Betweterigheid verminderen
Toen ik 12 was riep mijn vader 'jij weet altijd alles beter'. Soortgelijke opmerkingen heb ik wel vaker mogen ontvangen van mensen. Dat ik hautain, een betweter of een snob ben. Het zal dus wel kloppen. Voor mijn gevoel zet ik enkel mijn gedachten uiteen en ben ik niet intentioneel betweterig. ☝️
Nu kan ik die feedback afdoen met 'frustraties, projectie, matige argumenten of alles wat je zegt, ben je zelf', maar dan ik ben ik weer die betweter. En ik ben nu eenmaal dol op debat en discussie en snap niet zo wat het probleem is. Met een andere betweter 
kan ik prima praten. Stoor mij ook totaal niet aan de kennis van anderen of aan een correctie. Dan denk ik enkel 'dat argument ga ik toevoegen aan mijn arsenaal'.
Hoe kun je nu betweterigheid verminderen? Niets zeggen, anderen vaker een veer geven, minder aanvullen, minder corrigeren, loslaten, doen alsof je iets niet weet, geen moeilijke woorden gebruiken, laatste woord weggegeven, veel tekortkomingen opnoemen, benadrukken dat je zo gewoon bent.
Zijn er hier medebetweters of eventueel perfectionisten met tips? Of moet ik het maar accepteren? I am Snob and I am Top.
Roos55 schreef op 07-05-2024 om 14:29:
[..]
Is helemaal niks mee
TO vindt van wel . Lees alles maar wat TO hier in dit topic schrijft.
Er zijn ook genoeg andere meningen aangehaald. Irritant, sarcast, bekvechter. Anderen vinden dat dus ook. Wil vooral voor mijzelf iets milder worden (en hopelijk ook een mildere respons te krijgen in het leven).
Campanula schreef op 07-05-2024 om 14:49:
[..]
Er zijn ook genoeg andere meningen aangehaald. Irritant, sarcast, bekvechter. Anderen vinden dat dus ook. Wil vooral voor mijzelf iets milder worden (en hopelijk ook een mildere respons te krijgen in het leven).
Toch blijf ik benieuwd waarom je dit gedrag vertoont en waarom je het wilt veranderen. Wat levert het op? In de woorden van dr Phil “How is that working for ya?”
ToetieToover schreef op 07-05-2024 om 15:38:
[..]
Toch blijf ik benieuwd waarom je dit gedrag vertoont en waarom je het wilt veranderen. Wat levert het op? In de woorden van dr Phil “How is that working for ya?”
Dat weet ik dus niet zo goed. Ik ken niet al mijn triggers en ik weet ook niet wat het oplevert. Moet het iets opleveren? Misschien levert het de afstand op die ik nodig heb? De wolven om mij heen wegslaan. Of is het liever gevreesd dan geliefd willen zijn? Don't fuck with Campanula oid. Misschien wordt ik teveel gedomineerd en betweet ik om mijn plek te claimen. Maar het werkt niet altijd goed. Das waar.
Campanula schreef op 07-05-2024 om 16:18:
[..]
Dat weet ik dus niet zo goed. Ik ken niet al mijn triggers en ik weet ook niet wat het oplevert. Moet het iets opleveren? Misschien levert het de afstand op die ik nodig heb? De wolven om mij heen wegslaan. Of is het liever gevreesd dan geliefd willen zijn? Don't fuck with Campanula oid. Misschien wordt ik teveel gedomineerd en betweet ik om mijn plek te claimen. Maar het werkt niet altijd goed. Das waar.
Het kan best vanuit onzekerheid over het tonen van je kwetsbaarheid voortkomen. Je kunt op een andere manier proberen gezien te worden en je plaats in te nemen. Wil je dat proberen? Heb je wel eens iets gelezen van Brené Brown? Of een Ted Talk, zij spreekt over de kracht van de kwetsbaarheid en over schaamte.
ToetieToover schreef op 07-05-2024 om 17:15:
[..]
Het kan best vanuit onzekerheid over het tonen van je kwetsbaarheid voortkomen. Je kunt op een andere manier proberen gezien te worden en je plaats in te nemen. Wil je dat proberen? Heb je wel eens iets gelezen van Brené Brown? Of een Ted Talk, zij spreekt over de kracht van de kwetsbaarheid en over schaamte.
Heb niet zulke goede ervaringen met kwetsbaarheid tonen. Het was/is namelijk kwetsbaar en de kwetsers zagen dat ook en misbruikten die kwetsbaarheid voor nieuwe kwetsures.
Maar ik ga haar opzoeken. Bedankt
Campanula schreef op 06-05-2024 om 20:00:
[..]
