Dom voordoen
Soms doe ik alsof ik dingen niet weet of kan. Ik heb dit al van kinds af aan. Dan vroeg de juf bijvoorbeeld iets, en ik vond het beschamend om toe te geven dat ik veel over een onderwerp wist, dus dan zei ik gewoon “weet ik niet”. Ik maakte ook expres toetsen verkeerd. Als mensen me iets gaan uitleggen over een onderwerp, waar ik eigenlijk al heel veel van weet, doe ik alsof ik alles voor het eerst hoor. Het voelt alsof ik buiten m’n schoenen loop als ik meer weet dan degene die me iets probeert uit te leggen. En ik vind het ongemakkelijk om diegene te onderbreken of de betweter uit te hangen.
Ik probeer nu wel vaker te laten merken dat ik ergens verstand van heb, maar ik merk dat mensen me schaapachtig aankijken of stug doorgaan met hun uitleg, terwijl ik dus net gezegd heb dat ik het gewoon snap. Ik was bijvoorbeeld aan m’n auto aan het sleutelen, en toen kwam de buurman die het me uit handen wilde nemen. Ik zei dat ik wel wist hoe het moest. Maar vervolgens gaat hij alsnog door met uitleggen, terwijl ik gewoon zelf aan de slag wilde. Bij mij gaat het het ene oor in en andere oor weer uit, ik heb geen zin in uitleg waar ik niet om vraag. Ik kan me daar ook niks bij voorstellen, waarom sommige mensen constant willen adviseren en dingen uitleggen. Ik ben dus echt het tegenovergestelde. Ik vind het beschamend als ik veel weet over dingen. Zijn er meer mensen die dit hebben? Ik vraag me af waarom ik me vaak van de domme houd en waarom kennis blijkbaar schaamte bij me oproept. En waarom andere mensen zoals mijn buurman juist helemaal opleven als ze wat te vertellen hebben.
ik zou me niet verdiepen in hoe het bij anderen werkt, maar voor jezelf leren opkomen als het nodig is. Bijv. bij zo'n buurman. Oefenen in dat soort situaties om een kapotte grammofoonplaat te zijn. In andere situaties kun je soms gewoon hetzelfde blijven doen als je nu doet (glimlachen, knikken, iemand uit laten praten) en dan over iets anders beginnen. Mocht je nog in de situatie verkeren dat je af en toe een toets moet doen: nooit meer verkeerd maken. En een goede coach zoeken die je helpt met jouw eigen vraag (dus niet: waarom doen anderen zus of zo), jij mag je eigen weg kiezen hierin!
gr Angela
Angela1967 schreef op 21-08-2021 om 23:41:
ik zou me niet verdiepen in hoe het bij anderen werkt, maar voor jezelf leren opkomen als het nodig is. Bijv. bij zo'n buurman. Oefenen in dat soort situaties om een kapotte grammofoonplaat te zijn. In andere situaties kun je soms gewoon hetzelfde blijven doen als je nu doet (glimlachen, knikken, iemand uit laten praten) en dan over iets anders beginnen. Mocht je nog in de situatie verkeren dat je af en toe een toets moet doen: nooit meer verkeerd maken. En een goede coach zoeken die je helpt met jouw eigen vraag (dus niet: waarom doen anderen zus of zo), jij mag je eigen weg kiezen hierin!
gr Angela
Dankje. Ik heb geen behoefte aan een coach. Ik denk dat ik vooral probeer te “duiden” waarom ik schaamte voel in zulke situaties, en waarom ik mezelf dommer wil laten overkomen dan ik ben. En of anderen dit herkennen of dat ik gewoon een rare karaktertrek heb haha.
Ik heb juist absoluut niet het geduld om naar een uitleg te luisteren over iets wat ik allang weet. Ik ga mensen juist onderbreken en opjagen in hun verhaal.
Afhankelijk van mijn humeur zou ik die buurman de steeksleutel in zijn handen duwen en veel plezier wensen of ik zou hem vertellen dat hij lekker ergens anders een potje kunnen gaan staan mansplainen.
