Ongevraagde adviezen waar je helemaal niks mee kunt
In het topic "jij hebt geen kind, dus..." gaat het vooral over als kinderloze al dan niet een mening mogen hebben over zaken die over kinderen gaan. Echter komt daar ook naar voren hoe vaak ouders ongevraagd advies krijgen van mensen die totaal geen kennis van zaken hebben, als het gaat om hun situatie. Soms betweterig, vaak ook goed bedoeld, maar in elk geval nooit erg helpend.
Hoewel ik geen kinderen heb, is dit iets dat ook ik zeker herken. Bijvoorbeeld als het gaat over long covid of autisme en hoe goed bedoeld soms ook dat soort opmerkingen zijn zwaar irritant. Dus dat vond ik wel een apart draadje waard 
Bij wat voor adviezen hebben krijgen jullie dit gevoel?
Oh, adviezen over een nieuwe baan vinden! Veel mensen denken dat het tegenwoordig makkelijk is, want de banen schijnen voor het oprapen te liggen. Ja, er zijn veel banen beschikbaar. Maar je wordt ook héél véél afgewezen. Het liefste hebben bedrijven iemand van 18, met al twee diploma's, en het liefste óók nog eens minimaal 5 jaar werkervaring. Dus nee, het is niet makkelijk.
Als het gaat om mijn autisme, "je moet het gewoon even doen", "gewoon beginnen, dan is het zo gedaan'. Hoe ontzettend kloppend dit ook lijkt, ik heb door mijn autisme een probleem met mijn executieve functies, dus gewoon beginnen komt mij soms meer energie dan het doen van de hele taak.
Bij mijn long covid is het echter helemaal erg. Ik begrijp heel goed dat het voor anderen moeilijk te bevatten is wat het inhoud, maar juist daardoor zijn sommige adviezen extra irritant. Zeker als ze precies het omgekeerde zijn van wat je zou moeten doen en dat vervolgens tot een discussie leidt.
"Je moet je grenzen verleggen/opzoeken"
Nee, dat moet ik niet. Ik moet daar ruim onder blijven.
"Je moet fysiotherapie/cgt/accupunctuur doen, want de vriend van de zus van de buurvrouw is daardoor genezen"
Voor de meesten werkt dit niet/averechts en ik had er ook niks aan.
"Vermoeidheid zit in je hoofd, dat moet je negeren"
🤦
"Je moet aan je conditie werken, dan komt het echt goed"
Zucht
"Je moet af en toe gewoon een tandje bijzetten"
Nee, dat moet ik niet.
"Je moet wel prikkels opzoeken, anders wen je er nooit aan"
En je denkt dat ik dit niet al met mate en ruim binnen mijn grenzen doe?
Etc....
Ik vraag niet voor niks geen tips aan mensen die niet begrijpen wat het inhoudt, dan hoef ik het ook niet ongevraagd.
Spuit je al B12?
Heb je al therapie?
Ga je wel op tijd naar bed?
Sport je wel?
Mijn antwoorden;;
Ja
Ja jaren geleden goed afgesloten
Ja
Nee, voor mij is dat héél slecht
Ik heb ME, dat snapt 90% van de mensen niet, ook de artsen helaas niet
*Heb je dat dieet al geprobeerd
*Ik ken arts x, y of z die je wel kan helpen, ga daar eens heen
*Je moet gewoon naar de fysio,
*je moet wel je grenzen blijven opzoeken (neeee!!!)
*slaap je wel genoeg
*gebruik je wel vitamine D, B12, magnesium etc....
En als opmerking:
*oooo wat erg, ik ken iemand die daar jong aan doodging!!!11!!1!!
Ja, bedankt he, dat soort opmerkingen zijn zo lekker empathisch... 
Hou op! Ik heb onder andere MS, een spierziekte (MG), astma en regelmatig ben ik erg moe en heb ik veel pijn. Ik heb alles al geprobeerd en dit soort (goedbedoelde) opmerkingen helpen echt niet. Ik hoef niet geholpen te worden, ik hoef geen adviezen, als ik iets nodig heb vraag ik daar zelf wel om.