Je hebt gelijk. Mijn geldingsdrang is misschien stuk. Of teveel ingedeukt geweest door levensloop en dat ik het nu weer overcompenseer. Maar het is wel een constante. De grens van gezellig aanwezig tot irritant aanwezig is voor mij een vraagstuk.
Je moet gewoon met mensen praten, ipv steeds iets ter discussie stellen. Of je ergens iets over afvragen
Schijtvervelend die betweters.
Miepjecody schreef op 07-05-2024 om 20:37:
[..]
Je moet gewoon met mensen praten, ipv steeds iets ter discussie stellen. Of je ergens iets over afvragen
Schijtvervelend die betweters.
Vind zelf heel veel mensen schijtvervelend. Dan corrigeer ik ze of geef ik wat feedback. Meestal waarderen ze dat.
ik denk dat je allereerst blij mag zijn dat mensen je als een betweter zien, want dan krijg je ook de kans dat in jezelf te herkennen, erkennen en daar hopelijk wat mee doen.
Het is namelijk voor anderen geen fijne eigenschap. Het is niet leuk of gezellig, als je met iemand praat die je steeds corrigeert en het komt ook over alsof die ander zich dan verheven boven jou voelt. Het is gewoon geen fijne manier van sociaal contact en al helemaal niet als een betweter geen 'filter' heeft om in te schatten dat 'de ander' daar helemaal niet op zit te wachten.
Dus dat is ook een vraag; hoe komt het dat je dat niet kan aanvoelen en invoelen? Ik zou daar de focus op leggen.
Sterker nog; mensen gaan het liefst met een boog om je heen of horen je wel aan, maar denken daar inwendig iets anders van.
Ik kan mij er ook niks bij voorstellen, waarom je dat zou willen doen binnen een sociale context, wat je denkt ermee te winnen? En hoe kom je erbij dat de ander daar op zit te wachten?
Eigenlijk zou ik je adviseren om eens goed op te letten hoe anderen zich gedragen in sociaal contact. Hun houding, hun interesse in de ander, wederkerigheid in gesprek, smalltalk, enz.
En nog een heel belangrijke: let op je non-verbaal communicatie, want je kan het ene wel zeggen, maar als je houding en lichaamstaal en gezichtmimiek desinteresse en een bepaalde arrogantie uitstralen, dan wordt dat toch opgepikt door de ander.
BritgetJones007 schreef op 10-05-2024 om 09:06:
ik denk dat je allereerst blij mag zijn dat mensen je als een betweter zien, want dan krijg je ook de kans dat in jezelf te herkennen, erkennen en daar hopelijk wat mee doen.
Het is namelijk voor anderen geen fijne eigenschap. Het is niet leuk of gezellig, als je met iemand praat die je steeds corrigeert en het komt ook over alsof die ander zich dan verheven boven jou voelt. Het is gewoon geen fijne manier van sociaal contact en al helemaal niet als een betweter geen 'filter' heeft om in te schatten dat 'de ander' daar helemaal niet op zit te wachten.
Dus dat is ook een vraag; hoe komt het dat je dat niet kan aanvoelen en invoelen? Ik zou daar de focus op leggen.
Sterker nog; mensen gaan het liefst met een boog om je heen of horen je wel aan, maar denken daar inwendig iets anders van.
Ik kan mij er ook niks bij voorstellen, waarom je dat zou willen doen binnen een sociale context, wat je denkt ermee te winnen? En hoe kom je erbij dat de ander daar op zit te wachten?
Eigenlijk zou ik je adviseren om eens goed op te letten hoe anderen zich gedragen in sociaal contact. Hun houding, hun interesse in de ander, wederkerigheid in gesprek, smalltalk, enz.
En nog een heel belangrijke: let op je non-verbaal communicatie, want je kan het ene wel zeggen, maar als je houding en lichaamstaal en gezichtmimiek desinteresse en een bepaalde arrogantie uitstralen, dan wordt dat toch opgepikt door de ander.
Dacht dat het topic al uitgeprutteld was. Bedankt voor de tips over het observeren. Ik voel het denk ik wel enigzins aan. Maar als mensen mij 'tegenspreken' ipv 'meespreken' ga ik reageren op die tegenspraak. Vooral als ik 'voel' dat de tegenspraak persoonlijk gekleurd is. En al helemaal als het 'enkel oneens, omdat jij het zegt' wordt. Dan gaan de handschoenen echt uit.
