Dom voordoen

Soms doe ik alsof ik dingen niet weet of kan. Ik heb dit al van kinds af aan. Dan vroeg de juf bijvoorbeeld iets, en ik vond het beschamend om toe te geven dat ik veel over een onderwerp wist, dus dan zei ik gewoon “weet ik niet”. Ik maakte ook expres toetsen verkeerd. Als mensen me iets gaan uitleggen over een onderwerp, waar ik eigenlijk al heel veel van weet, doe ik alsof ik alles voor het eerst hoor. Het voelt alsof ik buiten m’n schoenen loop als ik meer weet dan degene die me iets probeert uit te leggen. En ik vind het ongemakkelijk om diegene te onderbreken of de betweter uit te hangen.
Ik probeer nu wel vaker te laten merken dat ik ergens verstand van heb, maar ik merk dat mensen me schaapachtig aankijken of stug doorgaan met hun uitleg, terwijl ik dus net gezegd heb dat ik het gewoon snap. Ik was bijvoorbeeld aan m’n auto aan het sleutelen, en toen kwam de buurman die het me uit handen wilde nemen. Ik zei dat ik wel wist hoe het moest. Maar vervolgens gaat hij alsnog door met uitleggen, terwijl ik gewoon zelf aan de slag wilde. Bij mij gaat het het ene oor in en andere oor weer uit, ik heb geen zin in uitleg waar ik niet om vraag. Ik kan me daar ook niks bij voorstellen, waarom sommige mensen constant willen adviseren en dingen uitleggen. Ik ben dus echt het tegenovergestelde. Ik vind het beschamend als ik veel weet over dingen. Zijn er meer mensen die dit hebben? Ik vraag me af waarom ik me vaak van de domme houd en waarom kennis blijkbaar schaamte bij me oproept. En waarom andere mensen zoals mijn buurman juist helemaal opleven als ze wat te vertellen hebben.