Ongevraagde adviezen waar je helemaal niks mee kunt
In het topic "jij hebt geen kind, dus..." gaat het vooral over als kinderloze al dan niet een mening mogen hebben over zaken die over kinderen gaan. Echter komt daar ook naar voren hoe vaak ouders ongevraagd advies krijgen van mensen die totaal geen kennis van zaken hebben, als het gaat om hun situatie. Soms betweterig, vaak ook goed bedoeld, maar in elk geval nooit erg helpend.
Hoewel ik geen kinderen heb, is dit iets dat ook ik zeker herken. Bijvoorbeeld als het gaat over long covid of autisme en hoe goed bedoeld soms ook dat soort opmerkingen zijn zwaar irritant. Dus dat vond ik wel een apart draadje waard 
Bij wat voor adviezen hebben krijgen jullie dit gevoel?
zo ontzettend herkenbaar.
Meest bizarre was wel degene die tegen me zei: "ik ken iemand die ook in een rolstoel zat. Die is naar de Sahara gegaan en heeft zich daar twee weken tot zijn middel in het zand in laten graven. Daarna liep die weer. Wil je het telefoonnummer?"
We hebben er later maar heel hard om gelachen. Wat een idioten lopen er rond.
Tjilp schreef op 28-05-2023 om 17:26:
’ Je moet gewoon zus-of-zo’. Blegh. Laatst schreef Rosanne Herzberger er een column over. Dat ze zich vroeger ook weleens bezondigde aan dat soort ‘adviezen’ en dat de nare dingen in het leven je doen ondervinden dat je met ‘ je moet gewoon...’ de ander totaal niet serieus neemt. Waarvan acte.
Nou inderdaad, de gruwel. Ik moet niks en al helemaal niet gewoon.
Ik ben wel benieuwd naar die column, enig idee waar ik die kan terugvinden?
Apiejapie schreef op 28-05-2023 om 18:08:
zo ontzettend herkenbaar.
Meest bizarre was wel degene die tegen me zei: "ik ken iemand die ook in een rolstoel zat. Die is naar de Sahara gegaan en heeft zich daar twee weken tot zijn middel in het zand in laten graven. Daarna liep die weer. Wil je het telefoonnummer?"
We hebben er later maar heel hard om gelachen. Wat een idioten lopen er rond.
Ik moest hier net ook echt veel te hard om lachen 😂Hoe absurd wil je hebben.
afrodite05 schreef op 28-05-2023 om 18:11:
[..]
Nou inderdaad, de gruwel. Ik moet niks en al helemaal niet gewoon.
Ik ben wel benieuwd naar die column, enig idee waar ik die kan terugvinden?
Ha ja, ik heb m uitgeknipt in m’n fysieke bewaarplakboek zitten - daar heb jij niks aan 😎.
Stond in NRC en de titel was ‘Nee, het ligt niet aan je geweldige opvoedstijl’ . Misschien kun je m googlen.
Heel veel sterkte en knuffels. Ik krijg ook stomme adviezen over mijn autisme, overgewicht en de meeste adviezen overgoten met christelijke saus. Want als ik echt zou geloven zou mijn redding nabij zijn. Het maakt me woest en geeft een machteloos gevoel. Terwijl in tegelijkertijd ook bang ben dat mijn jonge ik zich er ook weleens schuldig aan heeft gemaakt. Uit puur enthousiasme over dingen die voor jezelf werken.
Bij extreme zwangerschapsmisselijkheid:
"Eet een crackertje voor je opstaat", "even in de ochtend goed spugen je zult zien dat het daarna wegtrekt ", "drink gemberthee", "ga een lekker rondje wandelen", "probeer je normale dingen te doen dat leidt af" etc etc.
citroentje schreef op 28-05-2023 om 18:37:
Heel veel sterkte en knuffels. Ik krijg ook stomme adviezen over mijn autisme, overgewicht en de meeste adviezen overgoten met christelijke saus. Want als ik echt zou geloven zou mijn redding nabij zijn. Het maakt me woest en geeft een machteloos gevoel. Terwijl in tegelijkertijd ook bang ben dat mijn jonge ik zich er ook weleens schuldig aan heeft gemaakt. Uit puur enthousiasme over dingen die voor jezelf werken.