Dat 'reageren' gaat ook mee met de intensiteit van de tegenspraak. En dat ze 'iets' denken is voor hen. Hoor het wel als ze genoeg assertiviteit hebben opgebouwd. En het boeit mij eigenlijk niet zo heel erg als mensen mij onaardig vinden. Dominantie waarschijnlijk of autonomie of zelfvertrouwen. Dat helpt niet mee in het verminderen om de onbescheiden geest weer in de fles te krijgen.
Verkeerde knop
Mede-betweter hier! Ik kan ook bijzonder genieten van een fijne discussie en uitwisseling van argumenten. Inmiddels heb ik een paar vrienden die dat ook hebben, en dan hebben we heerlijke filosofische avondjes waarin we elkaar uitdagen in het denken.
Ik heb ook vrienden, en zelfs een partner, die er minder van gediend zijn. Daar leer ik, soms succesvoller dan anders, mijn mond te houden. Of door te vragen met open vragen. Dat helpt ook, want dan leer je de behoeftes en belangen achter statements van anderen beter kennen. En dat is ook heel interessant.
Uiteindelijk gaat het erom dat je jezelf accepteert zoals je bent en leert met je eigenaardigheden om te gaan. En vooral mensen om je heen te verzamelen die zoveel mogelijk van jouw eigenaardigheden leuk vinden. Bij de anderen is het dan even aanpassen, maar dat is ook wel te doen/leren als het niet te vaak hoeft.
MeganRapinoe schreef op 10-05-2024 om 09:52:
Mede-betweter hier! Ik kan ook bijzonder genieten van een fijne discussie en uitwisseling van argumenten. Inmiddels heb ik een paar vrienden die dat ook hebben, en dan hebben we heerlijke filosofische avondjes waarin we elkaar uitdagen in het denken.
Ik heb ook vrienden, en zelfs een partner, die er minder van gediend zijn. Daar leer ik, soms succesvoller dan anders, mijn mond te houden. Of door te vragen met open vragen. Dat helpt ook, want dan leer je de behoeftes en belangen achter statements van anderen beter kennen. En dat is ook heel interessant.
Uiteindelijk gaat het erom dat je jezelf accepteert zoals je bent en leert met je eigenaardigheden om te gaan. En vooral mensen om je heen te verzamelen die zoveel mogelijk van jouw eigenaardigheden leuk vinden. Bij de anderen is het dan even aanpassen, maar dat is ook wel te doen/leren als het niet te vaak hoeft.
Leuk om te lezen, maarrrrr......😉
BritgetJones007 schreef op 10-05-2024 om 09:06:
ik denk dat je allereerst blij mag zijn dat mensen je als een betweter zien, want dan krijg je ook de kans dat in jezelf te herkennen, erkennen en daar hopelijk wat mee doen.
Het is namelijk voor anderen geen fijne eigenschap. Het is niet leuk of gezellig, als je met iemand praat die je steeds corrigeert en het komt ook over alsof die ander zich dan verheven boven jou voelt. Het is gewoon geen fijne manier van sociaal contact en al helemaal niet als een betweter geen 'filter' heeft om in te schatten dat 'de ander' daar helemaal niet op zit te wachten.
Dus dat is ook een vraag; hoe komt het dat je dat niet kan aanvoelen en invoelen? Ik zou daar de focus op leggen.
Sterker nog; mensen gaan het liefst met een boog om je heen of horen je wel aan, maar denken daar inwendig iets anders van.
Ik kan mij er ook niks bij voorstellen, waarom je dat zou willen doen binnen een sociale context, wat je denkt ermee te winnen? En hoe kom je erbij dat de ander daar op zit te wachten?
Eigenlijk zou ik je adviseren om eens goed op te letten hoe anderen zich gedragen in sociaal contact. Hun houding, hun interesse in de ander, wederkerigheid in gesprek, smalltalk, enz.
En nog een heel belangrijke: let op je non-verbaal communicatie, want je kan het ene wel zeggen, maar als je houding en lichaamstaal en gezichtmimiek desinteresse en een bepaalde arrogantie uitstralen, dan wordt dat toch opgepikt door de ander.
Betweter meldt zich weer. Maar ik vind dit best onaardig geschreven. Natuurlijk is het slim om te zien hoe de ander reageert. En ik snap de kunst van open vragen echt wel, maar die zijn vaak net zo sturend;
Wat maakt dat iemand die gewezen wordt op een foutieve stelling, dat persoonlijk opvat?
Hoe komt het dat horen dat je ergens, feitelijk onderbouwd, niet compleet over geïnformeerd bent, als een aanval wordt gezien?
Waarom is het continue om alle mensen heen dansen en maar vooral niet zeggen dat er informatie is die wat anders bewijst, wel beleefd in jouw ogen?
Kun je je voorstellen dat het voor iemand die het beter weet juist als heel onbeleefd voelt om een ander bewust het verkeerde te laten roepen?
