dat kan ook komen omdat ik altijd maar in mijn denkwereld zit en onderbrekingen vervelend vindt.
M.a.w. met een IQ van het gemiddelde van 100 was ik denk ik wel gelukkiger geweest.
Geronimo3 schreef op 27-07-2021 om 20:49:
Ze volgen je niet, vinden je pessimistisch en je overdenkt te veel
Dat laatste heb ik ook meer dan eens gehoord. Ik ben zelfs een keer gedumpt om die reden. Het specifieke verwijt was toen dat ik onnodig moeilijk deed.
Zoals ik je lees, heb je nu wel je wereld zo ingericht dat je er prettig in kunt functioneren. Maar de weg die je daarnaartoe hebt moeten afleggen is niet makkelijk geweest.
Wednesday schreef op 27-07-2021 om 21:02:
[..]
Dat laatste heb ik ook meer dan eens gehoord. Ik ben zelfs een keer gedumpt om die reden. Het specifieke verwijt was toen dat ik onnodig moeilijk deed.
Zoals ik je lees, heb je nu wel je wereld zo ingericht dat je er prettig in kunt functioneren. Maar de weg die je daarnaartoe hebt moeten afleggen is niet makkelijk geweest.
Ik kom ook wel uit een generatie dat iedereen gewoon "gewoon" moest zijn. Ik ken gelukkig nog een paar mensen die met pijn en moeite de Mavo hebben afgemaakt maar helemaal goed terecht zijn gekomen toen ze zelf mochten bepalen hoe ze hun hersen gingen inzetten.
volgens mijn manager verzin ik voor elke oplossing weer tien nieuwe problemen.
Woordgrappen die je moet leggen omdat men ze niet snapt.
Van de hak-op-de-tak genoemd worden omdat ze je niet kunnen volgen...
Hebben jullie ook moeite met hoe de meeste filters op websites werken? Dat je altijd moet aanvinken wat je wel wil, terwijl je eigenlijk niet zo kieskeurig bent, maar vooral weet wat je niet wil. Op die manier blijf ik altijd tot in het oneindige door resultaten scrollen op zoek naar het beste resultaat.
Haha, ja, vooral op reissites. Dan moet je vaak per se al bestemmingen selecteren, terwijl ik graag eerst alleen selecteer op periode en prijs.
Ik kan mij inderdaad af en toe wild ergeren aan het ontbreken van niet specifieke filters of de aanwezigheid van niet logische filters. Of dat je niet gelijk 10 vinkjes neer kunt zetten, maar dat hij na elk vinkje gaat filteren en je 10 keer dat menuutje moet openen. Maar het zou ook fijn zijn dat je kunt aanvinken wat je niet wilt.
Wat is zelf nog het lastigste vind, is dat men vindt dat als je slimmer dan gemiddeld bent, je simpelere dingen dus perfect moet kunnen doen.
Dit was een dingetje bij een vorige werkgever. Bij sollicatie aangegeven dat ik werkzaamheden X zo min mogelijk wilde doen. Wel ingeval van nood of als het beperkt is, maar geen hele dagen meer. Niet alleen omdat het saai en repeterend is, maar feitelijk is het een taak die ik op mijn niveau niet meer mag doen omdat ik te duur ben.
Ik kan het wel, vrij goed zelfs, maar als ik het hele dagen moet doen, dan gaan mijn hersenen deels op standby of gaanmet andere dingen aan de slag omdat het werk zo simpel is. Enfin, het begon goed met taken op niveau, en daarna kreeg ik steeds die taak te doen. Meerdere malen aangegeven dat dit niet de afspraak was en ik taken op mijn eigen niveau wilde. Nou ja, dat kwam wel blablabla, ik had te hoge niet realistische verwachtingen, ze hadden niet gelijk een klantenportefeuille op dat niveau (was er wel, maar die klanten gingen steeds naar beginners). En ik deed het niet perfect dus blijkbaar moest ik toch meer ervaring op doen.... Daar heb ik dus, voor hen, vrij plotseling ontslag genomen. 'Plotseling' terwijl ik een keer of 3 in een gesprek aangegeven heb dat ik wel vooruitgang wilde zien en anders op zoek ging naar iets anders.
Nu was het niveau op dat kantoor bedroevend, geen idee hoe de titeldrager aan haar titel was gekomen, want er gingen gewoon rapporten uit met fouten! Maar ja, dat zag ik verkeerd.
Ik herken veel van jullie verhalen. Hak op de tak, me niet kunnen volgen, pessimistisch zijn, teveel overdenken. Overslaan van stappen, daarin te snel gaan. Het verwijt dat ik veel te moeilijk denk.
Iemand schreef het niet hebben van geduld.
Dat laatste; ik ben vandaag ernstig geïrriteerd geweest op de GGD. Ik moest een test, want vanochtend wakker geworden met keelpijn. Dat bandje wat je krijgt met tekst en uitleg krijg ik al de kriebels van. Dan door het menu en krijg ik een pipo aan de telefoon die me uitlegt dat ik een prioplek mag (zorg) en dan een ander nummer moet bellen.
Dat nummer gebeld, zelfde bandje met tekst en uitleg. En ik was al niet de vrolijkste want morgen zou ik ein-de-lijk een paar dagen weg met een vriendin. Dat zie ik dus al niet meer gebeuren.
Maar goed, de persoon aan de telefoon legt hetzelfde riedeltje uit die ik al 2x op een bandje gehoord had. En die vragen. Hoe reist u naar de teststraat; met de fiets.
2 minuten later; U mag niet met het OV of taxi.
Ik heb heel heel hard mijn best moeten doen om niet uit te vallen.
Ze heeft 3 keer gevraagd welke klachten ik had, hoe ik zou reizen en bij welke werkgever ik in dienst was..
Uiteindelijk heb ik dr afgekapt toen ze betuttelend zei dat ik pen en papier moest pakken om de afspraak op te schrijven. Ik lag in bed als een vaatdoek en heb zo opgerateld waar ik moest zijn en hoe laat.
Oh, okee, dat weet u nog.
Die man van de teststraat wilde de regels me nogmaals uitleggen, die heb ik halverwege de zin al afgekapt; meneer, dit heb ik nu 8x gehoord. Ik denk dat ik m snap.
Hopelijk is het negatief. Meer GGD kan ik niet aan.
och ja, die mensen moeten per se die protocollen door. Ik heb zelf een tijdje tijdens mijn studie voor een (inbound) callcenter gewerkt en dan moesten we ook per se vragen: zit de stekker in het stopcontact?
maar dan nadat je het hele verhaal eerst aan hebt gehoord. Dus als iemand belt en zegt: “ik heb alle kabels gecontroleerd maar er branden alleen maar rode lampjes op het modem”, moesten we alsnog die vragen stellen. Ik zei: leuk en aardig maar vragen of de stekker erin zit terwijl er lampjes branden is natuurlijk onzin. Ik ga dat niet doen. Ik luister naar het verhaal en als iemand zijn verhaal doet en daarmee vragen uit het protocol al beantwoordt ga ik ze niet opnieuw stellen.
Deze GGD medewerkers zijn bang gemaakt met controles ed op wat ze zeggen. Gesprekken worden opgenomen.
Overigens net als met het verplaatsen van een afspraak voor de inenting. Dat gesprek duurde echt 14 minuten omdat ze per se dat protocol moeten afwerken. Ging voor mijn dochter een afspraak verplaatsen die over 8 weken plaatsvindt. En dan vragen stellen of je je NU goed voelt.