Vraag v.d. dag 31/1/23: Welke hardnekkige eigenwijsheid heb je in de loop van je leven toch afgeleerd?
Met dank aan Ginevra.
Dat als ik ouder wordt, nog precies zou denken als op mijn 20e. Ik kon me niet voorstellen dat ik als ik ouder word ineens andere meningen krijg over bepaalde zaken.
Nu ben ik ouder, en ja, ik denk toch echt anders over sommigen zaken.
Vrijevlinder schreef op 31-01-2023 om 10:45:
Dat als ik ouder wordt, nog precies zou denken als op mijn 20e. Ik kon me niet voorstellen dat ik als ik ouder word ineens andere meningen krijg over bepaalde zaken.
Nu ben ik ouder, en ja, ik denk toch echt anders over sommigen zaken.
Dat is inderdaad een soort onvermogen wat je hebt als je jong bent. Je denkt dan ook vaak dat je alles weet en begrijpt. Later begrijp je pas dat je alles wat er echt toe doet, nooit zal begrijpen.
Sassenach schreef op 31-01-2023 om 07:32:
Dat ik alles wel zonder hulp kan. Soms is het beter om toe te geven dat je niet alles weet/kan en daar hulp voor in te schakelen.
Precies dit, heb afgelopen maanden hulp ingeroepen omdat het echt nodig was. En kwam echt tot de conclusie dat het heel fijn is als je (op één of andere manier) geholpen wordt.
Sassenach schreef op 31-01-2023 om 07:32:
Dat ik alles wel zonder hulp kan. Soms is het beter om toe te geven dat je niet alles weet/kan en daar hulp voor in te schakelen.
Absoluut deze.
Hoewel het lastig blijft daar af en toe aan toe te geven.
Het uitvoeren van klusjes volgens de regelen der kunst en geen stappen overslaan.
Hoe vaak heb ik niet een naaiwerk verpest, omdat ik geen zin had vooraf op een proeflapje de steken en draadspanning te testen, en omdat ik dacht dat ik wel ineens kon stikken zonder rijgen.
Lakwerk dat niet mooi strak werd omdat ik geen zin had in tussentijds opschuren en dan dacht ik dat het ook wel zonder kon.
Kortom ik ben een lui monster en heb na heel veel keren moeten leren dat het minder werk is om het gewoon in één keer goed te doen 
Dat hulp vragen geen zwakte is en dat ik niet alles alleen hoef op te lossen.
Dat goed vaak goed genoeg is. Deze zat erg diep geworteld. Perfectionisme kan helpend zijn maar in mijn geval was het de grootste valkuil waardoor ik ergens soms niet eens aan begon of iets wereldkundig wilde maken omdat het niet perfect was.
Vrijevlinder schreef op 31-01-2023 om 10:45:
Dat als ik ouder wordt, nog precies zou denken als op mijn 20e. Ik kon me niet voorstellen dat ik als ik ouder word ineens andere meningen krijg over bepaalde zaken.
Die ook ja. Mijn hemel als je 20 bent denk je alles te weten over hoe de wereld in elkaar zit en hoe het allemaal moet 
Ginevra schreef op 31-01-2023 om 11:20:
[..]
Die ook ja. Mijn hemel als je 20 bent denk je alles te weten over hoe de wereld in elkaar zit en hoe het allemaal moet
Ja, dat dacht ik ook toen ik 20 was. Ik had er altijd een hekel aan als dan oudere mensen zeiden: ik zou willen dat ik ook nog 20 was en weten wat ik nu weet. Ik vond dat stom maar nu weet ik dat ze gelijk hadden. Echte wijsheid is levenswijsheid.
alhambra schreef op 31-01-2023 om 08:27:
Altijd mijn gelijk willen halen als ik zeker weet dat ik gelijk heb.
Geen fouten mogen maken (nog steeds geen hobby maar ik ben milder naar mezelf).
Dit geldt ook voor mij, ik heb dat voor een deel ook afgeleerd en dat vind ik heel erg fijn want dat geeft rust...
Doorgaan bij ziekte. Ik ging met koorts, zwaar hoesten en zo slap als een vaatdoek altijd gewoon naar mijn werk. Sinds Corona niet meer.
Ben ook minder perfectionistisch geworden. Zowel bij mezelf als bij anderen. Het zit er nog wel wat, maar zoals het nu is is het leven toch wat relaxter. 
Dat wat je geeft, je ook weer terugkrijgt is een grote misvatting die ik lang heb gehad
Lollypopje schreef op 31-01-2023 om 08:00:
Dat anderen helpen een mooi iets is, maar dat je in de eerste plaats jezelf moet helpen. Als je niet goed voor jezelf zorgt kun je er namelijk ook niet voor een ander zijn.