Wat maakt het arrogant als iemand beter geïnformeerd is en dat meldt? Is een schooljuf dan ook arrogant als ze zegt dat 1+1 toch echt 2 en niet 4 is? Waarom is dat bij de schooljuf helpend maar zodra je volwassen bent ineens arrogant?
Wat ik eigenlijk bedoel is dat je met het gebruik van het woord arrogant een mate van beter voelen suggereert terwijl het alleen over beter weten gaat. Die arrogantie, waar ook to blijkbaar op wordt afgerekend, is er vaak vooral in de ogen van de mensen die zich de mindere voelen omdat ze iets niet weten, terwijl dat totaal niet de bedoeling is van diegenen die verbeterd. Mijn betweterige suggestie is dat het in dat geval net zo ver te maken heeft met de ontvanger als met de verzender.
Ofwel; zeker let op de ontvanger en haar lichaamstaal. Maar als ontvanger; probeer eens vooral beter weten te horen in plaats van beter voelen in te vullen.
En ja, dit raakt een jeugdtrauma, want ik was degene in de familie die het meest las. Als ik daar ook maar iets van liet merken kreeg ik commentaar als ‘je moet niet denken dat je beter bent omdat je hogere punten haalt’. Terwijl Ik mezelf echt nooit beter voelde en het oprecht als verbetering bedoelde.
Biebel schreef op 10-05-2024 om 12:17:
[..]
Betweter meldt zich weer. Maar ik vind dit best onaardig geschreven. Natuurlijk is het slim om te zien hoe de ander reageert. En ik snap de kunst van open vragen echt wel, maar die zijn vaak net zo sturend;
Wat maakt dat iemand die gewezen wordt op een foutieve stelling, dat persoonlijk opvat?
Hoe komt het dat horen dat je ergens, feitelijk onderbouwd, niet compleet over geïnformeerd bent, als een aanval wordt gezien?
Waarom is het continue om alle mensen heen dansen en maar vooral niet zeggen dat er informatie is die wat anders bewijst, wel beleefd in jouw ogen?
Kun je je voorstellen dat het voor iemand die het beter weet juist als heel onbeleefd voelt om een ander bewust het verkeerde te laten roepen?
Wat maakt het arrogant als iemand beter geïnformeerd is en dat meldt? Is een schooljuf dan ook arrogant als ze zegt dat 1+1 toch echt 2 en niet 4 is? Waarom is dat bij de schooljuf helpend maar zodra je volwassen bent ineens arrogant?
Wat ik eigenlijk bedoel is dat je met het gebruik van het woord arrogant een mate van beter voelen suggereert terwijl het alleen over beter weten gaat. Die arrogantie, waar ook to blijkbaar op wordt afgerekend, is er vaak vooral in de ogen van de mensen die zich de mindere voelen omdat ze iets niet weten, terwijl dat totaal niet de bedoeling is van diegenen die verbeterd. Mijn betweterige suggestie is dat het in dat geval net zo ver te maken heeft met de ontvanger als met de verzender.
Ofwel; zeker let op de ontvanger en haar lichaamstaal. Maar als ontvanger; probeer eens vooral beter weten te horen in plaats van beter voelen in te vullen.
En ja, dit raakt een jeugdtrauma, want ik was degene in de familie die het meest las. Als ik daar ook maar iets van liet merken kreeg ik commentaar als ‘je moet niet denken dat je beter bent omdat je hogere punten haalt’. Terwijl Ik mezelf echt nooit beter voelde en het oprecht als verbetering bedoelde.
Ik denk, even als reactie op jouw woorden, niet zozeer aanhakend bij waar je op reageert, dat de combinatie van open vragen (en open vragen zijn open vragen, niet gestuurde vragen) en kennis zenden best een aardige combinatie oplevert. Ik kom uit een familie waar ook lekker tegen elkaar in gesproken werd, die 'heerlijke discussies' (zoals een aantal keer hier zo benoemd werd) waren best fel, maar minder geneigd op het leren van elkaar, terwijl iedereen echt heus open stond voor de ander. Ik heb nu een aantal mensen in mijn omgeving, die de kunst verstaan om echt met een open blik de ander aan te horen, te bevragen, beetje mee te bewegen en tegelijkertijd ook nog eens inhoudelijk iets toe kunnen voegen. Ik heb daar enorme bewondering voor, ik kan het tot nu toe niet. Zij kunnen dus best als een schooljuf 1 plus 1 is 2 en niet 4 zeggen (het zijn ook nog docenten
, omdat hun hele context open staat van interesse en nieuwsgierigheid naar de ander.