Geen druk sociaal leven, ben ik de enige?
Over het algemeen weinig last van maar gister weer mee geconfronteerd en dan denk ik.. ben ik echt raar? Zielig? Of vind ik dat alleen maar omdat ik niet mee kan praten of dat ik bang ben dat anderen mij zielig of raar vinden?
Nieuwe buren en kunnen we het prima mee vinden. Ze kwam op de koffie. Binnenkort is hier in de stad een jaarlijkse happening en dan de vraag.. wat ga jij doen? De stad in, enz? Tsja.. ik doe eigenlijk nooit iets.. gewoon thuis. De vrienden ook niet naar om dat mee te doen. Hou denk ik er ook niet heel van, hou houd niet zo van drukte..
Zij gaat de stad in, drankjes doen. Verder veel verhalen over naar vrienden dit, klussen bij vrienden, uit eten.. oid en nieuw dit en dat..
Dit overkomt me vaker met mensen.
Dat hebben wij allemaal niet, terwijl we nog redelijk jong zijn. Ergens steekt me dat, vooral als ik er niet over kan meepraten. Gevoel dat ik wat mis ofzo. Ik vind het wel bloedirritant als mensen er zo dik bovenop leggen dat ze het zo druk hebben en sociaal leven hebben en wat ze allemaal doen, maar dat komt mss vanuit die “jaloezie”, of gevoel dat ik wat mis ofzo..
Ben ik de enige? Ben ik raar?
Ellori schreef op 18-05-2024 om 13:23:
Ik heb een heeeeeeel rustig sociaal leven gelukkig! Op dit moment werk ik nog niet (ga binnenkort eindelijk weer beginnen) dus ik geniet nog even extra van de rust die ik nu heb.
Wel vind ik het minder vermoeiend als mensen naar mij komen ipv ergens naar toe te gaan en eigenlijk iedereen weet ook wel dat mijn voorkeur daar naar uit gaat. Ergens naar toe vind ik al heel snel veel te druk en dan raak ik enorm overprikkelt.
Ik ga dus weer juist liever ergens heen want dan kan ik gaan en thuis is mijn bubbel.
Hier ook rustig sociaal leven. Ergens heerlijk, en ergens voelt het alsof ik iets mis. Maar ben ook niet zo goed in vriendschappen.
Oh heel herkenbaar. Wij zijn beiden heel introvert. We houden van rust en thuis zijn. Ik heb een hekel aan mensenmassa's. Dus ga nooit uit, niet naar festivals of concerten. Ik houd er gewoon niet van. Verjaardagen vermijd ik het liefst. Spreek liever 1 op 1 af. Uit eten met 1 of 2 mensen vind ik leuk. Wandelen, fietsen. Zwemmen. Boek lezen. Gamen. Met de kinderen erop uit. Ik verveel me nooit.
Wij houden ook niet van visite en hebben geen gezamenlijke vrienden. Dus ook nauwelijks mensen over de vloer. Spreek met vriendinnen wel af, maar gaan dan liever lekker wandelen of uit eten. En dat doe ik ook 1x per maand ofzo. Zeker niet wekelijks.
Vroeger was ik er ook wel onzeker over. Zocht dingen op 'omdat het hoorde' en was doodongelukkig. Naarmate ik ouder word weet ik steeds beter wat ik wel en niet wil en handel hier ook naar. Ik heb een heel sociaal beroep (docent) en buiten werk ben ik gewoon het liefst alleen met mijn gezin. Jaloezie heb ik niet. Ik heb aan die dingen helemaal geen behoefte. Maar ik besef me wel dat als ik geen gezin had gehad ik daar misschien wel anders over zou denken.
Due-scimmie schreef op 18-05-2024 om 20:58:
[..]
Ik ga dus weer juist liever ergens heen want dan kan ik gaan en thuis is mijn bubbel.
Dit heb ik precies zo.
Ik vind het dus wel heel irritant dat als ik niet mee wil op teamuitjes, niemand het snapt als ik zeg dat ik dat gewoon niet leuk vind. Want dat leuk vinden en gewoon meegaan is de norm. Maar ik vind een personeelsweekend weg dichter bij de hel komen 😅. Of een teamavond van sport met mensen die te veel drinken sla ik ook liever over.
Ik heb ook geen druk sociaal leven. Eigenlijk precies zoals ik het graag wil. Maar ik ben helaas nog niet op het punt dat ik schijt heb aan wat anderen denken. Ik schaam me soms toch een beetje voor mijn gebrek aan weekendplannen of vakantieplannen, heel stom. Koningsdag en Bevrijdingsdag sla ik compleet over, oud en nieuw het liefst ook.
Ik heb wel goede vriendinnen en goede kennissen, met wie ik af en toe wel leuke dingen doe. Beste vriendin (en haar gezin) zie ik wel regelmatig, en verder af en toe eens een concertje/theater oid. Dat vind ik dan ook wel echt leuk om te doen. Maar dan wil ik wel de rest van mijn weekend vrij hebben.
Gek genoeg heb ik op mijn werk wel weer een sterke sociale behoefte. Teamuitjes vind ik leuk en ik werk niet graag thuis. Maar de beste weekenden voor mij zijn die waarin ik helemaal mijn eigen ding kan doen
CharlieB schreef op 18-05-2024 om 21:02:
[..]
Dit heb ik precies zo.
Ik ook. Kan ik zelf bepalen wanneer ik naar huis wil. Niets irritanter dan visite die te lang blijft plakken.
Grindelwald schreef op 18-05-2024 om 21:35:
[..]