Ach, de beterweters. Het hangt van mijn humeur af. De ene keer ben ik mild en zie ik het als een mislukte poging om mee te leven. De andere keer echter;
’je moet het een plaatsje geven’. Gecombineerd met een zeldzame zijige triomfantelijkheid want dat hebben ze toch maar mooi in de Happinez gelezen.
Nee Karin, de enige plek die mijn ellende verdient is onderin de kliko of kattenbak, dan was het nog nuttig.
Letterlijk elk advies over alternatieve geneeswijzen, met name over weedolie of een blowtje tegen de zenuwpijn. Ik heb een neuroloog en een neurochirurg die beiden minimaal 10-12 jaar geleerd hebben hoe ze mijn geval kunnen behandelen en zelfs zij overleggen met collega’s hoe het beter kan. Denk je dat jij met je cursusje of middag Feesboeksnuffelen het beter weet?
Om over het over je grenzen gaan maar te zwijgen. Ergotherapie leert je onder je grens te blijven en zo waar mogelijk op te bouwen. Maar aangezien Instagram volstaat met ‘verleg je grens’ quotes, denken veel mensen dat je daarmee verder komt. Wel als je de marathon in goede conditie wil lopen, niet als je elke dat je eigen marathon bestrijdt.
Dankjewel voor je vraag overigens, want dit zijn typisch dingen die je normaal niet hardop uitspreekt
Ik ben de meest ultieme vergeten
"Je moet vooral positief zijn"
Pffff dat ben ik al twee jaar bijna de hele tijd geweest en ben er 0,0 mee vooruit gegaan. Ik denk dat ik voor de afwisseling negatief zijn maar eens ga uit proberen 😝
als ik vertel dat ik drie kinderen in de puberleeftijd heb, krijg ik allerlei opvoedadviezen. Bedankt maar ik heb makkelijke pubers.
In de categorie niet zo ernstig, maar wel irritant: als je een cavia hebt die ziek is en "caviakenners" die dan precies weten wat je moet doen, o.a. elke 2 uur minstens een kwartier bijvoeden, ook 's nachts, dan komen ze er beslist bovenop. Nou, die van mij niet èn dan heb ik daarna een stevig slaapgebrek. En dat arme beest maar pesten met dwangvoeding op het laatst van z'n leventje...
Ik heb een darmziekte, al bijna 40 jaar. Daar heb ik veel last van (rennen naar toilet, altijd buikpijn, chronisch vemoeid). En altijd zijn er mensen die zeggen: ik weet hoe het voelt, ik heb ook eens buikgriep gehad.
Biebel schreef op 28-05-2023 om 15:59:
Ach, de beterweters. Het hangt van mijn humeur af. De ene keer ben ik mild en zie ik het als een mislukte poging om mee te leven. De andere keer echter;
’je moet het een plaatsje geven’. Gecombineerd met een zeldzame zijige triomfantelijkheid want dat hebben ze toch maar mooi in de Happinez gelezen.
Nee Karin, de enige plek die mijn ellende verdient is onderin de kliko of kattenbak, dan was het nog nuttig.
Letterlijk elk advies over alternatieve geneeswijzen, met name over weedolie of een blowtje tegen de zenuwpijn. Ik heb een neuroloog en een neurochirurg die beiden minimaal 10-12 jaar geleerd hebben hoe ze mijn geval kunnen behandelen en zelfs zij overleggen met collega’s hoe het beter kan. Denk je dat jij met je cursusje of middag Feesboeksnuffelen het beter weet?
Om over het over je grenzen gaan maar te zwijgen. Ergotherapie leert je onder je grens te blijven en zo waar mogelijk op te bouwen. Maar aangezien Instagram volstaat met ‘verleg je grens’ quotes, denken veel mensen dat je daarmee verder komt. Wel als je de marathon in goede conditie wil lopen, niet als je elke dat je eigen marathon bestrijdt.
