Vraag van de dag 5/12/22: Hoe kwam jij er vroeger achter dat Sinterklaas niet bestond?
Kun jij je het moment nog herinneren dat tot je doordrong dat Sinterklaas niet echt kon zijn?
Ik heb helemaal geen herinnering aan wanneer ik niet meer in Sinterklaas geloofde. Ik heb dus ook geen idee of ik er lang in geloofde en dat het me uiteindelijk maar verteld werd. Of dat ik dusdanig vragen ging stellen, dat ik er zelf achter kwam.
Sinterklaas kwam bij een vriendinnetje thuis. En hij had witte sportschoenen aan. Hij hoort nette zwarte schoenen te hebben.
Ik kreeg zo'n badschuim in zo'n fles van een disneyfiguur, de sint wist dat ik graag lang in bad speelde. Vreemd want we hadden een volledige inpandige badkamer. Hóé kon hij dat weten???!!!!
Toen heeft mijn moeder het maar verteld. Geen idee meer hoe ik daarop reageerde.
In de zomer toen we (als ik het me goed herinner) met de hele familie grote opruiming aan het houden waren, vond ik chocoladesigaretten en van die netjes chocomunten achter in de kast op de slaapkamer van mijn ouders. Die kregen wij destijds (meer dan 45 jaar geleden) in onze schoen.
Ik was de jongste van vier en was de enige die nog in de sint geloofde, en was nog het meeste geschokt dat iedereen dus al een paar jaar tegen me gelogen had.
Ik vond het allemaal iets te toevallig worden volgens mij, ik weet nog dat ik vragen ging stellen. En toen het grote geheim uitkwam was ik niet eens zo verbaasd zei mijn vader 
Mij is het verteld, hoe het exact ging weet ik niet meer. Ik dacht in ieder geval niet door vragen te stellen. Ik was zelf iets aan de late kant met geloven omdat ik er tegen op zag geen cadeaus meer te krijgen wanneer je niet meer geloofde.
Wij hebben (bij mijn ouders) thuis een open haard dat maakte het voor hen deels ook makkelijker om(voor mij dan) het verhaal in stand te houden.
Daarnaast was ik als jong kind helemaal niet bewust van zulke details zoals boven beschreven wordt. Later is dat wel meer veranderd.
Deels zorgen om niets, want daarna zijn we kerst met cadeaus gaan vieren. Als (jong)kind waren cadeaus wel fijn om te krijgen en met het ouder worden ook om te geven.
Ik geloof dat mijn vader het me heeft verteld. Ik was vrij jong nog, denk een jaar of 5 of 6. Hij wilde zeker van het Sinterklaasgedoe af.
Ik was een heel verlegen kind en zó bang van Sint en zijn pieten dat mijn ouders bedachten dat het een leuker feest was als ik wist dat Sinterklaas eigenlijk mijn opa in een jurk was. Dat was een goed idee van ze. Dus vanaf mijn zesde wist ik hoe het zat, ook dat andere kinderen het niet wisten en ik dus mijn mond moest houden. Vanaf toen was het mijn lievelingsfeest zonder een hoop stress vooraf 🙂
Geen idee eigenlijk. Misschien via zus of kinderen op school?
Kan mij in ieder geval niet herinneren dat ik een gesprek met mn ouders hier over heb gehad.
Dat ging vrij geleidelijk. Ik wist al erg vroeg dat de Sinterklaas in het dorp en op school niet echt was, maar een hulpsinterklaas. Ik merkte op dat ik dat te toevallig vond; dan kwam hij aan in Nederland en dan meteen 's middags naar ons dorp en niet naar dorp/stad van neefjes en nichtjes? Toen hebben mijn ouders de hulpsinterklazen geïntroduceerd (die op tv was de enige echte), maar ik mocht niets zeggen tegen andere kinderen. 
Ik zal een jaar of 7 a 8 zijn geweest toen ik ook niet meer geloofde dat de Sinterklaas op tv echt was. Dat ging volgens mij geleidelijk.
Ik was in de dagen voor sinterklaas bij een vriendinnetje eten en zij en haar moeder brachten me naar huis toen bij het ene huis sinterklaas naar binnen ging en bij het andere ernaast naar buiten kwam.
Ik weet dat gewoon helemaal niet meer. Niet of het verteld is en ook niet hoe ik dat vond. Gek maar waar 
En ik was een hele erge gelovige hoor, ik zag zelfs de pluim op Piet's muts boven de keukendeur door het raam, ik wist het zeker!
Dolfje schreef op 05-12-2022 om 08:41:
Ik was in de dagen voor sinterklaas bij een vriendinnetje eten en zij en haar moeder brachten me naar huis toen bij het ene huis sinterklaas naar binnen ging en bij het andere ernaast naar buiten kwam.
Ik ben nu heel benieuwd naar hoe jouw gezicht stond toen je dat zag.
ik twijfelde dat jaar al maar toen dat jaar sint hoogstpersoonlijk langskwam was ik weer een gelovige!
Die avond zei ik tegen mijn grote broer (we deelden de slaapkamer) fantastisch he dat de sint er was!
Hij zei; joh dat was de buurman dat zag je toch wel!
en toen ineens zag ik het, ja het was de buurman idd.
Was er echt flabbergasted van maar had de kado’s gelukkig in de pocket dus dat maakte alles goed
Mijn geloof was groot, de schok toen me verteld werd (7 a 8 jaar) dat de hele wereld tegen me gelogen had al die jaren zo mogelijk nog groter. Hevig verontwaardigd was ik.
En komend voorjaar ga ik het mijn dan 8-jarige vertellen... 
Wanneer ik niet meer geloofde weet ik echt niet meer, wel dat ik op een gegeven moment nog moest "meespelen" voor mijn jongere zusje die nog wel geloofde.
Overigens was ik een hardnekkige gelover... Er zijn zoveel foto's van mij huilend / in de stress met Sinterklaas. Was een introvert meisje die veel eng vond.
Als ik nu naar die foto's kijk zie ik mijn opa's gezicht die met veel liefde en pijn naar mij kijkt. We waren gek op elkaar, maar ik had noooooit door dat hij de standaard Sinterklaas in mijn dorp was 