Vraag v.d. dag 31/1/23: Welke hardnekkige eigenwijsheid heb je in de loop van je leven toch afgeleerd?

• Denken "dit doe ik nog wel even / dit maak ik nog even af" en daardoor gehaast vertrekken naar een vergadering.
• In de lunch-pauze van vestiging A naar vestiging B (of van bedrijf A naar bedrijf rijden ipv onder werktijd.
• Op vrijdag werken en dan op zaterdag op vakantie gaan (ipv tot woensdag werken, tot rust komen en dan op vakantie gaan).
• Ook afgeleerd om pas vrij te nemen "als het werk het toelaat" (want dan gebeurd het dus nooit). 
• Emails checken op vakantie of -- erger nog -- op vakantie nog wel even dat rapportje afmaken. 
• Afgeleerd om uberhaupt extra tijd te stoppen in rapportjes (om daarna tot de ontdekking te komen dat niemand ze leest)
• Ingaan op elk verjaardagsfeest aan de andere kant van het land

• Afgeleerd dat Kerstfeest een mooi familie-feest is en dat ik mijn best er voor moet doen om dat gezellig met familie te moeten vieren.

Ginevra schreef op 31-01-2023 om 16:24:

[..]

Je vroeg het aan Serengeti, maar ik kan misschien wel iets zeggen over hoe ikzelf minder perfectionisch ben geworden.

- de mantra "done is better than perfect". Perfectionisme kan ertoe leiden dat iets niet afkomt, en de wereld heeft veel liever een goed maar imperfect resultaat, dan een resultaat dat nooit komt. Of het leidt ertoe dat je veel minder doet dan je eigenlijk zou willen. (Een vriend kwam ooit helpen klussen, die is de hele dag bezig geweest met een klusje dat hooguit een uur werk is. Lief dat hij het zo supernetjes wilde doen, maar ik had liever gehad dat er nog 5 andere klussen gedaan waren).

- kijken naar hoe ik andermans werk ervaar, en hoe anderen op mijn werk reageren. De realiteit is dat jouw werk in de maalstroom van het leven lang niet zoveel aandacht krijgt als je denkt, want je gaat zelf ook niet op elke vierkante millimeter werk van een ander letten. Het moet makkelijk bruikbaar zijn voor anderen, dat is belangrijk. Dus als je een stuk schrijft heeft het wél zin om nog eens te kijken of de tekst goed leesbaar is, maar uren bezig zijn met het juiste font en een mooi omslagje is meestal tijdverspilling tenzij het in 1000-voud gedrukt moet.

- perfectionisme heeft vaak iets te maken met 'durf ik dit de wereld in te slingeren?'. Ook hier vond ik het leerzaam om te kijken wat anderen maken, dat dat niet perfect is, en dat dat ook geaccepteerd en gewaardeerd wordt.

Ik ben zo vrij geweest dit bericht aan iemand te laten lezen. Aan iemand die ontzettend last heeft van zijn perfectionisme. De spijker op zijn kop! Dank je wel voor je post

Mijn grootste ontdekking op dat vlak was dat mijn zoektocht naar een andere betere baan, vooral voortkwam uit mijn idee dat andere mensen verwachtingen van mij hadden en vonden dat ik mijn potentie niet benutte. Uiteindelijk ben ik toch van baan gewisseld, om erachter te komen dat het oude gras toch groener was. Ja zo gaat dat.
Daaraan vast zit het besef dat het stemmetje in mijn hoofd alleen in mijn hoofd zit en niet alles wat je denkt is waar.

Daddy_gijs schreef op 31-01-2023 om 21:59:

• Denken "dit doe ik nog wel even / dit maak ik nog even af" en daardoor gehaast vertrekken naar een vergadering.
• In de lunch-pauze van vestiging A naar vestiging B (of van bedrijf A naar bedrijf rijden ipv onder werktijd.
• Op vrijdag werken en dan op zaterdag op vakantie gaan (ipv tot woensdag werken, tot rust komen en dan op vakantie gaan).
• Ook afgeleerd om pas vrij te nemen "als het werk het toelaat" (want dan gebeurd het dus nooit).
• Emails checken op vakantie of -- erger nog -- op vakantie nog wel even dat rapportje afmaken.
• Afgeleerd om uberhaupt extra tijd te stoppen in rapportjes (om daarna tot de ontdekking te komen dat niemand ze leest)
• Ingaan op elk verjaardagsfeest aan de andere kant van het land

• Afgeleerd dat Kerstfeest een mooi familie-feest is en dat ik mijn best er voor moet doen om dat gezellig met familie te moeten vieren.

Herkenbaar!

Nog eentje die ik afgeleerd heb: “dat hoef ik niet op te schrijven, dat onthoud ik wel”

alhambra schreef op 31-01-2023 om 08:27:

Altijd mijn gelijk willen halen als ik zeker weet dat ik gelijk heb.

Ja, van deze had ik ook altijd erg last. Maar dat heb ik gelukkig al jaren geleden afgezworen. Zo vermoeiend ook he?

Nu is het wel zo dat ik mijn mening niet onder stoelen of banken steek, en zeker niet als er om gevraagd wordt, maar gelijk krijgen/hebben is voor mij overbodig geworden. In ruil daarvoor ben ik trouwens wel heel goed gaan luisteren naar wat andere mensen te zeggen hebben. Ik zeg ook vaak : ik kom er later op terug, eerst even over nadenken. Dat werkt ook goed voor mij.  

MariaC schreef op 31-01-2023 om 14:22:

[..]

Hoe als ik vragen mag? Ik probeer het echt maar zonder succes...

Sorry ik lees dit nu pas.  (ben dus allesbehalve perfect  )

Bij mij heeft het vooral te maken met wat clichés: 

Met ervaren dat de wereld niet vergaat als ik iets niet perfect doe, wat heet: meestal worden mijn zogenaamde "foutjes" niet eens waargenomen door anderen. 

Inzien dat iedereen fouten maakt. Of je nu koningin Máxima bent, de postbode, caissière of boekhouder. Fouten maken hoort bij het dagelijkse leven.  

Ervaren dat het perfectionisme van anderen soms best irritant kan zijn. Dus waarschijnlijk ben ik met mijn perfectionisme ook vaak irritant voor anderen.

Inzien dat perfectionisme erg veel tijd en energie kost, zo zonde! 

Clichés dus. En dat jaren en jarenlang ervaren (ik ben al oud  ). En langzamerhand begon het tot mij door te dringen. Maar het gaat nog steeds niet perfect.