Ik denk dat iedereen dat weleens heeft gedaan. Daarom probeer ik het ook als goed bedoeld te zien. Maar inwendig zucht ik dan weer, omdat ik me dan toch genoodzaakt voel te reageren. Wat vervolgens in het beste geval leidt tot vragen en in het slechtste geval tot nog meer meningen/adviezen, maar mij in elk geval weer energie kost en daar baal ik dan van.
Maar ook ik zal het zeker wel eens gedaan hebben hoor. Ben ook maar een mens 
Tjilp schreef op 28-05-2023 om 18:34:
[..]
Ha ja, ik heb m uitgeknipt in m’n fysieke bewaarplakboek zitten - daar heb jij niks aan 😎.
Stond in NRC en de titel was ‘Nee, het ligt niet aan je geweldige opvoedstijl’ . Misschien kun je m googlen.
Thnx, ik heb een online abbo op de nrc, dus ik ga straks even zoeken.
Ah ja, adviezen waar je niet veel mee kan 😁
Toegegeven, ik kan ze zelf ook weleens geven, denk ik 🤷♀️😳
Oepsie!
Maar ik krijg ze ook natuurlijk 😊
Als ik over m’n jeugd verloop vertel, krijg ik vaak adviezen over allerhande therapieën (bedankt 😊 gehad!), daarna verhalen hoe vreselijk naar anderen het hadden (het was vreselijk raar, maar wel mijn wereld en ik wist niet beter. Het was niet vreselijk naar ((ok, wel een beetje)) )
Vervolgens visite kaartjes van therapeuten die wel kunnen helpen (waarmee dan? voor mij is het verleden, je vroeg er enkel naar 🤷♀️)
Als ik vertel over m’n voldragen zwangerschap wat mis ging na geboorte, krijg ik nog meer kaartjes met therapeutnamen erop
Zo ondertussen heb ik meer therapeut namen verzameld dan Zorgkaart nederland 😖
(Herkenningsverhalen tellen niet mee natuurlijk 😊)
Als mensen m’n ribben zien, hele adviezen hoe ik een bord vol leeg kan eten (gewoon doorzetten, rustig aan en hapje voor hapje!) en dat ik gewoon “in m’n kracht moet staan” (wat?) en “doorzetten” (prima, ga jij de kots maar opruimen, maar je kan ook de helft van wat jij hebt opscheppen, komt het ook nog eens op!)
Of hele recepten hoe het eten lekkerder te maken (ik vind ‘t niet vies? Eten is gewoon al jaren een dingetje - hebben we klinieken voor hoor)
Ik heb ‘t er gewoon niet echt meer over, dat helpt wel 😊
Jillz schreef op 28-05-2023 om 18:48:
Bij extreme zwangerschapsmisselijkheid:
"Eet een crackertje voor je opstaat", "even in de ochtend goed spugen je zult zien dat het daarna wegtrekt ", "drink gemberthee", "ga een lekker rondje wandelen", "probeer je normale dingen te doen dat leidt af" etc etc.
Ik las pas hoe Hyperemesis gravidarum vroeger werd behandeld (en hoe die ideeen nu soms nog in de zorg spelen) mijn hemel, wat dramatisch erg zeg.
Tips over hoe ik mijn baan moet uitvoeren, van mensen die ik nooit voor de klas zal zien. Vooral in de beginjaren, nu durven ze niet meer, denk ik.
Mevrouw75 schreef op 28-05-2023 om 19:30:
Tips over hoe ik mijn baan moet uitvoeren, van mensen die ik nooit voor de klas zal zien. Vooral in de beginjaren, nu durven ze niet meer, denk ik.