Ik ook. Kan ik zelf bepalen wanneer ik naar huis wil. Niets irritanter dan visite die te lang blijft plakken.
Ja dat ook inderdaad. Maar het voelt ook een beetje als mijn 'personal space' ofzo.
Auwereel schreef op 18-05-2024 om 20:36:
Nee, je bent niet de enige, bij ons bruist het ook niet erg. Heerlijk rustig. Als man en ik ergens heen gaan waar het drukker is, gaan we nooit lang. Dat is altijd al zo geweest, ook toen we jong waren en dat is al die decennia lang prima bevallen.
Maar volgens de overheid moeten we dringend een groot netwerk bouwen en socialiseren, anders hebben we niemand om voor ons te zorgen als we oud zijn, want zorg moet uit ons netwerk komen. Ik denk dat ik maar een faculteit op ga schuiven in de universiteit waar ik werk, en bij de afdeling Robotica aan de gang ga om een lekker rustige zorgrobot te ontwerpen om die taak te verrichten, want opeens sociaal worden op onze oude dag zie ik niet gebeuren.
Bepaalde zorg handelingen zou je toch ook vooral door zorg professionals willen laten doen. Zoals douchen bijvoorbeeld.
Daarnaast moet het ook maar net uitkomen dat je netwerk op dat moment ook beschikbaar is, denk aan eigen gezondheid van de mensen om je heen, verhuizingen, eigen gezin, werk, mantelzorg aan eigen ouders. Zoveel factoren die van invloed kunnen zijn. Zeker als zulke situaties nog (heel) ver weg zijn.
CharlieB schreef op 18-05-2024 om 21:40:
[..]
Ja dat ook inderdaad. Maar het voelt ook een beetje als mijn 'personal space' ofzo.
Beetje wel ja.
Due-scimmie schreef op 18-05-2024 om 21:14:
Ik vind het dus wel heel irritant dat als ik niet mee wil op teamuitjes, niemand het snapt als ik zeg dat ik dat gewoon niet leuk vind. Want dat leuk vinden en gewoon meegaan is de norm. Maar ik vind een personeelsweekend weg dichter bij de hel komen 😅. Of een teamavond van sport met mensen die te veel drinken sla ik ook liever over.
Ik ga alleen mee als het onder werktijd is (dan moet ik wel haha) of als het buiten werktijd is en ik het leuk vind. Laatst een teamuitje met uit eten (met 60 man) en een escaperoom. In de avond ook nog. Vreselijk. Ik heb me afgemeld. Ja, mensen vragen wel waarom ik niet mee ga. Ik zeg inmiddels gewoon de waarheid. 'Ik heb er geen zin in'. Waarom zou ik erom liegen? Het grappige is dat er dan meerdere mensen geïnspireerd worden en ook niet meegaan. Of zeggen dat ze spijt hebben dat ze niet ook net als ik niet mee zijn gegaan. En ja, je hebt heel wat mensen die het niet snappen. 'Party pooper' of een andere stomme opmerking. Als je je niet kunt inleven in een ander dat niet iedereen hetzelfde fijn vindt, zegt dit meer over jou dan over mij. Meteen klaar met die zogenaamde grappige opmerkingen. Ik krijg steeds meer schijt aan meningen van anderen. Snappen ze het toch niet...kan me er niet druk om maken. Snap ook zoveel niet van andere mensen en val hen er ook niet mee lastig. Gun het iedereen...zo bevrijdend.
Wil overigens niet zeggen dat ik nooit iets doe wat ik niet echt leuk vind. Soms moet je je er gewoon overheen zetten, omdat je iets voor een ander doet. Dus ik weeg alles wel bewust af.
MidasWolf schreef op 18-05-2024 om 21:46:
[..]
Bepaalde zorg handelingen zou je toch ook vooral door zorg professionals willen laten doen. Zoals douchen bijvoorbeeld.
Daarnaast moet het ook maar net uitkomen dat je netwerk op dat moment ook beschikbaar is, denk aan eigen gezondheid van de mensen om je heen, verhuizingen, eigen gezin, werk, mantelzorg aan eigen ouders. Zoveel factoren die van invloed kunnen zijn. Zeker als zulke situaties nog (heel) ver weg zijn.
"Als je overmorgen oud bent" is heel overrated; ik vind dat je beter kan genieten als je nog jong bent. Dus niet sparen voor later maar nú doen. Als je nooit genoten hebt leer je het later ook niet meer.
Mijn man zei op zijn sterfbed van ga op zoek naar een andere man zonder schuldgevoelens. Jij kunt niet alleen zijn. Dat is nu ruim 8 jaar geleden en ik kan wel alleen zijn. Ik zou helemaal geen relatie meer willen. Wat sociale leven betreft is het afwisselend. Ik heb weekenden die helemaal vol gepland zitten maar er zijn ook weekenden dat ik niks heb en dan vermaak ik me ook goed.
rionyriony schreef op 19-05-2024 om 08:25:
[..]
"Als je overmorgen oud bent" is heel overrated; ik vind dat je beter kan genieten als je nog jong bent. Dus niet sparen voor later maar nú doen. Als je nooit genoten hebt leer je het later ook niet meer.
Maar wat genieten is is natuurlijk heel verschillend voor mensen. Ik geniet als ik met een boek langs de waterkant zit met wat voorbij peddelende eendjes of in de sportschool als ik me in het zweet sta te werken.
Anderen genieten op een vol terras of dansend in een volle club
Geen druk sociaal leven, wel sociaal en geen introvert/extravert. 😁