Wie heeft er ook zo'n hekel aan bellen?
Telefoneren, bedoel ik dus. Ik heb er echt een grafhekel aan. Ik maak er ook een potje van. Mijn gehoor is wat minder, en ik heb wat meer moeite om mensen te verstaan als ik ze niet zie praten. Bovendien kan ik me tijdens een gesprek moeilijk concentreren, ben ik snel afgeleid en vind ik het lastig om goed te 'timen'. Dit geldt voor persoonlijke gesprekken, maar helemaal voor zakelijke/officiële. En dat laatste vind ik hier in het Frans een complete bezoeking 
!
Geen mij de app maar. Dan kan ik nadenken over wat ik wil zeggen en kan ik mijn antwoorden beter overwegen.
Echtgenoot vindt mij mega-achterlijk op dat gebied en volgens hem is er echt niemand anders met dit gebrek. Niet dat ik hem jullie reacties onder zijn neus ga wrijven (misschien ben ik inderdaad de enige), maar ik zat het me ineens af te vragen. Ik ben erg benieuwd.
Toen mijn ouders voor het eerst een telefoon hadden en wij dus geen gebruik meer hoefden te maken van de telefooncel buiten en ik zelf ook gebeld kon worden vond ik dat heel lang erg eng en anderen moesten altijd zeggen dat ik er niet was.
Het beëindigen van een gesprek schijnt voor velen moeilijk te zijn. Je hoort altijd dezelfde regels zeggen. In films en soaps doen ze dat nooit, dan leggen ze hem midden in een gesprek zomaar neer. Weg poef.
absor schreef op 16-09-2024 om 11:20:
Wat ik wel lastig vind is dat ik nu weet, door dit soort draadjes, dat andere mensen het als een last ervaren. Dat geeft bij mij bel gêne.
Daarom vraag ik ook altijd even "bel ik gelegen" of "schikt het even"? En als het dringend maar kort is zeg ik er even bij "Ik heb een korte maar dringende vraag, kan het even"?
En als iemand mij belt en het komt niet gelegen dan neem ik óf niet op, óf (als ik het nummer niet herken en ik verwacht een dringend telefoontje) ik zeg "het komt nu niet uit, kunt u een andere keer terugbellen". Daar mag je ook op vertrouwen, dat een ander ook kan zeggen dat het niet uitkomt.
Op mijn werk moet alles via de mail en alle benodigde info staat op de website toch zijn er mensen die per se willen bellen. Ze snappen niet dat ze via de mail veel beter geholpen kunnen worden plus dat ze bewijs van bv een mutatie hebben. Het zijn vooral mensen die graag heel veel en lang praten en er van alles bij halen pfff
"Ik ga maar eens verder" vind ik een goeie.
"Ik moet verder" de volgende.
"Ik moet nu echt verder" bij een heel hardnekkige beller.
"Als ik nu niet verder ga dan gebeurt er xxx, daaag" als laatste redmiddel.
Op het werk hebben we veel Teams meetings, maar dat kan ook niet anders door de complexiteit van de materie. Vind ik niet vervelend, ik vind alleen de webcam vervelend want die staat altijd zo oncharmant en dan moet je naar jezelf gaan zitten staren, dus die laat ik altijd uit.
Prive bel ik vrijwel nooit en word ik vrijwel nooit gebeld, dus ik heb er geen problemen mee. Want het komt niet voor. 😆 Ik kan me de laatste keer niet meer herinneren dat ik gebeld was, misschien was het wel die keer dat mijn familielid was overleden, een half jaar geleden. Da's een van de weinige dingen die je maar beter wel bellend in plaats van append kunt doen. 99.99% gaat via Whatsapp en anders gaat het via mail. Als kind deed ik ook al alles via MSN, SMS en mail, bellen heb ik pas echt "geleerd" toen ik ooit een bijbaantje in een callcenter had. En dan ergerde ik me wel vaak kapot. Mensen die slecht articuleren of met een zwaar accent spreken. Je beseft je pas hoe weinig mensen ABN praten als je in zo'n callcenter gaat werken. De frustratie als iemand voor de 4e keer zijn naam spelt en jij alleen maar denkt ????????, uuugh! Dan mailde ik veel liever. In de tijd dat zo'n stakkertje zijn naam had gespeld in 7 pogingen had ik ondertussen al 5 mailtjes verstuurd.