Ik nodig ze altijd van harte uit een weekje mee te komen draaien 😌. Ze doen het nooit.
Trouwens, we hadden ooit Staatsrecretaris Bijsterveld die beweerde dat ze veel verstand van het onderwijs heeft, ze had namelijk zelf ook op school gezeten 😂.
Overigens vind ik het wel heel irritant als een collega, waarbij veel leerlingen moeite met de lessen hebben, niet naar adviezen van andere collega’s wil luisteren.
heb je even? Van moeilijk zwanger worden van de 2e (9 jaar geleden) tot aan stomme andere adviezen nu, mensen weten het altijd beter zucht… destijds met niet zwanger worden op natuurlijke manier; “ maar je hebt er toch al 1?” “ bij de eerste lukte het toch ook? Dus nu vast ook wel” “ je moet er niet zo mee bezig zijn” 
“ “ komt vast door stress” etc etc. Uiteindelijk lag het niet aan mij, maar aan mijn partner 
… ben via icsi meteen zwanger geworden gelukkig, maar toch staken die opmerkingen mij enorm.
Widajo schreef op 28-05-2023 om 15:16:
Spuit je al B12?
Heb je al therapie?
Ga je wel op tijd naar bed?
Sport je wel?
Mijn antwoorden;;
Ja
Ja jaren geleden goed afgesloten
Ja
Nee, voor mij is dat héél slecht
Ik heb ME, dat snapt 90% van de mensen niet, ook de artsen helaas niet
Jep ook ME en fibromyalgie al meer dan 40 jaar. Eigenlijk ontstaan net als nu long covid: ik heb een keer een hele erge griep gehad en daar eigenlijk nooit meer uitgekomen en nog meer dingen erbij gekregen. Dat wat jij en Lollypopje schrijven, heb ik ook allemaal meegemaakt. Maar dan vragen mensen ten minste nog iets. Nog erger vind ik als mensen zomaar zaken aannemen en je dat gaan vertellen: je bent gewoon depressief, (nou nee hoor op fysiek goede dagen ben ik het vrouwtje), je moet gewoon in het bos gaan wandelen, we zijn allemaal wel eens moe (ze hebben geen idee). Ik denk altijd maar: deze dingen werden allemaal ook gezegd tegen mensen met Lyme. Gelukkig is daar meer inzicht in de ziekte en de genezing ervan gekomen.
Maar ik heb het op veel andere gebieden ook meegemaakt dat mensen je niet begrijpen: toen ik 50 jaar geleden anorexia had was daar nog niets over bekend. Misbruik in je jeugd zou je wel verzinnen. Een partner met seksverslaving: alle mannen doen porno. Een partner die echt wel raar en naar deed (en later diagnose narcistische persoonlijkheidsstoornis kreeg) 'nou MRI je moet ook wel een beetje meegeven. Een kind dat op zijn tweede zei out of the blue "eigenlijk ben ik een ..." (andere geslacht): zoveel commentaar op gehad terwijl we het zo zorgvuldig aanpakten door het lang aan te zien om te kijken hoe hij zich ontwikkelde, psychologen, psychiaters genderteams inschakelden. Maar nee de mensen langs de lijn wisten het allemaal beter: vroeger klom ik ook in bomen en nu draag ik gewoon hakken dus niet zeuren.
Kortom: als mensen niet eerst eens vragen hoe het een en ander in elkaar steekt of waaruit dingen blijken maar meteen klaar staan met hoe je het beter aan kan pakken, is het voor mij al mis en veelal een blijk van contributie-denken: hoe ik het aanpak komt door mijn goede keuzes en wat er bij mij fout gaat is toeval, wat er bij jou fout gaat, komt door je verkeerde keuzes en wat er goed gaat bij jou is toeval.
of bij afvallen idd “ minder eten en meer bewegen” “ heb je dat ene dieet al geprobeerd?” “Je eet vast veel te veel” en dat zijn dan opmerkingen van mensen die dichtbij staan (zoals mijn moeder)