Dankjewel voor je vraag overigens, want dit zijn typisch dingen die je normaal niet hardop uitspreekt
Dank je wel Biebel, die ga ik ook als tegenreactie geven. De enige plek voor mijn ziektes is onder in de kliko. Geweldig!
Wat ik altijd kei irritant vind is het advies: dan moet je tussen de middag even gaan slapen. Nee, ik heb geen energiebeperking door slaapgebrek.
Nowee schreef op 28-05-2023 om 16:48:
Ik heb een darmziekte, al bijna 40 jaar. Daar heb ik veel last van (rennen naar toilet, altijd buikpijn, chronisch vemoeid). En altijd zijn er mensen die zeggen: ik weet hoe het voelt, ik heb ook eens buikgriep gehad.
Blugh vreselijk. Of de opmerking: ik ben ook weleens moe. Ook zo'n leuke.
Ik krijg regelmatig opmerkingen over een van mijn kinderen waaruit ik opmaak dat ze haar beperkingen (autisme en depressies) niet serieus nemen. Dan laat ik bijv een foto zien van iets dat ze ondernomen heeft, krijg ik te horen ‘hé ze lacht daar, terwijl ze normaal altijd chagrijnig is.’ Ik hoop dan inderdaad dat ze het naar haar zin heeft gehad en niet alleen maar sociaal wenselijk lacht op de foto. De keren dat ik kritiek heb gehad op haar gedrag, terugvoerend op mijn opvoeding, zijn niet te tellen. Ze hoeft van mij niet ‘leuk’ uren bij visite te zitten, hapje en drankje en dan mag ze de kamer weer verlaten.
Ik heb al vaak uitgelegd hoe autisme werkt en twijfel of het een kwestie is van niet geloven of niet luisteren. Ze zijn toch niet zo dom dat ze het elke keer vergeten?
Nowee schreef op 28-05-2023 om 16:48:
Ik heb een darmziekte, al bijna 40 jaar. Daar heb ik veel last van (rennen naar toilet, altijd buikpijn, chronisch vemoeid). En altijd zijn er mensen die zeggen: ik weet hoe het voelt, ik heb ook eens buikgriep gehad.
Oh ja 😂. Ik heb 24/7 hoofdpijn. De oplossing is een paracetamol, dat werkt bij diegene ook zo goed 😅
’ Je moet gewoon zus-of-zo’. Blegh. Laatst schreef Rosanne Herzberger er een column over. Dat ze zich vroeger ook weleens bezondigde aan dat soort ‘adviezen’ en dat de nare dingen in het leven je doen ondervinden dat je met ‘ je moet gewoon...’ de ander totaal niet serieus neemt. Waarvan acte.
zoooooooooo herkenbaar! Vaak goed bedoeld, absoluut, maar 9 van de 10 keer kan ik er niets mee. Waarom? Omdat ik dat zelf natuurlijk ook allang bedacht had. Als je een probleem hebt (of dat nou een lichamelijke klacht is, een psychische klachten, of een andersoortig probleem of zorg), dan ben je daar 24/7 mee bezig, heb je van alles bedacht en geprobeerd. Dus wat een ander oppert werkt niet, had je al ondervonden of past om een andere reden niet bij je, is geen optie. En hoe goed bedoeld ook, als je telkens moet zeggen "nee, al geprobeerd, werkt niet. Nee, dat werkt ook niet. Dat ook helaas niet. Nee, dat is geen optie voor mij. Enz". Dan wordt het een zeer ongemakkelijke situatie, voel je je eigenwijs, vinden ze je eigenwijs, maar bén je niet eigenwijs... ben je alleen maar ervaringsdeskundige. Reden voor mij om het met vrienden, bekenden, goede collega's het maar niet meer over problemen te hebben. Vinden ze overigens óók weer wat van.... enz enz