Nee schreef op 21-08-2021 om 23:46:
[..]
Dankje. Ik heb geen behoefte aan een coach. Ik denk dat ik vooral probeer te “duiden” waarom ik schaamte voel in zulke situaties, en waarom ik mezelf dommer wil laten overkomen dan ik ben. En of anderen dit herkennen of dat ik gewoon een rare karaktertrek heb haha.
Wat zeiden je ouders vroeger als je de wijsneus uithing? Waarschijnlijk is er ooit iets gebeurd, waarna je (misschien onbewust) besloot dat het veiliger was je mond te houden.
Mlah! schreef op 22-08-2021 om 00:07:
[..]
Wat zeiden je ouders vroeger als je de wijsneus uithing? Waarschijnlijk is er ooit iets gebeurd, waarna je (misschien onbewust) besloot dat het veiliger was je mond te houden.
Geen idee meer. Denk dat het in de kleuterklas was (op school dus) dat ik me echt bewust werd dat het “beschamend” is om veel te weten. Het is natuurlijk niet beschamend, maar zo ervaarde ik dat dus. Als je als kleuter iets goeds en slims doet kreeg je altijd zo’n overdreven reactie van de juf. “Wat goed dat je binnen de lijntjes hebt gekleurd!!!!!” En dat vond ik echt heel knullig en ongemakkelijk haha. Ik was bovengemiddeld in het leren lezen en schrijven. Ik had bijvoorbeeld AVI 9 in groep 3, toen heeft mijn juf, omdat ze dat knap vond, dat medegedeeld in de klas. En toen kreeg ik een applaus. Kon echt door de grond zakken van schaamte, door deze vorm van aandacht. Het viel me ook op dat kinderen die dingen verkeerd deden gestimuleerd werden met beloningen. Ik wilde ook stickers, glitterpennen en snoep verdienen, dus vanaf toen ging ik expres erg laag scoren op toetsen zodat ik ook een ontwikkeling kon doormaken, en zo mijn glitterpen in ontvangst kon nemen. Lol! Zo zette deze schaamte zich maar door tot het punt dat ik gewoon deed alsof ik niks weet. Ik denk dat vooral de overdreven aandacht me stoorde wanneer je iets goed deed als kind. En als je ergens niet zo veel van weet dan val je ook niet op. (Nu komt het misschien over alsof ik overal super veel over weet, dat is niet zo hoor 
, maar iedereen heeft denk ik wel eens gehad dat je op zo’n overdreven manier geprezen bent dat het gewoon beschamend werd)
Als tiener ging ik expres taalfouten maken als ik bijvoorbeeld een bedrijf moest mailen. Ik wilde namelijk dat het bedrijf wist dat ik jong was. Ik vond het idee beschamend dat ze dachten contact te hebben met iemand van vijftig en dan *ik* vervolgens aan de balie sta. Slaat nergens op eigenlijk haha.
Nee schreef op 22-08-2021 om 00:24:
[..]
Ik wilde ook stickers, glitterpennen en snoep verdienen, dus vanaf toen ging ik expres erg laag scoren op toetsen zodat ik ook een ontwikkeling kon doormaken, en zo mijn glitterpen in ontvangst kon nemen.
Vind ik heel interessant dit. Ik heb nl wel eens zo mijn bedenkingen bij de beloningscultuur.
Maar afgezien daarvan is het idd interessant om eens te kijken waar het vandaan komt. Een stukje cultuur is al genoemd, het mansplainen, dat je meer gewaardeerd wordt als je braafjes luistert naar een man die het je uitlegt dan als je zelf ergens deskundig in bent.
hoe was dat bij jou thuis? Was het aanvaard dat je ergens goed in was of verstand van had?
er is overigens een mooie Bijbelse uitdrukking voor: je licht onder de korenmaat zetten.
niet om het gesprek in het religieuze te trekken, maar om aan te geven dat het kennelijk iets is wat veel voorkomt. Want als verder niemand dat deed bestond er geen uitdrukking voor. Ik ben een beetje een wijsneus dus weinig herkenning hier 
maar ik weet wel dat wijsneuzen niet altijd gewaardeerd worden dus dat het sociaal gezien verleidelijk kan zijn je dan maar wat dommer voor te doen.