Rockstar schreef op 16-09-2024 om 14:16:
Op het werk hebben we veel Teams meetings, maar dat kan ook niet anders door de complexiteit van de materie. Vind ik niet vervelend, ik vind alleen de webcam vervelend want die staat altijd zo oncharmant en dan moet je naar jezelf gaan zitten staren, dus die laat ik altijd uit.
Oh dat vind ik dan weer vervelend, mensen die de camera niet aan zetten. Tenminste, als ze wel echt deelnemen aan het gesprek. We zitten te videobellen, dan wil ik dus ook wel zien met wie ik praat.
Voor de mensen die zo'n hekel aan bellen hebben: als iemand bijv. ziek is of er is iets met diegene aan de hand, vind je dan een Whatsappgesprek hetzelfde als een telefoongesprek?
Voor mij zijn dat heel verschillende dingen en toen ik ziek was, vond ik het juist fijn dat mensen mij belden. Dat is voor mij een echt gesprek, ik had behoefte om te vertellen hoe het was, en ga je eerder de diepte in dan een appje. Het is voor mij vrij onpersoonlijk om hele gesprekken via de app te voeren. Ik noem dat ook geen gesprek.
Voor zaken als afspreken etc. vind ik het prima.
Rockstar schreef op 16-09-2024 om 14:16:
Op het werk hebben we veel Teams meetings, maar dat kan ook niet anders door de complexiteit van de materie. Vind ik niet vervelend, ik vind alleen de webcam vervelend want die staat altijd zo oncharmant en dan moet je naar jezelf gaan zitten staren, dus die laat ik altijd uit.
Prive bel ik vrijwel nooit en word ik vrijwel nooit gebeld, dus ik heb er geen problemen mee. Want het komt niet voor. 😆 Ik kan me de laatste keer niet meer herinneren dat ik gebeld was, misschien was het wel die keer dat mijn familielid was overleden, een half jaar geleden. Da's een van de weinige dingen die je maar beter wel bellend in plaats van append kunt doen. 99.99% gaat via Whatsapp en anders gaat het via mail. Als kind deed ik ook al alles via MSN, SMS en mail, bellen heb ik pas echt "geleerd" toen ik ooit een bijbaantje in een callcenter had. En dan ergerde ik me wel vaak kapot. Mensen die slecht articuleren of met een zwaar accent spreken. Je beseft je pas hoe weinig mensen ABN praten als je in zo'n callcenter gaat werken. De frustratie als iemand voor de 4e keer zijn naam spelt en jij alleen maar denkt ????????, uuugh! Dan mailde ik veel liever. In de tijd dat zo'n stakkertje zijn naam had gespeld in 7 pogingen had ik ondertussen al 5 mailtjes verstuurd.
Tjonge, ik zou jou dan ook absoluut niet aan de telefoon willen als telefoonmiepje
Ik app liever dan ik bel. Bij bellen heb ik altijd het gevoel dat ik van alles moet zeggen, terwijl appen lekker kort is: een mededeling, vraag of grapje. Ik vind het zelf ook prettig om vragen te krijgen over de app en niet per telefoon, dan kan ik even rustig nadenken over het antwoord. Echt langer bijkletsen met iemand doe ik liever face-to-face.
Vrijevlinder schreef op 16-09-2024 om 17:47:
Voor de mensen die zo'n hekel aan bellen hebben: als iemand bijv. ziek is of er is iets met diegene aan de hand, vind je dan een Whatsappgesprek hetzelfde als een telefoongesprek?
Voor mij zijn dat heel verschillende dingen en toen ik ziek was, vond ik het juist fijn dat mensen mij belden. Dat is voor mij een echt gesprek, ik had behoefte om te vertellen hoe het was, en ga je eerder de diepte in dan een appje. Het is voor mij vrij onpersoonlijk om hele gesprekken via de app te voeren. Ik noem dat ook geen gesprek.
Voor zaken als afspreken etc. vind ik het prima.
Bij ziekte zou ik langsgaan met een kleinigheidje en een persoonlijk face-to-face gesprek voeren met eventueel een schouder om op uit te huilen.
Vrijevlinder schreef op 16-09-2024 om 17:47:
Voor de mensen die zo'n hekel aan bellen hebben: als iemand bijv. ziek is of er is iets met diegene aan de hand, vind je dan een Whatsappgesprek hetzelfde als een telefoongesprek?
Voor mij zijn dat heel verschillende dingen en toen ik ziek was, vond ik het juist fijn dat mensen mij belden. Dat is voor mij een echt gesprek, ik had behoefte om te vertellen hoe het was, en ga je eerder de diepte in dan een appje. Het is voor mij vrij onpersoonlijk om hele gesprekken via de app te voeren. Ik noem dat ook geen gesprek.
