Geen druk sociaal leven, ben ik de enige?
Over het algemeen weinig last van maar gister weer mee geconfronteerd en dan denk ik.. ben ik echt raar? Zielig? Of vind ik dat alleen maar omdat ik niet mee kan praten of dat ik bang ben dat anderen mij zielig of raar vinden?
Nieuwe buren en kunnen we het prima mee vinden. Ze kwam op de koffie. Binnenkort is hier in de stad een jaarlijkse happening en dan de vraag.. wat ga jij doen? De stad in, enz? Tsja.. ik doe eigenlijk nooit iets.. gewoon thuis. De vrienden ook niet naar om dat mee te doen. Hou denk ik er ook niet heel van, hou houd niet zo van drukte..
Zij gaat de stad in, drankjes doen. Verder veel verhalen over naar vrienden dit, klussen bij vrienden, uit eten.. oid en nieuw dit en dat..
Dit overkomt me vaker met mensen.
Dat hebben wij allemaal niet, terwijl we nog redelijk jong zijn. Ergens steekt me dat, vooral als ik er niet over kan meepraten. Gevoel dat ik wat mis ofzo. Ik vind het wel bloedirritant als mensen er zo dik bovenop leggen dat ze het zo druk hebben en sociaal leven hebben en wat ze allemaal doen, maar dat komt mss vanuit die “jaloezie”, of gevoel dat ik wat mis ofzo..
Ben ik de enige? Ben ik raar?
Hier ook geen druk sociaal leven hoor!
Roos55 schreef op 18-05-2024 om 11:36:
TO ik kon dit geschreven hebben .😅
Dit kan ik letterlijk geschreven hebben. Behalve het jong zijn.
Ik heb een heeeeeeel rustig sociaal leven gelukkig! Op dit moment werk ik nog niet (ga binnenkort eindelijk weer beginnen) dus ik geniet nog even extra van de rust die ik nu heb.
Wel vind ik het minder vermoeiend als mensen naar mij komen ipv ergens naar toe te gaan en eigenlijk iedereen weet ook wel dat mijn voorkeur daar naar uit gaat. Ergens naar toe vind ik al heel snel veel te druk en dan raak ik enorm overprikkelt.
Ik zeg dan ook regelmatig afspraken toch weer af omdat ik merk dat ik het niet red.
Maar ik kan er ook enorm van genieten, zeker tijdens de eerste of laatste warme dagen van het jaar even ergens op een terrasje te gaan zitten en daar een drankje doen en lekker mensen kijken.
Ik ben half introvert half extravert. Heerlijk om de kroeg of een concertzaal in te duiken met vrienden of samen te eten. Heb ook een hele sociale baan en leuk contact met collega's. Maar soms heb ik ook een dag nodig zonder prikkels en mensen. Ga af en toe een weekend alleen weg om even helemaal op te laden. Hoe minder goed ik in mn vel zit hoe meer ruimte ik nodig heb. Had vandaag plannen maar alles verschoven naar vanavond, moet eerst even niets vandaag. Boeit me niet zo wat mensen daarvan vinden. Was wel een van de redenen van mn scheiding. Exman wilde nooit meer naar buiten of iets doen. Heeft twee vrienden en elk weekend spelletjes spelen was voor hem genoeg. Geen weekendjes weg en geen zin om nieuwe dingen te proberen. Ook niet erg maar het matcht niet meer. Ieder z'n ding en jaloezie of schaamte zou ik er niet voor/over hebben
Nog even als aanvulling: bij dagen als 5 mei, jaarmarkten e.d. zoek ik juist het tegenovergestelde op. Rustige plekken met weinig mensen.
Bios: zelden of nooit, ik voel me dan te beperkt in mijn bewegingsvrijheid en wederom te veel mensen om me heen.
Op visite gaan we af en toe, puur om het sociale contact met de weinige vrienden/kennissen die we hebben niet helemaal kwijt te raken.
Ik zie wel elke week een vriendin om mee te sporten en mijn man wordt een kluizenaar als ik hem niet de deur uit dwing. 
😉
Ook ik leidt een rustig leven met niet enorm veel sociale contacten. Ik heb enkele goede vrienden die ik ook al lang (+20 jaar) ken maar die ik ook niet heel vaak spreek, vaak niet eens maandelijks.
Ik ben deze week vrij geweest en eigenlijk niets gedaan. Beetje bankhangen, dagje musea gedaan, boek gelezen, beetje forummen.