Dit en dat ik mezelf best op de eerste plaats mag zetten.
Ik ben door dat niet te doen te lang in vriendschappen/relaties en werksituaties blijven hangen die niet goed voor mij zijn, maar wel voor een ander.
Ik heb daar helaas een hele harde maar wel hele duidelijke leerschool voor gehad.
Serengeti schreef op 31-01-2023 om 11:46:
Doorgaan bij ziekte. Ik ging met koorts, zwaar hoesten en zo slap als een vaatdoek altijd gewoon naar mijn werk. Sinds Corona niet meer.
Ben ook minder perfectionistisch geworden. Zowel bij mezelf als bij anderen. Het zit er nog wel wat, maar zoals het nu is is het leven toch wat relaxter.
Hoe als ik vragen mag? Ik probeer het echt maar zonder succes...
Dat de tandarts er echt meer verstand van heeft dan ik
Dat ik vaak wat meer op mijn strepen moet staan, maar dat bescheidenheid en fatsoenlijk zijn helaas enorm met de paplepel is ingegeven.
MariaC schreef op 31-01-2023 om 14:22:
[..]
Hoe als ik vragen mag? Ik probeer het echt maar zonder succes...
Je vroeg het aan Serengeti, maar ik kan misschien wel iets zeggen over hoe ikzelf minder perfectionisch ben geworden.
- de mantra "done is better than perfect". Perfectionisme kan ertoe leiden dat iets niet afkomt, en de wereld heeft veel liever een goed maar imperfect resultaat, dan een resultaat dat nooit komt. Of het leidt ertoe dat je veel minder doet dan je eigenlijk zou willen. (Een vriend kwam ooit helpen klussen, die is de hele dag bezig geweest met een klusje dat hooguit een uur werk is. Lief dat hij het zo supernetjes wilde doen, maar ik had liever gehad dat er nog 5 andere klussen gedaan waren).
- kijken naar hoe ik andermans werk ervaar, en hoe anderen op mijn werk reageren. De realiteit is dat jouw werk in de maalstroom van het leven lang niet zoveel aandacht krijgt als je denkt, want je gaat zelf ook niet op elke vierkante millimeter werk van een ander letten. Het moet makkelijk bruikbaar zijn voor anderen, dat is belangrijk. Dus als je een stuk schrijft heeft het wél zin om nog eens te kijken of de tekst goed leesbaar is, maar uren bezig zijn met het juiste font en een mooi omslagje is meestal tijdverspilling tenzij het in 1000-voud gedrukt moet.
- perfectionisme heeft vaak iets te maken met 'durf ik dit de wereld in te slingeren?'. Ook hier vond ik het leerzaam om te kijken wat anderen maken, dat dat niet perfect is, en dat dat ook geaccepteerd en gewaardeerd wordt.
Ginevra schreef op 31-01-2023 om 16:24:
[..]
Je vroeg het aan Serengeti, maar ik kan misschien wel iets zeggen over hoe ikzelf minder perfectionisch ben geworden.
- de mantra "done is better than perfect". Perfectionisme kan ertoe leiden dat iets niet afkomt, en de wereld heeft veel liever een goed maar imperfect resultaat, dan een resultaat dat nooit komt. Of het leidt ertoe dat je veel minder doet dan je eigenlijk zou willen. (Een vriend kwam ooit helpen klussen, die is de hele dag bezig geweest met een klusje dat hooguit een uur werk is. Lief dat hij het zo supernetjes wilde doen, maar ik had liever gehad dat er nog 5 andere klussen gedaan waren).
- kijken naar hoe ik andermans werk ervaar, en hoe anderen op mijn werk reageren. De realiteit is dat jouw werk in de maalstroom van het leven lang niet zoveel aandacht krijgt als je denkt, want je gaat zelf ook niet op elke vierkante millimeter werk van een ander letten. Het moet makkelijk bruikbaar zijn voor anderen, dat is belangrijk. Dus als je een stuk schrijft heeft het wél zin om nog eens te kijken of de tekst goed leesbaar is, maar uren bezig zijn met het juiste font en een mooi omslagje is meestal tijdverspilling tenzij het in 1000-voud gedrukt moet.
- perfectionisme heeft vaak iets te maken met 'durf ik dit de wereld in te slingeren?'. Ook hier vond ik het leerzaam om te kijken wat anderen maken, dat dat niet perfect is, en dat dat ook geaccepteerd en gewaardeerd wordt.
Mooi wat je zegt, dank je wel voor je reactie!