Ginevra schreef op 22-08-2021 om 00:33:
[..]
Vind ik heel interessant dit. Ik heb nl wel eens zo mijn bedenkingen bij de beloningscultuur.
Maar afgezien daarvan is het idd interessant om eens te kijken waar het vandaan komt. Een stukje cultuur is al genoemd, het mansplainen, dat je meer gewaardeerd wordt als je braafjes luistert naar een man die het je uitlegt dan als je zelf ergens deskundig in bent.
hoe was dat bij jou thuis? Was het aanvaard dat je ergens goed in was of verstand van had?
Ja, bij mij thuis mocht ik in principe alles vragen en zeggen. Het werd alleen niet op waarde geschat zoals bij mijn broer. Ik denk dat het iets maatschappelijks is dat er meer geluisterd wordt naar jongens en mannen. “Laat je broer dat maar even doen” terwijl ik het even goed kan. Vooral met de typische mannen dingen zoals reparaties, navigeren, technische dingen. Kunnen vrouwen natuurlijk ook prima, maar het wordt je vaak uit handen getrokken. Wat ik ook wel eens gemerkt heb is dat foutjes als vrouw veel groter gemaakt worden dan als man. Alleen ik weet niet of dit allemaal verband houd met mijn “kennis schaamte”. Ik fluctueer wel tussen “ik wil graag onzichtbaar zijn en de middenmoot” en “wat is het eigenlijk irritant dat mannen altijd serieuzer worden genomen dan vrouwen”.
Nee schreef op 22-08-2021 om 00:47:
[..]Alleen ik weet niet of dit allemaal verband houd met mijn “kennis schaamte”. Ik fluctueer wel tussen “ik wil graag onzichtbaar zijn en de middenmoot” en “wat is het eigenlijk irritant dat mannen altijd serieuzer worden genomen dan vrouwen”.
ik ben geen psycholoog, maar ik sluit dat verband niet uit.
In onze cultuur wordt kennis, en het hebben en uitdragen ervan, helemaal niet zo hoog gewaardeerd als dat we denken. En misschien bij vrouwen nog een tikje minder dan bij mannen.
Ginevra schreef op 22-08-2021 om 00:56:
[..]
ik ben geen psycholoog, maar ik sluit dat verband niet uit.
In onze cultuur wordt kennis, en het hebben en uitdragen ervan, helemaal niet zo hoog gewaardeerd als dat we denken. En misschien bij vrouwen nog een tikje minder dan bij mannen.
Misschien heb je wel gelijk, dat kennis niet zo hoog gewaardeerd wordt als dat we denken. Ik heb het zelden als positief ervaren om met mijn intelligentie op te vallen. Terwijl mijn mond houden wel iets opgeleverd heeft: geen rare blikken, geen gezeur, gewoon ja knikken en doorgaan met je leven.
Ik heb in het dagelijks leven ook totaal geen zin in discussies of wat dan ook. Als je laat merken dat je ergens veel van weet is er altijd iemand die opeens zin heeft in een debat.
Mijn oudste is op school wel een tijdje langzamer gaan werken dan ze kon. De ‘beloning’ voor snel je werk afmaken was namelijk meer werk. Juf was begonnen met ‘als je klaar bent mag je iets voor jezelf gaan doen’ maar meer dan de helft van de werktijd kleuren was dan weer niet de bedoeling. Uiteindelijk was de compromis dat ze mocht gaan lezen, dat vond juf nuttiger dan kleuren.
Dom voordoen kennen we dan weer niet. We hebben er meer last van dat we snel de betweter uithangen.