Maar eigenlijk geen sociale contacten, behalve een bakkie gedaan met de buren, die ook vrienden zijn geworden. Gister bij een bevriende, maar inmiddels gepensioneerde collega wezen eten.
Dat was al wel weer genoeg sociale activiteit voor deze week.
Volgende week een groot evenement in Dordrecht, waar ik vlak bij woon, Dordt in Stoom, waar ik in alle 10 jaar dat ik hier nu woon nog nooit ben geweest. En ik twijfel, want het lijkt me heel leuk, maar grote menigten hoeven niet van mij.
Ook evenementen als Koningsdag zit ik het liefste gewoon thuis.
Nee je bent niet de enige
maar ja omdat wij leuke rustige mensen dus thuis zijn ontmoeten we dus ook geen gelijk gestemden en lijkt het of we de enigen zijn want de drukte makers zijn altijd op stap ook die keer dat wij uit onze habitat stappen.
Als je blij en gelukkig bent met jezelf en je niet eenzaam voelt dan is het prima.
Ik ben wel sociaal maar ze moeten niet bij mij thuis op visite komen want dan schiet ik in de stress. Ik ga bij andere op bezoek of spreek af in de stad of voor een wandeling e.d.
Wat je hebt geschreven, herken ik niet meer maar ‘vroeger’ wel. Ik ben overwegend introvert en heb zowel extraverte (veel festivals, dates en borrels) als introverte periodes gehad. Na een mindere periode van terugtrekken en totaal geen zin hebben in anderen, zoek ik de gezelligheid weer een beetje op maar met mate. Werken, cursus, met ov van de ene stad naar de andere stad reizen en een lat-relatie vind ik al druk genoeg, genoeg mensen en prikkels.
Soms vraagt collega X of Y wat ik ga doen van het weekend, ‘Dat staat open. Uitslapen, sporten, misschien een bioscoop of wandelen, zie het wel’, is vaak mijn reactie. En dat vind ik helemaal prima. De laatste tijd moet en hoef ik maar weinig van mezelf. Wat anderen vinden, maakt me niet uit. Als ik er maar senang mee ben en dat ben ik. Ik vind het wel weer lekker om naar anderen te luisteren en te observeren. Als ik het anders zou willen, dan zie ik dat wel weer.
Als een afspraak niet doorgaat, geniet ik er meestal van dat ik dan nog meer tijd voor mezelf heb. Lekker een beetje rondklooien in mijn huis.
Een jeugdvriendin van mij heeft een veel drukker leven waarin van alles gebeurt en hoe leuk het ook klinkt en voor haar is, het lijkt me voor mezelf vermoeiend want dat past niet bij mij, wel bij haar.
Zou je het anders willen TO?
Deels herkenbaar. Mede daardoor vond ik de maandagochtend zo'n vervelende werkdag. Daar kwamen ze dan, enn wat heb jij in het weekend gedaaan?? Vond de vraag heel vervelend omdat ik juost het weekend vaak nodig had om te ontspannen en te ontprikkelen van de rest van de week. Ik doe heus wel wat op mijn vrije dagen maar dacht altijd dat het saai en suffig klonk. Toen kwam ik collega's tegen die mijn activiteiten helemaal niet saai vonden en zelfs gezond jaloers waren.
Wat mij echt geholpen heeft is dat ik ooit iemand hoorde antwoorden op de vraag wat heb jij in het weekend gedaan, HELEMAAL NIKS. ze was er trots op ook. En ik keek naar haar alsof ze mega Mindy was haha
Hier ook een rustig sociaal leven. Zowel man en ik hebben geen behoefte aan een drukke agenda vol met afspraken. We hebben gelukkig wel vrienden maar die zien we echt niet alle weken. Een vriendin van mij heeft een heel druk sociaal leven. Is bijna elke avond ergens naar toe. Ik moet er echt niet aan denken om zo te leven.
Nee, je bent niet de enige, bij ons bruist het ook niet erg. Heerlijk rustig. Als man en ik ergens heen gaan waar het drukker is, gaan we nooit lang. Dat is altijd al zo geweest, ook toen we jong waren en dat is al die decennia lang prima bevallen.
Maar volgens de overheid moeten we dringend een groot netwerk bouwen en socialiseren, anders hebben we niemand om voor ons te zorgen als we oud zijn, want zorg moet uit ons netwerk komen. Ik denk dat ik maar een faculteit op ga schuiven in de universiteit waar ik werk, en bij de afdeling Robotica aan de gang ga om een lekker rustige zorgrobot te ontwerpen om die taak te verrichten, want opeens sociaal worden op onze oude dag zie ik niet gebeuren.