Voor zaken als afspreken etc. vind ik het prima.
Ik ben sowieso niet zo'n deler van mijn gevoelens. Toen mijn ouder overleed appten de meeste mensen, 1tje belde. Dat vond ik beide prima, maar 1 beller vond ik dan ook wel genoeg. De diepere gesprekken volgen dan later face to face.
Andersom wissel ik ook af. Ik bel om je verhaal te horen. Ik app om je de ruimte te geven (dan kan je altijd zelf nog beslissen om mij te bellen). Maar als we dit soort dingen delen met elkaar, heb ik al wel een hele andere band/relatie met je dan met bijna ieder ander.
Er zijn ook wel een paar mensen met wie ik prima sociaal kan bellen, ondanks mijn hekel aan bellen. Tijdens het autorijden vanuit werk bijvoorbeeld, kan dat best gezellig zijn. Dat zijn eigenlijk altijd (oud)collega's met wie het goed klikt en het contact makkelijk verloopt en dan gewoon casual. Met mijn beste vriendin bel ik dan weer nooit.
Vroeger, als tiener, kon ik uren bellen met mijn vriendinnen, zelfs als ik al de hele dag met ze had doorgebracht. Tot lichte ergernis van mijn ouders 🙈
Vrijevlinder schreef op 16-09-2024 om 17:47:
Voor de mensen die zo'n hekel aan bellen hebben: als iemand bijv. ziek is of er is iets met diegene aan de hand, vind je dan een Whatsappgesprek hetzelfde als een telefoongesprek?
Voor mij zijn dat heel verschillende dingen en toen ik ziek was, vond ik het juist fijn dat mensen mij belden. Dat is voor mij een echt gesprek, ik had behoefte om te vertellen hoe het was, en ga je eerder de diepte in dan een appje. Het is voor mij vrij onpersoonlijk om hele gesprekken via de app te voeren. Ik noem dat ook geen gesprek.
Voor zaken als afspreken etc. vind ik het prima.
Dat ligt eraan, hoe dicht ik bij die persoon sta. Als ik niet heel dichtbij sta, wens ik liever sterkte via de app, dat de zieke kan kijken wanneer het uitkomt. Maar dat zijn geen hele verhalen van mijn kant.
Tssss, dubbel. Bizar.
Woensdag moet ik de Franse belastingdienst bellen en vrijdag de Franse energiemaatschappij. Halleluja! Deze gesprekken haat ik het meest.
Maar volgende week is een kennis jarig. Ik stuur hem een verjaardagskaart, om een chaotisch gesprek met allerlei losse eindjes te voorkomen.
Vrijevlinder schreef op 16-09-2024 om 17:47:
Voor de mensen die zo'n hekel aan bellen hebben: als iemand bijv. ziek is of er is iets met diegene aan de hand, vind je dan een Whatsappgesprek hetzelfde als een telefoongesprek?
Voor mij zijn dat heel verschillende dingen en toen ik ziek was, vond ik het juist fijn dat mensen mij belden. Dat is voor mij een echt gesprek, ik had behoefte om te vertellen hoe het was, en ga je eerder de diepte in dan een appje. Het is voor mij vrij onpersoonlijk om hele gesprekken via de app te voeren. Ik noem dat ook geen gesprek.
Voor zaken als afspreken etc. vind ik het prima.
Toen ik drie jaar geleden serieus ziek was, vond ik het vreselijk als ik gebeld werd. De eerste maand in het ziekenhuis was ik sowieso niet aanspreekbaar, en de tweede maand had ik geen energie en geen zin om me in gesprekken te verdiepen, ik kon dat echt niet aan. Toen ik er aan toe was genoot ik van kaarten en appjes.
Vroeger vond ik bellen doodeng. In een callcenter werken heeft dat wel opgelost. Nu bel ik gerust, vooral als dat sneller of handiger is (even iets regelen, vooral zakelijk). Soms ook wel om bij te praten. Moeilijke gesprekken (sollicitatie/slecht nieuws/conflict) voer ik liever niet telefonisch. Dan heeft bellen het nadeel dat je direct moet reageren, zonder het voordeel van live bij elkaar zijn en alle cues krijgen. Liever gewoon irl bespreken (dan heb je die cues tenminste), en als tweede optie typen (dan mis je van alles, maar heb je wel tijd om na te denken voor je reageert).