MMcGonagall schreef op 22-08-2021 om 01:03:
Mijn oudste is op school wel een tijdje langzamer gaan werken dan ze kon. De ‘beloning’ voor snel je werk afmaken was namelijk meer werk. Juf was begonnen met ‘als je klaar bent mag je iets voor jezelf gaan doen’ maar meer dan de helft van de werktijd kleuren was dan weer niet de bedoeling. Uiteindelijk was de compromis dat ze mocht gaan lezen, dat vond juf nuttiger dan kleuren.
Dom voordoen kennen we dan weer niet. We hebben er meer last van dat we snel de betweter uithangen.
Heeeel herkenbaar. Je krijgt inderdaad alleen maar extra werk. Uiteindelijk werd dat bij mij veranderd en mocht ik “zelf wat kiezen”. Na een paar weken kreeg ik kritiek dat ik alleen maar boeken aan het lezen was. Ik moest meer variëren blabla. Echt, hoe demotiverend kan een school zijn. Uiteindelijk deed ik helemaal niks meer. Toen moest ik elke pauze binnen blijven om alsnog mijn werk af te krijgen. Vervolgens begon ik aan mijn spijbelcarrière. Ik weet zelf ook wel dat mijn basisschool het destijds niet geweldig heeft aangepakt. Jouw dochter geeft me flashbacks haha
Nee schreef op 22-08-2021 om 01:08:
[..]
Heeeel herkenbaar. Je krijgt inderdaad alleen maar extra werk. Uiteindelijk werd dat bij mij veranderd en mocht ik “zelf wat kiezen”. Na een paar weken kreeg ik kritiek dat ik alleen maar boeken aan het lezen was. Ik moest meer variëren blabla. Echt, hoe demotiverend kan een school zijn. Uiteindelijk deed ik helemaal niks meer. Toen moest ik elke pauze binnen blijven om alsnog mijn werk af te krijgen. Vervolgens begon ik aan mijn spijbelcarrière. Ik weet zelf ook wel dat mijn basisschool het destijds niet geweldig heeft aangepakt. Jouw dochter geeft me flashbacks haha
Tja, ik heb op de lagere school halve dagen zitten breien en had regelmatig deur- en koffiedienst. Dat vond ik eigenlijk ook leuker dan schoolwerk. Ik ben nooit een studiebol geworden en zodra ik iets niet snap na een paar minuten, haak ik af.
Nee schreef op 22-08-2021 om 01:01:
[..]
Misschien heb je wel gelijk, dat kennis niet zo hoog gewaardeerd wordt als dat we denken. Ik heb het zelden als positief ervaren om met mijn intelligentie op te vallen. Terwijl mijn mond houden wel iets opgeleverd heeft: geen rare blikken, geen gezeur, gewoon ja knikken en doorgaan met je leven.
Ik heb in het dagelijks leven ook totaal geen zin in discussies of wat dan ook. Als je laat merken dat je ergens veel van weet is er altijd iemand die opeens zin heeft in een debat.
Dat herken ik wel. Van toen ik studeerde of tijdens cursussen etc, als een docent doorvroeg en niemand antwoordde en ik wel, dat mensen dan zo'n beetje met hun ogen gingen rollen. Heb je haar ook weer.
Ik heb vaker dan me lief is mijn mond maar gehouden. Niet omdat ik me schaam, maar omdat je in Nederland vooral je hoofd niet boven het maaiveld moet steken. Daar word je al snel op afgerekend. Zeker als vrouw. Heb dat in mijn vak ook wel, dat (bijna altijd mannelijke) collega's mij gaan vertellen hoe het zit. Zeker als het gaat om de wat technischere kanten. En als ik dat dan niet gelijk van ze aanneem gaan ze belerend doen, alsof ik een domme kleuter ben. Laaiend word ik daarvan.
En ik ben zeker niet uitzonderlijk slim, maar wel enthousiast. Maar daar is te vaak weinig ruimte voor. Ik heb het idee dat mensen zich ook snel een beetje geintimideerd voelen als je iets meer weet of iets meer kan. Helemaal als je vrouw bent.